1. ANG UNANG PAGKIKITA

CHAPTER  1

Mabilis na minamaneho ni Matthew ang kanyang sasakyan habang mabigat ang mga kamay na nakahawak sa manibela. Pinihit niya ‘yon pakanan upang makaliko sabay tapak muli sa preno. Nagmamadali niyang binuksan ang pintuan,  bumaba ng kotse at saka mabilis na tumakbo upang makalayo agad. Hindi niya lubos maisip kung ano ang mangyayari sa sandaling maabutan siya ng mga humahabol sa kaniya.

Malalakas na putok ang kanyang narinig na nagpalingon at nagpatigil sa pagtakbo niya. Mabilis din siyang napaluhod at napayuko kung saan halos umabot sa sahig ang kaniyang mukha. Halos mapanawan na siya ng ulirat at mapugto ang kanyang paghinga  dahil sa mabilis na pintig ng kanyang puso. Malalakas na kabog lamang ng kanyang dibdib ang kanyang naririnig habang nakapatong pa ang kanyang mga kamay sa ibabaw ng kanyang ulo,

"P-Parang-awa niyo na… huwag niyo akong papatayin! Ibibigay ko lahat ng gusto niyo!" nanginginig ang tinig na pagmamakaawa niya.

Narinig niya ang ilan pang mga putok ng baril buhat sa kabilang direksiyon. Naramdaman niyang mabilis itong tumatakbo habang nakikipagpalitan ng putok ng baril. Ang isang lalaking lalapit sana para hawakan siya ay hindi natuloy dahil sa mabilis na sipa na natanggap nito hanggang sa paputukan itong muli.

Lumagpak ang lalaki sa kanyang harapan. Hindi niya magawang tumingin kaya mariin na lang siyang napapikit at mahigpit niyang muling naiyuko ang kanyang ulo. Nagulat na lang siya nang may humila sa isang kamay niya kaya mabilis siyang napatayo at napasunod sa pagtakbo nito.

Doon nanlaki ang mga mata ni Matthew. Nagulat siya nang makitang isang babae ang humahatak sa kanyang palapulsuhan. Hila siya nito habang mabilis na nakikipagpalitan pa rin ng putok ng baril sa grupo ng mga kalalakihang kanina lang ay siya ang pinapaputukan.

Mabilis siyang hinila ng babae sa kanyang braso. "Tago! Magtago ka riyan!" sabi nito habang nakatuon pa rin ang tingin sa mga taong kanina pa humahabol sa kanila. Habol-habol niya ang kanyang hininga habang ang dalawa niyang kamay ay nakatakip sa magkabila niyang tainga. Napapamulat lang siya ng mata at napapatingin sa direksyong iyon sa tuwing hihinto ang babae at nakikipagpalitan ng putok ng baril. Kahit na nasa bingit ng kamatayan, hindi niya maiwasang humanga sa babaeng nasa harapan niya. Pakiramdam niya ay nasa shooting siya ng isang pelikula.

Maya-maya pa ay huminto sila at nagkubli sa isang malapad na poste. Bagamat humahangos dahil sa pagod sa katatakbo, nagawa pa niyang palihim na pagmasdan ang dalaga.

"H-Hindi ba sila nauubusan ng bala?" Habol-habol niya ang kanyang paghinga habang nakatukod ang dalawang palad sa kanyang tuhod.

Lumingon ang babae sa kanya at nagsalita, "Sa tingin ko hindi… kaya maghanda ka ulit na tumakbo. Siguruhin mo’ng hindi ka tatamaan ng bala— mukhang malaking halaga ang nakapatong sa ulo mo!"

Sa sinabing iyon ng babae ay nanlaki ang mga mata niya. Nang may magpaputok muli ng baril, nabigla siya at muli na namang napahawak ang dalawa niyang palad sa kanyang mga tainga. Pilit naman siyang ikinubli ng babae sa likod ng pader na pinagtataguan nila. Magkadikit ang kanilang mga katawan habang ang babae ang sumisilip-silip upang makipagpalitan ng putok ng baril. Pagkatapos no'n ay tumakbo silang muli. Nakakita sila ng isang sasakyan kaya mabilis na pinagbabaril ng babae ang lock ng pintuan no’n at sa isang saglit lang ay nabuksan na ‘yon. Doon ay mabilis siyang itinulak nito papasok sa loob.

"Teka! Ano ba?! Parang gamit lang ang itinatapon mo rito, ah!" reklamo niya sa dalaga.

"Tahimik!” maawtoridad nitong sambit sa kanya.

Mabilis nitong pinaandar ang makina ng sasakyan at ilang sandali pa ay tumakbo na ‘yon. Habang mabilis na pnagmamaneho ang babae, halos lumipad naman pati ang kaluluwa ni Matthew.

"H-Hay! Mukhang hindi ako sa bala ng baril mamatay—sa nerbiyos! Ang bilis mong magpatakbo!" bulalas niya. Hindi niya malaman kung paano niya ihahawak ang kanyang mga kamay upang hindi siya madala nang bawat pagpreno ng sasakyan at bawat pag-abante rin nito.

"Mas okay na ‘to kaysa naman mamatay ka sa mga kamay nila," sambit ng dalaga. Muli nitong tinapakan ang preno at gasolinador ng sasakyan upang mas mapabilis ang pagtakbo ng kanilang sinasakyan. Maya-maya pa, naroon na naman ang ilan pang mga sasakyan… hindi nila alam na nag-aabang lang ang mga ito sa hindi kalayuan. Hinarangan na ng mga ito ang dadaanan nila. Hindi na tuloy nila alam ang kanilang gagawin.

Na-corner na sila kaya wala silang choice kundi ang bumaba ng kotse para makipag-usap sa mga ito.

"Huwag ka munang bumaba, ako muna ang lalabas. Pagbaba ko, kung magkaputukan man… paandarin mo ang kotse—iligtas mo ang sarili mo," mariing habilin ng dalaga sa kanya.

"Sandali! Paano ka na?"

Masamang tingin lang ang itinapon ng babae sa kanya. Mabilis nang binuksan nito ang pintuan ng kotse at saka nakataas ang dalawang kamay na humarap sa mga nakaharang. Marahan nitong inilapag ang isang baril sa sahig upang malansi ang lalaki.

"Hoy, babae! Bakit ka ba kasi nangingialam? Sino ka ba?! Bakit mo siya inililigtas?!"

"Wala lang… gusto ko lang. Masama bang tumulong sa taong nangangailangan?!" seryosong sagot ng dalaga habang nakataas ang dalawang mga kamay.

"Anak naman ng pitong buwaya! Bakit ngayon mo pa naisipang mangialam?! Ang mabuti pa, isuko mo na siya sa akin bago ako maubusan ng pasensiya sa ‘yo!" sambit ng lalaking kasalukuyang may hawak ng baril, nakatutok iyon sa babaeng hindi rin naman niya kilala.

"Sige. Aaanhin ko pa ba ang lalaking ‘to? Wala naman akong mapapala sa pagliligtas sa kanya!" sambit ng dalaga.

Napakamot naman si Matthew ng batok niya. Hindi siya makapaniwala sa naririnig niya ‘yon mula sa bibig ng babaeng akala niya ay siya nang tagapagligtas niya.

Hindi niya alam kung bakit at sino ang mga taong ito na nagbabalak ng masama sa kanya. Idagdag pa ang babaeng ito na gusto sana niyang pagkatiwalaan, ngunit hindi rin yata niya mapagkakatiwalaan dahil mukhang isa rin itong sanggano.

"Hoy! Kaya kong magbayad basta iligtas mo lang ako," pabulong niyang wika habang nakayuko pa rin at nagkukubli sa ilalim ng manibela.

Tiningnan lang siya ng babae at muling ibinalik ang tingin sa mga kausap na lalaki na para bang walang narinig sa mga sinabi niya.

"Sige, kunin niyo na siya. Hindi ako mangingialam, pero ibaba niyo muna ang mga baril niyo. Deal?" sigaw na naman nitong muli.

"Oh, sige! Madali naman akong kausap!" sambit din ng lalaking nakikipag-deal sa dalaga.

"Ano ka ba? Bakit mo ‘ko ibibigay sa kanila? Mamamatay ako sa mga taong ‘yan!" nanginginig ang tinig na sambit ni Matthew. Hindi niya lubos maisip kung bakit ginawa iyon ng babae sa kanya.

Ibinaba na nga ng mga ito ang hawak nilang baril at marahang lumakad papalapit sa kanila—iyon lang pala ang sandaling hinihintay ng babae.

"Gotcha!" Mabilis na sinipang muli ng babae pataas ang baril na kanina lang ay itinapon nito sa lupa. Mabilis na nasapo ng kanang kamay nito ang 45 caliber na baril, at pinaputukang muli ang mga lalaking papalapit sana sa kanila. "Tabi diyan!" Mabilis na hawi nito sa kanya at saka sumakay muli bago mabilis na minaneho ulit ang sasakyan. 

Kaya lang, nakadampot agad ng baril ang isa sa mga kalaban at mabilis na nagpaputok din. Doon ay mabilis nitong nahila ang binata sabay sabing, "Dapa!"

Agad na napadapa si Matthew. Sa halip na siya ang tinamaan ay ang babae ang tinamaan ng bala; nadaplisan ito sa balikat kung kaya't medyo tumagilid ang pagmamaneho nito. Si Matthew naman ay nanginginig lalo na nang makita niya ang umaagos na dugo sa balikat ng babae.

"M-May tama ka! Naku! Anong gagawin natin?" natataranta niyang tanong habang hinahawakan ang balikat ng babae.

"Huminahon ka! Daplis lang ‘to—malayo pa sa bituka!" sigaw nito sa kanya dahil halos maghehesterikal na siya. "Tumahimik ka nga! Hahampasin kita ng baril eh," bulyaw pa nitong muli habang sa pagmamaneho nakatuon ang pansin.

Hindi nagtagal ay nakalayo na nga sila nang tuluyan sa mga humahabol sa kanila.

"Ano na ngayon ang gagawin natin?  Saan tayo pupuntang lugar na hindi nila tayo masusundan?” naibulalas niya sa dalaga.

Ngunit, nagulat siya nang bigla na lang tumigil ang sasakyan at napasubsob ang mukha ng dalaga sa manibela. Nagulat siyang may tama rin pala ito sa tagiliran kung saan ay nawalan na ito ng malay. Malayo na sila, at natiyak na niyang hindi na sila masusundan pa. Sa isang iglap, ang kaninang duduwag-duwag na lalaki ay bigla na lang naging seryoso. Mabilis itong lumabas at lumipat sa kabilang parte ng kotse upang siya naman ang magmaneho.