HAPON na nang makauwi si Caroline. Nadatnan niya ang mag-ama sa sala na naglalaro. Naglalakad na rin kasi si Venus kaya may katuwaan na si Raven at nakikipaglaro na sa anak. Napangiti naman si Caroline at napawi ang pagod na kanyang nararamdaman kanina. Sinalubong naman ni Raven si Caroline ng yakap at halik sa labi. Nasa lapag lang si Venus naglalaro. Isinandal naman ni Caroline ang kanyang ulo sa dibdib nito dahil sa pagod. Hindi na kasi sanay si Caroline na gumawa ng report at humarap sa laptop buong araw. Hindi tulad noon na sanay siya sa trabaho. “Kumusta ka? You look tired? May gusto ko ka ba?" sunod-sunod na tanong ni Raven at hinagod-hagod ang likod ni Caroline."Hindi na talaga sanay katawan ko sa trabaho sa kumpanya. Masakit ang likod ko kakaupo buong araw,” reklamo ni Caroline at ngumiwi pa ‘to dahil sa sakit ng likod. "Do you want me to give you a massage?" ani Raven. “Come here," biglang binuhat ni Raven si Caroline at dinala sa sofa.Marahan niyang nilapag si Caroline
“Diego?” gulat na sambit ng babae.Nagulat at hindi makapagsalita si Diego nang makita ang babae, pero agad namang napalitan ng nakakalokong ngiti ang kanyang labi. Si Dina naman ay parang tinakasan ng dugo sa katawan sa sobrang putla.“Bakit ganyan ang itsura mo? Para kang nakakita ng multo," natatawang sabi ni Diego at humakbang papalapit kay Dina.“D-Diego, paan—” pinigilan siya ni Diego na magsalita gamit ang hintuturo."Shh… Let's just talk some other time. Kasama ko kasi ang anak ko," bulong ni Diego.Napasinghap si Dina at umatras. “I-I have to go," tarantang sabi ni Dina at tumakbo palayo kay Diego.Ngumisi nang nakakaloko si Diego habang sinusundan ng tingin si Dina,at napatakip sa bibig. Umayos siya ng tayo at tiningnan ang anak na abala pa rin sa pagtingin ng mga laruan.“Anak, may napili ka na ba?" malambing na tanong nito sa anak.“Yes, dad. I’ll just have this po," sagot ni Matthew at ipinakita sa kanyang ama ang mga laruan na napili.“Okay, son. Let's go sa counter."Na
Umawang ang labi ni Dina.Hindi niya matingnan si Caroline sa mata dahil sa titig nitong tila tumatagos hanggang sa kaluluwa. Huminga ng malalim si Dina, pilit na hindi pinapahalata na siya'y nanginginig.“Aaminin ko, naging other woman ako ng asawa mo. Pero noon lang 'yon,” matapang na pag-amin ni Dina. “We already broke up bago pa may nangyari sa kanya,” dagdag pa niya.Caroline rolled her eyes. “And, do you even think na hanggang doon lang?" ani Caroline habang tumatayo.Dahan-dahan itong lumapit kay Dina, na halata ang takot at kaba sa mukha. "Caroline, please, mag-move on na tayo. Matagal nang wala kami, at nakukunsensya na rin ako sa ginawa ko sa'yo. Hindi ko rin sinasadyang mahulog sa kanya," mangiyak-ngiyak na pahayag ni Dina.“And you think maniniwala ako sa'yo? And you think madali lang mag-move on? Nasaktan ako! Nawalan ako ng anak dahil sa 'yo! Tapos sasabihin mo lang na mag-move on?" galit na tugon ni Caroline.“I treated you like a sister. Naging mabuti ako sa'yo, hindi
Mabilis na inagaw ni Dina ang cellphone kay Caroline at itinapon ito. Halata sa mukha ni Dina ang kaba. Wala na siyang kawala sa mga kamay ni Caroline. Kung wala siyang gagawin, maaaring mawala sa kanya ang lahat, lalo na't may "sugar daddy" siya ngayon. Ayaw niyang masira ang kanyang imahe; baka masira rin ang lahat ng pinaghirapan niya, pati na rin ang reputasyon ng kanyang ina. "Please, don't! Puwede kong ibalik sa'yo ang kumpanya mo at ang perang nawala sa'yo. Gagawin ko ang lahat para maibalik ito sa'yo. H-hindi pa ako h-handa na humarap sa media at aminin ang nagawa ko sa'yo at sa asawa mo,” nanginginig at nauutal na wika ni Dina. Taas-kilay naman si Caroline. “Ang lakas mong kumabit, pero takot ka sa mga konsekuwensya? Grabe ka talaga, Dina. Hindi pa talaga kita lubusang kilala. Sayang lang ang mga taon na naging matalik kitang kaibigan," ani Caroline habang iginulong ang mga mata. "Alam kong malaki ang kasalanan ko sa'yo, at pinagsisisihan ko ito. Nagsisisi ako noon pa
"GULAT na lumingon si Caroline kay Dina na nasa baba pa rin ang tingin. Buntis pala si Dina kay Diego. Hindi makapagsalita si Caroline at labis na kinakabahan, isang bagay na hindi niya mawari kung bakit. Marahil ay naranasan na niyang mawalan ng anak kaya ganyan na lang siya mag-react sa sinabi ni Dina. May galit pa rin sa kanya dahil masaya siya na nawala ang anak niya, samantalang siya ay nahirapang tanggapin ang pagkawala ng anak. “At nang malaman ko na buntis ka rin sa ikalawang pagkakataon, ay galit ang nararamdaman ko sa'yo. Galit ako kay Diego. Kahit nasa kulungan ka na noon, dala mo pa rin ang anak ng lalaking pinakamamahal ko,” bakas sa boses ni Dina ang galit at selos. Basang-basa na rin ang sahig dahil sa mga luha na patuloy pa rin sa pagpatak mula sa mga mata ni Dina. “I was devastated. Na kahit wala na ang asawa mo, may iniwan pa rin siya sa'yo, samantalang ako ay wala na. Nawala na. Marahil sa kataksilan, kaya nagawa niyang kunin sa akin. Pinaramdam lang sa akin
Parang tinakasan ng sariling dugo si Dina, at sobrang nanlalamig at namumutla sa takot nang makita ang taong kanyang iniiwasan at tinatakasan. Malaki naman ang ngisi ni Diego nang makalapit ito sa kanya. Gusto mang tumakbo palayo ni Dina, pakiramdam niya'y parang nakapako ang buong katawan niya sa kinatatayuan. Nang nasa harapan na niya si Diego, hindi maalis ni Dina ang kanyang mga mata sa lalaki. Kasunod noon ay sunod-sunod na pagtulo ng kanyang mga luha. “Masaya ka bang makita ako, babe? Is that a tears of joy?” pabirong wika ni Diego, sabay ngising nakakaloko. Dahan-dahan siyang lumapit sa kanya at pinahiran ang mga luha gamit ang kanyang hinlalaki. "Hindi mo ba ako iwi-welcome?" ani nito, sabay buka ng mga bisig. Hindi pa rin gumalaw si Dina sa kanyang kinatatayuan. Siya na mismo ang yumakap kay Dina nang mahigpit, na para bang miss na miss niya ito. Inamoy niya ang buhok nito, pababa sa leeg. "Your scent hasn't changed at all," he said, sniffing as if he's addicted
Mabilis na binawi ni Dina ang kanyang kamay mula sa pagkakahawak ni Diego at lumayo siya "I’ll never make the same mistake again, Diego. Ayaw ko! Hindi ako kriminal,” sigaw niya na may halong takot sa kanyang mukha. "You have no choice, Dina. You have to do what I say if you still want to live peacefully," he said seriously. "Ngunit ayaw ko nang ulitin pa ang bagay na 'yon. Hindi mo alam kung anong trauma ang dinulot ng ginawa ko noon sa'yo. Natatakot ako.” "Please, Diego. Kahit ano na lang ang ipagawa mo sa akin, huwag lang ang bagay na 'yon; hindi ko kayang gawin 'yon," pagmamakaawa ni Dina habang lumuhod sa harapan nito. “Okay! Kung 'yan ang gusto mo, then please me," nakangising wika nito. "Sabi mo, hindi mo gagawin ang bagay na ito?" "Ayaw ko namang mang-milit, pero sa tingin ko, nakapagdesisyon ka na. I-pleasure mo ako o patayin mo siya?” Wala nang nagawa si Dina kundi sundin ito. Nagsimula na siyang maghubad sa harapan ni Diego. Naka-suot lang naman siyang night
Makalipas ang isang buwan, wala nang nabalitaan si Caroline tungkol kina Dina at Diego. Hindi na rin tumatawag si Diego tungkol kay Matthew, o kahit nagte-text man lang upang kumustahin ang anak. Hinahanap na rin ni Matthew ang kanyang ama, dahil matagal na itong hindi nagpapakita. Masaya naman si Caroline, ngunit hindi niya maiwasang isipin kung ano na ang nangyari sa dalawa. Wala na rin siyang balita kung umalis na ba sila ng bansa o kung nagsasama na sila. Ayaw niyang isipin na may relasyon na ang dalawa, ngunit iyon talaga ang bumabagabag sa isip niya. 'Ang sakit isipin kung totoo man.' Kahit papaano, may puwang pa rin sa puso niya si Diego. Galit siya, oo, dahil sa ginawa nito. Pero hindi maikakailang minahal niya ang lalaki nang mahigit isang dekada. Si Diego ang pinakadakilang pag-ibig niya, ngunit hindi si Diego ang tunay niyang pag-ibig. "Hmm... Anong iniisip mo?" malambing na tanong ni Raven habang hinawakan ang magkabila niyang braso at marahang hinaplos ito. “Iniis
“Surpresa!” sabay-sabay na sigaw ng lahat nang buksan ni Caroline ang pinto. Napaatras naman siya, tila nagulat sa dami ng mga taong nagkakantahan at nagpapalakpakan sa sala. Hindi naman maiwasan ni Caroline ang matuwa, dahil ang iba sa mga bisita ay mga empleyado niya. At kumpleto rin ang kanyang pamilya,.maliban Sa isang tao. Sa gitna ng lahat, si Raven ay nakangiti habang may hawak na ang bunso nilang anak na si Venus.“You thought we forgot, didn’t you?” Raven said with a teasing smile.Bago ang kaganapan, sobrang abala si Caroline sa kumpanya dahil nagkaproblema sila sa isang investor. Dahil sa tindi ng kanyang pagka-busy, hindi na niya namalayan ang paglipas ng mga araw. Isang buwan na pala ang nakalipas, at maraming nangyari sa panahong iyon.Si Diego at Dina ay pumunta na sa ibang bansa para sa operasyon ni Diego. Masaya naman si Caroline dahil sa wakas ay magagamot na ang dati niyang asawa. Para kay Dina naman, magsisimula na ito ng negosyo sa ibang bansa. Tinulungan sila ni
Alam kong may konsensya pa rin si Dina hanggang ngayon, at ako rin naman. Hindi mawala sa isip ko ang mga kasalanang nagawa ko sa kanya. Sobrang dinurog ko siya. Hindi ko nga alam kung paano ako makakabawi sa kanya. "Uhm... ano ba ang susunod nating hakbang? Paano natin mapapasaya si Caroline? Wala akong maisip na pwedeng gawin..." litong sabi ko. "Paano kung ayain natin sina Raven at Caroline mag-date? Sa tingin ko magandang ideya 'yun, di ba?" masiglang mungkahi ni Dina habang nag-iisip pa. "Sa tingin mo, okay lang sa kanya? Hindi kaya siya magalit?" tanong ko nang may pag-aalinlangan. Hindi ko rin kasi masyadong kilala si Caroline, lalo na't hindi naman kami nagtagal. Nakilala ko lang naman si Caroline noon nung sinabi sa akin ni Dad na siya ang papakasalan ko. Dahil sa maganda siya at napakamasipag na babae. Agad rin nahulog ang loob at puso ko sa kanya. Pero nagloko pa rin ako sa kanya. She's the perfect woman na sana, kaso isang akong tanga kaya ngayon wala na siya sa akin.
Mabilis kong iminulat ang aking mga mata, at agad na bumungad sa akin ang puting kisame at amoy ng ospital. Nakakasulasok ang amoy, at ayoko nito. Paano ako napunta sa lugar na 'to? Kasama ko lang si Mamay kanina; baka naman naghahallucinate lang ako. Pero nasa kwarto lang talaga ako ngayon at hindi sa ospital. Ibinaling ko ang aking ulo sa kaliwa at tumingin sa paligid. Nasa ospital nga talaga ako. Pero anong ginagawa ko rito? "Babe, you're finally awake. Thank goodness," bungad na sabi ni Raven. "Pinag-alala mo ako. Sorry..." umiiyak na sabi ni Raven. Kunot-noo ko siyang tinitigan. Ano ba ang problema? "Why are you crying?" mahina kong tanong. “Nasa ospital ka, babe. Hindi ka nagising kagabi, kaya nag-alala ako. Lahat kami nag-alala. Pasensya na, sorry kung napaiyak kita ulit.” “Bakit ka nagso-sorry? Wala ka namang ginawang mali, ah...” tanong ko. “Mamay told me. Umiiyak ka raw, at sobrang sama ng loob ko. Alam ko kasi kung bakit ka umiiyak kahapon. Akala mo siguro may k
[CAROLINE] Bumuhos na naman ang aking mga luha. Kakaayos lang namin, pero may nalaman na naman ako. Bakit ganito? Bakit parang pinaglalaruan ako ng tadhana? Gusto ko lang naman na maging maayos kami, kahit na pinagtaksilan nila ako. Pero bakit hanggang ngayon, patuloy pa rin ang pagsisinungaling? Bakit ganito? Agad akong pumasok sa kotse at humagulgol. Pilit kong inaayos ang lahat—sinubukan kong tanggapin at patawarin sila. Binigay ko ang gusto nila para maayos na. Kahit labag sa loob ko, ginawa ko, para kahit papaano'y maibsan ang bigat ng dinadala ko. Bakit ba ang hirap magpakatotoo? "Why do I have to experience this? Gusto ko nang maayos ang lahat sa amin, tapos bigla na lang malalaman ko na ang murderer ng asawa ko noon ay ang kabit niya pala? This is so frustrating!" Dapat ba akong maawa kay Diego? Pero siguro sapat na itong mga nalaman ko. Tama na ang kadramahan. Gusto nilang magsama, sige, hahayaan ko na sila sa buhay nila. Ibibigay ko na at magpopokus na lang ako sa buhay k
Nagulat si Caroline sa paghingi ng basbas ni Diego sa kanya. She felt something touch her heart, at pakiramdam niya'y napawi ang sakit na kanyang nararamdaman. Hindi sakit at selos ang nararamdaman niya ngayon, kundi saya sa kanyang puso. The way humingi si Diego ng basbas sa kanya ay para bang sigurado na siya kay Dina—na para bang ito ang babaeng habang buhay niyang mamahalin.Tears streamed down her cheeks. Tiningnan niya ang kalagayan ni Dina na wala pa ring malay at pagkatapos ay tumingin kay Diego, na para bang sinasabi, "Please, let us be happy together.""C-Caroline, sorry. Please, don't cry. H-hindi na kita tatanungin tungkol sa bagay na 'yon. I am sorry, masyado lang ata akong desperado," he said in panic as he held Caroline's hand.Akala ni Diego ay galit pa rin si Caroline sa kanilang dalawa. Alam ni Caroline na hindi madaling maghilom ang sugat na dinulot nila."Maybe giving them a chance isn't bad, right?" sa isip ni Caroline.Pinahiran niya ang kanyang mga luha, at mahi
Isang malutong na sampal ang dumapo sa pisngi ni Stiffany nang magkita silang dalawa sa hideout nila. Nagulat si Stiffany sa ginawa ni Dina, sa biglaang pagsampal na hindi niya alam ang dahilan. Dahil dito, sinampal din niya si Dina ng dalawang beses sa magkabilang pisngi. Nanlilisik ang kanilang mga mata, at tila konti na lang ay mag-aaway na sila at magdadambahan."Ano ba ang problema mo?" singhal ni Stiffany kay Dina."Ikaw! Kayo ng mga kuya-kuyahan mo! Ano ang ginawa ninyo kay Diego?" nanlilisik ang mga mata ni Dina habang nagsasalita.Inirapan ni Stiffany si Dina at tinalikuran ito. "He deserves to die," ani Stiffany. "Dahil sa ginawa niya, nawala sa amin ang lahat. Sinumbong niya kay Daddy kung ano ang ginawa namin nina Kuya. Kung tumahimik lang sana siya, hindi siya mapapahamak." Nanggigigil na sambit nito."Paano mo nagagawa 'yon sa kapatid mo? Hindi ba baliw na baliw ka kay Diego? Ano'ng kapahamakan ang ginawa ninyo sa kanya?" sigaw ni Dina. "Mabait si Diego sa inyo, paano ni
Dinala nina Raven at Caroline si Diego sa ospital dahil nahihirapan itong huminga. Kahit ayaw nitong magpadala sa ospital, dinala pa rin nila ito upang magamot din ang mga sugat niya. May bantay sa kwarto niya upang walang sinuman ang makapasok. Mahigpit na ipinagbabawal ang pagpasok sa kwarto ni Diego sa ngayon dahil sa nangyari. Nagsimula na rin mag-imbestiga ang mga pulis sa bahay ni Diego, at nagbigay na rin ng pahayag sina Raven at Caroline. Ayon kay Diego, ang mga kapatid niya ang may pakana ng nangyari sa kanya. Nagpaiwan si Caroline sa ospital upang bantayan si Diego, na hindi pa rin nagigising simula nang dinala nila siya roon. May nais ding malaman si Caroline. Gusto niyang maintindihan kung bakit laging sinasabi ni Diego na masakit ang kanyang ulo. Sinabi rin ni Raven na uminom si Diego ng pain reliever bago sila umalis ng bahay. Hindi siya mapakali, lalo na nang mahawakan niya ang ulo ni Diego at mapansin ang labis na pagkalagas ng buhok nito. Malakas ang kutob niya na
HATING-GABI na nang makatanggap ng tawag si Raven mula kay Diego. Mukhang hinihingal ito at nahihirapan sa paghinga. Nang oras na iyon, nasa kanyang opisina siya sa loob ng bahay, samantalang si Caroline ay natutulog na sa kanilang kwarto. Kunot-noo man si Raven dahil sa biglaang tawag nito, hindi niya magawang balewalain dahil mukhang may nangyari.Mabilis na kinutuban si Raven kaya hindi na siya nagdalawang-isip na tumayo at kunin ang susi ng kanyang kotse. Alam niyang hindi pa sila lubusang nagkakasundo ni Diego, pero hindi na niya ito kalaban ngayon. Wala na siyang kailangang patunayan dahil alam niyang si Caroline at ang mga bata ay sa kanya pa rin"Nasaan ka?" kalmadong tanong ni Raven habang pinapaandar ang kanyang sasakyan."Sa bahay ko, alam mo na kung saan 'to, dahil nakapunta ka na rito noong dinala mo si Matthew," hirap na hirap nitong sabi. Rinig na rinig din ni Raven ang mabigat na paghinga ni Diego.Dinala niya kasi ang bata sa bahay nito isang beses, dahil gustong maki
Natameme si Diego sa narinig. Nagsimulang manginig ang kanyang mga kamay, nanghina ang kanyang mga tuhod, at napaluhod siya. Hindi siya makapaniwala na ang kabit pala ang dahilan ng pagkawala ng panganay niyang anak—at kasalanan niya rin iyon. Isa siyang pabaya na asawa. Napahilamos siya sa kanyang mukha, at sunod-sunod na nagsilabasan ang kanyang mga luha. Tahimik siyang napahagulgol habang ang kanyang mga kamay ay nasa mukha pa rin. Ngayon, mas lalo siyang nagsisisi dahil sa kanyang nagawa. Napakalaki ng kasalanan niya kay Caroline, at hindi katanggap-tanggap ang kanyang ginawa. "Patawad," humihikbing sabi ni Diego. "Walang kapatawaran ang nagawa kong kasalanan sa'yo. Kasalanan ko ang lahat," hagulgol niya. "Patawarin mo ako, Caroline. Labis kitang nasaktan. Napaka-gago kong tao—irresponsable, manloloko, sinungaling. Hindi mo deserve ang isang katulad ko. Nabigo akong maging lalaki para sa'yo, nabigo akong maging ama, at nabigo akong maging asawa. Pinabayaan kita, Caroline," pat