PABALIK-BALIK sa kanyang nilalakaran si Caroline, at hindi mapakali. Hindi mawala sa kanyang isipan ang pangyayari na naganap kanina lang. Nanginginig pa rin siya dahil sa nangyari kay Diego. Hindi niya ito napa kalma kaya takot siya, at pati na rin siya ay hindi na rin kumalma. Mabuti na lang at mabilis na tumawag ng doctor si Raven at naturukan agad si Diego ng pang pakalma. At dinala na rin ito sa hospital. “Babe, pahinga ka na muna," basag katahimikan ni Raven. “Why?" usal ni Caroline. Nagtataka naman si Raven. Kaya mabilis itong lumapit sa kanya. “Why did you do it?” lumuluhang salita nito. She was really hurt a lot. She couldn't get Diego's scared face out of her mind. “Babe, hindi ko naman alam na mangyayari ‘to eh. Ang gusto ko lang naman ay mag-usap kayo ng masinsinan. No one expected that this would happen,” he explained. He held her hands and tried to comfort her. “Sana pinalampas mo na lang muna," ani Caroline sa mahinang boses. "Sana pinalampas ko na lang talaga mun
TUMIGIL sa pagkain ang mag-ina dahil sa hindi inaasahan na bisita. Muntik ng nabilaukan ang mga ‘to. Dali-dali naman na uminom ng tubig si Dina. She composed herself and walked like nothing happened. “What brings you here, Caroline?” malditang wika nito habang nakahalukipkip. “Visiting a friend, I guess!" Sarkastikong wika naman ni Caroline at umupo sa sofa. "What a nice house,” she said while roaming her eyes inside the living room. "You're not welcome here!” sabat naman ni Daniella. "Hi, Tita D. How are you?” Caroline fakely smiles. “Ano ba ang kailangan mo at pumunta ka dito sa bahay?" usal ni Dina. “Like I said, I am visiting a friend. I mean, ex-friend!" “I am not happy to see you! Sinira mo lang talaga ang araw ko, alam mo ba ‘yon?" singhal ni Dina at kakaladkarin sana siya nito palabas. “Oops! No touch!” Caroline said. Seryoso niya itong tinitigan sa mga mata habang papalapit sa rito. “You're ugly!" Nanlaki naman ng mga mata ni Dina at hindi inaasahan
NAGISING na wala na sa tabi NJ Iya si Caroline. He thought na maaga lang n gising si Caroline at hindi na siya ginising nito, dahil galit pa rin ito sa kanya. Late na rin na natulog so Caroline kagabi dahil iniiwasan siya nito. Pero kahit pa man ay hindi siya kinakausap ni Caroline ng dalawang araw ay katabi pa rin niya itong matulog, at malaya siyang napagmamaadan ito. Ngunit nasasaktan siya sa pag-ignore at pag-iwas nito sa kanya. Hindi niya rin masisisi si Caroline dahil kasalanan niya rin naman. Hihintayin na lamang niya na kausapin siya ni Caroline. "Good morning, kids..." pag-bati ni Raven sa mga anak at isa-isa itong hinalikan sa noo. "Kumusta naman ng tulog ng baby ko?" malambing na wika ni Raven kay Baby Venus. Binuhat niya ito at sinayaw-sayaw pa. The baby giggles and the place filled with laughter. Sarap naman kasi sa pakir na may bata sa loob ng bahay. Iba ang saya na naibibigay nito. "Nak, have you seen your mommy?" tanong ni Raven kay Matthew na busy sa kanyang k
HAPON na rin ng makauwi si Caroline sa bahay. Dinalaw niya pala ang kanyang mga magulang sa kanilang bahay. Isang linggo na rin ang lumipas simula ng bumalik ang mga magulang sa mansyon. At hindi lang din siya nagtagal at umalis na. Pero bago siya dumeretso sa bahay ay dinalaw na muna niya ang puntod ng kanyang Ina na si Carolina. Ilang taon niya din itong hindi na bisita kaya agad na siyang pumunta sa cemetery. She stayed for 30 mins.and then left the cemetery. Madilim na nang makauwi siya sa bahay, mabuti na lang at hindi siya nadatnan ng ulan sa labas. At timing din na dumating na siya ng bahay bago bumuhos ang malakas na ulan. “Mommy, where have you been? Bakit ngayon lang po kayo nakauwi? Daddy is so worried about you, dahil hindi mo sinagot ang tawag niya.” salubong ni Matthew at binigyan ng kiss ang mommy niya sa pisngi. "Really? I am sorry if I make everyone worried. May dinaanan pa kasi si mommy eh,” paliwanag naman niya sa bata at hinalikan ang noo nito. “It's oka
HINDI mapigilan ni Caroline ang sabunutan ang nakaluhod na ngayon na si Raven. Habang dinidilaan ang kanyang pagkababae na ilang araw na din walang dilig. Hindi mapigilan ni Caroline ng napaigtad sa tuwing dumadapo ang mainit at basang sila nito sa kanyang pagkababae na napaka-senstibo.“Ugh!! B-babe, yes…I like it,” nakapikit ang mga matang sambit nito ng binilisan ni Raven ang paggalaw ng kanyang dila sa kanyang klitoris. Napahiyaw siya ng biglang hagurin ni Raven ang kanyang klitoris gamit ang hinlalaki nito. Pabigat ng pabigat ang hininga ni Caroline, at mas diniinan pa ang pagsubsub ng mukha ni Raven sa kanyang pagkababae. “M-malapit n-na," hinihingal nitong salita. Mas lalong diniinan ni Raven ang kanyang ang pagkain sa pagkababae niya ng sabihin niyang malapit na siya sa sukdulan. Nanlalambot ang tuhod ni Caroline at nanginginig ang katawan, hudyat na siya ay nilabasan na. Ibinaba ni Raven ang kabilang paa nito na nakapatong sa balikat nito ng simulan na niyang paligayahin a
GUMISING nang maaga si Caroline dahil may appointment siya ngayon sa kanilang wedding planner. She’s excited, somehow anxious over something. Iniisip niya kasi si Diego. They are not legally annulled or divorced, and now she’s getting married. There’s hesitation. Iniisip niya si Raven kung ano ang magiging reaksyon nito na nagdadalawang isip siya sa kasal nila.Habang nasa malalim na pag-iisip ay hindi namalayan ni Caroline ang pagbaba ng hagdan ni Raven. Nasa sala lang kasi siya at nakaupo sa sofa. Umupo ito sa tabi niya ngunit hindi niya pa rin namalayan ang pag-upo nito sa tabi niya. “Babe?” sambit ni Raven at kinalabit siya. Bumalik naman ito sa kanyang diwa at binaling ang attention sa kanya. “Babe, kanina ka pa ba d’yan?” mahinang tanong niya at isinandal ang ulo sa balikat nito.“Ngayon lang, Babe. You were in your deep thought kaya hindi mo ako namalayan,” tugon naman ni Raven. “Pasensya ka na, may iniisip lang.” Ngumiti naman si Raven at niyakap na lang siya. He knows exac
DIEGO was left speechless. He was surprised, matapos sabihin ni Caroline ang tungkol sa kanyang anak. Hindi niya alam kung ano ang kanyang magiging reaksyon dahil tulala pa rin siya hanggang sa nakaalis na si Caroline sa cafeteria kung saan sila nagkita. Hindi pa rin mag-sink sa utak ni Diego na may anak silang dalawa ng dating asawa. Halo-halong emosyon ang kanyang naramdaman. Masaya dahil may anak pala sila ni Caroline. Malungkot, dahil baka ayaw sa kanya ng kanyang anak. Kinakabahan, dahil hindi niya alam kung paano haharapin ang anak. Hindi niya pa rin talaga lubos maisip na nagbunga pala ang nangyari sa kanila ng asawa siyam na taon na ang nakalilipas. Pero masaya siya dahil may anak siya kay Caroline. "May anak pala kami? At lalaki pa?" wala sa sariling salita habang nakatakip ang isang kamay sa bibig nito, habang nagpipigil na malakas ang kanyang boses. "Maya anak talaga kami ni Caroline? Hindi talaga siya joke, alam kung hindi nag-jo-joke si Caroline, and she's not prankin
“Hi! How are you, Kuya?” bungad ni Stiffany sa kalalabas lang na si Diego sa kanyang kwarto. Tila gulat naman ito ng makita ang kapatid. Kunot-noo naman si Diego, dahil kung mag-tanong ang kapatid na si Stiffany ay parang matagal silang hindi nagkita. “Good!” malamig na tugon ni Diego at dinaanan lang ang kapatid na nasa sala habang komportable na nakaupo sa sofa. Maliit lang kasi ang bahay ni Diego dahil siya lang naman ang nakatira. At hindi rin malayo ang bahay sa city. Mas prefer kasi ni Diego ang tahimik na tahanan. Lalo na ngayon na hindi na niya kasama si Caroline. “Good to hear that, Kuya.” kinakabahan naman na sagot ni Stiffany. A palinga-linga siya sa paligid ng sala. Unang beses niya kasing pumunta sa bahay ni Diego simula nung bumalik na ito. At hindi rin sila nag-uusap. Minsan kapag kasama ang dalawang kapatid na sj Harold at Kiefer. “Bakit ka pala napa rito? May nangyari ba?” tanong ni Diego ng makalabas na ito ng kusina. Habang nakasandal sa pader at hawak nito a
“Surpresa!” sabay-sabay na sigaw ng lahat nang buksan ni Caroline ang pinto. Napaatras naman siya, tila nagulat sa dami ng mga taong nagkakantahan at nagpapalakpakan sa sala. Hindi naman maiwasan ni Caroline ang matuwa, dahil ang iba sa mga bisita ay mga empleyado niya. At kumpleto rin ang kanyang pamilya,.maliban Sa isang tao. Sa gitna ng lahat, si Raven ay nakangiti habang may hawak na ang bunso nilang anak na si Venus.“You thought we forgot, didn’t you?” Raven said with a teasing smile.Bago ang kaganapan, sobrang abala si Caroline sa kumpanya dahil nagkaproblema sila sa isang investor. Dahil sa tindi ng kanyang pagka-busy, hindi na niya namalayan ang paglipas ng mga araw. Isang buwan na pala ang nakalipas, at maraming nangyari sa panahong iyon.Si Diego at Dina ay pumunta na sa ibang bansa para sa operasyon ni Diego. Masaya naman si Caroline dahil sa wakas ay magagamot na ang dati niyang asawa. Para kay Dina naman, magsisimula na ito ng negosyo sa ibang bansa. Tinulungan sila ni
Alam kong may konsensya pa rin si Dina hanggang ngayon, at ako rin naman. Hindi mawala sa isip ko ang mga kasalanang nagawa ko sa kanya. Sobrang dinurog ko siya. Hindi ko nga alam kung paano ako makakabawi sa kanya. "Uhm... ano ba ang susunod nating hakbang? Paano natin mapapasaya si Caroline? Wala akong maisip na pwedeng gawin..." litong sabi ko. "Paano kung ayain natin sina Raven at Caroline mag-date? Sa tingin ko magandang ideya 'yun, di ba?" masiglang mungkahi ni Dina habang nag-iisip pa. "Sa tingin mo, okay lang sa kanya? Hindi kaya siya magalit?" tanong ko nang may pag-aalinlangan. Hindi ko rin kasi masyadong kilala si Caroline, lalo na't hindi naman kami nagtagal. Nakilala ko lang naman si Caroline noon nung sinabi sa akin ni Dad na siya ang papakasalan ko. Dahil sa maganda siya at napakamasipag na babae. Agad rin nahulog ang loob at puso ko sa kanya. Pero nagloko pa rin ako sa kanya. She's the perfect woman na sana, kaso isang akong tanga kaya ngayon wala na siya sa akin.
Mabilis kong iminulat ang aking mga mata, at agad na bumungad sa akin ang puting kisame at amoy ng ospital. Nakakasulasok ang amoy, at ayoko nito. Paano ako napunta sa lugar na 'to? Kasama ko lang si Mamay kanina; baka naman naghahallucinate lang ako. Pero nasa kwarto lang talaga ako ngayon at hindi sa ospital. Ibinaling ko ang aking ulo sa kaliwa at tumingin sa paligid. Nasa ospital nga talaga ako. Pero anong ginagawa ko rito? "Babe, you're finally awake. Thank goodness," bungad na sabi ni Raven. "Pinag-alala mo ako. Sorry..." umiiyak na sabi ni Raven. Kunot-noo ko siyang tinitigan. Ano ba ang problema? "Why are you crying?" mahina kong tanong. “Nasa ospital ka, babe. Hindi ka nagising kagabi, kaya nag-alala ako. Lahat kami nag-alala. Pasensya na, sorry kung napaiyak kita ulit.” “Bakit ka nagso-sorry? Wala ka namang ginawang mali, ah...” tanong ko. “Mamay told me. Umiiyak ka raw, at sobrang sama ng loob ko. Alam ko kasi kung bakit ka umiiyak kahapon. Akala mo siguro may k
[CAROLINE] Bumuhos na naman ang aking mga luha. Kakaayos lang namin, pero may nalaman na naman ako. Bakit ganito? Bakit parang pinaglalaruan ako ng tadhana? Gusto ko lang naman na maging maayos kami, kahit na pinagtaksilan nila ako. Pero bakit hanggang ngayon, patuloy pa rin ang pagsisinungaling? Bakit ganito? Agad akong pumasok sa kotse at humagulgol. Pilit kong inaayos ang lahat—sinubukan kong tanggapin at patawarin sila. Binigay ko ang gusto nila para maayos na. Kahit labag sa loob ko, ginawa ko, para kahit papaano'y maibsan ang bigat ng dinadala ko. Bakit ba ang hirap magpakatotoo? "Why do I have to experience this? Gusto ko nang maayos ang lahat sa amin, tapos bigla na lang malalaman ko na ang murderer ng asawa ko noon ay ang kabit niya pala? This is so frustrating!" Dapat ba akong maawa kay Diego? Pero siguro sapat na itong mga nalaman ko. Tama na ang kadramahan. Gusto nilang magsama, sige, hahayaan ko na sila sa buhay nila. Ibibigay ko na at magpopokus na lang ako sa buhay k
Nagulat si Caroline sa paghingi ng basbas ni Diego sa kanya. She felt something touch her heart, at pakiramdam niya'y napawi ang sakit na kanyang nararamdaman. Hindi sakit at selos ang nararamdaman niya ngayon, kundi saya sa kanyang puso. The way humingi si Diego ng basbas sa kanya ay para bang sigurado na siya kay Dina—na para bang ito ang babaeng habang buhay niyang mamahalin.Tears streamed down her cheeks. Tiningnan niya ang kalagayan ni Dina na wala pa ring malay at pagkatapos ay tumingin kay Diego, na para bang sinasabi, "Please, let us be happy together.""C-Caroline, sorry. Please, don't cry. H-hindi na kita tatanungin tungkol sa bagay na 'yon. I am sorry, masyado lang ata akong desperado," he said in panic as he held Caroline's hand.Akala ni Diego ay galit pa rin si Caroline sa kanilang dalawa. Alam ni Caroline na hindi madaling maghilom ang sugat na dinulot nila."Maybe giving them a chance isn't bad, right?" sa isip ni Caroline.Pinahiran niya ang kanyang mga luha, at mahi
Isang malutong na sampal ang dumapo sa pisngi ni Stiffany nang magkita silang dalawa sa hideout nila. Nagulat si Stiffany sa ginawa ni Dina, sa biglaang pagsampal na hindi niya alam ang dahilan. Dahil dito, sinampal din niya si Dina ng dalawang beses sa magkabilang pisngi. Nanlilisik ang kanilang mga mata, at tila konti na lang ay mag-aaway na sila at magdadambahan."Ano ba ang problema mo?" singhal ni Stiffany kay Dina."Ikaw! Kayo ng mga kuya-kuyahan mo! Ano ang ginawa ninyo kay Diego?" nanlilisik ang mga mata ni Dina habang nagsasalita.Inirapan ni Stiffany si Dina at tinalikuran ito. "He deserves to die," ani Stiffany. "Dahil sa ginawa niya, nawala sa amin ang lahat. Sinumbong niya kay Daddy kung ano ang ginawa namin nina Kuya. Kung tumahimik lang sana siya, hindi siya mapapahamak." Nanggigigil na sambit nito."Paano mo nagagawa 'yon sa kapatid mo? Hindi ba baliw na baliw ka kay Diego? Ano'ng kapahamakan ang ginawa ninyo sa kanya?" sigaw ni Dina. "Mabait si Diego sa inyo, paano ni
Dinala nina Raven at Caroline si Diego sa ospital dahil nahihirapan itong huminga. Kahit ayaw nitong magpadala sa ospital, dinala pa rin nila ito upang magamot din ang mga sugat niya. May bantay sa kwarto niya upang walang sinuman ang makapasok. Mahigpit na ipinagbabawal ang pagpasok sa kwarto ni Diego sa ngayon dahil sa nangyari. Nagsimula na rin mag-imbestiga ang mga pulis sa bahay ni Diego, at nagbigay na rin ng pahayag sina Raven at Caroline. Ayon kay Diego, ang mga kapatid niya ang may pakana ng nangyari sa kanya. Nagpaiwan si Caroline sa ospital upang bantayan si Diego, na hindi pa rin nagigising simula nang dinala nila siya roon. May nais ding malaman si Caroline. Gusto niyang maintindihan kung bakit laging sinasabi ni Diego na masakit ang kanyang ulo. Sinabi rin ni Raven na uminom si Diego ng pain reliever bago sila umalis ng bahay. Hindi siya mapakali, lalo na nang mahawakan niya ang ulo ni Diego at mapansin ang labis na pagkalagas ng buhok nito. Malakas ang kutob niya na
HATING-GABI na nang makatanggap ng tawag si Raven mula kay Diego. Mukhang hinihingal ito at nahihirapan sa paghinga. Nang oras na iyon, nasa kanyang opisina siya sa loob ng bahay, samantalang si Caroline ay natutulog na sa kanilang kwarto. Kunot-noo man si Raven dahil sa biglaang tawag nito, hindi niya magawang balewalain dahil mukhang may nangyari.Mabilis na kinutuban si Raven kaya hindi na siya nagdalawang-isip na tumayo at kunin ang susi ng kanyang kotse. Alam niyang hindi pa sila lubusang nagkakasundo ni Diego, pero hindi na niya ito kalaban ngayon. Wala na siyang kailangang patunayan dahil alam niyang si Caroline at ang mga bata ay sa kanya pa rin"Nasaan ka?" kalmadong tanong ni Raven habang pinapaandar ang kanyang sasakyan."Sa bahay ko, alam mo na kung saan 'to, dahil nakapunta ka na rito noong dinala mo si Matthew," hirap na hirap nitong sabi. Rinig na rinig din ni Raven ang mabigat na paghinga ni Diego.Dinala niya kasi ang bata sa bahay nito isang beses, dahil gustong maki
Natameme si Diego sa narinig. Nagsimulang manginig ang kanyang mga kamay, nanghina ang kanyang mga tuhod, at napaluhod siya. Hindi siya makapaniwala na ang kabit pala ang dahilan ng pagkawala ng panganay niyang anak—at kasalanan niya rin iyon. Isa siyang pabaya na asawa. Napahilamos siya sa kanyang mukha, at sunod-sunod na nagsilabasan ang kanyang mga luha. Tahimik siyang napahagulgol habang ang kanyang mga kamay ay nasa mukha pa rin. Ngayon, mas lalo siyang nagsisisi dahil sa kanyang nagawa. Napakalaki ng kasalanan niya kay Caroline, at hindi katanggap-tanggap ang kanyang ginawa. "Patawad," humihikbing sabi ni Diego. "Walang kapatawaran ang nagawa kong kasalanan sa'yo. Kasalanan ko ang lahat," hagulgol niya. "Patawarin mo ako, Caroline. Labis kitang nasaktan. Napaka-gago kong tao—irresponsable, manloloko, sinungaling. Hindi mo deserve ang isang katulad ko. Nabigo akong maging lalaki para sa'yo, nabigo akong maging ama, at nabigo akong maging asawa. Pinabayaan kita, Caroline," pat