LIKE 👍
Napabalikwas nang bangon si Freya. Pawis na pawis siya at naghahabol ng hininga ng magising siya. Naihilamos niya ang nanginginig na kamay sa mukha. “Hey, what’s wrong?” Nag aalalang tanong ni Alexander ng magising ito. “N-nanaginip lang ako ng masama.” Aniya na nanginginig pa rin ang kamay. Napatingin siya kay Alexander ng hawakan nito ang kamay niya. Nasa mukha nito ang pagtatanong at pag aalala. Ayaw niya sanang sabihin. Pero wala naman masama kung sabihin niya rito. Hindi rin naman ito magkakatotoo. “N-napaniginipan ko na… na nawala daw kayo ni Rose sa akin. S-someone shot the two of you.” Niyakap ni Freya ang sarili nang maalala ang duguang katawan ng mga ito. Kahit panaginip lang ‘yon ay hindi niya maiwasan na makadama ng takot dahil para ‘yong totoo. Kinulong siya ni Alexander sa matipuno nitong bisig. “Shhh, it was just a dream, Freya. Hindi kami mawawala ng anak natin.” “A-alam ko, Alexander. P-Pero kasi kahit panaginip lang ay parang totoo. Saka ang sabi nila kapag
Hinawakan ni Freya ang kamay ni Alexander. “Ang hirap maging single mother, no. Pero dahil nari’yan ka na hindi na mahirap… mas magiging makulay na ang buhay namin. Mas magiging magaan na at masaya kasi kasama ka na namin ni Rose.” Lumamlam ang mukha ni Alexander. Nasa mukha nito ang kasiyahan katulad ng nakalawaran sa mukha niya ngayon. Habang nagsisibak ito ay hindi niya maiwasan ang mangalumbaba habang pinapanood ito. Bawat galaw ni Alexander ay naggagalawan din ang mga muscles nito sa katawan. Dahil n*******d ito ay busog na busog ang mga mata niya habang nakatingin sa matigas nitong katawan at walong abs. Kahit pawis na pawis ay mukha itong hot— Napangiwi si Freya bigla. Nahihiya na iniwas niya ang mga mata. My go! She’s twenty-eight pero kung umasta siya ay para siyang bumalik sa pagka-teenager. Ganitong-ganito siya noon kay Alexander—palaging nakatingin mula sa malayo. Natampal ni Freya ang noo. Daig pa pala niya ang stalker noon. Wala siyang ginawa kundi ang sundan ito n
Bumuntong-hininga sina Freya at Alexander habang nakatingin sa anak nilang si Rose na ngayon ay malungkot na nakaupo sa driver seat. Hindi nito gusto na umalis sila. Sa maikling panahon na pananatili nila dito ay nagustuhan na nito ang lugar. “Rose, wag ka nang malungkot, babalik naman tayo dito, okay?” Ngumuso ito. “Kailan naman po, mommy?” Tumingin si Freya kay Alexander. Ito na ang sumagot sa kanilang anak. “As soon as possible. So don’t worry because you would see this place again.” “Talaga po? Thank you, daddy, mommy!” Napangiti na lamang si Freya. Noong una ay natatakot pa ang kanilang anak sa lugar na ‘to dahil liblib at baka maraming wild animals—subalit ngayon ay gustong-gusto na ni Rose ang lugar. Hindi na rin ito takot sa anumang hay0p na nakikita. Pati ang mga tao sa bayan ay kilala na nang kanilang anak. “She really likes here. How about you?” Kapagkuway tanong ni Alexander kay Freya. Ngumiti si Freya. “Kahit saan basta kasama ko kayo ni Rose.” Ngumiti
“Ibang klase na talaga ang mga kabet ngayon. Mukhang sila pa ang matapang.” Pinahid ni Olivia ang luha at nang uuyam na tiningnan si Freya. Gaano kakapal ang balat mo para astahan ako na parang balewala lang ang ginawa mo? Para kang reptiles. Kasing kapal ng balat mo ang pagkatao mo!” Kumuyom ang kamao ni Freya. Sa kabila ng sobrang pagkainis kay Olivia ay kalmado niya itong hinarap. Hindi siya tanga para hindi mahalata na sinasadya ng babae na ubusin ang pasensya niya at pagmukhain na masama siya sa harapan ng lahat. “Gusto mong malaman kung gaano kakapal ang balat ko?” Pinakatitigan niya ang babae ng matagal ng may pagbabanta. “Kaya nitong bumasag ng mukha, Olivia.” Napaatras ng bahagya ang babae kasama ang mga kaibigan nito. Dumaan ang takot sa mukha ng mga ito. Ngumiti si Freya sa paraang friendly. “Pero hindi ako basta mananapak lang ng tao. Hindi ako katulad ng iba di’yan na ang lakas mang provoke sa publikong lugar.” Tinuro ni Freya ang ulo. “Ginagamit ko kasi ang utak ko…
“Ibang klase talaga ang babaeng ‘yon. Walang pinipiling lugar sa pagkakalat! Ayos ka lang ba? Wag mo nalang pansinin ang Olivia na ‘yon. Alam naman natin ang totoo. Kung umasta ang babaeng ‘yon parang wala silang marriage contract ni Alexander. Palalabasin ka pang masama eh siya nga itong atat na pumirma ng divorce paper dahil sa isang bilyon!” Inis na komento ni Raven. Napailing si Freya. Wag daw pansinin si Olivia. Samantalang kanina pa nito gustong saktan ang babae. Mabilis talaga maputol ang pasensya ng kaibigan niya. “Alam mo, may hindi ako magandang kutob sa banquet na gaganapin sa sabado. Paano kung hindi lang pagpapahiya ang balak gawin ng ina ni Alexander? Mukhang magkakampi pa naman ang dalawang impaktang ‘yon. Kaya kung ako sayo ‘ihanda mo ng bonggang-bongga ang sarili mo. Sa ugali palang ng dalawang babaeng ‘yon ay mukhang may pasabog sila.” Bumuntong-hininga si Freya sa sinabi ng kaibigan niya. Kung totoo nga ang hinala nito at ni Alexander ay kailangan niya talaga
“Daddy, can you fix this?” Saka lamang napukaw si Alexander sa malalim na pag iisip ng magsalita ang kanyang anak na si Ross. Ngumiti siya at kinuha sa kamay ng anak ang Rubik cube. Habang inaayos ito ng mabilis ng ama ay nakatingin si Rose dito ng namamangha. Mahinang natawa si Alexander ng napa-ohh na naman ang anak. Ilang beses na niya itong nagawa subalit hanggang ngayon ay namamangha pa rin ito. Ang makita ang ganitong ekspresyon ng anak ay nagbibigay ng tuwa sa dibdib ni Alexander. Nawala ang bigat at mga gumugulo sa isip niya. Samantala, hindi mapigilan ni Linda ang matuwa habang nakatingin kay Rose. Nagulat hindi lamang ang babae nang dumating ang kanilang CEO na may kasamang bata, lahat ng empleyado ay nagulat at nagtaka. Bukod pa ro’n, marami ang saksi kung paano ito kausapin ng kanilang boss; may lambing at pagmamahal. Kaya kanina ng ipatawag sila ng lalaki upang ianunsyo na anak nito si Rose ay hindi na si Linda nagulat. Bilang matagal ng nagta-trabaho sa lalaki ay ala
“The door is locked. Soundproof ang office ko kapag nakalock ang pinto. Kaya walang makakarinig sa atin dito kahit mag-quickie tayo.” Tinaas ni Alexander ang dress na suot ni Freya pati ang bra na suot nito. Nakadama agad siya ng pagkasabik ng tumambad sa kanyang paningin ang malaking dibdib ni Freya at ang pinkish nitong ut0ng. Hindi nakapagpigil si Alexander, agad niya itong sinubo at nilaro ng dila ang tukt0k. “Hmm, ang bango mo talaga, Freya. Ikaw lang talaga ang may kayang buhayin ang katawan ko ng ganito.” Napakagat ng labi si Freya ng maramdaman ang kamay ni Alexander na nasa ilalim na ngayon ng suot niyang panty habang siya ay malaking nakabukaka sa harapan nito. Nilalaro nito ang cliț niya habang patuloy sa pagsusò ng salitan sa dalawang bundok niya. “A-alexander…” impit niyang daing ng tudyuin ng dila nito ang naninigas niyang ut0ng. Lalong nasarapan si Freya ng magsimula si Alexander na fingerin ang lagusan niya. Hindi na nga inalis ni Alexander inalis ang suot niyang pant
Nang tumunog ang cellphone ni Alexander ay bumitaw si Freya sa braso nito. “Go on, answer it.” Aniya ng mapansin na walang balak ang lalaki na sagutin ito. “Baka importante ‘yan kaya sagutin mo na. Hintayin nalang kita sa loob.” Bago pumasok siya pumasok sa shop ay hinalikan muna siya ni Alexander sa labi. Parang bata na hindi tuloy mabura ang ngiti niya sa labi. “Good day, Miss. What can I help you?” Magalang na tanong ng babae kay Freya ng makapasok siya. “If you are looking for a new designers gown for a parties we have a lot to offer. We have ten designers gown that we surely fit to your taste, Miss.” “Oh, that’s great. Can you show me all of it?” Nakangiting tumango ang babae. “Follow me, Miss.” Napaawang ang labi ni Freya habang nililibot ang buong shop. This place is stunning. Everything in this place is perfect. Masasabi agad sa unang tingin na puro magaganda ang quality ng mga items dito. Lumapit si Freya sa kulay Red Backless Long Gown at hinawakan ang laylayan
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k