LIKE 👍 COMMENT 💬
Habang tumatagal na nakadikit si Freya sa katawan ni Alexander ay unti-unti niyang naaalala ang ganitong pakiramdam. Pakiramdam niya ay safe siya. Nang muling huminto ang lalaki para hayaan ang kanilang anak na tingnan ang mga hay0p na kanilang madaanan ay hindi niya mapigilan ang pagguhit ng ngiti sa kanyang labi. Hindi man alam ni Alexander na anak niya si Rose ay nakikita niya na talagang magaan ang loob nito sa kanilang anak. “Daddy uncle, look! Ang laki po ng carabao!” manghang turo ni Rose sa kalabaw sa daan. Talagang maganda ang mga tanawin sa lugar na ito. Hindi lang dahil sa kagubatan, pinapaganda din ng mga tanim at hayop sa paligid ang kapaligiran. Tahimik at presko din ang hangin dito. Malayong-malayo sa maynila na puro pulosyon. “Did you like what you see, Rose?” tanong ni Alexader sa anak. “Yes po, daddy uncle. I like it here na po. Akala ko po no’ng una scary pero hindi po pala. Daddy uncle, pwede po ba tayong bumali dito bukas? Gusto ko pa pong makakita ng maraming
“Sige, uuwi na ako. Basta kung may kailangan kayo ni Rose, masabi lang kayo sa akin.” sabi ni Alexander bago umalis. Sinundan ni Freya ng tingin ang lalaki. Hindi man lang nito hinintay ang pasalamat niya bago umalis. Inisip ba ng lalaking ‘yon na wala siyang balak magpasalamat dito? Bumuntong’hininga si Freya. Hindi niya alam kung ano ang pumasok sa isip niya at hinabol niya ito. “Alexander!” nang lumingon ito ay napalunok si Freya. Iniwas niya ang tingin. “S-Salamat nga pala sa pagsama sa amin ni Rose. g-gusto mo bang magkape muna? I-ipagtitimpla kita.” wala naman sigurong masama sa pag alok ng kape dito. Hindi mapigilan ni Alexander ang mapangiti. “Well, that sounds good. Sino ba ako para tanggihan ang masarap na kape ni Freya.” Hindi mapigilan ni Freya ang mapairap kaya naman natawa ito. Nang makapasok sa bahay ay agad na yumakap si Rose sa bewang nito. “Daddy uncle, dito ka na po ba titira? Magsisimula na kayong gumawa ng little babies ni mommy?” Muntik ng madapa si Fre
“Loko talaga…” kanina pa si Freya bubulong-bulong habang naghuhugas ng plato. Hindi mawala ang inis at pamumula ng mukha niya. “Ay kabayo!” napahawak si Freya sa dibdib ng pagpihit niya paharap ay nasa harapan na niya si Alexander. “Thank you for today, Freya. It’s a joyous day for me.” ani Alexander na may nakapaskil na ngiti sa labi. Tumalikod si Freya upang iwasan ang tumingin sa mukha ni Alexander. Lalong namula ang pisngi niya at palakas nang palakas ang tibok ng puso niya. “H-Hindi mo kailangan magpasalamat, Alexander. Isipin mo nalang na bayad ko sa paghatid mo sa amin ang pagpapakain ko sayo ngayong gabi dito sa bahay— “I’m not talking about the dinner. I was talking about me… being with the two of you. Masaya akong kasama ko kayo ngayong araw.” putol ni Alexader kay Freya. Hindi niya maitago ang kasiyahan sa mukha… Hindi mapigillan ni Freya ang mapangiti. Ang saya marinig na naging masaya si Alexander na kasama sila ni Rose. Humarap siya kay Alexander at ngumiti. “
Tumingala si Alexander sa langit, nasa mukha niya ang pait habang inaalala ang balitang halos magpadurog sa puso niya noon. Hanggang sa hindi ng lalaki namalayan na kinakain na siya ng matinding galit at sakit. Nagbaba si Alexander ng tingin at tumingin sa kanya ng puno ng luha at pagmamahal ang mga mata. “Believe me, Freya. Napakasaya ko dahil ikakasal na tayong dalawa.” nagsimulang magbara ang lalamunan ni Alexander. “I couldn’t even sleep that time because of excitement. P-Pero sinira ng balitang ‘yon ang lahat ng kasiyahan sa puso ko. K-Kinain ako ng takot… natakot akong matali ka sa akin at hindi makabangon.” Nanlalabo ang paningin ni Freya. Hindi niya namalayan na tumutulo na pala ang mga luha niya. Nagsimulang mabasag ang boses ni Alexander. “The first thing that came into my mind was you. P-Paano ka kapag nawala ako? P-Paano ka kapag naiwan ka sa pamilya ko?” hindi gusto ni Alexander na umiyak. Nakakabawas ito sa pagkalalaki pero hindi niya mapigilan. Sumasabay sa patak
Walang pagsidlan ang saya nila Freya at Alexander habang magkahawak ang kamay na naglalakad papasok ng bahay. Basang-basa na silang dalawa. “Dito ka lang, ikukuha kita ng tuwalya—“ hindi pinatapos ni Alexander si Freya na magsalita. Agad niya itong niyakap ng mahigpit. “Alexander, basang-basa na tayo… baka magsakit tayo nito. Pwede mo naman ako yakapin mamaya.” “Hayaan mo muna akong yakapin ka. I missed hugging you like this.” Napangiti Freya at saka gumanti ng yakap. Maski din naman siya ay namiss ang mga yakap at halik ni Alexander. Natakot lang siya aminin dahil kumplikado pa ang sitwasyon. Pero ngayon na nalaman na niya ang totoo… wala ng bawal at pagpipigil pa. Pagkatapos magbihis ay nagtimpla si Freya ng kape para sa kanilang dalawa. Habang sumisimsim siya ng kape ay hindi niya maiwasan ang mapangiti. Hindi niya inaakala na darating ang sandali na magiging masaya pa silang muli ni Alexander kasama ang kanilang anak. “You’re smiling.” Puna nito. “Ikaw din naman, ah.”
Binuka ni Alexander ang dalawang hita ni Freya. Lalong nakadama ng pananabik si Alexander ng makita ang mamula-mulang pagkabábáe ni Freya. Wala pa siyang ginagawa ngunit mamasa-masa na ito. Mas lalo tuloy siyang natakam na matikman itong muli. Limang taon siyang hindi nakipagtalik, at si Freya lang ang babaeng huli niyang ginalaw. Kaya ibubuhos niya ang lahat sa pagniniig nila ngayon. “Ohhh god!” Napasinghap si Freya ng maramdaman ang mainit at basang dila ni Alexander sa kanyang lagúsan. “A-Alexander, ohhh ang sarap! Ohhh my god!” She moaned in too much pleasure. Panay ang ung0l ni Freya habang sarap na sarap, sinubsob niya lalo ang ulo ni Alexander sa hiýas niya habang napapasabunot siya sa buhok nito. Pabaling-baling ang ulo niya sa sarap. Lalong tumaas ng libido ni Alexander. Ang sarap sa tenga ng ung0l ni Freya habang nasasarapan. Tila musika ang ung0l nito sa pandinig niya. Lalo siyang nalilibúgan at ginaganahan. Sinungkal-sungkal ng dila ni Alexander ang clít ni Freya. “
Dahil maganda na ang panahon at hindi na umuulan ay nagpasya sila Freya at Alexander na ilibot si Rose sa gubat. Napaawang ang labi nila ni Rose ng makitang marami palang prutas hindi kalayuan sa kanila katulad ng santol, mangga, bayabas, abokado at duhat. Agad na namilog ang mata ng kanilang anak ng makita ang puno nang duhat na hitik sa bunga. “Daddy, I like them po please!” Tumatalon-talon pa ito sa tuwa kaya natawa silang dalawa. Simula kasi ng makatikim si Rose nito galing sa bayan ay naging paborito na ito ng anak nila. “What my princess wants, she gets!” Ani Alexander na ikinailing nalang Freya habang napapangiti. “Sigurado ka ba na marunong kang umakyat ng puno, Alexander?” Siya ang kinakabahan dahil mukhang hindi sanay si Alexander sa ganito. Eh kanina nga ay ilang beses itong nadulas dahil sa putik. Kaya heto, puro putik ang suot nito ngayon. “Mahal ko, wala ka bang bilib sa muscle ng future husband mo?” Nag-flex pa si Alexander ng muscle sa harapan ni Freya, na k
“Masaya ako para sayo, Freya. Akalain mo after five years ay magkakabalikan kayo ulit. Iba talaga ang nagagawa ng tadhana. Kahit ilang taon nang nagkalayo ay sa bandang huli ay magtatagpo pa rin ang mga puso.” Tudyo ni Raven ng marinig ang kinuwento sa kanya ni Freya. Nakikita ng dalaga na talagang masaya na ang kaibigan niya. Mukhang napalambot na talaga ito ni Alexander. “Grabe pala ang nangyari kay Alexander, noh? May rason pala siya kaya ka niya piniling sinaktan. Walanghiyang doktor ‘yon kung sino man siya. Anong karapatan niya na paglaruan ang buhay ng pasyente niya. Ang sama niya!” Bumuntong-hining si Freya. Tama ang kaibigan niya. Ang sama ng taong ‘yon. Nagawa nitong manloko ng ibang tao at dumihan ang sariling propesyon. Sinayang nito ang halos sampong taonna pinag aralan. Nabanggit sa kanya ni Alexander na patatanggalan ito ng lisensya kapag nahuli. Kahit siya ay gano’n din ang gagawin sa oras na mahuli ang taong ‘yon. Namilog ang mata ni Raven nang makita ang singsing n
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k