LIKE 👍 COMMENT 💬
“Loko talaga…” kanina pa si Freya bubulong-bulong habang naghuhugas ng plato. Hindi mawala ang inis at pamumula ng mukha niya. “Ay kabayo!” napahawak si Freya sa dibdib ng pagpihit niya paharap ay nasa harapan na niya si Alexander. “Thank you for today, Freya. It’s a joyous day for me.” ani Alexander na may nakapaskil na ngiti sa labi. Tumalikod si Freya upang iwasan ang tumingin sa mukha ni Alexander. Lalong namula ang pisngi niya at palakas nang palakas ang tibok ng puso niya. “H-Hindi mo kailangan magpasalamat, Alexander. Isipin mo nalang na bayad ko sa paghatid mo sa amin ang pagpapakain ko sayo ngayong gabi dito sa bahay— “I’m not talking about the dinner. I was talking about me… being with the two of you. Masaya akong kasama ko kayo ngayong araw.” putol ni Alexader kay Freya. Hindi niya maitago ang kasiyahan sa mukha… Hindi mapigillan ni Freya ang mapangiti. Ang saya marinig na naging masaya si Alexander na kasama sila ni Rose. Humarap siya kay Alexander at ngumiti. “
Tumingala si Alexander sa langit, nasa mukha niya ang pait habang inaalala ang balitang halos magpadurog sa puso niya noon. Hanggang sa hindi ng lalaki namalayan na kinakain na siya ng matinding galit at sakit. Nagbaba si Alexander ng tingin at tumingin sa kanya ng puno ng luha at pagmamahal ang mga mata. “Believe me, Freya. Napakasaya ko dahil ikakasal na tayong dalawa.” nagsimulang magbara ang lalamunan ni Alexander. “I couldn’t even sleep that time because of excitement. P-Pero sinira ng balitang ‘yon ang lahat ng kasiyahan sa puso ko. K-Kinain ako ng takot… natakot akong matali ka sa akin at hindi makabangon.” Nanlalabo ang paningin ni Freya. Hindi niya namalayan na tumutulo na pala ang mga luha niya. Nagsimulang mabasag ang boses ni Alexander. “The first thing that came into my mind was you. P-Paano ka kapag nawala ako? P-Paano ka kapag naiwan ka sa pamilya ko?” hindi gusto ni Alexander na umiyak. Nakakabawas ito sa pagkalalaki pero hindi niya mapigilan. Sumasabay sa patak
Walang pagsidlan ang saya nila Freya at Alexander habang magkahawak ang kamay na naglalakad papasok ng bahay. Basang-basa na silang dalawa. “Dito ka lang, ikukuha kita ng tuwalya—“ hindi pinatapos ni Alexander si Freya na magsalita. Agad niya itong niyakap ng mahigpit. “Alexander, basang-basa na tayo… baka magsakit tayo nito. Pwede mo naman ako yakapin mamaya.” “Hayaan mo muna akong yakapin ka. I missed hugging you like this.” Napangiti Freya at saka gumanti ng yakap. Maski din naman siya ay namiss ang mga yakap at halik ni Alexander. Natakot lang siya aminin dahil kumplikado pa ang sitwasyon. Pero ngayon na nalaman na niya ang totoo… wala ng bawal at pagpipigil pa. Pagkatapos magbihis ay nagtimpla si Freya ng kape para sa kanilang dalawa. Habang sumisimsim siya ng kape ay hindi niya maiwasan ang mapangiti. Hindi niya inaakala na darating ang sandali na magiging masaya pa silang muli ni Alexander kasama ang kanilang anak. “You’re smiling.” Puna nito. “Ikaw din naman, ah.”
Binuka ni Alexander ang dalawang hita ni Freya. Lalong nakadama ng pananabik si Alexander ng makita ang mamula-mulang pagkabábáe ni Freya. Wala pa siyang ginagawa ngunit mamasa-masa na ito. Mas lalo tuloy siyang natakam na matikman itong muli. Limang taon siyang hindi nakipagtalik, at si Freya lang ang babaeng huli niyang ginalaw. Kaya ibubuhos niya ang lahat sa pagniniig nila ngayon. “Ohhh god!” Napasinghap si Freya ng maramdaman ang mainit at basang dila ni Alexander sa kanyang lagúsan. “A-Alexander, ohhh ang sarap! Ohhh my god!” She moaned in too much pleasure. Panay ang ung0l ni Freya habang sarap na sarap, sinubsob niya lalo ang ulo ni Alexander sa hiýas niya habang napapasabunot siya sa buhok nito. Pabaling-baling ang ulo niya sa sarap. Lalong tumaas ng libido ni Alexander. Ang sarap sa tenga ng ung0l ni Freya habang nasasarapan. Tila musika ang ung0l nito sa pandinig niya. Lalo siyang nalilibúgan at ginaganahan. Sinungkal-sungkal ng dila ni Alexander ang clít ni Freya. “
Dahil maganda na ang panahon at hindi na umuulan ay nagpasya sila Freya at Alexander na ilibot si Rose sa gubat. Napaawang ang labi nila ni Rose ng makitang marami palang prutas hindi kalayuan sa kanila katulad ng santol, mangga, bayabas, abokado at duhat. Agad na namilog ang mata ng kanilang anak ng makita ang puno nang duhat na hitik sa bunga. “Daddy, I like them po please!” Tumatalon-talon pa ito sa tuwa kaya natawa silang dalawa. Simula kasi ng makatikim si Rose nito galing sa bayan ay naging paborito na ito ng anak nila. “What my princess wants, she gets!” Ani Alexander na ikinailing nalang Freya habang napapangiti. “Sigurado ka ba na marunong kang umakyat ng puno, Alexander?” Siya ang kinakabahan dahil mukhang hindi sanay si Alexander sa ganito. Eh kanina nga ay ilang beses itong nadulas dahil sa putik. Kaya heto, puro putik ang suot nito ngayon. “Mahal ko, wala ka bang bilib sa muscle ng future husband mo?” Nag-flex pa si Alexander ng muscle sa harapan ni Freya, na k
“Masaya ako para sayo, Freya. Akalain mo after five years ay magkakabalikan kayo ulit. Iba talaga ang nagagawa ng tadhana. Kahit ilang taon nang nagkalayo ay sa bandang huli ay magtatagpo pa rin ang mga puso.” Tudyo ni Raven ng marinig ang kinuwento sa kanya ni Freya. Nakikita ng dalaga na talagang masaya na ang kaibigan niya. Mukhang napalambot na talaga ito ni Alexander. “Grabe pala ang nangyari kay Alexander, noh? May rason pala siya kaya ka niya piniling sinaktan. Walanghiyang doktor ‘yon kung sino man siya. Anong karapatan niya na paglaruan ang buhay ng pasyente niya. Ang sama niya!” Bumuntong-hining si Freya. Tama ang kaibigan niya. Ang sama ng taong ‘yon. Nagawa nitong manloko ng ibang tao at dumihan ang sariling propesyon. Sinayang nito ang halos sampong taonna pinag aralan. Nabanggit sa kanya ni Alexander na patatanggalan ito ng lisensya kapag nahuli. Kahit siya ay gano’n din ang gagawin sa oras na mahuli ang taong ‘yon. Namilog ang mata ni Raven nang makita ang singsing n
“Alexander, baby!” Kumunot ang noo nang lahat nang makarinig ng malakas na alingawngaw ng boses babae. May babaeng dumating. Morena at maganda. Nang makita nito si Alexander ay nagmamadali itong tumakbo para lumapit kay Alexander. May dala pa itong basket na puno ng prutas. Napa-ohh naman sina Raven at David. ‘Nangangamoy away!’ Isip-isip pa ni Raven na nakangiwing nakatingin kay Freya na tahimik lang subalit halos mag isang linya na ang kilay at umusok ang ilong sa galit. “Baby, hindi mo naman sinabi na bumalik ka na pala. Eh di sana ay nabisita kita at nadalhan ng mga prutas.“ parang walang pakialam ang babae sa paligid. Hindi man lang nito napansin na bukod kay Alexander ay may iba pang tao sa paligid. “Hi, baka hindi mo kami napansin.” Ani Raven para kunin ang atensyon ng babae. “Oh my god. May kasama ka pala, baby.” Lumapit ito kay Raven. “Hi! Ako nga pala si Celine! Kayo sino kayo? Kaibigan ba kayo ni baby?” “Baby?” Lahat ay napatingin kay Freya—kabilang si Alexander
Napabalikwas nang bangon si Freya. Pawis na pawis siya at naghahabol ng hininga ng magising siya. Naihilamos niya ang nanginginig na kamay sa mukha. “Hey, what’s wrong?” Nag aalalang tanong ni Alexander ng magising ito. “N-nanaginip lang ako ng masama.” Aniya na nanginginig pa rin ang kamay. Napatingin siya kay Alexander ng hawakan nito ang kamay niya. Nasa mukha nito ang pagtatanong at pag aalala. Ayaw niya sanang sabihin. Pero wala naman masama kung sabihin niya rito. Hindi rin naman ito magkakatotoo. “N-napaniginipan ko na… na nawala daw kayo ni Rose sa akin. S-someone shot the two of you.” Niyakap ni Freya ang sarili nang maalala ang duguang katawan ng mga ito. Kahit panaginip lang ‘yon ay hindi niya maiwasan na makadama ng takot dahil para ‘yong totoo. Kinulong siya ni Alexander sa matipuno nitong bisig. “Shhh, it was just a dream, Freya. Hindi kami mawawala ng anak natin.” “A-alam ko, Alexander. P-Pero kasi kahit panaginip lang ay parang totoo. Saka ang sabi nila kapag