Saka lamang nakahinga ng maluwag si Yassie ng ibaba ng mga tauhan ng matanda ang mga armas na nakatutok sa kaniya. Hinawakan niya sa braso si Frank ng subukan nitong humakbang paabante upang lapitan sina Hazel, ngunit tinabig ng binata ang kanyang kamay. “Hindi ko masusunod ang gusto mong mangyari, Chairman. Limang taon kong inakala na wala na siya, kaya ngayong nagbalik siya, hindi ko sasayangin ang pagkakataon na ito upang maitama ang pagkakamali ko na nagawa noon sa kanya.” Si Hazel na narinig ang sinabi ng binata sa kanyang abuelo ay napahinto sa paghakbang. Nagkausap ba si Frank ang kanyang abuelo? Ang mukha ni Henry ay dumilim. Hindi humaharap sa binata na ito ay nagsalita. “Hindi ako manonood lang, Mr. Evans… walang sinuman ang makakaputol ng sumpaan ng aming mga pamilya, kahit ang mga Evans pa!” Nagbigay ito ng signal sa mga tauhan. “Isara na ang tarangkahan!” “Yes, Chairman!” Sabay na tugon ng mga tagasunod ni Chairman, bago isinara ang gate. DESIDIDO talaga a
Si Joemar ay napalunok ng laway ng magsimulang tumawa si Frank, si Jobert naman na katabi nito ay napailing na lamang. Pagkaraan ng ilang sandali ay napasabunot si Frank sa kanyang buhok… “Tara na… mag iwan ng ilang tao para mag ulat sa akin kung saan siya pupunta. Gusto kong ireport sa akin ang lahat ng lugar at taong kakatagpuin niya. Maliwanag ba?” “Yes, boss!” Mabilis na tugon ni Jobert bago bumaba ng kotse para magbilin sa iba pang mga kasama. “Tara na, Joemar.” “Yes, sir!”“ANO ang ibig mong sabihin na tinapos ni Frank ang lahat sa inyo?” Hindi sumagot si Yassie, patuloy lamang ito sa pagluha, kaya naman hindi na nakatiis si Ian, nilapitan niya ang anak at niyugyog ito sa balikat. “Sabihib mo na hindi totoo ang mga sinabi mo?!” Maging si Yolly ay bakas ang pagkabahala sa mukha ng dumating ang kanilang anak dala ang nakakagulat na balita dito sa kanilang tinutuluyang hotel ngayon.“Totoo ang mga sinabi ko, papa! Hiniwalayaan na niya ako! Iniwan na niya ako, papa! Hi
PAREHONG napaawang ang labi nina Toni at Hazel ng maabutan nila si Aling Fatima na ang sarap ng tulog, napapalibutan ito ng mga puzzle na sa palagay nila ay ilang araw ng sinusubukan na buohin. “Akala ko ba ay may sakit si Aling Fatima?” kunot ang noo na tanong ni Toni kay Joemar na kadarating lamang. “A-Ah, o-oo, may sakit nga siya. N-nakita mo naman, nanlalalim ang ilalim ng kanyang mga mata.” Mas mukhang puyat ang matanda, kesa ang may sakit, napansin agad iyon ni Hazel. “Pwede bang iwan mo kami ni Haz– I mean ng kaibigan ko, Joemar? Sige na, lumabas ka muna ng silid, gusto namin na makausap si Aling Fatima ng sarilinan.” Bago lumabas, saglit na tinitigan ng lalaki si Hazel, kinukurpirma na tama ang kanyang hinala. Si Hazel nga ito! Pagkalabas ni Joemar, inalis ni Hazel ang kanyang sumbrero at facemaska, saka siya naupo sa gilid ng kama na naroon. Tinapik naman ni Toni si Aling Fatima upang gisingin. Nang dumilat ang matanda, agad itong naupo at dumampot ng piraso ng puzzle
Alam ni Frank na isang kahibangan ang ginawa niya, at baka ito pa ang maging dahilan ng lalong pagkamuhi sa kanya ng dalaga. Ngunit desperado siya, umaasa na mararamdaman niya sa halik nito ang katiting na damdamin na hinahanap niya… “Hazel—“ isang malakas na sampal ang dumapo sa kanyang mukha pagkatapos niyang bumitaw. Puno ng pagkamuhi ang mata ni Hazel na nakatingin sa kanya… pandidiri at pagkadismaya. “Desperado ka nga, Mr. Evans. Sana ito na ang huling beses na lalapat sa labi ko ang maruming labi mo, dahil talaga naman na nakakasuka.” Umalis na si Hazel, naiwan si Frank sa kanyang kinatatayuan habang hawak ang pisngi na nasaktan. Noon, kapag hinahalikan niya ito, ramdam niya ang pangungulila, pagkasabik, at pagmamahal sa mga halik niya. Ngunit ngayon, wala siyang madama maliban sa kagustuhan nitong itulak siya palayo. Samantala, napahinto sa paghakbang si Hazel ng makasalubong ang kanyang magulang at si Yassie. Maging ang mga ito ay nabigla, maging si Yassie. Kumuyom ang
Lalong naluha si Yassie ng marinig ang sinabi ni Frank. Nasaktan na siya kanina sa pambabalewala nito sa kanya at pag iwan para sundan si Hazel, at maging sa sinabi nito ngayon sa harapan mismo ng kanyang magulang ay nasasaktan siya. Kasalanan ito ni Hazel! Pinahid niya ang luha. Kung magiging bayolente siya, wala itong maitutulong. Sa ngayon ay kailangan niyang sakyan ang gusto ni Frank. Malapit ng ikasal si Hazel sa iba, alam niya na matatauhan din ang binata isa sa mga araw na ito. Walang nagawa sina Ian at Yolly, nang dumating si Jobert, sumama sila dito kasama ang anak na si Yolly. Isa itong kahihiyan! Nang dahil kay Hazel ay pinalayas sila! Hindi ito katanggap-tanggap! “Ian, ano na ang gagawin natin? Hindi ito maaring kumalat! Marami ang mawawala sa atin sa oras na kumalat ang balitang ito!” Niyakap ni Yassie ang kanyang ina. “Huwag kayong mag alala, mama… hindi ako papayag na mauwi sa ganito ang lahat sa amin ni Frank… hindi mawawala ang koneksyon ng ating pamilya sa m
Hindi kumibo ang dalaga. Bago pumunta sa Montefalco Building ay hinatid muna si Toni sa Venue kung nasaan ang asawa nito ngayon. Pagkatapos magpaalam kina Tes, bumalik na siya. Bago makapasok sa kanyang opisina ay humarang na si Aika sa kanya. “Coz, bakit ngayon ka lang? Alam mo ba na maraming trabaho ang naghihintay sayo ngayon? Saka bakit kapag ikaw pwedeng umabsent? Bakit kapag ako ang daming pumupuna? Pareho lang naman tayong apo ni Lolo ah!” Hindi niya pinansin ang pagsesentimyento nito. “Coz!” Sumunod si Aika kay Hazel, nang mapansin niya ang suot nito, umirap siya. “Polo shirt at pantalon? Really, Hazel? Nakalimutan mo yata na CEO ka na ngayon at hindi ordinaryong empleyado lang.” “Ilang beses ko bang sasabihin sayo na wag mo akong tatawagin COZ kapag nasa trabaho tayo, Aika?” “Whatever.” Padaskol na naupo siya sa upuang nasa harapan ni Hazel. “Pwede ba akong humingi ng pabor sayo?” Hindi siya pinansin ni Hazel. “Coz, nakikiusap ako sayo. Please…” Binaba ni Haz
“Kuya Yael!” Nagliwanag ang mukha ni Hazel ng makita ang kuya niya sa lobby. Nang makita sila nito ay agad itong tumayo at lumapit sa kanila. “Hazel!” “Kuya!” Parang bata na yumakap siya dito, na agad naman nitong ginantihan. Nang bumitaw siya sa kapatid niya ay tumingala siya dito. “Bakit hindi mo naman sinabi na dadalaw ka pala ngayon dito. Buti nalang ay naabutan mo kami. Kasama mo si ate Sharrie?” Mahinang pinisil nito ang pisngi niya. “Hindi. Alam mo naman na pinaghahandaan niya ang nalalapit na eleksyon. Siya nga pala. Saan kayo pupunta? Lunch? Sabay na ako.” Hindi maiwasan ni Steve ang mapangiti sa tuwa habang nagmamaneho. Lumalabas ang kakulitan ni Hazel kapag kausap si Yael o ang ate Sharrie nito. Walang nakakaalam na buhay si Hazel sa loob ng limang taon, maliban sa kanila. Noong una ay hindi sang ayon si lolo Henry na ipaalam sa dalawang kapatid ng dalaga ang totoo. Ngunit nakiusap ito, bukod kay Aling Nita na isinama sa ibang bansa, gusto ni Hazel na malaman ni
Pagkatapos kumain ay nagpaalam na sina Hazel at Steve kay Yael. Bumaling ang dalaga sa nobyo. “Ayos ka lang ba? Bakit ang tahimik mo yata?” imbes sagutin ang kanyang tanong, hinawakan nito ang kanyang kamay. Hindi niya maiwasan ang mapangiti. Ito ang paraan ni Steve kung paano maglambing. “Ihahatid na kita. Baka mapag-initan ka ng Tita Arcellie mo kapag hindi ka pa bumalik. Alauna na.” niyakap ni Steve ang nobya hanggang sa makasakay sila ng kotse. “Sige na, wag mo na akong ihatid sa taas, okay na ako dito. Bye, Steve!” Kumaway si Steve sa dalaga, nang mawala ito sa kanyang paningin ay unti-unting nawala ang kanyang ngiti. Pagkagaling sa Montefalco building, dumiretso siya sa bahay ng mga ito. “Si Lolo Henry?” agad na tanong niya kay Mr. Mendoza ng makita ito. “Nasa kanyang kwarto sa itaas, nagpapahinga. Hayaan mo, ipapaalam ko sa kanya na narito ka.” magalang na ani ni Ranz bago umakyat sa itass at ipaalam sa amo na narito ang binata. “Nasa ibaba si Sir Steve, Chairman.” “P