PAREHONG napaawang ang labi nina Toni at Hazel ng maabutan nila si Aling Fatima na ang sarap ng tulog, napapalibutan ito ng mga puzzle na sa palagay nila ay ilang araw ng sinusubukan na buohin. “Akala ko ba ay may sakit si Aling Fatima?” kunot ang noo na tanong ni Toni kay Joemar na kadarating lamang. “A-Ah, o-oo, may sakit nga siya. N-nakita mo naman, nanlalalim ang ilalim ng kanyang mga mata.” Mas mukhang puyat ang matanda, kesa ang may sakit, napansin agad iyon ni Hazel. “Pwede bang iwan mo kami ni Haz– I mean ng kaibigan ko, Joemar? Sige na, lumabas ka muna ng silid, gusto namin na makausap si Aling Fatima ng sarilinan.” Bago lumabas, saglit na tinitigan ng lalaki si Hazel, kinukurpirma na tama ang kanyang hinala. Si Hazel nga ito! Pagkalabas ni Joemar, inalis ni Hazel ang kanyang sumbrero at facemaska, saka siya naupo sa gilid ng kama na naroon. Tinapik naman ni Toni si Aling Fatima upang gisingin. Nang dumilat ang matanda, agad itong naupo at dumampot ng piraso ng puzzle
Alam ni Frank na isang kahibangan ang ginawa niya, at baka ito pa ang maging dahilan ng lalong pagkamuhi sa kanya ng dalaga. Ngunit desperado siya, umaasa na mararamdaman niya sa halik nito ang katiting na damdamin na hinahanap niya… “Hazel—“ isang malakas na sampal ang dumapo sa kanyang mukha pagkatapos niyang bumitaw. Puno ng pagkamuhi ang mata ni Hazel na nakatingin sa kanya… pandidiri at pagkadismaya. “Desperado ka nga, Mr. Evans. Sana ito na ang huling beses na lalapat sa labi ko ang maruming labi mo, dahil talaga naman na nakakasuka.” Umalis na si Hazel, naiwan si Frank sa kanyang kinatatayuan habang hawak ang pisngi na nasaktan. Noon, kapag hinahalikan niya ito, ramdam niya ang pangungulila, pagkasabik, at pagmamahal sa mga halik niya. Ngunit ngayon, wala siyang madama maliban sa kagustuhan nitong itulak siya palayo. Samantala, napahinto sa paghakbang si Hazel ng makasalubong ang kanyang magulang at si Yassie. Maging ang mga ito ay nabigla, maging si Yassie. Kumuyom ang
Lalong naluha si Yassie ng marinig ang sinabi ni Frank. Nasaktan na siya kanina sa pambabalewala nito sa kanya at pag iwan para sundan si Hazel, at maging sa sinabi nito ngayon sa harapan mismo ng kanyang magulang ay nasasaktan siya. Kasalanan ito ni Hazel! Pinahid niya ang luha. Kung magiging bayolente siya, wala itong maitutulong. Sa ngayon ay kailangan niyang sakyan ang gusto ni Frank. Malapit ng ikasal si Hazel sa iba, alam niya na matatauhan din ang binata isa sa mga araw na ito. Walang nagawa sina Ian at Yolly, nang dumating si Jobert, sumama sila dito kasama ang anak na si Yolly. Isa itong kahihiyan! Nang dahil kay Hazel ay pinalayas sila! Hindi ito katanggap-tanggap! “Ian, ano na ang gagawin natin? Hindi ito maaring kumalat! Marami ang mawawala sa atin sa oras na kumalat ang balitang ito!” Niyakap ni Yassie ang kanyang ina. “Huwag kayong mag alala, mama… hindi ako papayag na mauwi sa ganito ang lahat sa amin ni Frank… hindi mawawala ang koneksyon ng ating pamilya sa m
Hindi kumibo ang dalaga. Bago pumunta sa Montefalco Building ay hinatid muna si Toni sa Venue kung nasaan ang asawa nito ngayon. Pagkatapos magpaalam kina Tes, bumalik na siya. Bago makapasok sa kanyang opisina ay humarang na si Aika sa kanya. “Coz, bakit ngayon ka lang? Alam mo ba na maraming trabaho ang naghihintay sayo ngayon? Saka bakit kapag ikaw pwedeng umabsent? Bakit kapag ako ang daming pumupuna? Pareho lang naman tayong apo ni Lolo ah!” Hindi niya pinansin ang pagsesentimyento nito. “Coz!” Sumunod si Aika kay Hazel, nang mapansin niya ang suot nito, umirap siya. “Polo shirt at pantalon? Really, Hazel? Nakalimutan mo yata na CEO ka na ngayon at hindi ordinaryong empleyado lang.” “Ilang beses ko bang sasabihin sayo na wag mo akong tatawagin COZ kapag nasa trabaho tayo, Aika?” “Whatever.” Padaskol na naupo siya sa upuang nasa harapan ni Hazel. “Pwede ba akong humingi ng pabor sayo?” Hindi siya pinansin ni Hazel. “Coz, nakikiusap ako sayo. Please…” Binaba ni Haz
“Kuya Yael!” Nagliwanag ang mukha ni Hazel ng makita ang kuya niya sa lobby. Nang makita sila nito ay agad itong tumayo at lumapit sa kanila. “Hazel!” “Kuya!” Parang bata na yumakap siya dito, na agad naman nitong ginantihan. Nang bumitaw siya sa kapatid niya ay tumingala siya dito. “Bakit hindi mo naman sinabi na dadalaw ka pala ngayon dito. Buti nalang ay naabutan mo kami. Kasama mo si ate Sharrie?” Mahinang pinisil nito ang pisngi niya. “Hindi. Alam mo naman na pinaghahandaan niya ang nalalapit na eleksyon. Siya nga pala. Saan kayo pupunta? Lunch? Sabay na ako.” Hindi maiwasan ni Steve ang mapangiti sa tuwa habang nagmamaneho. Lumalabas ang kakulitan ni Hazel kapag kausap si Yael o ang ate Sharrie nito. Walang nakakaalam na buhay si Hazel sa loob ng limang taon, maliban sa kanila. Noong una ay hindi sang ayon si lolo Henry na ipaalam sa dalawang kapatid ng dalaga ang totoo. Ngunit nakiusap ito, bukod kay Aling Nita na isinama sa ibang bansa, gusto ni Hazel na malaman ni
Pagkatapos kumain ay nagpaalam na sina Hazel at Steve kay Yael. Bumaling ang dalaga sa nobyo. “Ayos ka lang ba? Bakit ang tahimik mo yata?” imbes sagutin ang kanyang tanong, hinawakan nito ang kanyang kamay. Hindi niya maiwasan ang mapangiti. Ito ang paraan ni Steve kung paano maglambing. “Ihahatid na kita. Baka mapag-initan ka ng Tita Arcellie mo kapag hindi ka pa bumalik. Alauna na.” niyakap ni Steve ang nobya hanggang sa makasakay sila ng kotse. “Sige na, wag mo na akong ihatid sa taas, okay na ako dito. Bye, Steve!” Kumaway si Steve sa dalaga, nang mawala ito sa kanyang paningin ay unti-unting nawala ang kanyang ngiti. Pagkagaling sa Montefalco building, dumiretso siya sa bahay ng mga ito. “Si Lolo Henry?” agad na tanong niya kay Mr. Mendoza ng makita ito. “Nasa kanyang kwarto sa itaas, nagpapahinga. Hayaan mo, ipapaalam ko sa kanya na narito ka.” magalang na ani ni Ranz bago umakyat sa itass at ipaalam sa amo na narito ang binata. “Nasa ibaba si Sir Steve, Chairman.” “P
“Mr. Evans, wala kaming nakitang kakaiba sa mga CCTV footage na kuha sa mga kalapit na gusali, sa palagay namin ay isang inside job ang naganap. Kaya naman isa-isa namin inalam ang mga background ng lahat ng mga manggagawa ng gusali.”Magalang na inilapag ng isang investigator ang isang folder na naglalaman ng lahat ng mga dokumento tungkol sa lahat ng mga trabador ng tinatayong gusali ng panahon na iyon.“Bukod sa walong tao na ito, wala ng iba pang naglabas-masok sa gumuhong gusali maliban sa kanila. May hinala kami na sa kanila dapat simulan ang imbestigasyon, at hindi sa labas.”Humarap si Frank at kinuha ang folder at isa-isang tiningnan ang mga files na naglalaman ng person of interest ng mga ito.“Ang Engineer na si Mr. Oldimo at ang kanyang mga tauhan ang nakita na madalas na magpabalik-balik sa loob ng gusali. Napag-alaman din naman na ang lahat ng security na nakaduty noong panahon na iyon ay madalas na ma-ospital dahil sa biglaang pagkakasakit. Kaduda-duda, kaya sa palagay
KUMUNOT ang noo ni Hazel ng makita si Frank na naghihintay sa kanya sa parking lot. Kataka-taka na wala ang mga bodyguards niya ngayon para bantayan siya. “Good evening.” Sinabi niya sa binata na huwag siyang bibigyan ng bulaklak, hanggang kailan nito balak na bigyan siya ng walang kwentang bulaklak na ito? Hindi niya tinanggap ang bulaklak na inabot sa kanya ni Frank. Sinubukan niya itong lagpasan, ngunit pinigilan siya nito sa kamay. Mabilis na lumipad ang kamay niya sa mukha ng binata, ngunit imbes na ito’y salagin, tinanggap ito ni Frank. “You can slap me all you want, Hazel. Ayos lang sa akin, kung ang kapalit naman nito ay makikita at mahahawakan kita.” Nahihibang na ba ang lalaking ito?! Pinakalma niya ang sarili, sinubukan niyang hilahin ang kamay ngunit humigpit ang hawak nito sa kanya. “Alam mo bang harassment ang ginagawa mo? Pwede kitang idemanda sa ginagawa mo!” Balak niya na takutin lamang ito, bilang kilala at mataas at kinikilalang tao sa lipunan, alam niya na
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k