Yiehhh 🫶
Ilang na ilang si Mrs. Galoso habang tinuturuan si Hazel dahil sa presensya ni Mr. Evans sa hindi kalayuan. Mukhang walang kaalam-alam si Hazel dahil tutok ang dalaga sa pakikinig sa itinuturo niya. Sa pag aakala na binabantayan ng binata ang kanyang kilos ay mas pinag igihan ng matanda ang pagtuturo. “Congrats, Hazel. You improved a lot.” Puri ni Frank habang papalapit sa dalaga. Nanlaki naman ang mata ni Hazel. “Kanina ka pa, kuya?” “Hmm… let say na, tinitingnan ko kung karapatdapat ka ba ng i-treat.” Biro ng binata. “Magaling kasi magturo si Mrs. Galoso kaya mabilis akong natututo.” Umiling ang matanda. “Mali ka, Miss Hazel. Natutunan mo ang lahat dahil masipag ka at desidido. Kaya wag mo akong pasalamatan. Ang pasalamatan mo ay ang pagtitiyaga mo sa iyong pag aaral.” Kiming ngumiti ang dalaga sa papuri ng guro. Gusto pa sanang magpasalamat ng dalaga ng hawakan ni Frank ang kanyang kamay. Hindi siya nito binigyan ng pagkakataon na makapag protesta. Mabuti nalang at wa
Tumikwas ang kilay ni Hazel ng marinig ang pagbukas ng pintuan ng kwartong ukupado niya. Magkahiwalay kasi sila ng kwarto ni Frank dahil ito ang gusto niya. Naiintindihan naman siya ng binata at ginalang ang gusto niya. Pero mukhang labas sa ilong ang sinagot nito sa kanya kanina dahil narito na ang binata ngayon sa kwarto niya. Mukhang kakaligo lang nito dahil basa pa ang buhok nito. “Bakit naligo ka? Mag aalas singko na! Gusto mo bang magkasakit ka?” lumaki si Hazel na ito ang pangaral ni Aling Nita, ang huwag maligo ng puyat. Umiwas ang tingin ni Frank sa nighties na suot ni Hazel. Personal na binili ito ng binata bago niya ito niyaya na sumama sa kanya. At tama nga siya na babagay ito sa dalaga. “Damn.” mahinang mura ni Frank. Sanay ito na makita na walang salamin si Hazel, ngunit hindi pa rin siya masanay-sanay sa tuwing makikita niya na walang nakaharang sa maganda nitong mata. Napa-ouch ang binata ng maramdaman na may humila sa buhok niya. Si hazel ay nakasabunot na sa buhok
"Aling Fatima, tingnan mo si Hazel." Nginuso ni Gladys ang dalaga. "Kanina pa nakangiti. Siguro may nobyo na 'yan." "Ikaw talaga, kung ano-ano ang sinasabi mo. Imposible na magkanobyo ang batang 'yan dahil wala naman alam sa pag ibig si Hazel. Mabuti pa ay bumalik ka na sa trabaho mo!" Lulugo-lugo na umalis si Gladys. Nang makaalis ito ay pinagmasdan ni Aling Fatima si Hazel. Tama nga si Gladys, may kakaiba sa dalaga. Madalas niya itong mahuli na may ka-text at katawagan simula ng bumalik ito galing sa bakasyon. Ang ipinagtataka niya ay biglaan itong umalis ng walang paalam. Nalaman nalang nila na nasa bakasyon ito ng sabihin sa kanila ng driver ni Sir Frank na nasa bakasyon nga ang dalaga. Isang buwan din itong nawala kasabay ng amo nila... hindi kay? Napukaw lamang ang matanda ng tawagin ito ni Hazel. "Aling Fatima, pagkatapos po nito 'ano ang sunod kong gagawin?" Inalis na lamang ni Fatima ang gumugulo sa isip. Mabuti pa na alisin niya ang mga iyon sa isip dahil alam
Dati naman ay ayos lang sa kanya kahit ano ang ayos niya basta kumportable siya. Pero ngayon ay hindi siya mapakali habang naghahanap ng babagay sa kanya. Gusto niya kasi na maganda siya sa paningin ni Frank. Napangiti siya ng mapatingin sa repleksyon niya sa salamin. Bagay na bagay sa kanya ang suot niyang Blue dress above knee ang haba. Mabuti nalang at bumili siya nito kahapon. Napa-wow sila Gladys at ang iba pa nitong kasama ng masalubong siya. “Ang ganda mo, Hazel!” Maging si Aling Fatima na dala na ang mga cookies na nakalagay na ngayon sa paper bag ay napangiti sa paghanga ng makita ang dalaga. Walang duda, napakaganda nito. “Bakit kasi hindi mo pa ipaahit yang kilay mo. Saka yang brace mo ipatanggal mo na at magsuot ka nalang ng contact lense. Sigurado ako na lalo ka pang gaganda!” Suhestiyon ni Gladys. “Sa susunod nalang siguro.” Tumingin si Hazel sa relong nasa bisig niya. “Naku kailangan ko ng umalis!” Nagmamadali na kinuha niya ang paper bag kay Aling Fatima.
Parehong natigilan sina Aling Fatima at Gladys ng makita siya. Mukhang nagulat ito sa itsura niya. Sabagay hindi niya masisisi ang dalawa. Naglagay kasi siya ng manipis na makeup sa mukha. Makikipagkita kasi siya ngayon kay Frank. Gusto niya maging maganda sa paningin nito kaya nag aral siyang maglagay nito sa mukha. Nang mapatingin siya kay Aling Fatima ay nakita niya ang saglit na pagdaan ng pag aalala sa kulubot nitong mukha. Simula ng pangaralan siya nito ay napansin niya na hindi na siya nito masyado kinakausap. Alam niya na masama ang loob nito dahil sa pakikipagrelasyon niya. "Mag iingat ka, Hazel." Matipid nitong bilin bago pumasok sa kusina. Nakangusong sinundan ito ng tingin ni Gladys. Halatang nagtataka ito sa kilos ng matanda. "Nag away ba kayo ni Aling Fatima? Napansin kasi namin na nitong nakaraan ay palagi siyang tahimik. Hindi kami sanay na ganyan siya." "Hindi ko rin alam." Pagsisinungaling niya. Hindi nalang niya sinabi na baka dahil iyon sa kanya. Ayaw niya
NANLULUMO si Ranz sa pagtanggi ni Fatima. Malungkot itong nakatanaw sa papalayong matanda. Buong akala niya ay magkakausap na sila ni Hazel, ngunit bigo sila. “Natitiyak mo ba na narito si Hazel?” Tanong ni Steve sa lalaki, ito din ay nakatanaw sa papalayong si Fatima. Nang tumango si Ranz ay nag-isang linya ang kilay ng binata. Naging palaisipan sa kanya kung bakit itinanggi iyon ng matanda. Bago sumakay ng kanyang sasakyan ay nilingon ni Steve ang malaking Villa. EVANS. PAGDATING sa hospital ay dumiretso sila ni Ranz sa silid kung nasaan si Henry Montefalco. Nang makita ni Aika ang binata ay agad niya itong nilapitan, ngunit nilagpasan lamang siya ng binata. Sa kabila ng pagkainis ay ngumiti ang dalaga upang pagtakpan ang pagkapahiya. Kakaiba ang sigla sa mukha ng matanda ng makita si Steve at Ranz, luminga ito, umaasa na makikita ang babaeng nais niyang makita. Dagling nabura ang sigla sa mukha ni Henry ng mapagtanto na hindi kasama nila Steve ang babaeng gusto niyang
“Wala si Sir Frank. Kanina pa siya umalis.” Nawala ang ngiti niya. “Ah gano’n ba? Akala ko kasi nandito siya kaya dinalhan ko din siya ng bake macaroni na niluto ko.” Lumapad ang ngiti ni Toni. “Thank you, Hazel! Ang sweet mo talaga. Palagi ka nalang may dalang pagkain sa akin. Look at me?” Umirap ito sa kanya. “Lumalapad na ako dahil sayo. Siya nga pala. Mabuti na rin siguro na hindi mo naabutan si Sir kanina. Mainit kasi ang ulo niya pagkatapos nilang mag usap ni Yael.” “G-galing dito si Kuya?” “Wag kang mag alala dahil kanina pa siya wala.” Sabi agad nito ng makitang namumutla siya. “Sa palagay ko may pinagtalunan sila sa loob kanina. Kahit kasi si Sir Yael ay hindi maipinta ang mukha ng lumabas siya.” Ano kaya ang pinagtalunan ng mga ito? Hindi kaya dahil ito kay Ate Yassie niya? Lumapit si Toni sa kanya at mahinang bumulong. “Alam mo ba may bali-balitang kumakalat sa buong building ngayon? Ayon pa sa mga narinig ko, may ibang babae daw si Sir Frank bukod kay Ma’am Yas
“Teka, diba si Sir Frank ‘yon?” Nginuso ni Toni ang restaurant sa tapat ng kinakainan nila. “Si Frank—si Kuya Frank nga!” Bawi niya. Sigurado kasi na magtataka ito kapag hindi siya nag kuya sa binata. Tumayo siya at kumaway para kunin ang pansin nito. Glass wall naman ang pader kaya alam niya na makikita siya nito. Hinila siya paupo ni Toni. “Ano ka ba, nakita mo naman na nakasimangot eh. Sigurado na mainit ang ulo niyan!” Sita nito sa kanya. Tama si Toni, mukhang mainit nga ang ulo nito dahil hindi maipinta ang mukha nito. Di bale, imamasahe nalang niya ito mamaya para mabawasan ang init ng ulo nito. Nagulat siya ng mayamaya ay may babaeng lumabas din ng restaurant. “A-ate Yassie…” “Kaya naman pala hindi na bumalik si Sir sa office dahil sa babaeng ‘yan. Sabagay, mas maganda nga ‘yon eh. Kapag wala kasi si Sir ay nakakakilos ang lahat ng maayos sa building. Mas nakakahinga kaming lahat ng maluwag—“ nagulat si Toni ng makita siyang namumula ang mata. “Hazel, bakit? Ma
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k