Nang makauwii, agad na tinawagan ni Rose ang kapatid niyang si Frank upang tanungin ito kung may nalalaman ba ito tungkol sa kanilang dalawa ni Mike noon. Pero hindi niya ito makontak. Napabuga siya ng malalim na buntong-hininga. Kung kailan naman kailangan niya, saka naman ito hindi makontak. Eh kung sa mommy niya kaya? Umiling si Rose. hindi magandang idea ang matanong dito. Sigurado kasi na magagalit ito dahil hindi siya sumunod sa bilin nito na huwag makikipaglapit sa mga taong hindi ko naman naaalala. Tinaas niya ang kamay at hinaplos ang palasingsingan. Napansin niya na isa ito sa hobby niya ng magising siya… ang haplusin ang daliri niya na para bang may nakasuot na singsing dito. “Ma’am Rose, may bisita ka.” Imporma ni manang, kapansin-pansin ang hindi maipinta nitong mukha. Pagdating niya sa sala ay naabutan niya si Sofia, prente itong nakaupo sa sofa. Ngumiti ito ng makita siya at tumayo. “Rose, alam kong magaspang ang pinakita kong ugali sayo.” Bumuntong-hininga ito, nak
Binuksan ni Rose ang kotse. Pagkapasok ay nahahapo siyang sumandal dito. Hanggang ngayon ay palaisipan sa kanya kung sino ang nagpadala ng kanyang confidential records dito sa law firm kung saan siya nagtatrabaho. Hindi mabilang ni Rose kung ilang beses siyang bumuntong-hininga habang iniisip ang tungkol sa bagay na 'to. Kinuha ni Rose ang cellphone, ngunit agad din binalik ito sa bag. Kung sasabihin niya 'to ama, tiyak na malalaman ito ng mommy niya. Mag aalala lang ito at pipilitin na bumalik siya sa Switzerland. Pinilig ni Rose ang ulo. No, hindi pwede. Imbes na tawagan ang ama, pinili ni Rose na tawagan si Frank. "Finally, nakontak din kita. Frank, I need your help—" napahinto sa pagsasalita si Rose ng may kumatok sa salamin ng kanyang sasakyan. Pamilyar ang babae, kung hindi nagkakamali si Rose, isa ang babaeng 'to sa mga babaeng kasama ni Sofia sa bar noong nagpunta siya ro'n kasama ang kanyang mga kaibigan. Bago binaba ang bintana ng sasakyan, nagpaalam muna si Rose sa kapat
Kanina pa nilalaro ni Rose ang cellphone na hawak. Tama ba ang gagawin niya? O palalagpasin nalang ang ginawa ni Sofia sa kanya? Bumuga siyang muli ng hangin. Sa ngayon ay palalagpasin muna niya ang ginawa ng babae, pero kapag naulit pa ito, hindi na niya mapapalagpas ang gagawin nito. "Ma'am Rose, tumatawag ang mommy niyo, nasa kabilang linya siya ngayon." Saka lamang napukaw si Rose ng marinig ang sinabi ng kasambahay. Nakadama siya ng pagkasabik ng kanyang marinig ang boses ng mommy at daddy niya. "How's my princess?" bungad na tanong ni Alexander sa anak. "I'm good, dad. Kayo ni mommy? Miss na miss ko na po kayong dalawa." Inagaw ni Freya ang telepono sa asawa ng hindi makatiis. "You have a chance to be with us, pero pinili mong bumalik di'yan. Anak, bumalik ka na dito... baka nakakalimutan mo na may naghihintay sayo. Ano ba ang gusto mong malaman? Hindi pa ba sapat ang mga sinabi namin ng daddy mo sayo? We are just protecting you from any harm, kaya hindi ka namin gusto
Dahil gabi na rin naman ay inalok ni Rose si Mike na sumabay na sa kanya magdinner. Imbes na sa pagkain niya ituon ang atensyon niya, hindi maalis kay Mike ang mga mata niya. "May gayuma ka sigurong pinainom sa akin noon, noh. Kasi parang... gustong-gusto talaga kita, eh." aniya habang nakatingin ng may panunudyo kay Mike. Uminom muna si Mike ng tubig bago nagsalita. "Hindi ko na kailangan painumin ka ng gayuma." Pinasadahan ni Rose ng tingin ang kabuuhan nito. "Hmm, dahil gwapo ka?" Ngumisi ito bago sumagot. "Dahil matagal ka ng patay na patay sa akin." Muntik ng maibuga ni Rose ang tubig na iniinom. Namumula ang pisngi na tinuro pa niya ang sarili. "Ako? Patay na patay sayo? Wow ha, ang taas ng self confidence mo." Hindi niya alam na marunong din palang magbiro si Mike. Napahinto si Rose sa pagtawa ng mapansin na nakatitig si Mike sa kanya. Aware naman siya na maganda talaga siya, in fact, marami ang nagsasabi nito sa kanya noon pa man, at lahat 'yon ay balewala kay R
Hindi mapigilan ni Rose na titigan si Mike habang nagmamaneho ito. Ang lakas talaga ng dating ni Mike. Mukhang malinis at mabango, amoy laging bagong paligo."Stop staring at me, Rose. Baka hindi tayo umabot ng office mo." Namumula ang pisngi na inirapan ito ni Rose. Sa bahay nila ito natulog kagabi, dahil may dala naman itong extrang damit sa sasakyan, didiretso na ito ng pasok ngayon pagkatapos ihatid si Rose sa trabaho. Bago bumaba ng kotse ni Mike, nagpaalam muna si Rose dito."Bye, Doc. Mahal kita." Hindi mapigilan ni Mike ang ngumiti dulot ng malambing na pagkakasabi ni Rose ng salitang 'yon."I love you more, Rose. Sunduin kita, sabay tayo maglunch mamaya." Tumango si Rose kay Mike, ngunit napahinto din ito ng tawagin ng lalaki. "Where's my goodbye kiss? Paano ako gaganahan magtrabaho kung wala ang kiss ng... mahal ko?" Gustong sabihin ni Mike na 'asawa ko' ngunit nagpigil ito. Hindi mapigilan ni Mike ang mapangiti ng namumula ang pisngi na ngumuso ang asawa niya na animo'y n
MAGKAHAWAK ang kamay silang umalis. Pagdating sa opisina, wala sa sariling nakatingin si Rose sa singsing na nasa daliri niya. Ang bilis ng usad ng relasyon nila Mike, para siyang nananaginip. Noon, gusto niya na magtagal sa opisina para libangin ang sarili at ubusin ang oras. Pero ngayon, wala pang uwian ay naeexcite na siyang makita si Mike.Napailing na lamang si Mrs. Pillar habang nakatingin sa kanyang amo. Hindi mapagkakaila na mukhang in love ito ngayon."Bye, Mrs. Pillar, I'll go ahead." Paalam ni Rose ng sumapit ang alas singko. Nagmamadali na tumakbo ito sa restroom para magretouch ng make up at ayusin ang sarili. Gusto niyang fresh at maganda siyang haharap kay Mike. Matagal na tinitigan ni Rose ang sarili sa salamin. Mukhang masyadong makapal ang red lipstick na pinahid niya sa labi. Ah bahala na nga. Basta maganda ayos na 'to. Pagkalabas ay nakita niya si Mike na nakasandal sa kotse nito habang nakatingin sa kanya na papalapit sa pwesto nito.Nilagay ni Rose ang ilang hi
Kanina pa nakatingin sa Rose sa cake na nasa kanyang harapan. "Hmm, may kulang pa ba? Ano sa palagay mo, manang?" "Naku, Ma'am Rose, walang kulang. Masarap na, made with love pa!" Kinikilig na wika ng matanda habang yakap ang spatula. Nang matauhan ay umayos ito ng tayo at yumuko. "Pasensya na, Ma'am, nadala lang. Sa inyo nalang kasi ako kinikilig ni Sir Mike." Napahawak si Rose sa namumulang pisngi bago humarap sa matanda. "Manang, ganito rin ba ako kiligin noon sa mga ex ko?"Napipilan ang matanda at nautal. "A-ah... e-eh..." Mahigpit na bilin ng ina ni Rose na huwag magkukwento tungkol sa nakaraan nito. Kaya hindi masabi ng kasambahay na hindi naman ito kinilig noon sa iba, tanging kay Mike lang. "M-mga bago lang kaming lahat dito, kaya wala kaming alam, Ma'am."Tumaas ang kilay ni Rose. "Eh sabi mo no'ng nakaraan matagal ka ng nagtatrabaho dito—sandali, manang!" Tawag ni Rose sa matanda na nagmamadaling umalis."M-maglilinis pa pala ako ng kwarto sa itaas." Paalam nito.Napapan
Hindi niya maalis ang ngiti sa labi niya habang nakatingin kay Mike. Nakakabilib talaga ito, sa kabila kasi ng pagiging tanyag na doktor, wala itong pinipili na gamutin. Mayaman man o mahirap ay handa nitong gamutin. "Hoy, Rose. Baka matunaw si Doctor Grayron sa mga tingin mo ni'yan. Aba, kulang nalang ay hubaran mo siya sa tingin mo. Kung lapitan mo na kaya at lapain." Tudyo ni Lina kay Rose ng mapansin na kanina pa ang paninitig nito. Imbes umiwas ng tingin, pinagsawa ni Rose ang mata kay Mike habang abala ito sa pagcheck up ng mga mamamayan dito sa isang bayan kung saan nagkaroon ng Medical Mission. Nang malaman ni Mike na may kumalat na epedemya sa lugar ay sinadya talaga nito na sumama para personal na masuri ang mga tao dito. "Ang gwapo na, napakabait pa. Ibang klase talaga ang nobyo ko, completed package na. Ang swerte ko talaga sa kanya." Napangiti na lamang si Lina habang nakatingin sa kaibigan niyang si Rose. Para itong nananaginip ng gising habang nakatingin kay Mik
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k