Madalas, akala ng mga matatanda ay hindi nakakaintindi ang mga bata. Hindi nila alam na kung minsan ay mas malakas ang pakiramdam ng mga ito, lalo na sa pagtukoy ng mga emosyon na katulad ng sinseridad. Hindi man naiintindihan ng bata ay nakakaramdam pa rin sila kung may kakaiba. Lalo na ang mga batang lumaki nang hindi buo ang pamilya at maraming dinanas na hirap. Mas maaga silang namulat. Kaya naman kahit na pilit na itinago ni Berenice ang pagkadisgusto niya sa ampon ng kanyang anak ay naramdaman pa rin ni Uri na ayaw sa kanya ng “Grandmom” ng kanyang mga kapatid.Dahil sa kanyang pakiramdam at maturity na wala sa karamihang mga bata na nasa kanyang edad, nakaramdam si Uri ng panliliit. Hindi niya maiwasang maliitin ang sarili. Sumagi sa kanyang isipan ang ilang mga negatibong kaisipan. Na hindi siya nababagay na mapabilang sa isang mapagmahal na pamilya at magkaroon ng mabubuting mga magulang at mga kapatid. Isa lamang siyang batang ulila na lumaki sa lansangan,. Walang pinag-ara
Napalunok si Ellaine dahil sa makapal na tensyong nilikha ng dalawa. Tila may kuryente sa pagitan nina Berenice at Umberto. Sa mga mata nila, tila naglaho na ang iba pang tao kanilang kasama at tanging sila na lamang ang natitira. Napakapit sa kanya ang mga bata. Ramdam din nila ang tensyon dahil sa kakaibang atmosperang biglang sumiklab sa pagitan nina Berenice at Umberto.Malinaw na nakikita ni Ellaine na mas apektado si Berenice sa pagdating ni Umberto. No one will mistake the extreme dislike for her ex-husband written all over her face. Mababakas ang matinding emosyon sa kanyang mukha, habang si Umberto naman ay nanatiling kaswal lamang ang ekspresyon.Umberto was indifferent, like he was only meeting an acquaintance, or a casual stranger, and not someone he’d created a new life with. Ellaine couldn’t help but wonder if he indeed felt nothing for Berenice or if he’s just that good at hiding his emotions. Come to think of it, kahit na noong una niya itong makilala, wala halos siya
“Are you two done with your senseless arguments?” Garreth’s voice pierced through the strange ambience of the room.Nabigla si Ellaine sa pagdating nito na hindi man lang niya namalayan. Nang makita niya si Garreth– ang tuwid at sigurado nitong tindig sa suot nitong business suit– ay saka lamang siya muling nakahinga nang maluwag. His presence alone makes her feel grounded to the here and now.Mukhang hindi lang siya ang nakaramdam ng ganoon dahil nang makita siya ay agad na sumigla ang mga bata na kanina pa nakakapit sa kanya. “Daddy!” Saka lamang kumalas ang mga ito sa kanya. Sinalubong nila ng yakap ang kanilang ama. Even Uri seems relieved with Garreth’s arrival.Hindi maiwasan ni Ellaine na sisihin ang sarili. She should’ve let the kids leave the room so they wouldn’t have to witness the two adults arguing. Garreth and she had never quarreled so loudly in front of them before and that is why they’re affected by seeing something like it happen for the first time.She scolded hers
“Matteo has been busy lately.” kaswal na wika ni Umberto nang matapos nilang mag-usap ni Garreth. That’s the only warning that he’ll give Garreth.Si Garreth man ang nais nitong pumalit sa kanya, hangga’t hindi pa final ang lahat ay hahayaan lamang nito si Matteo na gumawa ng paraan para alisin sa landas si Garreth. They wouldn’t speak any language other than strength. Kung mabibigo si Garreth at kung si Matteo ang mananalo sa huli, walang alinlangan nilang tatanggapin ang ganoong klase ng resulta.Batid din iyon ni Garreth. Kaya nga kailanman ay hindi siya naniwala sa ama at sa mga kamag-anak niya sa panig nito. There’s only a few people in his life that he trusts. May kutob siyang mababawasan pa ang bilang ng mga ito sa hinaharap.“I’m sorry. I must have left it somewhere.” narinig ni Garreth na wika ng ina nang makarating sila kung nasaan ang mga ito.Garreth saw Ellaine frown, her lips pursed tightly. Bihira lang niyang makita ang ganoong ekspresyon kay Ellaine. He wondered what
Naramdaman marahil ni Ellaine ang pagbabago ng kanyang mood. Ilang beses niyang nahuli ang mga sulyap nito sa kanya na may bahid ng pag-aalala. Nabawasan ang iritasyong nararamdaman niya. Nang muling magtama ang kanilang mga tingin, tinanguan niya si Ellaine para ipahiwatig na ayos lang siya.Saka lamang ito nakahinga nang maluwag. Unti-unti nang nabubuo ang desisyon ni Garreth.Gumaan ang kanyang pakiramdam.Medyo mahaba ang bedtime story na napili ng mga bata nang gabing iyon kaya nang matapos si Garreth sa pagbabasa niyon ay tulog na sina Raze at Angie habang pupungas pungas na sina Cas at Uri.Ellaine and Garreth kissed them goodnight on their foreheads. When it was Uri’s turn, naalala ni Garreth ang tungkol sa “nakalimutang regalo” ng kanyang ina. Batid niyang matagal na proseso bago tumatak sa isip ng mga nakakakilala sa kanila na may apat silang anak. Batid din ni Garreth na kahit na magkaedad pa ito ay hindi mawawala ang mga magbabansag ditong “ampon”. But Garreth is also cer
Narinig ni Ellaine ang pagkaseryoso sa boses ni Garreth. She leaned back and stared at Garreth. “It’s important.” dagdag pa ni Garreth.Umupo si Ellaine nang maayos, naghihintay na simulan ni Garreth ang usapan.“How much do you know about my father’s background?” marahang tanong ni Garreth.“Not a lot. Mostly, iyong mga narinig ko lang sa tsismis.” ‘And those from the novel,’ dagdag ni Ellaine sa isip.Bahagyang napangiwi si Garreth subalit muli ring sumeryoso. “Ellaine.” wika nito sa nananaway na tono.“Hindi iyon dahil sa tsismosa ako, kundi dahil sa ganoong paraan lang ako makakaalam ng tungkol sa’yo.” paliwanag ni Ellaine. “After all, hindi naman ikaw ang pinakamakuwentong tao sa mundo. In the past, I didn’t think you’d answer any of my questions about you. Or would you?”Natahimik si Garreth. “I wouldn’t.” pag-amin niya. He wouldn’t even bother to explain anything to her if she’s completely unrelated to the situation.“But of course, nothing’s better than getting first-hand inf
***This chapter contains some slight SPG/R18 scene. Please be warned.***Lunch break nang dumating si James sa opisina ni Catherine sa startup PR Company nitong JamCat. He brought her lunch from a highly rated Japanese restaurant in the area. It's Catherine who usually brings him her homemade love lunches but since she was swamped with work and he with a little bit free with his time, he decided to return the sentiment.Naabutan niyang nasa telepono si Cath nang papasukin siya ng sekretarya nito. Agad na ngumiti ito at sumenyas ng "Five more minutes" nang makita siya. Tumango si James at dumiretso sa pribadong kuwarto na kung saan nagpapahinga si Catherine kapag kinakailangan ng puyatan sa trabaho.Inilapag ni James ang dalang pagkain sa ibabaw ng coffee table at saka naupo sa mahabang sofa na katabi nito. Ilang minuto lang at narinig na niya ang mahinang yabag ng kantang asawa. The door to the room opened and Catherine entered with a wide smile on her face. She went straight to him
“Aray naman, Mahal~” May halong overacting ang pag-aray na iyon ni James. Kinurot kasi siya ni Catherine sa tagiliran. Medyo hindi kasi nakontrol ni James ang sarili kaya napahaba ang dapat sana ay mabilisan lamang nilang pagniniig. Pinandilatan pa siya ni Catherine dahil sa kanyang asta, but it didn’t wipe the smug smirk on his handsome face. He was pleased with himself. His bedroom skills did not deteriorate in his period of celibacy. He was even more pleased that he was able to give pleasure to his beloved. Talagang sinulit niya ang pagkakataon na “maka-bonding” ang asawa. Halos ilang linggo na rin kasi siyang tigang at kulang sa “pagmamahal” nito. Katatapos lamang nila and James could still feel that satisfying post-coital bliss in both body and mind. Sumagi sa kanyang isip ang ilang hindi pambatang eksena na kani-kanina lang nangyari. napakagat -labi pa siya na parang ninanamnam ang aftertaste ng isang masarap na pagkain. Hindi naman nakalusot ang ekspresyong iyon ni James k