Tumahimik na lamang si Rica at pinagpatuloy akong pakainin. Sa dami ng pinagdaanan ko dito sa islang ito bakit ba akong patuloy na nahuhulog kay Rafael. Umiling ako nang susubuan akong muli ni Rica.“Busog na ko,”“Ano ka ba, nakakadalawang kutsara ka pa lamang. Kailangan mong magpakalakas,” sagot nito at pinilit pa akong pakainin. Wala akong magawa at pinagpatuloy na lamang ang pagkain ng biglang nagbukas ang pinto ng silid. Humahangos pumasok si Matt at iniabot sa akin ang isang sulat na nakabalot sa makukulay na papel na may hugis rosas. Hindi siya nagsalita at lumabas na nang silid bago pa akong magtanong sa kanya. “Ano yan?” usisa ni Rica.“Hindi ko rin alam,” sagot ko at akmang bubuksan ito ng hablutin ni Rica sa kamay ko. “Akin na yan,” giit ko.“Ako nang magbabasa! Mahirap na baka lalo kang magkasakit pagbinasa mo ito,” pagprotesta niya at sinimulan basahin. “Omg!” kilig na kilig niyang sabi.“Anong naka sulat?” curious kong tanong sa kanya.“Maligayang kaarawan,” basa nito.“
Ilang oras lamang ang byahe namin ng huminto kami sa pamilyar na mga kubo at magagandang mga halaman sa paligid. Sa wakas na tapos na rin ang pag-aayos dito. "Diane, ano sa tingin mo?" Tanong ni Rica pagbukas ng sasakyan. "Ang ganda. Bakit tayo nandito?" "Hindi ko rin alam." Bumaba na rin si Matt pero walang imik. Nauna siyang maglakad sa amin at sumunod kami sa kanya. Biglang tumibok ang aking puso ng malakas habang papalapit kami sa mesa na punong-puno ng petals ng rosas. "Enjoy your day," saad ni Matt at hinila palayo si Rica. "Saglit sinong hihintayin ko dito?" sigaw ko. Hindi na sumagot si Matt at tuluyan na silang bumalik sa sasakyan. Hinila ko na lamang ang upuan at tinitigan ang mga bulaklak sa mesa. Ilang minuto pa lang ako ng nakaupo ng biglang may tumunog na musika. Natawa ako na awit ito ng pagbati sa aking kaarawan. Kahit hindi ko tunay na kaarawan na appreciate ko ang effort ni Matt at Rica dito."Okay na! Lumabas na kayo." Natatawa kong sabi pero nagulantang ako si
Mabilis akong pumasok sa kabilang kwarto at hindi mapakali. Sinara ko ang pinto at humiga sa malambot na kama. Biglang bumuhos ang malakas na ulan at tumayo ako upang isara ang bintana. Nanginig ako sa lamig matapos mabasa ang aking ulo dahil sa lakas ng hangin. Mabilis kong kinandado ang bintana at naghanap na maaaring pamalit na damit. Walang akong ibang mahagilap kung hindi isang mahabang t-shirt lamang na may logo sa likod. Hindi ko na ito masyadong pinansin at humiga na lang muli sa malambot na kama. Ilang oras pa lang akong nakakahiga dinalaw na ako ng antok ngunit biglang may boteng nabasag mula sa labas ng silid. Nagmadali ako lumabas at nag-alala na baka nadisgrasya na si Rafael. Pero bumungad sa aking ang pilyong niyang ngiti."You can't sleep….." He hissed and walked slowly to grab my hand. I moved backward and shut the door. Hanggang ngayon umiinom pa rin siya. Gaano ba kataas ang tolerance niya sa alak? Nasapo ko na lamang ang aking noo sa inis. Habang patuloy pa rin ang
Niyakap ko ang aking sarili at hinila ang kumot at tinakpan ang aking katawan. Nanghihina ako at hindi ko alam kong makakaya ko pang maglakad pabalik sa kabilang silid. Siguro hindi naman na babalik si Rafael dito. Tinignan ko ang orasan na nakasabit sa dingding. Alas kwarto na ng umaga. Dalawang oras na lang lilitaw na ang araw. Panibagong umaga haharapin ko. Huminga ako ng malalim at pinikit ko ang aking mata. Ilang minuto pa lamang bumukas muli ang pinto at narinig ko ang tunog ng lock nito. Napamulat ako at nakita nakangisi si Rafael sa akin. Bago pa ako makapagsalita bigla siyang tumalon sa kama at mabilis na tinanggal ang kanyang damit. Napalunok ako at hinila niya ako paharap sa kanya. Ang mga mata niya ay nanlilisik at mabilis niya akong hinawakan sa mukha at bumulong, “Miss me?” Tinulak ko siya pero hindi man siya natinag at dahan-dahang itinaas ang aking damit. “Bitiwan mo—” Tinakpan niya ang aking bibig at patuloy na ginalaw ang kanyang kamay sa loob ng aking dress. Napal
Halos isang oras akong nakatitig sa mga larawan ko at nanghihina akong tumayo at umupo sa kama. Paano ba ako lalaban nito kung tama lahat ang paratang ni Rafael sa Ate ko? Hinila ko ang unan at niyakap ito at humagulgol ako sa halo-halo kong emosyon. Ang dami ko pa ring tanong sa buhay ko na hindi ko magawa makuha ang sagot tapos nadagdag pa ang ganitong sitwasyon. Hindi ko na kakayanin pa kung anong susunod na gagawin ni Rafael. Hindi niya nga ako sinaktan ng physical pero ang target naman niya ang emosyon ko. Unti-unti niyang dinudurog ang puso ko sa mga ginagawa niya. Bakit ba ang lakas ng epekto niya sa akin? Biglang bumukas ang pinto ng silid ngunit masyado na akong nasaktan at hindi na tinignan kong si Rafael nga ba ang bumalik. Ipinikit ko na lang ang aking mga mata at mabuting manahimik na lamang ako. Sa isang iglap sumara muli ang pinto. Tahimik lang akong humikbi hanggang may naramdaman akong umupo sa aking tabi. Biglang kumabog ng napakalakas ang aking puso at hindi ko mag
Hindi matapos tapos ang sumisigaw na ligaya saking puso at ang mga paru paro sa aking tiyan ay patuloy ang paglipad. Matapos ang intimate kiss namin ni Rafael kanina nakita ko kung paano kuminang ang kanyang mga mata na para bang ako lang ang babaeng pinaglalaanan niya ng mapupusok na halik. Nilagay ko ang mga kamay ko sa aking braso habang umaawit. Ang saya sa pakiramdam para na akong mababaliw."Diane!" Napapitlag ako ng marinig ang sigaw ni Rica. Minulat ko ang aking mata at dinampot ang walis sa gilid. "Ano yun?" tanong ko na hindi tumitingin sa kanya."Anong nangyari sayo?" Pag-usisa nito. Umiling lamang ako at nagsimulang magwalis sa sala. Hindi na muli kumibo si Rica pero ramdam ko ang titig niya sakin habang nagwawalis ako. Nagtatalo ang isipan ko kung sasabihin ko ba sa kanya niya o huwag na muna. Bigla siyang lumapit sakin tapos kinuha ang walis."Malinis naman dito. Bakit linis ka ng linis?" tanong niya. "Madumi pa kaya," dahilan ko pero mabilis niya itinaas ang baba ko
Pagmulat ko napasinghap ako ng makita kong gaano kalapit ang mukha ni Rafael. Nagkatitigan kami ng ilang saglit hanggang naalala ko ang mga sinabi ni Monica. Mabilis ako tumayo at lumayo sa kanya. Kunot ang noo niyang lumapit muli sakin. Napalunok ako at iniwasan ang tingin niya na nakakatunaw."Is there any problem?" Umiling ako at akmang maglalakad papasok sa silid ng bigla niyang hawakan ang aking kamay. Kumabog ng malakas ang aking puso at hinila ko ito."May kailangan po ba kayo?" "Why are you so formal?" He said in a husky voice. Huminga ako ng malalim at buong tapang siyang hinarap."Tama na!" Umarko ang kilay niya at sa isang iglap tumawa ng malakas. Umiling ako at nanlilisik ang mga matang tumitig sa kanya. "Nakaka- enjoy ba na nakakasakit ka na ng iba?" Huminto siyang tumawa at akmang hahawakan akong muli ng mabilis akong tumalikod. Nakahinga lamang ako ng maluwag ng marinig ang pagbagsak ng pinto. I am changing my perspective now about Rafael. He will never look at me wit
"Are you falling in love with Rafael?" Ang matamlay na boses ang nagpagising sakin sa katotohanan."Sa tingin mo magugustuhan ko siya?" Humarap ako kay Matt at tinaas ko ang kamay na nakaposas. Umiling lang ito at may kinuha sa kanyang bulsa. Napangiti ako ng makita kong ano ito. "Pasalamat ka, I contact Monica to came here." Kunot ang noo kong tumitig sa kanya. Napakablangko ng mukha niya habang tinanggal ang posas sa kamay ko. "Bakit?" Napangiti si Matt at tumikhim. "Hindi talaga thank you ang sagot mo? Your different. Rafael is right." Umiling ako at tumayo ngunit bigla kumirot muli ang sikmura ko. Hinawakan ko ito at napaupo ulit sa sofa. Napasigaw ako nang may gumuhit na sakit sa aking puson. "What's happening to you?" Hinawakan niya ako pero binitawan ulit tapos naglakad-lakad sa aking harapan na hindi malaman kung anong gagawin. "Help me!" Sigaw ko sa kanya dahil hindi ko na matiis ang sakit. Mabilis niya akong binuhat at nagmamadaling isinakay ako sa sasakyan. Sa labing li
Michaela's Point of View Hindi ako makakilos nang marinig ang sinabi ng aking anak at biglang yumakap kay Rafael. Halatang nagulat siya sa narinig at nalito. Mabilis ko hinila si Raffy at pinapasok sa loob ng bahay. Akmang susundan ko ang bata ng tinawag ako ni Rafael. Pilit ako nakikiusap sa kanya na hayaan na niya si ate Diane pero mukhang mabibigo ako. Huminga ako ng malalim at lumuhod sa harap niya upang makiusap pero hinila niya ako patayo. Bago pa niya ako mayakap biglang dumating si Matt at si ate Diane ay yumuko sa harap niya. "Kung anong magiging hatol sa akin tatanggapin ko, Rafael. Marami akong naging kasalanan kay Michaela… at kinausap ko na siya tungkol dito." Sabi ni ate Diane sa pagitan ng mga hikbi niya. Sinalubong niya ang mga matatalim na tingin ni Rafael. "Minahal ko rin nang sobra si James. Patawad kong naging mahina ako at nahulog sa patibong ni Mackenzie." Hindi kumibo si Rafael pero hinawakan siya sa braso ni Matt. "What are you doing here?" Naiirita na sabi
Rafael's Point of ViewPatuloy ako sa pagtakbo at hindi alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Matapos kong marinig ang mga salitang iyon kay Matt para akong nabunutan ng tinik. Napahinto lang ako ng maalala ang bata, bumigat na naman ang kalooban ko. Tinanaw ko ang villa. Bakit nga ba siya nandito? Sino ba talaga ang batang iyon? Mabagal akong naglakad palapit at tumapat sa gate. Tinanaw ko ang bintana. May mga nagtatawanan sa taas at may boses lalaki rin. Hindi nga ako trinaydor ni Matt pero hindi pa rin maikakaila na may anak na siya. Nahilamos ko ang palad ko sa mukha ko at tumalikod."Sino po kayo?" Napalingon ako sa matinis na boses ng batang lalaki. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. Nagimbal ako ng makita ang mga mata niya na hugis oval at ang perpektong hugis ng mukha niya. Para kong nakikita ang sarili ko noong bata pa ko. Lumunok ako ng ilang ulit at hindi ko mahanap ang tamang salita. Nananaginip ba ko? Kumurap ako ng ilang ulit at ginaya naman ako ng bata. Lumapit
Rafael's Point of ViewFive years have passed, but the pain in my chest keeps nagging me to find her—the woman who stole my heart. I planned my revenge until I succeeded in abducting her, but in turn out, I fell for her. Sino ka nga ba talaga Michaela Clementon? Hindi ako makapaniwala na totoo lahat ng sinabi niya. Matapos ng may mangyari sa amin five years ago doon ako kinutuban na hindi nga talaga siya si Diane pero wala pa rin akong lakas ng loob harapin ang katotohanan. Pinili kong tumakas pero hanggang ngayon hinahabol pa rin ako ng katotohanan. Nakatanggap ako ng mensahe sa isang business partner ko sa Pilipinas na nahuli na raw si Mackenzie Cruz at kailangan kong umuwi upang sampahan siya ng kaso pagpatay sa kuya ko. Sa wakas makakamit ko na rin ang tagumpay ngunit nagimbal akong makita ang larawan na kasama niya si Diane. She is not the woman I love. The Diane in the picture has long blonde hair with a spoiled brat aura, and the woman I know has an innocent look with gleaming
Yumuko ako at nagmamakaawa kay Macky at ate Diane. "Please, huwag niyong idamay ang anak ko." Pakiusap ko sa kanila. Ngumisi si Macky at tinitigan si Raffy. Akmang lalapitan niya ito ng biglang kinagat ni Raffy ang lalaking may hawak sa kanya at nabitawan siya. Mabilis siyang tumakbo pero si Macky hinila niya ang baril sa tagiliran ng lalaking kasama niya. Hindi na ko nagdalawang isip pa at sinipa sa maselang bahagi ang lalaki may hawak sakin at tumakbo kay Raffy. Kasabay noon ang lakas ng putok ng baril at unti-unting lumabo ang aking paningin. "M-Mommy!" Umalingawngaw ang iyak ni Raffy sa garden at mabilis na dumating ang mga magulang ko. Bago ko pa makita ang buong pangyayari tuluyan nang bumigat ang talukap ng mga mata ko. I can give all for my little angel, even my life; I can surrender it for his safety. —Mabigat ang katawan ko ng magising ako. Lahat sa paligid ay puro puti at naramdaman ang maliit na ulo na nakadagan sa tiyan ko. Pagyuko ko si Raffy pala ang natutulog sa ta
Hindi ako makatingin ng diretso kay ate Diane. Mula ng pagdating niya kagabi hindi na siya umalis. Buti na lang mahaba ang pasensya ni mama at hindi siya pinapatulan pero si papa mukhang punung-puno na."Ano ba talagang ipinunta mo rito?" tanong niya kay ate Diane habang tahimik kaming nag-aagahan sa dining room. "Bakit Pa, bawal na akong pumunta sa inyo?" Tumawa siya na ikinagulat ni Raffy at yumakap sakin. Tinaasan siya ng kilay ni Diane. "Hello little kid, you must be Raffy. Alam mo bang kamukhang-kamukha mo ang mga Jones?" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya pero mas lalo akong nagulat ng makita siyang naluluha na para bang may dinaramdam. "Alis na po ako." Biglang sabi niya at diretsong lumabas ng pinto. "Mukha may problema siya, hon." Sabi ni mama kay papa. Tumikhim lang si papa at umiling. Bumuntong hininga ako habang pinagmasdan si Raffy. Wala ngang duda na kamukha niya si Rafael. "Hayaan na lang natin siya. May tumawag sakin kanina. Naghiwalay na daw sila ng boyfriend n
Hindi ko ubod akalain na magiging ganito kasaya ang buhay ko. Nakangiti ang mama at papa ko habang nagtatago sa likod ng puno. Akala ko noon hindi na muli silang magkakaayos pero heto ngayon, masaya na muli kami bilang isang buong pamilya. Ngumiti ako hanggang nakita ko ang batang bersyon ni Rafael. Kahit wala na akong narinig tungkol sa kanya umaasa pa rin akong balang araw makikita niya ang anak namin."Granny, I can see you," Matunog na tawa ang binitawan ng aking anak na si Raffaello. Umiling ako. Kung gaano kasungit si Rafael ganon naman ang kabaligtaran ng anak namin. Masayahin siya pero sobrang pilyo. "Mommy! I caught lolo and lola," Masaya niyang sabi habang tumatakbo papunta sakin. Ngumiti ako at niyakap siya."Are you hungry?" Tumango siya. "I want fried chicken!" sigaw niya habang lumulundag."Nakakapagod nang makipaglaro sa apo natin ngayon," bulong ng papa ko sa mama ko pero rinig namin ang mga reklamo niya."Lolo!" maktol sabi ni Raffaello. "Raffy, don't shout to your
Halos dalawang linggo akong nananatili sa ospital dahil na rin sa request ni mama. Minsan natatawag ko pa rin siyang Ginang Letisha at nakikita ko ang lungkot sa mga mata niya. Dapat kasi pinilit ko na lang na operahan na lang ang braso ko at taihan para magaling na agad. "Ang lalim ng iniisip mo." Bulong ni Rica sakin. Lumingon ako sa kanya at ngumiti. Huminga ako ng malalim at pinagmasdan siya."Ano sa tingin mo?" Nagkibit balikat siya at kinuha ang bag sa kama."Sa tingin ko. Magpagaling ka muna bago mag-isip ng kung ano-ano. Tignan mo nga may sling pa rin ang braso mo. Kailangan mo pa daw magpahinga pero bakit ganun?" Kumunot ang noo ko sa biglang pagtataka niya."Anong ibig mong sabihin?" Lumapit siya sakin at tinignan ang braso ko."Di ba naka schedule ka para maoperahan. Bakit iniba nila kahapon? Bilin pa ng doktor na dapat hayaan na lang daw maghilom tapos dapat puro gulay at prutas na lang ang kainin mo. Pati mga gamot mo tinanggal." Lalo akong napaisip sa sinabi niya. Bago
Bumigat ang pakiramdam ko at hindi makatingin kay ate Diane. Ang mga tingin niya ay makahulugan at nanonoot parang may alam siya na napakahalaga. "Bakit hindi ka makasagot?" Taas kilay na sabi niya. "Alam mo bang na-kidnap ako?" Tanong ko. Nawala ang ngiti niya sa labi at tumingin sa malayo. "Bakit ikaw naman ngayon ang hindi makasagot?" Umiling siya at lumapit sakin. "Sa huling balita ko tungkol sayo, nag-enjoy ka naman dito." Tumawa siya ng malakas. Biglang kumabog ng malakas ang puso ko at ramdam ko ang pagpapawis ng kamay ko. "What?" Sita niya ng hindi ako makasagot. "Michaela, thank you." Dagdag niya at tuluyan ng naglakad papunta sa kotse nila. Nakatitig lang ako sa kanila at pinaandar na nila ang kotse. Ilang pulgada palang ang layo nila sakin ng biglang may dumating na mga pulis at hinarang sila. "Diane at Mildred Clementon, iniimbitahan namin kayo sa prisinto. May karapatan kayong manahimik at kumuha ng inyong abogado. Lahat ng sasabihin niyo ay maaaring gamitin laban sa
Tahimik lang ako nakamasid sa bintana habang tahimik na nagmamaneho si Lance. Nadaanan namin ang karatula ng villa Letisha at hindi ko mapigilan maluha. Hindi man lang ba ako magpapaalam kay Rica at Ginang Letisha?"Lance," Tumingin sa rearview mirror si Lance. "Pwede ba muna akong magpaalam sa kaibigan kong si Rica." Huminga siya ng malalim at hininto sa gilid ng kalsada ang sasakyan. Lumingon siya sakin."Saan ba siya nakatira? Akala ko bang magkasama kayo sa bahay na yun? Bakit lalaki ang kasama mo roon?" Salubong ang kilay niyang nakatingin sakin. Ngayon ko lang napansin ang gamit niya sa passenger seat. "Mamaya ko na sasagutin ang mga tanong mo. Huwag mong sabihin sakin matapos mo akong makausap kahapon agad ka nang nag-book ng flight pabalik dito sa Pilipinas?""Hindi pa ba obvious. Kausap pa lang kita kahapon agad na akong nag-book ng flight. Lalo na delikado ang buhay mo." Binulong niya lang ang huli niyang sinabi pero malinaw ko pa rin itong naintindihan."Anong alam mo?" t