Hindi ako makakibo kay Rafael habang nakatingin sa kanyang blangkong mukha. Makalipas ang ilang minuto nanginginig ang kalamnan ko at pinagpawisan ako ng malagkit sa sobrang tahimik ng silid."Are you not going to answer me? Bakit? Natatakot ka bang makulong?" Kunot noo tanong niya. "Hindi! Dahil wala naman akong kasalanan." giit ko.He smirked and directly glared at me. "Are you not tired of pretending?" My spine quivered and my face reddened. Pretending? Alam naman ba niya ang totoo? Hindi ko mapigilan at napasantinig ko ang nasa isipan. "Alam mo? Naniniwala ka na sakin?" Umiling ito at lumapit sakin. Bagsak ang balikat kong tumingin sa bintana."Diane, can you stop telling people here that you are Michaela, especially Rica. Natutuwa ka bang nauuto mo siya!" Kuyom nito ang kamao niyang nanggigigil. Umiling ako at humiga muli sa kama. Wala akong lakas na makipagtalo sa kanya hanggang unti-unti kong naramdaman ang antok at napapikit na lamang ako.—Mabibilis ng mga yabag at nagsisi
Halos kalahating oras na ang pagkukwento ng kung ano-ano ni Rafael. Daig pa niya ang lasing. He did not stop telling me the love stories of his friends. I can’t believe this man. Is he serious that he will explain to me what love is? Hindi ba dapat pinapakita niya hindi sinasabi. Hindi ko pa naranasan makipagrelasyon pero sa pagkakatanda ko dapat nararamdaman ito at naipapakita sa taong mahal hindi pinapaliwanag. Tumango na lang ako sa mga sinasabi niya kahit hindi naman ako nakikinig. Ibang iba siya ngayon. Bumuntong hininga ako at tumingin sa bintana. Hindi pa ba ako pwedeng umalis dito. "Alam mo yang si Matt…" Napatayo ako ng marinig ang pangalan na yun at humarap sa kanya. Huminto naman siyang magsalita at nakabuka ang bibig. Tinaas ko ang kilay ko at hinintay ang susunod niyang sasabihin. "Are you interested to Matt?" Kunot noo ko siyang tinignan. Si Matt lang naman kilala ko sa lahat ng pinagsasabi niyang tao kaya gusto kong marinig kong ano ang kwentong ibabahagi niya tungkol
"Let me help you." Tinulak ko si Rafael pero pilit pa rin niya akong binuhat palabas ng banyo. Naglakad siya palabas at nakatuon ang atensyon sa paligid ng silid. Maingat niya akong hiniga sa kama at tahimik na lumingo sakin. May hibla ng buhok ang tumakip sakin mukha. Akmang aayusin ko ito ng pigilan niya ang kamay ko. Ngumiti siya at dahan-dahan tinanggal ang mga hibla ng buhok sa mukha ko. Napasinghap ako nang nagkalapit ang mga mukha namin. Ang mga mata niya ay mapupungay na para bang may gusto sabihin. Napakapit ako sa kumot."What is this?!" Sabay kaming tumingin sa may pinto. Ang mga kilay ni Monica ay nakataas at umuusok ang kanyang ilong at tainga. Mabilis siyang lumapit samin. "You! Can you stop flirting with my boyfriend?!""Hindi—" Isang malakas na sampal ang nagpahinto sakin. Namumula siya sa galit habang nanlilisik ang kanyang mga mata. Hawak ko ang mukhang ko at hindi makakibo. "Don't you dare hold or touch Rafael! He is mine!" Napatingin ako kay Rafael na nakatulala l
Naglakad ako palapit sa kama at kinuha ang mga bulaklak. Tuwang-tuwa ang puso ko pero binitawan ko ito. Nag-echo ang boses ni Monica sa utak ko. Pinaglalaruan lang ako ni Rafael. Hindi dapat ako magpadala. Itinabi ko sa gilid ng kama ang mga bulaklak at humiga. Bukas sigurado babalik na sa dati si Rafael. I should prepare myself for his next move in his vengeance. Hindi ko namalayan unti-unti na kong nilamon ng antok.Nagising ako sa ingay ng pagkatok sa labas ng silid. Nagmulat ako. Humikab nang napakahaba bago bumangon. Mas mabuti na ang pakiramdam ko ngayon. "Sandali lang." Nagmadali ako magbukas ng pinto at nagtama kami ng tingin ni Matt. Kunot noo akong tumingin sa hawak niya. Ito ay mga gamit panlinis. "See this? Rafael told me to give it to you." Inabot niya sakin at tumalikod."Wait!" Pigil ko sa kanya. "May na kaaway ka ba?" Hindi ko mapigilang itanong dahil namamaga na ang labi niya. Kung kahapon daplis lang ngayon naman putok na ang labi niya."It is none of your business.
Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi dahil sa nasaksihan ko kay Rafael at Monica. Wasak na naman ang puso ko. Tumayo ako at humarap sa salamin. Napasigaw ako sa gulat. Magang-maga ang mga mata ko. Mabilis na bumukas ang pinto at pumasok si Matt. "Anong problema mo?!" Kunot noo nitong sabi. Umiling lang ako. Napako ang tingin ko sa mukha niya. Halatang wala rin siyang tulog. "M-May sakit ka ba?" Alanganin kong tanong sa kanya. Tumikhim siya, umiling at mabilis na tumalikod. Sa pagkakaalam ko mabait na siya sakin bakit para may nagbago magmula ng bumalik ako dito? "Teka…" tawag ko sa kanya. Kinamot niya ang ulo at humarap."Wala akong oras sa ganito, Diane. Magsimula ka ng maglinis. Umalis ng madaling araw sina Rafael. Ako ang magbabantay sayo dito." Walang gana sagot niya. "Saan sila pupunta?" Hindi ko mapigilang itanong. "I don't know!" Padabog nitong sagot at sinara ng malakas ang pinto. Galit ba siya? May nangyari ba sa kanya? Bakit parang may dinaramdam siya? "Bilis!" Napatalon
Tiningnan ko ang laman ng refrigerator at nakapangalumbaba. "Something sweet and delicious." Paulit-ulit kong binulong pero wala pa rin akong alam iluto. "Gusto ba ni Rafael ng cake?" Napabuga ako ng hangin. Hindi naman ako marunong mag-bake. Naglakad na lang ako palabas ng kusina at hinanap siya. Wala siya sa sala. Wala din sa kwarto niya. Saan nagpunta yun? Akmang babalik na ko ng kusina ng marinig ang mga yabag ng kabayo. Mabilis akong tumanaw sa bintana ng sala at nakita siya. Napahinto ako at napatitig sa pagsuklay niya sa buhok ng puting kabayo. Mahilig talaga siya sa kabayo. Hindi ko namalayan na nakatingin na pala siya sakin."Where is my food?" Bulyaw niya. Umiwas ako ng tingin pero huli na dahil agad na siyang nakapasok sa loob. Kunot noo siyang tumingin sakin at diretso sa kusina."Sandali!" Huli na bago kong masabing wala pa kong na handa para sa kanya. "Cook this!" Sigaw niya pagpasok ko pa lang ng kusina. Nanlumo akong makita nilabas niya ang gulay at karne. Paano ko na
Pagkatapos ng babala ni Monica lumabas na siya sa silid ko. Nanghihina ako humiga sa kama at hinila ang puting kumot. Talagang hinayaan ni Rafael si Monica na saktan ako. Tumagilid ako at tumitig sa pader. "Diane!" Napabalikwas ako ng tayo sa tawag ni Matt. Mabilis siyang lumapit sakin at tiningnan ang mga kalmot sa mukha ko. "Bakit hinayaan mo na saktan ka ni Monica?" Napangiti ako ng mapait. Mukhang okay na siya. Maamo na muli ang mukha niya. "Naririnig mo ba ko?" Iwinagayway niya ang kanyang kamay sa mukha ko. Tumango lang ako. Tumayo siya at bumaba muli. Huminga naman akong malalim at napatingin sa sira kong damit. Napapikit ako. Nakita niyang ganito ang suot ko. Nagmamadali akong tumayo. Ramdam ko ang init sa aking mukha ko. Umiling ako at kumuha ng damit. Pumunta ako sa banyo at bumuhos na naman ang likido mula sakin mga mata. Hinayaan ko lang lumabas lahat ng bigat at sakit sa puso ko. Lagi na lang ako ang may mali. Lagi ako na lang ang pinagdidiskitahan. Kahit saan siguro ak
Hinila ko ang upuan at humarap sa mesa. Ilang oras akong nakatitig sa mga iba’t ibang ulam at hindi maintindihan ang ibig sabihin ni Rafael. Bumuga ako ng hangin at tumayo. Nanuyo ang lalamunan ko at kumuha ng tubig sa refrigerator. Naestatwa ako ng mapansin ang bottle juice. Mga malalabong imahe ng babae at lalaki ang biglang lumitaw sa isip ko. Napahigpit ang hawak ko sa lagayan ng tubig at nahilo. Umiling ako at pumikit ng mariin. Nag-echo ang boses ni ate Diane sa tainga ko. "Come on! Huwag kang masyadong magpakamanang dito, Michaela! Pinapahiya mo ko sa mga kaibigan ko at sa kasintahan ko."Nabitawan ko ang hawak kong tubig at nasara ng malakas ang refrigerator. Dumilat ako at nawala na ang mga imahe. Bakit ngayon ko lang natandaan ito? It is the day before I wake up in an unknown place. Nanghihina akong umupo at huminga ng malalim. Tama ang hinala ko planado ang lahat ng ito. Ang kamay at paa ko patuloy sa panginginig. Ramdam ko ang init na gusto ng kumawala sa buong sistema ko.
Michaela's Point of View Hindi ako makakilos nang marinig ang sinabi ng aking anak at biglang yumakap kay Rafael. Halatang nagulat siya sa narinig at nalito. Mabilis ko hinila si Raffy at pinapasok sa loob ng bahay. Akmang susundan ko ang bata ng tinawag ako ni Rafael. Pilit ako nakikiusap sa kanya na hayaan na niya si ate Diane pero mukhang mabibigo ako. Huminga ako ng malalim at lumuhod sa harap niya upang makiusap pero hinila niya ako patayo. Bago pa niya ako mayakap biglang dumating si Matt at si ate Diane ay yumuko sa harap niya. "Kung anong magiging hatol sa akin tatanggapin ko, Rafael. Marami akong naging kasalanan kay Michaela… at kinausap ko na siya tungkol dito." Sabi ni ate Diane sa pagitan ng mga hikbi niya. Sinalubong niya ang mga matatalim na tingin ni Rafael. "Minahal ko rin nang sobra si James. Patawad kong naging mahina ako at nahulog sa patibong ni Mackenzie." Hindi kumibo si Rafael pero hinawakan siya sa braso ni Matt. "What are you doing here?" Naiirita na sabi
Rafael's Point of ViewPatuloy ako sa pagtakbo at hindi alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Matapos kong marinig ang mga salitang iyon kay Matt para akong nabunutan ng tinik. Napahinto lang ako ng maalala ang bata, bumigat na naman ang kalooban ko. Tinanaw ko ang villa. Bakit nga ba siya nandito? Sino ba talaga ang batang iyon? Mabagal akong naglakad palapit at tumapat sa gate. Tinanaw ko ang bintana. May mga nagtatawanan sa taas at may boses lalaki rin. Hindi nga ako trinaydor ni Matt pero hindi pa rin maikakaila na may anak na siya. Nahilamos ko ang palad ko sa mukha ko at tumalikod."Sino po kayo?" Napalingon ako sa matinis na boses ng batang lalaki. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. Nagimbal ako ng makita ang mga mata niya na hugis oval at ang perpektong hugis ng mukha niya. Para kong nakikita ang sarili ko noong bata pa ko. Lumunok ako ng ilang ulit at hindi ko mahanap ang tamang salita. Nananaginip ba ko? Kumurap ako ng ilang ulit at ginaya naman ako ng bata. Lumapit
Rafael's Point of ViewFive years have passed, but the pain in my chest keeps nagging me to find her—the woman who stole my heart. I planned my revenge until I succeeded in abducting her, but in turn out, I fell for her. Sino ka nga ba talaga Michaela Clementon? Hindi ako makapaniwala na totoo lahat ng sinabi niya. Matapos ng may mangyari sa amin five years ago doon ako kinutuban na hindi nga talaga siya si Diane pero wala pa rin akong lakas ng loob harapin ang katotohanan. Pinili kong tumakas pero hanggang ngayon hinahabol pa rin ako ng katotohanan. Nakatanggap ako ng mensahe sa isang business partner ko sa Pilipinas na nahuli na raw si Mackenzie Cruz at kailangan kong umuwi upang sampahan siya ng kaso pagpatay sa kuya ko. Sa wakas makakamit ko na rin ang tagumpay ngunit nagimbal akong makita ang larawan na kasama niya si Diane. She is not the woman I love. The Diane in the picture has long blonde hair with a spoiled brat aura, and the woman I know has an innocent look with gleaming
Yumuko ako at nagmamakaawa kay Macky at ate Diane. "Please, huwag niyong idamay ang anak ko." Pakiusap ko sa kanila. Ngumisi si Macky at tinitigan si Raffy. Akmang lalapitan niya ito ng biglang kinagat ni Raffy ang lalaking may hawak sa kanya at nabitawan siya. Mabilis siyang tumakbo pero si Macky hinila niya ang baril sa tagiliran ng lalaking kasama niya. Hindi na ko nagdalawang isip pa at sinipa sa maselang bahagi ang lalaki may hawak sakin at tumakbo kay Raffy. Kasabay noon ang lakas ng putok ng baril at unti-unting lumabo ang aking paningin. "M-Mommy!" Umalingawngaw ang iyak ni Raffy sa garden at mabilis na dumating ang mga magulang ko. Bago ko pa makita ang buong pangyayari tuluyan nang bumigat ang talukap ng mga mata ko. I can give all for my little angel, even my life; I can surrender it for his safety. —Mabigat ang katawan ko ng magising ako. Lahat sa paligid ay puro puti at naramdaman ang maliit na ulo na nakadagan sa tiyan ko. Pagyuko ko si Raffy pala ang natutulog sa ta
Hindi ako makatingin ng diretso kay ate Diane. Mula ng pagdating niya kagabi hindi na siya umalis. Buti na lang mahaba ang pasensya ni mama at hindi siya pinapatulan pero si papa mukhang punung-puno na."Ano ba talagang ipinunta mo rito?" tanong niya kay ate Diane habang tahimik kaming nag-aagahan sa dining room. "Bakit Pa, bawal na akong pumunta sa inyo?" Tumawa siya na ikinagulat ni Raffy at yumakap sakin. Tinaasan siya ng kilay ni Diane. "Hello little kid, you must be Raffy. Alam mo bang kamukhang-kamukha mo ang mga Jones?" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya pero mas lalo akong nagulat ng makita siyang naluluha na para bang may dinaramdam. "Alis na po ako." Biglang sabi niya at diretsong lumabas ng pinto. "Mukha may problema siya, hon." Sabi ni mama kay papa. Tumikhim lang si papa at umiling. Bumuntong hininga ako habang pinagmasdan si Raffy. Wala ngang duda na kamukha niya si Rafael. "Hayaan na lang natin siya. May tumawag sakin kanina. Naghiwalay na daw sila ng boyfriend n
Hindi ko ubod akalain na magiging ganito kasaya ang buhay ko. Nakangiti ang mama at papa ko habang nagtatago sa likod ng puno. Akala ko noon hindi na muli silang magkakaayos pero heto ngayon, masaya na muli kami bilang isang buong pamilya. Ngumiti ako hanggang nakita ko ang batang bersyon ni Rafael. Kahit wala na akong narinig tungkol sa kanya umaasa pa rin akong balang araw makikita niya ang anak namin."Granny, I can see you," Matunog na tawa ang binitawan ng aking anak na si Raffaello. Umiling ako. Kung gaano kasungit si Rafael ganon naman ang kabaligtaran ng anak namin. Masayahin siya pero sobrang pilyo. "Mommy! I caught lolo and lola," Masaya niyang sabi habang tumatakbo papunta sakin. Ngumiti ako at niyakap siya."Are you hungry?" Tumango siya. "I want fried chicken!" sigaw niya habang lumulundag."Nakakapagod nang makipaglaro sa apo natin ngayon," bulong ng papa ko sa mama ko pero rinig namin ang mga reklamo niya."Lolo!" maktol sabi ni Raffaello. "Raffy, don't shout to your
Halos dalawang linggo akong nananatili sa ospital dahil na rin sa request ni mama. Minsan natatawag ko pa rin siyang Ginang Letisha at nakikita ko ang lungkot sa mga mata niya. Dapat kasi pinilit ko na lang na operahan na lang ang braso ko at taihan para magaling na agad. "Ang lalim ng iniisip mo." Bulong ni Rica sakin. Lumingon ako sa kanya at ngumiti. Huminga ako ng malalim at pinagmasdan siya."Ano sa tingin mo?" Nagkibit balikat siya at kinuha ang bag sa kama."Sa tingin ko. Magpagaling ka muna bago mag-isip ng kung ano-ano. Tignan mo nga may sling pa rin ang braso mo. Kailangan mo pa daw magpahinga pero bakit ganun?" Kumunot ang noo ko sa biglang pagtataka niya."Anong ibig mong sabihin?" Lumapit siya sakin at tinignan ang braso ko."Di ba naka schedule ka para maoperahan. Bakit iniba nila kahapon? Bilin pa ng doktor na dapat hayaan na lang daw maghilom tapos dapat puro gulay at prutas na lang ang kainin mo. Pati mga gamot mo tinanggal." Lalo akong napaisip sa sinabi niya. Bago
Bumigat ang pakiramdam ko at hindi makatingin kay ate Diane. Ang mga tingin niya ay makahulugan at nanonoot parang may alam siya na napakahalaga. "Bakit hindi ka makasagot?" Taas kilay na sabi niya. "Alam mo bang na-kidnap ako?" Tanong ko. Nawala ang ngiti niya sa labi at tumingin sa malayo. "Bakit ikaw naman ngayon ang hindi makasagot?" Umiling siya at lumapit sakin. "Sa huling balita ko tungkol sayo, nag-enjoy ka naman dito." Tumawa siya ng malakas. Biglang kumabog ng malakas ang puso ko at ramdam ko ang pagpapawis ng kamay ko. "What?" Sita niya ng hindi ako makasagot. "Michaela, thank you." Dagdag niya at tuluyan ng naglakad papunta sa kotse nila. Nakatitig lang ako sa kanila at pinaandar na nila ang kotse. Ilang pulgada palang ang layo nila sakin ng biglang may dumating na mga pulis at hinarang sila. "Diane at Mildred Clementon, iniimbitahan namin kayo sa prisinto. May karapatan kayong manahimik at kumuha ng inyong abogado. Lahat ng sasabihin niyo ay maaaring gamitin laban sa
Tahimik lang ako nakamasid sa bintana habang tahimik na nagmamaneho si Lance. Nadaanan namin ang karatula ng villa Letisha at hindi ko mapigilan maluha. Hindi man lang ba ako magpapaalam kay Rica at Ginang Letisha?"Lance," Tumingin sa rearview mirror si Lance. "Pwede ba muna akong magpaalam sa kaibigan kong si Rica." Huminga siya ng malalim at hininto sa gilid ng kalsada ang sasakyan. Lumingon siya sakin."Saan ba siya nakatira? Akala ko bang magkasama kayo sa bahay na yun? Bakit lalaki ang kasama mo roon?" Salubong ang kilay niyang nakatingin sakin. Ngayon ko lang napansin ang gamit niya sa passenger seat. "Mamaya ko na sasagutin ang mga tanong mo. Huwag mong sabihin sakin matapos mo akong makausap kahapon agad ka nang nag-book ng flight pabalik dito sa Pilipinas?""Hindi pa ba obvious. Kausap pa lang kita kahapon agad na akong nag-book ng flight. Lalo na delikado ang buhay mo." Binulong niya lang ang huli niyang sinabi pero malinaw ko pa rin itong naintindihan."Anong alam mo?" t