~Sandy’s Pov~Mabigat ang mga talukap subalit pinilit ko itong idilat pa unti-unti. Maging ang aking katawan ay parang may nakadagan na sampong tao sa bigat ng aking pakiram, hindi pamilyar sa akin ang silid na kinaroroonan ko ngayon. Napansin ko agad ang open window na ang kurtina nito ay sumayaw sa pag-ihip ng sariwang hangin. Presko ang hangin. Pero sandali? Nasaan na nga ba ako? Bigla ay pinilit kong isipin ang nangyari at kung nasaan ako sa sa huli kong pagkatatanda ay–Nasa Bahay ako ni Corrine, nagpaalam na ako uuwi, gas station and then– “Oh my, God!” Biglang npumasok sa isip ako ang buong pangyayari do’n sa gas station. “I'm kidnapped, but why?” tanong ko sa aking sarili. Bigla ang binalot na ako nang kaba. Hindi pala ako safe sa lugar na ito, I need to escape in here!Tumayo ako ‘t akmang lalabas na ng kuwartong ito nang biglang bumukas ang pinto nang dahan-dahan. Sa takot ko ay kumuha ako agad ng matigas na bagay na ipangpupukpok ko sa ulo ng kung sino mang masamang taong
Nasa isang bar si Lindsay at mag-isa lamang ito sa loob ng VIP room habang may hinihintay. Umiinom na rin siya paunti-unti pantanggal inip, nagbabaka-sakali lang naman siya kung sisiputin siya ng taong iyon dahil matagal na rin naman no'ng huli silang magkita. Nabaliaan niya lang naman na nakabalik na ito kung kaya ‘t naisipan niyang imbitahin upang magkausap sila. Mayamaya ay dumating na nga ang kaniyang hinihintay. Tumayo siya ‘t sinalubong ito nang mahigpit na yakap. “Welcome back!” “What do you want?” walang ganang tanong nito sa kanya. Kung hindi lamang nagpumilit itong si Lindsay ay wala naman siyang balak na makipagkita talaga! “Oh, so rude naman! Don't you miss me, lover boy?” mapang-akit na bulong pa nito sa tainga niya. Ito ang ayaw niya, dahil alam niya sa kanyang sarili na may epekto pa rin talaga sa kanya ang babae mula pa no’n. Subalit hindi siya ang gusto nito kaya wala siyang nagawa kun ‘di ang ilayo ang sarili. Umiiwas siya at nagpakalayo dahil masiyadong na siyan
Kanina pa pasilip-silip si Sandy sa labas o ‘di kaya ay pupunta sa may dalampasigan upang tanawin kung may paparating na ba ngunit wala man lang siyang nakitang bangka kahit isa na patungo sa kinaroroonan nilang isla. “Nakakainis naman!” bulalas niya sa sobrang inis. Samantalang si Dimitri naman ay lihim na nagbubunyi habang prenteng nakaupo sa balkonahe. Kanina pa kasi hindi mapakali ang babae, alam niyang bagot na bagot na ito. “Dimitri, wala ka man lang ba narinig sa usapan nila habang dinadala nila tayo rito?” tanong nito sa kanya. Pinagbuti naman ni Dimitri ang pagpapanggap, nagulat pa nga siya kanina nang makita niya ang pag-aalala ni Sandy sa kanya. Ang akala niya pa naman ay bubulyawan na siya nito at iisipin na kagagawan na nga niya ang pagpapadukot rito subalit, hindi, dahil inakala pa pala ni Sandy na magkasama silang nadukot. Totoong hindi siya nakapag-salita kanina dahil sa pagkamangha. Nasisiguro niyang mahal pa talaga siya ni Sandy, kita niya iyon kung paano ito mag-
Kanina pa pinipilit na matulog ni Sandy subalit hindi naman na siya dalawin ng antok. Sa totoo lang ay natutukso siyang maligo sa dagat pero wala naman siyang isusuot na panligo. “Tss… Ano ba naman kasing buhay ‘to!” Banas siyang bumangon! Lalabas na lamang siya para malibang, lilibutin na nga lang niya ang buong bahay kung ano pa ba ang naririto na puwede niyang pagka-aabalahan.Hinanap ng kanyang mga mata si Dimitri subalit nagtataka siyang wala ito roon. Isip niya ay marahil nainip na rin ito dahil wala namang makausap. Lumabas niya at nagpalinga-linga hanggang sa nakita niya nga si Dimitri na nasa dalampasigan, may kung anong ginawa. “Anong ginagawa niya?” Dahil sa kyuryusidad ay nagpasya na siyang lapitan ito na hindi naman namalayan ni Dimitri ang kanyang paglapit kung kaya ‘t hindi maiwanan na mapatitig si Sandy sa nangingintab na katawan ni Dimitri dahil sa pawis. Hindi naman niya naitatanggi na maganda talaga ang katawan ng asawa dahil alaga din naman nito ang katawan at
"Ayan, idampi-dampi mo lang kung ayaw mo ibabad sa malamig," Sabi ni Sandy habang hawak pa rin naman niya ang yelo na binalot niya lamang sa tela. Hindi nagsasalita si Dimitri at pinagsasawa niyang matitigan ng mas malapit si Sandy. "Ako na ang hahawak." Sabay hawak naman ni Dimitri sa kamay niyang hawak ang yelo ngunit parehong hindi na rin naman sila nakakilos. Napatingin naman si Sandy kay Dimitri nang ilang sigundo hanggang sa nakailang na rin siya 't nagbaba na ng tingin maging ang kanyang kamay ay binawi na niya sa pagkakahawak sa yelo. "K-kumain ka na, ayan na iyong ginawa kong sandwich," alok na niya kay Dimitri. "Wow! Mukhang masarap nga iyan ah. Tikman ko nga!" Agad ba kinagatan na iyon ni Dimitri. "Hmmn... Masarap nga! Kumain ka na rin," alok na rin sa kan'ya nito. Mabilis lamang na naubos ang dalawang sandwich nito samantalang iyong sa kan'ya ay nakakalahati pa nga lang niya. "Salamat, nabusog ako. Sana palaging ganito 'no?" Napataas naman ang kilay ni Sandy. "Ang al
Habang nagsisimula nang kumain si Sandy ay mataman lang din na nakatitig sa kanya si Dimitri. Nakailang subo na siya ngunit pansin na nga nitong hindi pa rin kumakain itong isa kaya sinita na niya ito at naiilang na rin si Sandy sa kanina pang paninitig nito sa kanya. “Wala ka bang balak kumain? Ano tititigan mo na lang ako riyan? Aba ‘y mabubusog ka talaga niyan, Dimitri!” “Ah, pasensiya na. Kanina ko pa kasi ina-abangan ang sasabihin mo tungkol sa pagkain na inihanda ko para sa atin. Masarap ba?” Nang hindi pa agad sumagot si Sandy ay napabuntong-hininga na lamang si Dimitri. “‘Wag mo nang kainin iyan, Sandy. Baka masira pa iyong tiyan mo–” Akmang kukunin na nito ang pagkain ni Sandy ang pigilan siya nito ay ilayo ang pagkain sa kanya. “Hey! Akin ‘to!” “Akin na, hindi naman masarap kaya baka mamaya niyan masira pa iyong tiyan mo. Akin na, kukuha na lang ako ng delata.” “Ano, ka ba! May sinabi ba akong hindi masarap?” tanong naman ni Sandy. “W-wala, pero hindi mo rin naman sin
Naglakad na nga si Dimitri upang lapitan ang mga bagong dating. Pribado ang islang ito kaya paanong nakapunta ang mga ito rito? Alam kaya ng kaibigan niyang si Ford ang tungkol rito?"Ah, magandang gabi ho, ano pong kailangan ninyo?" magalang na tanong ni Dimitri. "Magandang gabi, rin. Narito kami para isama na pabalik ang iyong kasama. Kung gusto mo naman ay puwede ka ring sumama sa amin pabalik sa siyudad," sabi pa ng isang lalaki kay Dimitri. Napakunot-noo siya sa sinasabi nitong isamama ng mga ito ang asawa niya. Para saan? "Sandali lang, bakit ninyo isasama ang asawa ko? Sinong nag-utos niyan, huh?" hindi mapigilan na mainis ni Dimitri. Hindi niya papayagan na basta-basta na lamang na hayaan ang asawa sa kung saan lalong-lalo na sa ganito pagkakataon, wala siyang tiwala! Hinding-hindi niya ipagkakatiwala ang asawa sa iba! "Pasensiya na, sir. Kami ay napag-utusan lang naman. At kung hindi mo naman po ibibigay ng maayos sa amin, si, Ms. Sandy ay mapipilitan kaming Kunin siya n
Umuubo-ubo si Dimitri at habang nahihirapan na huminga. Kitang-kita niya mukha ni Sandy habang luhaan na nakatunghay sa kanya. Pinilit niyang idilat pa ang mga mata dahil napapapikit na rin siya na tila ba ina-antok. Itinaas niya ang isang kamay upang abutin ang magandang mukha ni Sandy habang nakahilig ang ulo niya sa kanlungan nito. "H-huwag k-ka n-nang, u-umiyak... P-patawarin m-o a-ako, k-kasalanan k-ko i-ito," nahihirapan na sambit sa mga katagang iyon ni Dimitri. Umiling-iling naman si Sandy at umiiyak na hinawakan din ang kamay ni Dimitri na nasa kanyang mukha. "Dimitri, kumapit ka lang! Dadalhin kita sa ospital, huh? 'Wag ka na munang magsalita... Nandito lang ako." Binalingan na niya ang tatlong lalaki na nakatunghay lang sa kanila. "Ano pang hinihintay ninyo?! Tulungan niyo na 'kong dalhin sa ospital ang asawa ko!" Nagtinginan naman ang tatlo bago siya sinunod ng mga ito. Nauna nang lumakad ang isa patungo sa bangka habang iyong dalawa naman ang pinagtulungan na buhatin