KABANATA 2

KABANATA 2

Kinwento ko kaagad kay Winter yung nangyari sa akin noong gabing ‘yon bago matulog. I video call her dahil hindi ko kayang sarilinin ang nangyari kanina! I mean… marami na akong nakilalang gwapong lalaki, madalas pa nga ay artista o kaya naman modelo pero iba talaga ang karisma ng lalaking ‘yon!

“I know you, Estella. Ganyan ka naman palagi kapag nakakita ng gwapo. Humaling na humaling sa una tapos kapag nahulog na rin sa’yo iiwanan mo sa ere,” Winter said habang ginagawa niya ang kanyang skin care. Sumimangot ako sa kaibigan. Bakit ba palagi na lang ganyan ang iniisip niya sa akin? Kasalanan ko ba na mabilis din akong maturn off sa isang lalaki?

“Ano ka ba! Ang sabi ko lang ang gwapo nung guy kanina na nagligtas sa akin! Hulog agad? Iwan sa ere agad?” sarkastiko kong sinabi.

“Paano kung mameet mo siya ulit? Anong gagawin mo?” she asked. Napaisip ako sa sinabi niya. Ano nga ba ang gagawin ko sa oras na makita ko siya ulit? I really like that guy. Naalala ko ang abo niyang mga mata, hanggang ngayon malinaw pa rin sa akin ang gwapo niyang mukha at ang malamig niyang boses. Nag-init ang pisngi ko habang inaalala ang nangyari kanina.

“Sus! You’re turning red! Sabi ko na nga ba! You’ll make this guy fall for you!” judgmental na sinabi ni Winter. Umirap ako sa aking kaibigan.

“Ano namang masama doon? Paano kung type niya rin pala ako? Sa ganda kong ‘to malamang katulad ko hindi niya rin ako malimutan ngayon!” confident kong sinabi sabay hawi sa umaalon kong buhok. My hair has a natural wave, kadalasan nga lang ay pinapaplantsa ko ito kay Manang Lina.

“Ewan ko sa’yo. Itulog mo na lang ‘yan baka bagyuhin pa tayo dito. Bye!” naiiling na sinabi ni Winter at tinapos na ang tawag. Wala akong pakialam kung ano pang sabihin ni Winter. Basta ang alam ko once na makita ko ulit ang lalaking ‘yon sisiguraduhin kong hindi ko na siya papakawalan.

I don’t know what makes me like that guy. Maybe because it’s the first time that someone made my heart beat like this whenever I stare at his eyes? Or even heard his voice? I always feel normal with my ex-boyfriends, isang dahilan kung bakit mabilis akong mabored sa kanila at maturn off. But this guy… he made my heart crazy. Kaya naman aalamin ko ito. I will find out what this feeling is.

Kinabukasan ay nagulat ako nang makita si daddy sa dining at nagkakape. Inaasikaso ng mga kasambahay ang aming breakfast nang umupo ako sa tapat ni daddy.

“Wala ka pong duty daddy?” I asked because it’s unusual for Dad to sit here in front of me to eat breakfast.

“Mamaya pa ang duty ko. Nakipag palit muna ako ng schedule. I wanna rest today. Masyadong naging mabigat ang operation ko last night,” he said. Tumango ako. Sa tuwing may mabigat na operasyon si daddy ganito ang ginagawa niya upang makapagpahinga. Madalang nga lang ‘yon mangyari at isa ito sa mga madalang na pagkakataon na ‘yon.

“Anong problema ng patient, dad?” kuryuso kong tanong habang nagpapalaman sa aking loaf bread.

“Heart disease. As we perform the open-heart surgery, he starts bleeding a large amount of blood, which was unusual. Pero agad naman ‘yong naayos. Now, he’s recovering,” Tumango ako kahit wala naman talaga akong naintindihan sa sinabi ni daddy. Dad is a specialist of heart, a cardiologist. Marami ang mag-iisip na napakadelikado ng kanyang trabaho. Isang pagkakamali lang isang buhay ang maaapektuhan. Isa pa hindi lang siya basta doctor, he’s also the CEO of his own hospital kaya mas malaki ang kanyang responsibilidad. Kaya naman labis kong hinahangaan si Daddy.

“How’s school?” mayamaya lang ay tanong niya. I am now drinking my milk. “It’s fine. As usual, introduction lang ang ginawa namin kahapon,” kibit balikat kong sagot. Tumango siya. “For sure, ngayon na mag iistart ang tunay niyong klase. Now that you’re in Grade 12, nakaisip ka na ba ng course na itetake mo sa college?” muntikan na akong mabilaukan sa tanong ni Daddy.

“H-Hindi pa ako sigurado, Dad…” sabi ko. He sighed. “Gusto kong sa lalong madaling panahon ay makaisip ka na.  Pero syempre mas maganda sana kung gusto mo rin mag doctor para ikaw ang magmamanage ng kompanya,” pangaral niya. Natahimik na lang ako roon.

Habang nasa biyahe patungo sa school ay hindi ko maiwasan ang mapaisip. Sa totoo lang wala pa talaga akong naiisip na itetake kong course sa college. Wala pa ‘yon sa isip ko. Hindi ko alam kung bakit pero sa tuwing iniisip ko ang college nababahala ako. Siguro dahil baka hindi magustuhan ni Daddy ang magiging choice ko. Alam ko kung gaano niya kagustong maging doctor din ako katulad niya pero… kahit anong gawin ko hindi ko mahanap sa puso ko ang kagustuhang maging doctor.

Inalis ko na lang ‘yon sa isip ko at pumasok na sa aking unang klase. Nagsimula na ang tunay na klase at as usual ay hindi ako nagpapatalo sa mga recitation lalo na at nakapag advance reading ako. Hindi lang ako puro ganda no! Beauty with brain yata ako!

It was break time when I saw Winter waiting for me outside my room. Nagmamadali ako dahil ayaw kong maabutan nung three little pigs na siguradong hihilahin na naman ako sa cafeteria para makasabay sila sa pagkain. Sabay kaming naglakad ni Winter patungo sa cafeteria.

“Bakit iba yata ang timpla mo ngayon?” taas kilay na tanong ni Winter matapos naming mag order ng pagkain at makahanap ng table.

“Nagtatanong na naman kasi si Daddy kung anong gusto kong i-take sa college,” sabi ko.

“Anong sagot mo?” tanong niya habang ngumunguya ng fried chicken na in-order niya.

“Ano bang isasagot ko? Eh wala pa talaga akong maisip eh!” singhal ko at sumubo ng fries. Napailing si Winter.

“Gumaya ka kasi sa akin. Ako alam ko na kung anong itetake ko sa college,” pagyayabang niya. I scoffed at her. “Sige. Ano bang itetake mo sa college?” tanong ko. “Business Management! Ano pa ba?” proud niyang sinabi. Halos umikot ang mata ko sa pag-irap.

“Syempre dahil businessman ang tatay mo!” sabi ko sabay bato sa kanya ng fries. Sinamaan niya ako ng tingin.

“Bakit? Businessman din naman tatay mo ah! Doctor pa! Bakit di ka na lang din sumunod sa yapak ng Daddy mo?” sabi niya sabay bato rin ng fries sa akin. Gumaganti pa talaga ‘tong bruhang ‘to!

“Ayaw ko nga! I don’t want to be a doctor! Pag namatay ang pasyente sa’yo ang sisi? No way!” singhal ko sabay bato ulit sa kanya ng fries. Mas lalong sumama ang tingin niya sa akin.

“Hindi naman lahat ah! Napaka advance mo naman mag-isip. Kaka advance reading mo ‘yan te!” she mocked and throw two fries this time! What the hell?!

“Bakit dalawa ang binato mo? Isa lang yung akin ah!” singhal ko sa kanya. She smirked at me, nang-aasar. Sarap hilahin ng buhok niya promise!

“Oh edi batuhin mo rin ako ng dalawang fries?” paghahamon niya. I glared at her. Imbes na fries ang ibabato ko sa kanya, hinagilap ko yung ketchup at binuksan and then I pressed the ketchup pouch and pour it on her pero ang hindi ko inaasahan ay nadanggil ng kung sino ang braso ko kaya sa lalaking dumaan sa likod ni Winter tumama yung lahat ng ketchup!

“What the…” Winter mumbled. Ako naman ay napasinghap sa nangyari, nakita ko rin ang pagkakatigil ng ilan dahil sa nangyari. Napatayo ako at mabilis na binaba yung ketchup.

“I’m sorry!” mabilis kong sinabi at naghanap ng panyo sa aking Louis Vuitton na bag.

“Luh! Magnus! Bakit puro ketchup ka na?” narinig kong tawag ng kasamahan nung lalaking natapunan ko ng ketchup. Hindi ako makatingin sa kanila dahil sa hiya. Hindi ko naman sinasadya eh! Mabilis akong humarap sa lalaki at nilahad ang aking panyo.

“Here’s my handkerchief…” napamaang ako nang tuluyan na akong tumingin sa mukha ng lalaki. I was so shocked I almost drop the handkerchief I am holding! Is this… really true? Or I’m just imagining things?

Magkasalubong ang kanyang makakapal na kilay, ang kanyang abong mga mata ay blanko at ang kanyang mga mapupulang labi ay seryosong seryoso. My heart raced as our eyes locked each gaze. I can’t be mistaken! Siya ‘yon! Siya yung nagligtas sa akin kahapon! Those gray eyes! I won’t ever forget his eyes!

Dito siya nag-aaral sa Hills University?!

“No need,” at mas lalo pang nalaglag ang panga ko nang malamig niya ‘yong sinabi at tinalikuran ako. Wait… hindi niya ba ako naaalala?

“Huy!” kinuwit ako ni Winter dahil mukha na akong tanga sa pagkakatulala.

“Estella Victoriana!” pagbanggit ni Winter sa buo kong pangalan na ikinarindi ng tainga ko!

“What?!” iritado kong sinabi at umupo ulit sa chair ko.

“Bakit natulala ka na diyan?” she asked. Natigilan ako dahil kilala ko ang lalaking yun! Damn!

“Siya yung kinekwento ko sa’yo kagabi! The guy who saved me!” pabulong kong sinabi. Nanlaki ang mata ni Winter sa gulat. “Really?” hindi siya makapaniwala. Tumango ako dahil ako rin! “Yes! Can’t you believe it!? He’s studying in our school!” if I can just freely giggle here kanina ko pa ginawa!

“What?” nag-iba ang ekspresyon ni Winter. Nagsalubong ang kilay niya. Natigilan naman ako. Anong problema?

“What?” tanong ko rin sa pagtataka. Napailing at napahalakhak na lang si Winter habang ako ay nagtataka. What’s funny?

“Don’t tell me hindi mo kilala yung lalaking ‘yon?” natatawang niyang tanong. Napakurapkurap ako.

“Kilala ko nga ‘di ba? Siya ang nagligtas sa akin kagabi!” singhal ko sa kanya dahil napakakulit niya!

“Ibig sabihin kahapon mo lang siya nakita at nakilala? Diyos ko! Taga Hills University ka ba talaga?” she laughed and shook her head. Lalo akong naguluhan sa sinabi niya.

“Just go straight to the point, Winter Amaranth!” pagbanggit ko rin sa buo niyang pangalan.

“He’s the top student of STEM, Magnus Rhoswen Kallin! He’s also a Grade 12 student! Scholar ng Hills University at sobrang talino! Mataas daw IQ niyan!”

Tuluyan na akong nagulantang dahil kilala nga siya ni Winter!

“Y-You mean… he’s a student here ever since?”

Tumango si Winter. “Yes! Teacher din dito ang Mommy niya!” dagdag pa ni Winter.

“B-Bakit mukhang kilalang kilala mo siya?” naghihinala kong tanong. Don’t tell me Winter likes him?!

“Paano ba naman eh patay na patay si Princess diyan! Yung kaklase ko na seatmate ko na palaging bukang bibig ‘yan si Magnus,” naiiling na kwento ni Winter habang ako naman ay tuluyan nang nagimbal sa katotohanan.

“Where have I been?” napasapo na lang ako sa aking noo. Bakit hindi ko siya kilala? Bakit ngayon ko lang siya nakita? Damn it! We’ve been studying in the same school at ngayon ko lang siya napansin? I can’t believe this.

“Kung si Magnus ang nagugustuhan mo Estella… ngayon pa lang sinasabi ko sa’yong sumuko ka na,” sumisipol na sinabi ni Winter. I glared at her. She’s being judgmental again! She really thinks I’m a playgirl!

“I told you! I’m not a—”

“Hindi naman ikaw ang tinutukoy kong mananakit eh. Now that I know that Magnus is who you like, I am warning you… he’ll break your heart,” kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

“How can you say that?”

“Because he’s a snob and cold-hearted man. He only thinks about his studies. Isa pa ayaw na’n sa mayayaman…” Winter said like she was so sure about it.