Chapter 7

Inagahan ko ang pagpasok ng campus ngayon kahit pa alas dyes pa ang klase namin. Naisip ko na rin kasi na magbayad na ng balance ko sa tuition para hindi na ako pumila sa Finals. It was too hot inside at sa liit ng campus mas dumagdag pa iyon sa init na nararamdaman namin.

Inayos ko ang center stand ng motor at ipinatong ang helmet ko sa salamin. I noticed the Sniper beside where as usual inunahan na naman kung saan ako nagpapark. I wonder who owns it. Hindi ko man lang naabutan kung sino and it was the second time I saw it again here.

Tinitigan ko ito. I remember before that I once liked the idea of having Sniper since it was cool and parang magaan lang dalhin. But in contrary, the most advantageous was Raider Fi talaga. Some reviews before I owned a Raider told na matipid ito sa gas and it was better used in gala and even byahe papuntang Manila.

At isa pa, binili iyon ni mama sa akin. Hindi ko magagawang ipagpalit sa gusto kong motor.

Pinasok ko sa bag ang permit na ibinigay ng accounting bago tumungo sa maliit na kubo para doon maghintay ng sub. Walang signal ang kahit anong network dito kaya inalam na lang namin ang password ng WiFi sa Guidance. Hindi pa naman kami nahuhuli sa ganon.

Naging maingay na ang paligid sa mga dumarating na students. I kept being busy on my phone, at naisipan ko na ring ichat si Ate She kung kamusta si mama.

"Buddy, siya 'yung tipo mo di'ba? Siya 'yung katabi mo sa JMP Hall na maganda!"

I sighed before looking at those peeps in front of me, hindi kalayuan sa kubo kung nasaan ako.

Paglantay pa lang ng tingin ko sa grupo nila ay kinabahan na ako lalo pa at lahat sila ay nasa akin ang atensyon. I didn't know kung anong kahulugan ng mga tingin na iyon but to what I remember, sila iyong mga nakatabi ko sa Seminar noong isang araw.

Nagtawanan sila pagkatapos ay nag-apiran bago muling tumingin sa akin. Umiwas ako at nagkunware na lang na hindi ko sila napapansin.

"Puntahan mo na, pre! Chance mo na 'to." rinig kong sabi ng isang kasama niya.

"Chance mo na 'to dahil mag-isa siya." dagdag pa nung isa. "Ligawan mo agad pagkalapit mo."

Nagtawanan pa sila.

"Maganda talaga e, ano? Kahit katawan maganda din e." aniya.

My face heated. Hindi ko gusto ang mga naririnig ko. I can't bear listening to them talking about my face and body! Pero tangina, parang hindi ko magawang tumayo sa kinauupuan ko. Nanginginig ang kamay ko tuwing naaalala ko iyong ginawa niyang paghagip sa boobs ko.

I tried looking somewhere baka sakaling may kakilala ako na nasa campus na. Iilang OJT, mga 1st year at ni isa wala akong kakilala. Nakakahiya na may lapitan na lang ako bigla sa kanila.

Bakit kasi hindi maaga ang mga kaklase ko? Lalo na si Chie, 5 minutes before class kung dumating.

"Physical training tayo mamaya sa ground. Added training will be given to those who are late, sabihin niyo sa iba."

Nagpantig ang tenga ko sa boses na narinig. Hinanap siya ng mga mata ko. Hindi ko siya kaclose pero....pero bakit sakaniya ako pupunta e hindi ko rin naman siya kakilala? Bakit hindi na lang ako lumapit sa ibang estudyante rito?

But he has the authority! Possible na lapitan pa rin ako ng mga iyon kung sa lower year ako lalapit. Pero kung kay Ardent, they would think I'm close with him so they won't bother me, right?

Paano kung umiwas siya? Or ipag-mase mase na naman niya ako dahil tumingin ako sa kaniya? Tapos makita iyon ng tatlong 'yon? They would still try to bother me!

"Sige, diyan lang kayo. Hintayin nyo ako diyan!"

Awtomatiko akong napatayo ng marinig ko iyon. Ardent was talking to his friends, not too far from where I am. Hindi niya ako nakikita dahil bahagya siyang nakatalikod sa akin. Alam kong magugulat siya pero wala na akong choice!

I could sense the guy's footsteps nearing so I made it as a cue for me to walk fast towards Ardent. Sa bawat hakbang ko, papalakas ng papalakas ang kabog sa dibdib ko.

I know I'm making a huge mistake coming to him, but I'll bear with it later matakasan ko lang ang takot ko.

I stopped in his back, his comrades looked at me.

"Ardent.." I called.

I know, I know. I should call him in first name basis dahil kung Sir ang itatawag ko they'll think we don't know each other!

Nangingiti ang mga kaibigan niya before he landed his eyes on me.

"Sige Sir, tatabi muna kami." aniya at kumindat pa sakin bago sila umalis.

His face was kinda amused but at the same time he's confused and asking.

May bahagyang inis sa mukha niya pero hindi ko na iisipin 'yon.

"P-Pupunta ka sa bahay mamaya, di'ba?" I sounded enthusiastic para naman magmukhang totoong excited ako.

Alam kong naroon pa rin ang lalake sa likuran ko at hindi ko alam kung bakit ayaw pa ring umalis.

Kunot ang mga noo ni Ardent sa akin. He glance at my back and stared at them before looking down at me. He's tall kaya nakatingala ako sa kaniya ng kaunti.

"Anong pupunta?" he asked.

Ngumiti pa ako. "Hindi ba sabi mo na pupunta ka para b-bisitahin si mama?"

Wala siyang emosyon sa mukha niya doon sa sinabi ko. Please, sumakay ka. Huwag mo sana akong ilaglag kahit ngayon lang makisama ka. Tatanggapin ko kahit pa masali na naman ako sa physical training, huwag lang ako lapitan ng lalakeng 'yon!

"Nagpromise ka saa-"

"Are we close?"

My mouth left hanging.

Three words..

Just three words and it ended all my hopes up. May inis sa mukha niya at kunot pa rin ang noo niya sa akin. I don't know what to tell him. Bakit kasi umasa pa akong matulungan niya?

Shy crept on my whole existence. Alam kong narinig iyon ng lalake dahil malakas ang pagkakasabi niya doon.

I slowly put my eyes down, at iniyuko ko rin ang ulo ko. I didn't say anything other than sorry bago maglakad paalis sa harapan niya. I walked towards the gate.

Why did I even do that? Ano bang ineexpect ko? Are we close? Damn, Solemn! Mukha kang tanga doon!

Rinig ko ang yapak papalapit sa akin. Kahit kabado ako, I'll try my best not to flinch. And I was right to know that this guy's not gonna stop. Sumabay pa sa lakad ko.

"Hi." he politely said.

"Sorry, busy ako." I said bago mas binilisan pa ang lakad ko.

Bumilis din ang lakad niya. Inunahan niya ako para harangan ang daraanan ko. I stopped and stare at him bago lumiko sa gilid niya. Hinarangan niya ulit ako.

I glared at him. He just smile and parang natutuwa pa sa pagkainis ko.

"Puwede ba? Sabi ko busy ako. Stop bothering me." kalmado kong sabi baka sakaling makuha niya ang pinupunto ko.

"Mukhang hindi naman! Nireject ka ni Salazar, ano? Narinig ko 'yon. Kung ako siya pumunta na ako sa inyo agad." he laughed as if it was a joke.

"Hindi ikaw siya, kaya anong pakealam mo doon? Can't you comprehend? Wala ka bang utak o sadyang papansin ka lang talaga?"

He scoffed but still trying to be cool.

"Solemn, right? I know you already. Bukambibig ka ng iilan sa mga kaklase ko."

"Wala akong pakealam." I interrupted at muling nilisan ang harapan niya.

Hindi na lang sana ako tumambay dito. Sana pala nagpalipas na lang ako ng oras sa labas. Nasa bandang gate na ako ng bigla niyang hinablot ang balikat ko para mapaharap ako sa kaniya. Fear embraced me by his touch. A swift flashbacks goes around my head before my breathings became heavy.

"A-Ano ba?!" nanginginig na sigaw ko.

Students near us look at me. Pati ang mga nasa BMMCI na estudyante ay napatingin sa amin pero agad ding umiwas para ituloy ang kaniya kaniyang ginagawa.

Kunot noo ito sa akin. Saka ko lang napagtanto kung sino ang gumawa n'on. It was not the guy. It was him, si Ardent. Nagpalipat lipat ang tingin niya sa kabadong itsura ko habang kunot na kunot ang noo niya.

"May ginawa ba siya sayo?" he asked, concerned.

Muntik na akong matawa. Kanina na kailangan ko ang tulong niya hindi siya tumulong. Tapos ngayon manghihila na lang siya ng balikat just because he can?

"Anong pake mo?" iniwan ko siya doon para puntahan ang motor ko pero agad din siyang sumunod.

"Ikaw ang unang lumapit sa akin, Solemn. Bakit mo ginawa 'yon? Hina-harass ka ba ng taong 'yon?"

"Wala ka ng pakealam doon! Huwag mo nga akong sundan!"

"Hindi kita sinusundan." aniya.

"Tss, then don't walk with me, Sir. Baka kung anong isipin ng mga kaklase mo." sabi ko at tumigil noong naroon na sa motor ko.

He chuckled. Ngayon ko lang napansin ang medyo chinito niyang mata which add to his strong aura everytime he was serious and authorative. Ngayon na nakangiti siya, his eyes seem to smile with his lips.

"Naisip mo rin ba 'yan noong nilapitan mo ako kanina? Hindi mo ba napansin na may mga kasama ako at bigla ka na lang susulpot na akala mo may matagal na tayong koneksyong dalawa?"

"Oh tapos? You can just easily tell them na hindi mo ako kilala, di'ba? Gumawa ka ng scenario para isalba ang sarili mo, ganoon lang!"

Isinuot ko ang helmet ko at inayos ang belt sa baba. Itinaas ko rin ang visor ko para makita ang emosyon niya.

"I am not like that, Solemn." he informed.

As if! Pare-pareho lang naman silang mga lalake. They are arrogant and too full of themselves. Akala mo kung sino, pero kapag nakakita ng babae halos gusto na manunggab. Tapos ano? Lolokohin nila pag may nakita ulit na bago! I've seen a lot of that ever since nag-aral ako dito sa SCCI. Kahit sino sa mga babae sasabihing they've had a worst relationship with a crim student!

"Sabihin mo 'yan sa pagong." sagot ko at sumampa sa motor ko.

Bigla naman siyang lumapit sa akin at nilapit ang mga kamay sa bandang leeg ko. Umiwas ako pero mas nilapit nya lang ang kamay nya. I heard a clasp sound bago ko napagtanto kung ano iyong inayos nya.

"Good to go, Vartivo." he said.

He stared at me before smirking. Pagkatapos ay lumapit siya sa Sniper na katabi ko. Napaawang ang bibig ko lalo na noong sinuot nya ang white Evo helmet na nakapatong doon.

I wanted to ask pero obvious naman na sakaniya pala iyon all along! At iniiwan niya lang ang helmet nya? Paano kung may magnakaw n'on?

"They won't." he said out of nowhere.

"Ha?"

"Nakikita mo 'yang tindahang 'yan?" turo nya sa tindahang nasa likod malapit sa amin. "May pinsan ako diyan. Bantay-sarado nila itong motor ko, pati na rin 'yang sayo."

Pawang sinagot nya ang iniisip ko. Hindi na lang ako nagsalita. He wore his helmet and kept on smiling. Napaisip ako bago narealized na siguro iniisip niyang hinihintay  ko siya.

Umirap ako at pinaandar na ang engine. I rev first bago ko pinaharurot ang motor ko. I saw him behind me. Bumibilis rin ang takbo niya hanggang sa pumantay siya sa akin. I go faster pero humahabol talaga siya.

Ang ending, we raced.

Nakarating kami ng Bacon. I don't know what have gotten me at nakipagkarera ako sa kaniya. In fairness, malakas din talaga ang speed power ng Sniper.

Customized ang kulay ng sniper niya. White seems to be the base color and red was the highlight of it. Maganda tingnan. Hindi masakit sa mata.

"Natry mo na?" he asked all of a sudden.

Kababalik niya lang mula doon sa ihawan at may dala siyang isaw at dugo na nakabalot sa plastic. Dalawang plastic iyon at inabot niya sa akin iyong isa.

"Itong isaw at dugo?" sabi ko.

"Sniper." tipid na sagot niya at ngumuya na doon.

I pouted before shaking my head. Wala pa akong natatry na ibang motor bukod sa gamit ko. Wala naman kasi akong kaibigan bukod kay Chie, eh wala namang motor 'yun.

"Sige, pagbalik natin palit tayo."

"Tanga, hindi ko naman alam kung pa'no imaneho 'yan."

"Turuan kita." he said.

He did teach me. Hindi naman ganoon kumplikado. Nagpractice muna ako at noong nakuha ko na ay napagdesisyunan na naming bumalik na sa centro lalo pa at mag-aalas dyes na.

Masayang masaya ako noong ako na rin mismo ang nagparking tapos siya naman sa motor ko. Pagkababa niya ay nagpasalamat ako sa kaniya.

"May kapalit 'yon." aniya.

"Huh?"

Ngumiti siya at nagpamulsa bago naglakad patungo sa campus. Kunot noo naman akong humabol sa kaniya.

"Hoy, anong kapalit? Ikaw naman 'tong nagpahiram ng motor mo, ah? Kung alam ko lang edi sana hindi na lang ako pumayag!" inis na sabi ko.

Sumabay ako sa lakad niya pero malaki ang hakbang niya kaya mukha akong naghahabol.

"Ardent!" tawag ko.

He stopped at nilingon ako. "Hmm?"

Bago pa man ako makapagsalita ay nakita ko sa peripheral ko si Chie na papalingon na sa parte namin kaya naman mabilis akong tumakbo papasok sa loob ng campus. When her eyes landed on him, wala na ako doon kaya tinawag ko na lang siya.

"Hoy!Kanina pa kita hinahanap!" aniya at lumapit na rin sa akin.

"Himala Solemn, hindi ka maaga ngayon!"

I smiled. "Bawal ba? Nagpahangin lang ako sa labas."

"Sinong kasama mo?"

Binalingan ko ulit ng tingin kung nasaan siya and I saw that he's still not moving from where I left him. His eyes are still on me... locking me.

Napangisi ako.

"Huy! Sinong kasama mo?" Chie asked again making me took off my eyes on him.

Umiling ako.

"Wala."