KABANATA 7

"This is all my fault. Kung sana sinamahan ko siya hindi sana siya maaaksidente. I am so selfish. Inuna ko pa 'yong ibang bagay kaysa sa samahan siya,"aniya ng isang babae na familiar ang boses sa akin.

Nakakairita ang boses niya. Sana naman maisip niya na may natutulog na tao dito. Kainis.

"Paano nalang kaya kung natuluyan siya? Paano kung di lang galos ang nangyare sa kaniya? Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag nagkataon," dugtong pa nito.

Minulat ko ang aking mga mata at tiningnan siya. "Wala ka ba talagang respeto? Natutulog yong tao puro ka salita. Bawal na ba akong magpahinga? Ha? Pakisagot!?" Iritabling aniya ko rito.

Tiningnan niya ako ng may gulat sa kaniyang mga mata nakabukas pa ang bunganga nito. "Tikom mo kaya iyong bibig mo! Ang baho ng hininga mo! Halatang wala ka pang toothbrush. My gosh!"

"You're awake!" Sigaw nito saka niyakap ako ng mahigpit. Niyakap ko din siya pabalik at ngumiti. "I missed you soooooooo muccccchhhhhh!" Mahabang aniya nito sa akin.

"I missed