KABANATA 2

I can't sleep. What the hell is happening to me?

Kanina pa ako ikot ng ikot dito sa kama. Nasubukan ko ng magtalukbong ng unan, uminom ng gatas, manood ng tv at magbilang ng butuin sa langit pero hindi pa rin ako makatulog.

Bakit ba kasi tuwing pipikit ang mata ko nakikita ko ang mukha ng diablong iyon. Ganon na ba ako ka-attracted sa kaniya na pati sa pagtulog ko eepal siya.

Grabe na ngang kahihiyan ang natamasa ko sa kaniya kanina sa Airport tapos ngayon na gusto ko ng matulog hindi ako makakatulog dahil tuwing pipikit ako nakikita ko yong mala adonis niyang mukha.

"Sh*t," napasabunot nalang ako sa buhok ko dahil sa init na nararamdaman.

Okay lang naman na magpakita siya sa isip ko 'e. Ang hindi okay ay 'yong ibabang bahagi ko. Parang nakikiliti tuwing nakikita ko ang mukha ng walang modong lalaking iyon. Hindi ko nga alam kung ano ang pangalan niya tapos ang epekto sa akin hindi ko maipaliwanag kung ano.

Ang weird ko talaga. Grabe na ito. Nakakapanibago.

"Labrina, kanina ka pa pagulong-gulong diyan. Kanina pa ako naiirita sayo. Sumama ka lang kasi sa akin sa Bar," she smirkingly said.

I just rolled my eyes in irritation.

Ngayon ko lang napagtantong parati akong irritable. Sino ba namang hindi.

Someone just ruined my mood.

Kakalabas lang nito sa bathroom at bagong paligo ito. Kinuha nito ang lotion at naglagay ng lotion sa buong katawan.

"I'm not in the mood, Nhovaine," walang ganang aniya ko dito.

Pumunta na ito sa salamin to do her makeup. I get up in my bed and get the moisturizer, concealer, and foundation.

She just smile at me. I just give her a question look.

I start putting makeup on her when she asked me a question that give me goosebumps. "Still remember the handsome jerk?" nakangising tanong nito. "Iyon siguro ang iniisip mo kaya hindi ka makatulog plus lutang ka pa at of course may jetlag pa. 3 in 1,"

Napalunok nalang ako ng laway ng 'di oras. "No," matigas kong aniya rito. "Why would I? Sinira niya ang araw ko tapos iisipin ko pa siya hanggang sa pagtulog? Mag-isip ka nga at anong 3 in 1 ka diyan," irritable kong sabi dito.

Kung pwede lang siyang edelete sa memory ko ginawa ko na. Kaso hindi pwede. Sinubukan ko na ding kalimutan pero iwan ko ba. At ang hirap hirap niyang kalimutan.

Napahiya at 'di niya na nga ako nirespeto tapos ganito pa ang epekto niya sa akin? Nakakainis. Naiinis ako sa sarili ko. To the point that when I saw his perfect shape face I felt my thighs become wet and my body was like a lava.

Hindi ko alam bakit nangyayare 'yon sa akin ngayon.

"Aray ko, Teh. 'Yong buhok ko ay huwag mong panggigilan napaghahalataan ka 'e," Aniya nito.

Doon ko na lamang napagtanto na nasasabunutan ko na pala siya. Binitawan ko naman agad ang buhok niya.

Inikot niya ang Fluffy Leisure chair niya para makaharap siya sa akin.

She has a LV collection, Gucci, and Dior. Cosmetics, Bags, Clothes, purses and shoes.

A set of Victoria secret perfume.

Lahat ng nasa kwarto niya lahat 'yon ay pinagtrabahuan niya. Lahat naman kami may mga trabaho na kaya lahat din ng luho namin nabibili at nakukuha namin.

Nhovaine is also a famous fashion designer and she has a really good business which is Zalican Cosmetics that is already around the world.

She's rich but no one knows it even her friends only me, Kuya Lycan the one who handles it and her family who was so proud of her.

She invented it all with his knowledge and mine combine we make a good product. But her parents don't know that I help her through the way. I spend so much effort and money just to help her build her dream business. And I think we succeeded.

I help her to have a good and the best investors and now she was a successful business woman but Kuya Lycan was the one who handle the business. In the other way around, we are the one who help Kuya Lycan.

We are not yet ready to reveal ourselves. They know Kuya Lycan was the holder but not the founder.

"Alam mo ikaw kahit magsinungaling ka sa akin ay okay lang. Pero huwag na huwag kang magsisinungaling sa sarili mo. Kung gusto mo siya aminin mo habang maaga pa. Nang maka-move-on ka kaagad. Ikaw din baka pag pinatagal mo pa,"

Pinaikot niya ang kaniyang inuupuan paharap sa salamin at kumuha ng blush at naglagay nito bago tumingin sa aking mga mata.

Our eyes meet. I just gulped in nervous.

Alam kong seryoso siya sa kaniyang sasabihin pag sa mata na siya tumingin.

"Ang akin lang naman, Labrina, baka masaktan ka sa huli katulad ng dati. Walang kayo pero nadurog ka dahil sa hinayaan mo lang. Ayaw ko na makita kang nadudurog dahil lang sa isang lalaki ulit," I saw her tears fallin'.

Ngumiti ako ng pilit habang pinipigilan ang pagtulo ng mga luha ko. It's been 10 years since that night happened.

Alam kong walang kami. Pero sobrang nasaktan ako sa nakita ko sa gabing iyon.

Sa sobrang sakit hanggang ngayon hindi ko alam kung naghilom na ba o hindi pa.

"Ayaw kong makita ulit kung paano ka halos mabaliw kay Lejadro. Ayaw ko na nakikita kang nagpapakalunod dahil lang sa iisang lalaki....." lumingon ito sa akin. Tumayo sa pagkakaupo at hinawakan ang mukha ko. "Kung nadurog ka ni Lejadro sa gano'ng bagay lang. Ano pa kaya 'yang nagpapatibok at nabibigay ng kuryente sa iyong katawan? Labrina, I hate how soft your heart is...... and I hate myself because I can't protect you from falling for a man that can't love you back," she weakly smiled at me.

I hugged her tight. "You're like a sister to me Nhovaine. I can't thank you enough for all the things you did to me. Lalo na si Kuya Lycan. Ang sakit sakit kasi nagawa kong magpakatanga noon. Naniwala ako kay Lejadro na talagang mahal niya ako. Pero ginamit niya lang ako sa pansariling interes. Akala ko sincere siya sa nararamdaman niya para sa akin ngunit mali ako," bumitaw ako sa pagkakayakap sa kaniya. "Kaya niya pala ako niligawan para pagselosin si Chandra."

I wiped my tears off as the rain started to fall. I don't know why. I just smiled out of nowhere.

Laging si bathala talaga ang nagko-comfort sa akin. Tuwing umiiyak o nasasaktan ako. Nandiyan ang ulan para patahanin ako.

I don't know why I love rain. It's just make me more sober at the same time I become more stronger.

"Umulan pa. Bakit ngayon pa?" napatingin ako kay Nhovaine ng biglang bumulong ito.

If I love rain, she hates it, very much.

"Ayaw mo talaga sumama sa akin sa bar? Masaya do'n," ngumisi ito na para bang may naalalang magandang nangyare. She look at me raising her brows and smile at me weirdly. "Baka kailangan mo ng kaharutan at magpapainit ng gabi mo. Makakalimutan mo pa 'yong handsome oppa na nagpapainit ng ulo mo."

Tumalikod nalang ako sa kaniya at bumalik sa kama. "Just lock the door when you leave. Thank you." cold kong sabi rito.

Narinig ko siyang bumungisngis. Napailing-iling nalang ako.

Narinig kong tumunog ang phone niya. Baka tumatawag na ang kaibigan niya sa kaniya. At hinihintay niya.

"What?" Irritabling aniya nito sa kabilang linya.

Napataas nalang ang kilay ko sa turan nito.

Humiga nalang ako sa kama at nagtalukbong.

"Can he wait? Just more minutes..... Yes .... I told you, I'm with her..... Yes.." bulong na wika nito sa kabilang linya.

Medyo iba ang pakilitungo niya sa kaibigan niya. Hindi naman siya ganiyan kung kumausap sa mga friends niya before.

She was so caring when it comes to her friend's not until a traumatic experience ruined it all.

Napataas kilay nalang ako ng marinig kong bumukas at sumara ang pinto.

Kailangan niya talaga umalis. Gano'n ba ka private ang pag-uusapan nila?

And because curiousity kills a cat nakichismiss na rin ako.

Umupo ako sa kama at tiningnan ang buong paligid. Pinapakiramdaman ang buong paligid ngunit ako'y bigo.

That's weird. Hindi naman nagtatago ng kahit na ano sa akin si Nhovine unless it's a huge problem.

Lumabas ako ng kwarto at pumuntang kusina nagbabakasakaling nandoon siya. Pero napatigil ako sa paglalakad ng makarinig ako ng bulong.

At nanggagaling ito sa sala.

"I'm coming, Whence. You don't need to worry about me... Pupunta ako dahil 'yon ang kasunduan natin,"

Bawat salita nito ay may diin at halatang nagpipigil ang boses nito.

Dahil sa kuryosidad ay nilapitan ko ito at tiningnan. Nakaupo ito sa sofa at may hawak na sigarilyo.

Ito ang unang beses na nakita ko siyang naninigarilyo. She know how much I hate the smell of cigarettes.

I don't know what is happening to her. All I know was.... She was different than before.

"Oo nga! Hindi ba talaga makakahintay si Heese? Oo nga....... I told you dadalhin ko ang pera.......Oo sabihin mo sa kaniya papunta na ako," Irritabling saad nito sa kabilang linya.

Nagtago nalang sa ako sa pader. Sapat na para marinig ko kung ano ang pinag-uusapan nila.

And money? Who is Heese?

Nanatili ako akong natingin sa kaniya ng bigla itong limingon sa gawi ko. Agad agad akong nagtago.

"I told you. My cousin is here, Labrina, she need my help......"

Napataas kilay nalang ako ng marinig ko ang pangalan ko.

Pader lang ang pagitan namin.

Mabuti nalang at mayroong maliit na pader sa sala. At may salamin din ito tama lang para makita mo ang mukha mo. May mga cosmetics din dito at maraming uri ng pabango at ang hindi naalis sa paningin ko ang maliit na picture naming lima.

I hold the frame as our past start to flashbacks one by one.

My tears started to fall and my heart starting to felt the pain again. The most painful yet unforgettable memories that we had.

"I know. I'll hang up. Before she will here us. Basta, papunta na ako. Just wait me there.... Yes... 30 minutes. Bye."

She hang up the phone and signed.

Binalik ko nalang ang picture frame bago pa manghina ang buong tuhod ko. I hate myself. I'm to soft. It was easy for me to give trust with anyone. And now the consequences of my softness was paying off.

" Sh*t. Bakit ngayon pa ako nagkaproblema? Ngayon pa na namomoblema din si Labrina. Ang malas ko talaga. Saan ako uutang ng 100 thousand pesos?" tanong nito sa sarili at napasabunot nalang sa buhok nito dahil sa sobrang irritation.

I knew it. I rolled my eyes and walk towards her.

I wipe my tears in my face and calm myself before facing her.

"You don't need to hide it, Nhovaine," mahinahon kong saad dito, lumingon ito sa akin ng dahan-dahan.

Napatayo siya sa pagkakaupo at halos hindi maipinta ang mukha sa gulat.

Hindi ko maintindihan. Bakit kailangan niya itago ito sa akin? Oo, may problema ako pero kaya kong ipag sa walang bahala iyon. Matulungan ko lang siya.

Kaya kong gawin ang lahat mawala lang ang sakit ng nakaraan sa puso naming lima. Kung kailangan kong gamutin yon gamit ang buhay ko gagawin ko.

Baka nga ito ang sign ni god na ayusin namin ang aming pagkakaibigan, ang aming dating matatag na samahan, at ang hindi mapaghiwalay na mga magkakaibigan.

Kaya nangyare iti sa akin lahat para ayusin ang larawan na ako mismo ang sumira.

Hindi mababayaran ng pera ko ang utang ko sa kaniya. Ang utang na kahit ang buhay ko ay 'di sasapat sa kapatawaran niya. Makapal ang mukha ko dahil dito ako nanatili sa condominium niya. Hindi dapat ako nandito. Kasi isang malaking sampal iyon sa kaniya.

Hindi ito makatingin sa akin ng deritso.

"Spill it. Ano ang nangyare?" tanong ko ng mahinahon dito.

I want to be sarcastic but I know this is a serious thing.

Para itong batang inigawan ng lollipop. Her left hand are in the edge of her dress and the right is in her arms holding so tight.

Unti-unting namumula ang kaniyang braso dahil sa higpit na pagkakahawak niya dito. She stay quiet. Hindi nito alam kung saan ba siya magsisimula.

Nilapitan ko siya at niyakap. She hugged me tight and before I knew it she burst into tears and all she was murmuring was "I'm so sorry. I didn't meant it. I didn't meant,"

Dahil sa sinabi niyang iyon. Napataas ang kaliwa kong kilay at humiwalay sa pagkakayakap.

Hinawakan ko siya ng mahigpit sa magkabila niyang braso.

"What are you saying?" I said with curiosity in my voice.

"I didn't meant it. To lie and hide my darkest secret to you. But what I am sure was about. I'm in danger, so are you. I'm so so sorry, Labrina."

It's feels like a bomb in my chest. My career is already ruined now? I'm in danger?

But something in me that giving me a positive vibes

I look at her fiercely. "I want to meet that scumbag."