Chapter 8: Red Stain

“What’s your plans for today, Bengut?” Iyon ang tanong ni Zein sa kaniyang kaibigan na si Yvette habang tumatakbo sa kahabaan ng Gamski street nang umagang iyon. Hindi niya naman nakahiligang mag-jogging. Talagang mapilit lang ang kaibigan niya at binulabog siya sa kaniyang bahay ng sobrang aga.

“Mag-grocery,” tugon nito. “Ubos na ang stock sa bahay. Baka sabunin na ako ni Papsy.”

“Sama na ako. Ubos na rin ang stock na binili para sa akin ni Ate Zelda.”

“Binibisita ka pa pala ni Ate Zelda?” gulat nitong tanong.

Tumango si Zein. Pinunasan niya ang pawis na tumulo sa kaniyang noo gamit ang face towel na hawak niya. Bahagya na siyang hiningal at pawis na rin ang likod niya. Pakiramdam niya tuloy ay basang-basa na ang sando niyang itim.

Kumunot ang noo niya nang maramdamang wala na sa tabi niya si Yvette. Tumigil siya sa pagtakbo at lumingon sa likod. Umawang ang kaniyang bibig nang makita ang kaibigan na parang stalker na sumilip mula sa isang malaking gate. Paatras siyang tumakbo. Hindi man lang namalayan ni Yvette na nasa likod na siya.

Anong ginagawa ng Bengut na ito?

“Stalker,” bulong niya sa tainga nito. Agad namang lumayo sa kaniya si Yvette at sinapo ang dibdib.

Umirap ang dalaga. “Don’t do that again, okay? Kinabahan ako. Sapot ka.”

“Sino ba kasing sinisilip mo riyan?” tanong niya pero hindi sumagot si Yvette. Patuloy lang ang dalaga sa pagtingkayad. Gusto niyang malaman ang dahilan kung bakit ito sumilip kaya lumapit din siya sa gate at sumilip sa maliliit na butas doon kahit mataas.

“Ang tagal niya namang lumabas,” ang naisatinig ng kaibigan niya.

“Sino bang hinihintay mo?” Ilang sandali pa ay may napagtanto siya. Dagli siyang lumingon kay Yvette. “Wait, don’t tell me this was your reason why you invited me to jog with you.”

Agad itong tumango at parang teenager na kinilig. Sa hitsura naman nga nito, hindi aakalain na twenty-five na ito. Mestiza at maganda si Yvette pero kinulang lang talaga sa height. Idagdag pa ang buhok nitong itim na hanggang balikat at ang kanipisang bangs nitong tumakip sa noo.

Baby face talaga si Bengut.

“I am waiting for Marcus.”

Kumunot muli ang kaniyang noo. “Marcus? Sino naman iyon?”

Umirap ang dalaga at maarteng hinawi ang bangs. “Wala ka na talagang kilala rito sa atin.”

Inilagay niya ang dulo ng dila sa sulok ng kaniyang pisngi. “Sorry, ha? Nag-Japan kasi ako,” sarkastikong sabi niya. Aalis na sana siya at iiwan ang kaibigan sa ginagawa pero biglang bumukas ang gate kaya pareho silang napatili nang bumagsak sila sa lupa.

“Aray,” d***g niya at hinimas ang kaniyang tuhod. Inalalayan niya si Yvette na makatayo. Pinagpagan niya ang suot niyang pants pero ang kaibigan niya ay mas piniling bungangaan ang taong nagbukas ng gate. Siya na lang ang nagpagpag ng pants nito.

“Why did you open the gate?!” paasik na tanong ni Yvette. Saka lang tiningnan ni Zein ang mukha ng lalaki. Nasa mukha rin nito ang pagkagulat.

“Batman?” nakangiting tanong nito.

Seryoso siyang tumango. “Ikaw pala ’yan, Barney.”

Napatakip si Yvette sa kaniyang bibig at manghang-manghang humarap sa kaniya. “Kilala mo ang Violet na ito?”

Kumunot ang kaniyang noo. “Oo?”

Pumikit ito at umiling. Napaawang na lang ang bibig niya nang hampasin nito si Barney. “Bakit ikaw ang nagbukas ng gate?!”

“Of course, this is the place where I live. What kind of question is that?” naguguluhang tanong ng lalaki.

Umirap si Yvette at bigla na lang siyang hinila. Natanaw niya si Barney na naguluhan sa inasal ng kaibigan niya. “Akala ko ba ay gusto mong makita iyong Marcus?”

Mahina itong tumili. “Let’s go home. Sinira ni Violet ang umaga ko!”

Naguluhan siya sa nangyari pero hindi na siya masyadong nagtanong sa kaibigan. Isyu nito iyon kay Barney at mas lalo pang gugulo kung sasali pa siya. Kilala niya ang kaibigan. Padalos-dalos si Yvette magdesisyon pero kaya naman nitong lusutan.

Umuwi muna sila saglit at nag-ayos ng mga sarili. Sabay silang pumunta sa L Market na malapit sa village gamit ang sasakyan niya para hindi sila mahirapan sa mga bibilhin nila.

NAGLAKAD si Zein sa kahabaan ng market at nakakita siya ng hair dye. Matagal na siyang hindi nagpalit ng kulay ng buhok kaya naisipan niyang bumili.

“Bengut, anong magandang kulay? Red or blonde na—” Huminto siya sa pagsasalita nang mapagtantong wala sa tabi niya si Yvette. Sinuri niya ang paligid. Nasumpungan niya ang kaibigang naiwan sa meat section at may kinausap na lalaki. Ilang sandali pa ay nagpaalam na ang lalaki at lumapit sa kaniya ang kaibigang may malawak na ngiti.

Suminghap siya at pinanliitan niya ito ng mga mata. “Kahit hanggang grocery, ang harot mo.”

Nagkibit-balikat ito. “Syempre, nandito siya.”

“Siya iyong Marcus?” tanong niya.

Mas lalong lumawak ang ngisi nito at sunod-sunod na tumango. “Siya nga. He is the successor of L Market Corporation. Siya ang sinisilip ko sa magandang bahay sa Gamski kanina.” 

Tumaas ang mga kilay niya. “Talaga? Bakit si Barney ang lumabas kanina?”

Pumikit ito at umiling. Huminga muna ito nang malalim na parang pinakalma ang sarili. “Personal Assistant lang iyon ni Marcus, my baby. Mabait lang talaga ang Marcus ko kaya pinapatira niya sa bahay niya.”

Nabigla siya sa sinabi ng kaibigan. Hindi niya akalaing personal assistant si Barney. Nagtaka lang siyang kaibigan nito si Amos. Malamang ay friendly lang talaga ang lalaki kaya ganoon.

“Oo nga pala, how did you meet Barney?” Bigla siyang naalarma sa tanong ng kaibigan. Kilala nito si Amos. Siguradong aasarin lang siya nito kapag nalaman nitong madalas niyang nakikita ang lalaki.

“Nakasalubong ko lang…” Alam niyang hindi kumbinsido si Yvette kaya iniba niya na lang ang usapan. Agad niyang kinuha ang mga hair dye. “Anong maganda? Red or blonde?”

Tumili ito. “Bet ko iyong red.” Nakahinga siya nang maluwag nang mawala na sa isipan nito ang tungkol kay Barney.

Napagdesisyunan nilang bayaran ang mga pinamili nila. Pagkatapos niyang iabot ang bayad sa cashier, kinuha niya ang cellphone sa kaniyang bulsa nang makatanggap ng text message mula kay Lester. Where are you?

Kumunot ang kaniyang noo. Agad siyang nagtipa ng reply sa lalaki. Nasa L Market ako. Pauwi na rin. Naghintay siya ng ilang minuto pero hindi na ito nag-reply kaya ibinulsa niya na lang ang cellphone.

Nasa sasakyan na sila ni Yvette pauwi nang matanaw niya sa tapat ng gate niya si Lester na nakasandal sa motor nito. Tumigil siya sa tapat nito at ibinaba ang bintana ng sasakyan niya. “What are you doing here?”

“Visiting you,” tugon nito. Inihagis niya ang susi ng gate at bahay niya sa binata na agad naman nitong sinalo.

“Pumasok ka na. Ihahatid ko pa si Yvette sa kanila para ibaba ang mga pinamili niya sa bahay nila,” imporma niya sa binata bago nagmanehong muli.

Tinulungan niya si Yvette na magbaba ng mga pinamili nito. Pagkatapos nilang iwan sa mga magulang nito ang lahat ng iyon. Bumalik agad sila sa bahay niya. Balak kasi nilang mag-movie marathon dahil day-off ng kaibigan niya. Hindi niya inasahang pupunta si Lester kaya ang girl bonding nila ay hindi na matawag na ganoon pero ayos lang naman sa kaniya dahil kaibigan niya naman ang binata.

Tinulungan din siya ni Yvette na magbaba ng mga pinamili niya. Nagpresinta si Lester na siya na ang mag-aayos ng mga iyon kaya hinayaan niya na lang. Kinuha niya na lang ang hair dye at pumunta sa banyo.

Nabigla na lang siya nang sumunod sa kaniya si Lester sa loob. “Magkukulay ka ng buhok?”

Itinaas niya ang kahon ng biniling hair dye. “Sa tingin mo?”

“Sabi ko nga,” natatawang turan nito.

“Bagay ba sa akin ang red?” Tumango naman ang lalaki.

“Nasaan si Bengut?”

“Nagluluto ng lunch.” Tinitigan siya ni Lester mula sa salamin. Nakita nitong nahirapan siya sa pagkulay kaya inagaw nito sa kaniya ang brush.

“Anong ginagawa mo?” naiiritang tanong niya at inagaw sa lalaki ang brush.

Muli nitong kinuha ang brush mula sa kaniya. “I will help you.”

“Kaya ko naman—” Natawa na lang siya nang namantsahan ang laylayan ng puting damit nito dahil sa pakikipag-agawan nito.

“Mukha akong dinugo!” ang naibulalas nito.

“Ang kulit mo kasi. Ayusin mo na lang ang shower ko. Hindi pa kasi ako tumatawag ng maintainance.” Nagpakawala ito ng malalim na hininga at hinubad ang damit nito. Mahina niya itong sinuntok sa dibdib kaya tumawa ito.

“Kailangang sa harap ko maghubad?”

“Syempre, sayang ang pagkakataon. Baka sakaling maakit ka.” Isinabit nito kung saan ang damit at lumapit sa shower. Ilang sandali pa ay narinig niyang tumunog ang doorbell.

“Bengut, may tao sa labas!”

“Sandali!”

Inayos niya na ang buhok niya dahil tapos niya nang lagyan ng hair dye nang biglang sumirit ang tubig mula sa shower. “Lester!” Agad tinakpan ng binata iyon para mapigilan ang pressure at may pinihit ulit. “Anong ginawa mo?”

“Sorry, may mali yata akong napihit.”

“Lumabas ka na nga. Tatawag na lang ako mamaya ng tubero.” Isinabit nito ang damit sa balikat. Lumabas na ito ng banyo at naiwan na siya. Nakita niyang may tumalsik na kulay sa bandang dibdib niya kaya agad niyang ibinaba ang zipper sa bandang dibdib ng kaniyang itim na sando at binanlawan niya ng tubig. Isasara niya na sana ang zipper pero hindi niya maitaas dahil may sumabit na buhok.

“Ano ba ’yan?” Abala siya sa kaniyang zipper nang may marinig siyang ingay sa labas. Kunot-noong lumabas siya habang inaayos ang zipper ng damit niya. Sa wakas ay naitaas niya na iyon pero hindi niya inasahan ang nadatnan. Mahigpit ang hawak ni Amos sa kwelyo ng damit ni Lester na suot na pala ng binata.

Lumingon sa kaniya si Amos at hindi niya maiwasang makaramdam ng pagkailang nang tumigil ang tingin nito sa kaniyang dibdib. Humalukipkip siya sa harap ng mga ito. “Anong ginagawa mo, Mang Tasyo?”

Matalim ang tingin nito. “What is the meaning of this?” gigil na gigil nitong tanong. Lumingon muli ito kay Lester at impit silang napahiyaw ni Yvette nang marahas na isinandal ni Amos si Lester sa pader. “Why there’s a freaking red stain in your shirt?”