Share

Raging Destruction of Ember
Raging Destruction of Ember
Author: Erxiaa

Prologue

Author: Erxiaa
last update Last Updated: 2024-07-10 18:51:07

"Ate, sige na please?"

Si Vixen, pinsan ko, na nakatingin sa'kin habang nagmimix ng ingredients ng cake.

"Ayaw ko nga," sagot ko nang hindi siya tinitingnan.

"Eh, paano ba 'to, kailangan talaga ni Daddy, e."

Nagpakawala ako ng marahas na hangin. At mariin siyang tiningnan. "Bakit hindi nalang ikaw? Tutal, maganda ka naman. Siguradong mapapa-oo mo 'yung client n'yo."

"May kailangan pa akong ayusin sa mga report bukas. And your Father asked for you to do it, too." she replied.

"Ano?! Bakit ako? Maraming babae diyan! Magaganda naman ang mga employee's sa kompanya natin, ah? And besides, busy ako sa café. Marami rin ang mga orders."

She groaned. Halatang iritable na sa'kin. Nagpatuloy ako sa ginagawa ko. Naroon lang siya sa harap ko, nakatayo. She crossed her arms as I glanced back at her.

"Please? Babawi ako sa'yo, promise!"

I sighed and stopped. "I don't know how to seduce men, Vixen."

Humalakhak siya. I glared at her. What's funny about it? I rolled my eyes as I waited for her to finish.

"Hay naku, nakakatawa ka talaga, Ate. You're not going to seduce him, you're just going to convince him to invest in our future projects. Or maybe, both." she smirked.

"Maraming empleyado ang kompanya, Vixen. Bakit ako? I'm on leave. I should be enjoying doing the things I like right now. Minsan lang nga lang ako makapunta rito. Masasayang pa ang araw ko!"

Tumalikod ako para ilagay ang cake pan sa oven. Naramdaman ko siyang lumapit sa'kin. Nilingon ko siya nang matapos na ako.

"So, does that mean you're going?"

Pumikit ako ng mariin at tumango. Dahilan para mapasigaw siya sa tuwa. I rolled my eyes.

"So, what time?" I asked.

Kumuha siya ng isang cupcake na nakahilera sa counter. She took one bite before replying to me.

"8 PM. Conference room. All of the board member's including the client will be there. Make sure to have dinner first before going there. Wala rin ang secretary mo para bigyan ka ng pagkain. On leave at wala rin ako-"

Kumunot ang noo ko. "Bakit?"

She smirked. "Nasa office ako. Doon rin ako matutulog. Pinasa ni Daddy sa'kin lahat, e. Since on leave ka."

"Maniwala ako sa'yo." sagot ko.

Tumawa siya.

"It's true though."

Umiling ako. This girl is really something. Ewan ko ba kung totoo ang pinagsasabi nito. I am beyond confused. Bakit pa kailangan ako? Surely, there is someone in our company who knows how to convinced some clients.

"You should go, may aasikasuhin ka pa 'di ba? "

"Basta, pumunta ka, ah? You already agreed into it."

Tumango ako.

"Oo na, pupunta ako."

***

Nakatunghay ako sa naglalakihang building sa harap ko. Wearing a corporate attire. A knee length skirt, a blouse and heels. May naka-ukit na letra sa harap na BREFEW INC.

As I went inside the elevator, I contemplated whether to wear a make up or not. Knowing myself that I'm always wearing make-up, so I did.

May malaking double doors sa pinakadulo ng hallway pagkalabas ko sa elevator, 20th floor. Nagpakawala ako ng marahas na hangin bago kumatok at pumasok.

Nakita ko sina Papa at Tito na nag-uusap. Pero sa pagtataka ko, tatlo lang silang nandito sa conference room. Kunot noo akong lumapit kay Papa at Tito para magbigay galang.

"O, hija, salamat at nakadating ka. I'm sorry for ruining your time alone but-"

Somebody cleared his throat. Napalingon kami ni Papa kung sino 'yon. The man who seemed emotionless, mysterious, staring darkly at me like it's staring at my soul. Wearing a suit with a rolex watch in his hand. This man is something else. His demeanor screams wealth and power.

Now, I understand

"Oh, I'm sorry Engineer Edralin." Tiningnan muli ako at binigay sa'kin ang documents.

"My daughter will explain everything to you."

My Father leaned to my ears to say something. "Just don't let me down on this one, Ember. I really want this project done. Goodluck."

I nodded.

As I head towards the projector, I can feel all of their gazes on me. Sinaksak ko sa laptop ang flash drive na binigay sa'kin.

I thoroughly explained the project. What are the outcomes if we use the design and how long will it take to finish? I even stated the back-up plan in case something will go wrong with the first one. I have put so many suggestions that will make up his mind and what he stands for and how I will try to make a plan for if he's against one of the designs I've suggested.

Naramdaman ko ang madilim niyang tingin sa buong pag-presenta ko. I gulped as I finished presenting all of the tasked that are given.

"That's all for tonight Engineer Edralin. Is there something you want to change about the plan, Engineer?" Tanong ko.

Imposibleng wala siyang apila sa mga design ng project. He's known to be cruel and meticulous when it comes to work. Kaya hindi na ako magtatanong kung bakit madedenied 'yong project ng company namin.

I awkwardly stood in front of the men. I caught him scanning at me up and down. Which made me nervous. Is my oufit not appropriate?

Nanuyo ang lalamunan ko nang hindi siya sumagot. I am a confident woman, pero ngayon? Parang nalamon na ng buong sistema ang confidence ko at naetsapwera lang.

My father cleared his throat. Lumipat ang tingin ko sa kaniya. His eyes are almost out of hope. Na para bang naghihirap na kami. Pilit akong ngumiti saka ibinalik ang tingin ko sa client namin.

"Sir?" I asked hoping to get a response.

"I want to talk to her alone, gentlemen. If you may allow me."

Nagkatinginan kami ni Papa. He just nodded. Tinapik niya ang balikat ni Tito saka tumayo.

"Sure, Engineer." Sagot ni Tito.

Pagkasara ng pintuan, tumayo si Engineer saka mahinang lumapit sa'kin. His eyes are burning like fire with so much intensity. I nervously swallowed a lump in my throat and tried to look at him, faking my confidence.

My eyes widened a bit when he suddenly held his hand to me. I dumbly stared at it. While waiting for him to speak up.

"I'm Engineer Hidalgo Edralin,"

"I know-I-I mean... Please to meet you, Engineer Edralin. I'm Architect Ember Brefew."

Tinanggap ko ang kamay niya. For a moment, I felt the awkward atmosphere or is it just me? Agad kong kinuha ang kamay ko sa takot na baka maramdaman niyang kinakabahan ako.

"So, what are your say about the design, Engineer? May gusto ka bang baguhin?"

"No, I'm actually okay with what your design is,"

I felt the relief wash over me. E 'di anong problema? Bakit kailangan pa kami ang mag-usap nang kaming dalawa lang?

"But sadly, I am not up for any projects right now."

What the actual fuck?

Did I just heard it right? Kung hindi pa pala niya gusto ng projects, bakit hindi siya nagsabi kaagad. He could've just straightforwardly. Hindi 'yong pinapaasa niya ang tao.

I could imagine my father's disappointment if he finds out. He expects good news. Paano ko ito sasabihin ngayon sa Papa ko?

I smiled fakely. "I understand, Engineer Edralin-"

"But you can have dinner with me for approval of your company's future project, hm?"

A dinner? Hindi ako basta-bastang pumapayag na makipag-dinner kahit kanino man. I was pretty reserved when it came to my personal time. I don't like anybody evading my personal time. But... It's for the company and I have to do this. I don't want to disappoint my father.

"Sure, Sir."

He chuckled darkly as he leaned towards me. I slightly flinched when I felt his hot breath on my neck. Parang tambol ang puso ko sa kaba.

"I'll see you tomorrow. Eight PM sharp."

With that, he turned his heels and went outside the conference room. Napahawak ako sa desk. Nangatog ang binti ko sa paraan ng pakikipag-usap niya. The way his eyes bore into me intimidated me.

I closed my eyes. Cursing myself why am I feeling this way. Hindi ko naman gusto na maging ganito ako. I don't know why... I've been confident all my life. Pero... bakit pagdating sa lalaking iyon. It was like all of my confidence was thrown away like garbage.

The door opened. Nakita ko ang Papa ko at si Tito na papasok. The laughed at me. Lumapit sila, abot tainga ang ngiti sa kanilang mga mukha.

"Anak, good job! We've sealed the project!"

"Good job, hija."

Sa tuwa ni Papa ay hinalikan pa ako sa pisngi at h******n ako. I smiled at the feeling. I felt home. For a second, nawala ang iniisip ko dahil sa ginawa niya. I looked at Tito who's smiling at us. He raised his thumb, showing me that I did a good job.

"I'm so glad that we got the biggest client in the country! I'm so grateful that I have you, Ember. You're really a gift from god. You're making my work so easy! You never disappoint me." He said happily.

Ngumiti ako at hinalikan siya sa pisngi.

All for you, Papa.

Related chapters

  • Raging Destruction of Ember   Chapter 1

    "Are you sure you want to go alone for your date?"Tanong ni Papa na nakasandal sa dingding habang tinitingnan ako. I glance at the mirror, kung saan kita siya.Naka-lugay ang aking buhok. I'm wearing a golden satin spaghetti straps dress. It hugged my body perfectly. With some of my jewelries, and just a Chanel pouch which I can just put in my cell phone and my wallet.I smiled at him and shook my head. "I can take care of myself, Pa.""It's not about that, you can take care of yourself, sweetheart. It's about your safety. Paano kung mapahamak ka? It's already dark outside, baka ma late ka rin sa pag-uwi." He said."Pa, you know how much I value my privacy, right? I'm just uncomfortable with the people you sent to protect me. They're too obvious at ang dami pa!" I exclaimed.Sumimangot siya saka lumapit sa'kin. He hugged me from the back. And whispers to me."Ayaw ko lang na maulit pa ang pagkakamali ko noon, hija. Nang dahil sa pagkakamaling iyon, I lost your mother. I failed to p

    Last Updated : 2024-07-10
  • Raging Destruction of Ember   Chapter 2

    Nakatanaw ako sa matatayog na building sa harap ng malaking bintana. The city lights illuminated the whole city. May mga pagkain sa harap ko at tila nasa isang mamahaling restaurant. I looked at my watch. Eksaktong alas 10 ng gabi, and I found myself looking at the watch impatiently, na para bang may hinihintay.A sudden, loud, bang can be heard. It was painful to listen as I heard the cries inside this restaurant. May malaking anino na may dalang baril at agad na nilapitan ako. My heart beats frantically. Namuo ang aking mga butil ng pawis sa aking noo. I tried to move my body pero hindi ko iyon magalaw.Tinutukan ako ng baril bago pinaputok at narinig ko ang pagsigaw ko at naramdaman ko ang pag alog sa akin para magising ako sa masamang panaginip.Nakita ko si Manang Berta, mataman akong tiningnan. I stared at her to let my breathe relaxed.“Nanaginip ka na naman, Christine.”Tumayo siya at agad na lumabas. Tiningnan ko ang kahoy na bintana at namataan na umaga na pala. Napakagandan

    Last Updated : 2024-07-10
  • Raging Destruction of Ember   Chapter 3

    Pilit kong kinakalimutan ang nangyari kahapon. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. At may balak pa talaga akong makipag close sa kaniya, ha?Pinagmasdan ko ang panyo na nilabhan ko na. Ibibigay ko ba ito sa kaniya o huwag na? Pero kung hindi ko ibigay baka sabihin niya na hindi ko na isusuli 'to?"Ano ba ang problema mo sa panyo na 'yan?" Tanong ni Marian habang kumakain kami ng pananghalian sa kusina."Uh…wala." "Sus, iniisip mo lang si Senyor Hidalgo eh."Kumunot ang noo ko."Hindi ah. Tsaka isusuli ko nga ito e. Pero pwedeng pasuyo?"Tumawa at umiling siya."Hindi. Kasi alam kong ako ang magsusuli niyan kapag pumayag ako."I groaned."Ano? Nahihiya ka kaniya no? Kung ako din, mahihiya rin ako sa kagwapuhan nun."I rolled my eyes. Kahit sino talaga kung bet niya, pasmado talaga ang bibig."Huwag ka na kasi mahiya. May ibubuga ka naman ate eh. Tsaka ang ganda ng mata mo parang may lahi ka ring amerikano eh. Ang puti puti mo pa."Kinurot ko siya sa tagiliran niya."Tumahimik ka

    Last Updated : 2024-07-14
  • Raging Destruction of Ember   Chapter 4

    I rubbed the sponge against the plate absentmindedly. The view in front of me is beautiful. Pero kahit sa magandang bulubundukin ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang nangyari kahapon.I can't believe that he would actually defend me against his friends. Now that I think of it, it actually bothers me. Even in my dreams, the scenes yesterday kept replaying. Tumindig ang balahibo ko sa naisip.Am I actually having a crush on him? Sa boss ko? Okay lang naman siguro pagmasdan siya sa malayo. Walang masama roon. Pero kung mangarap na maging kami ay sa tingin ko'y masama iyon. Ang layo ng estado namin sa buhay…imposibleng magkagusto siya sa akin.Mabait lang siguro si Senyor Hidalgo."Ate!" Sigaw ni Marian.Nilingon ko siya."Ano?"Inilapag ko ang pinggan sa muwebles. Nasa kusina kami ngayon nagluluto ng pananghalian ni Senyor Hidalgo."Ikaw daw maghahatid nito sa study ni Senyor."Kumunot ang noo ko.

    Last Updated : 2024-07-25
  • Raging Destruction of Ember   Chapter 5

    "Christine," tawag ni Daphne.Nilingon ko siya. Galing siya sa kusina may dalang tray. "Pinapatawag ka ni Senyor. At saka ikaw nalang maghatid nito. May utos pa kasi si Manang Berta eh."I shifted my gaze toward the vase. Ngumuso ako.Galit 'yong si Hidalgo kahapon e. Bakit pa ako pupunta doon?Kinuha ko nalang ang tray. Kinatok ko ang pintuan niya at agad naman niya akong pinagbuksan.He's wearing a white long sleeve shirt na nakatupi hanggang siko paired with some black slacks and shoes. Maayos ang kaniyang buhok. He motioned for me to go inside quietly.Bumalik siya sa kaniyang desk at agad na umayos sa pag upo. Nakatutok ang kaniyang mata sa computer. He taps his fingers against the table while he uses his other hand to use the mouse."Good morning, Mr. Concepcion will do the presentation. Thank you." May pinindot siya sa keyboard at tumingin siya sa akin. Nagtaas siya ng kilay. Tumango at agad nang l

    Last Updated : 2024-07-30
  • Raging Destruction of Ember   Chapter 6

    Ngumiti akong tinitingnan ang batang babae. Hawak ang mga bulaklak sabay tingin sa'kin. Happiness painted her face as she took a step towards me before giving me the flowers. She's wearing a white dress. Her long curly hazel hair with a mix of brown eyes complemented her features. May bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Animo'y diwata sa mala-anghel niyang anyo.Nakatunghay ako sa napakalawak na lupain na puno ng mga bulaklak. I heard her faint laughter while hugging me."Ate Ember!" her giggles started evading my ears.I smiled. Hindi ko alam kung sino 'yon."Close your eyes!"Agad naman akong tumango at pinikit ang mga mata.Strangely, narinig ko ang putukan. At pagdilat ko'y nakita ko ang isang kalye sa harap ko. Hiningal at tila pagod na pagod. Kasunod noon ang pagharang ng nakabubulag na ilaw sa harap ko. At ang malakas na busina ng sasakyan."Christine! Gumising ka!"Hinihingal ako at nakahawak sa dibdib ko. Ang panaginip na iyon... Lagi nalang akong binabagabag gabi-gabi.

    Last Updated : 2024-08-02
  • Raging Destruction of Ember   Chapter 7

    "Lutuin mo na itong pang caldereta, Christine."Nilapag ni Daphne ang mga ingredients sa counter. "Oo, ilagay mo lang diyan, Daphne."Pinunasan ko ang pinggan bago inilagay sa lagayan. "Pupunta ngayon ang kaibigan ni Senyor, Christine. Dapat umiwas tayo sa mga babaeng 'yon mga maldita! Tatanda sana silang walang jowa!"Natawa ako sa hirit ni Daphne."Ingat ka baka mayroong makarinig! Baka katayin ka nila,"Umirap is Daphne."Tsk. Hindi ko talaga alam sa mga babaeng 'to. Panay habol sa mga lalaki. Akala mo'y hindi mga edukado kung maka asta e."“Huwag mo na lang kasing pansinin.”“Naku, katulad ng hindi mo pagpansin kay Senyor?”Napatigil ako sa kaniyang sinabi. Nakangisi siya.“Akala mo hindi ko alam ‘no?”“Wala lang talaga akong masabi, Daphne. At saka hindi naman ako ganoon ka friendly para kaibiganin ang Senyor.”“Sus, kunwari ka pa. Alam ko namang gusto ka ni Senyor e. Ang talim kaya ng titig ni Erza sa’yo kapag kinakausap ka ni Senyor.”Hindi ko rin kayang makipag-usap kay Hida

    Last Updated : 2024-08-06
  • Raging Destruction of Ember   Chapter 8

    I stand in front of a man. Inilahad niya sa akin ang kaniyang kamay. We were in some sort of a meeting room. Tahimik at parang kami lang dalawa dito. He has this clean cut look. Nagtama ang mga mata namin...he has the familiar eyes.“Ate, Christine! Kanina pa kita kinakausap. Ang sabi ko nakita mo ba si ate Daphne? ” Hinilot ko ang ulo. Sumasakit na naman ang ulo. Pumikit ako at umupo na lamang sa may damo.“Okay ka lang, Ate? Nainom mo ba ‘yong gamot mo?”Tumango ako. The pain is slowly fading as I try to relax. Nagulat ako nang makita si Hidalgo sa harap ko. Wearing a worried expression. Napatingin ako kay Marian. She looked at Hidalgo like she was also stunned.“Are you okay, Christine? Do you want to rest?”Nakatunganga ako sa kaniya at tumango na lamang. Nilapitan niya ako at hinaplos ang hibla ng aking buhok patungo sa likod ng aking tenga. I stared at Marian’s shock expression. He lifted me by holding my waist to help me stand.“Magpahinga ka muna ngayong araw, Christine.”“Pe

    Last Updated : 2024-08-06

Latest chapter

  • Raging Destruction of Ember   Chapter 18

    “Hidalgo.”He tightened his arms around me. I groaned. Mahigit isang oras na simula no’ng ginawa naming ‘yon. At paniguradong nagtataka na ang mga tao kung nasa’n na kami ni Hidalgo! Beer pa naman ang pinag-uusapan dito. Pumuti na ang mga mata ng bisita kakahintay sa amin.“Let’s stay here for a bit. I don’t want you to leave after having sex with me, Christine. It feels wrong that way.”Mas lalo akong sumimangot. Hindi naman sa gano’n. Ang akin lang naman, may naghihintay na bisita. Pero hindi ko kayang isaboses ‘to ngayon dahil hindi pa ako maka move on sa ginawa namin kanina. I leaned my face to his chest.“Sige na, Hidalgo. Kailangan na natin bumalik doon. Baka hinahanap na tayo nila Manang. At saka, hindi naman one night stand ‘to, ah.”“Shut that mouth, Christine. That is a forbidden word. Hindi ako papayag na maging ka one night stand mo lang. I am your boyfriend for pete’s sake!” His voice vibrated against me. Natawa ako dahil tila nairita siya sa sinabi ko.“Hindi nga one nig

  • Raging Destruction of Ember   Chapter 17

    “Hidalgo, saan ‘to?”Narinig ko sa labas. Agad akong tumayo para silipin sa bintana. Hidalgo was carrying a few things. Ano ‘to?! May lechon na dala si Hidalgo! May mga pagkain rin! Lumabas ako sa bahay para daluhan ang mga tauhan ng mga Edralin.“Magandang umaga, Christine. Ihahatid ko lang ‘tong mga pagkain para sa birthday ni pareng Carl.”Tiningnan ako ni Hidalgo. I narrowed my eyes. Akala ko ba a-attend lang ng birthday? Bakit siya pa ang naghanda ng mga ito? Nakakahiya na talaga ‘to. May mga inumin pang dinagdag. Iniwan ko si Hidalgo sa labas at pumunta sa kusina kung saan nagluluto si Manang Berta.“O, ano’ng meron?”I pursed my lips. Busy sa paghahalo si Manang sa kaniyang niluluto kaya hindi siya makatingin sa akin at hindi niya mabasa ang ekspresyon ko. Napakamot ako sa leeg ko.“Ah, kasi si Hidalgo nagdala na ng mga pagkain at beer.”“Ano?! Naku ito talagang bata na ‘to! Hindi na sana siya nag-abala. Nasa’n ba siya ngayon?”“Nasa labas po.”“Haluin mo muna ito, Christine. S

  • Raging Destruction of Ember   Chapter 16

    “The cut needs some stitching , Hidalgo. “ Sabi ni Wade habang minamaniubra ang sugat ko. Nagdala siya ng mga gamit at nagsimula na. It was twenty minutes or so no’ng dumating siya dito sa kwarto ni Hidalgo. The cut was deep na kinailangan nitong tahiin.“Should I rush her to the hospital?”“Hidalgo, huwag na. Kaya naman ni Sir Wade tahiin ‘yan, e.”Hidalgo’s jaw ticked. Wade pursed his lips as he prepared the materials. Gamit ang isang kamay ay hinagod ko ang kaniyang braso para pakalmahin siya. Hindi naman gaano kalala para ipa ospital ang sugat na ‘to. “I’ m sorry, Christine. Kung sana, bumalik ka agad ako, wala sanang nangyari na ganito.”“Hindi mo kasalanan ito, Hidalgo. HUwag mo nang sisihin ang sarili mo, okay?”Umiling siya at lumayo sa akin. Medyo nagulantang ako sa ginawa niya. Maybe he was truly sorry. Kahit na hindi naman niya kasalanan. Pagkatapos natahi ng aking sugat ay lumabas na rin ako sa kwarto niya. Sa pagkakataong ‘yon ay hindi na kami nag-usap. Bumaba ako patung

  • Raging Destruction of Ember   Chapter 15

    “Christine, pinapatawag ka ni Hidalgo.”I stared at her. She smirked. Daphne smirked. Grabe naman ‘tong demonyitang ito. Ano kaya ang kahalayan na iniisip niya? Natawa ako sa paraan ng pag titig niya. She looked at me maliciously. Na para bang may gagawin akong kababalaghan kay Hidalgo. When in fact, it’s the opposite.“Hindi na daw pwedeng tumanggi. Iyon ang sabi ni Senyor.”Kaya nga ako palaging umiiwas sa kaniya e. Tsk. I know what he’s doing. He’s slowly seducing me. Hindi iyon mangyayari dahil pipigilan ko siya. Sasabihin ko nalang na…tsk. Huwag na lang kaya ako pumunta.“Sige, pupunta ako mamaya. Maglilinis muna ako sa guest room.”“Sige, sasabihin ko sa kaniya.”Umakyat ako ng hagdanan upang pumunta sa mga guestroom. Sampu ang mga bedrooms dito sa mansyon kaya kailangan ko talagang unahin muna ang paglilinis bago makipag kita kay hidalgo.Nang nakarating nako sa unang silid ay agad ko nang nilinisan ang kwarto. Kasama na ang pagpupunas at pagkukuha ng mga agiw sa kisame, sa sul

  • Raging Destruction of Ember   Chapter 14

    It's impossible! Hindi ko kayang magnakaw. Kahit anong hirap sa buhay na ito, ayaw kong kumuha ng hindi sa akin!“Christine!” Parang kulog na tawag ni Manang. I shook my head. “Manang, h-hindi ko po alam kung bakit nandoon ‘yang singsing sa locker.”Kalmante kong sabi. Pero ang lakas ng pintig ng puso ko. I glanced at Hidalgo. May paninimbang sa paraan ng pagtitig niya. Don't tell me…naniniwala siya sa paratang ni Erza. He clenched his jaw.“Christine, huwag ka nang mag maang maangan. Nahuli ka na, oh!”“Oo nga, Christine! Aminin mo na kasi na ikaw ang kumuha niyan.”Si Senyora ay nanatiling tahimik. Her eyes were sharp as she looked at his son. “Hindi ako ang kumuha niyan,”“O, sige nga, paano ‘to napunta sa locker mo!”“Senyora, hindi po ako ang kumuha niyan.”I ignored Erza. I had said those words with conviction. Hindi ako magnanakaw. I will never do that. Ang tanong ko lang ngayon, bakit napunta ‘yan sa locker ko? And then, it hit me. Hindi ko nai-lock ‘yon. Umiling ako. I can

  • Raging Destruction of Ember   Chapter 13

    Pinagmasdan ko si Hidalgo na may binabasa na dokumento sa harap ko. With courage, I asked him.“Sino si Ember?”He paused, taken aback. Slowly, He put the documents on top of the table. Leaning back his chair, eyes with contemplation.I never understood…kung may gusto pala siyang iba, bakit kailangan niya akong jowain? He said another's name, a woman's name, in front of me. Mistaking me for a woman's name I have never met yet…I feel insecure about her.“She’s…someone I know.”My heart clenched at his reply. “An ex-girlfriend perhaps?”Ngumuso siya na tila may nakakatawa. Hidalgo, may nakakatawa ba? Wala! My eyes narrowed. He’s enjoying this! I just know!“You're my girlfriend…you're the most beautiful woman I have ever met. Hinding-hindi kita ipagpapalit sa iba, Christine.”He stood up from his swivel chair. I straightened my back when he reached in front of me. Umupo siya sa tabi ko. His thigh against mine, spreading warmth to my body.“Hindi ako naniniwala.” I replied. “Hmm, marry

  • Raging Destruction of Ember   Chapter 12

    “You’re shivering,” He said before covering me with a towel.Narito kami sa cottage, kasama ang mga magulang niya at sina Manong Carl at Manang Berta. Siniko ako ni Daphne. I bit my lip preventing myself to smile. Pero kahit gano’n, nangingibabaw pa rin ang ilang at hiya dahil sa ginagawa ni Hidalgo.“Ako na,”Hinawakan ko ang towel at bago pa man ako makakuha ng barbecue ay agad na niyang pinulot iyon. He urged me to take a bite. Ramdam ko ang pamumula ng aking mukha. And of course, when there’s an opportunity to flirt siguradong hindi magpapahuli si Hidalgo no’n.Umiling nalang ako. Ang mga kaibigan ko naman ay panay ngiti sa amin. Jace and Wade were busy chatting with the girls. Kinuha ko ang barbecue galing sa kaniya. I took a bite with it before giving it to him. Pero hindi niya iyon kinuha at sa halip ay hinawakan ang palapulsuhan ko at kinagat ang piraso ng barbecue.“You’re having too much fun, Hidalgo.” Sigaw ni Jace.“Oh, shut up!”Tumawa nalang ang mga matanda at mag-asawan

  • Raging Destruction of Ember   Chapter 11

    “Tapos ka na ba diyan?” Ani ni Manang Berta. Tumango ako habang nilalagay ang pagkain sa isang lalagyan. Mga alas singko, gising na kami upang maghanda ng mga pagkain para dalhin sa outing nina Senyor at Senyora. May mga guwardiya at mga katulong na sasama kaya marami ang hinanda. Umalis si Manang at naiwan akong mag-isa sa kusina. Narinig ko ang mga yapak ng kung sino pero hindi ko iyon pinansin at inabala ang sarili sa pag lagay ng pagkain. Napatalon ako nang bigla nalang pumulupot ang braso sa aking baywang. I looked over my shoulder only to find Hidalgo hugging me from the back. Muntik ko nang mabitawan ang hawak ko. I hissed at him, slightly annoyed that he startled me. “What are you doing?” Tanong niya. “Naghahanda ng pagkain na dadalhin para sa outing, Hidalgo.” “I bought you clothes,” Napatigil ako at nilingon siya. “Hindi kailangan, Hidalgo.” “Pero gusto kitang bilhan, Christine.” “Ano bang ginagawa mo, Hidalgo? Gusto mo bang makita tayo ng mga kasamahan ko at mga m

  • Raging Destruction of Ember   Chapter 10

    ‘Now, I know… You kept on declining our offers. You’ve called me to come here. Just for this…”Nagising ako no’ng narinig ko ang mga boses. I rubbed my eyes and shifted my gaze in front of me. Nakita ko si Hidalgo, naka suot ng puting t-shirt at maong pants at ang isang lalaking may dalang stethoscope, na naka suot ng itim na t-shirt at slacks. He had the same physique as Hidalgo. Ang pagkakaiba lang ay mas maamo ang mukha ng lalaki kaysa kay Hidalgo.Hidalgo’s eyes went to me. Umupo ako at sumandal sa headboard ng kama. Umupo sa kama si Hidalgo. His hands rested on my thigh. Napatingin ako sa lalaking maamo ang mukha. He just smiled at me. I returned the smile weakly.“I will prescribe you the medication, Hidalgo. Make sure not to panic…” Umiling ang lalaki at medyo tumawa.“We all know you’re the one who’s panicking, Wade.”“I’m Wade Del Azucena, Hidalgo’s friend. I was the one who checked you earlier because someone is panicking.”He’s good looking. Maputi at maamo tingnan. He’s in

DMCA.com Protection Status