Chapter 3

Pilit kong kinakalimutan ang nangyari kahapon. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. At may balak pa talaga akong makipag close sa kaniya, ha?

Pinagmasdan ko ang panyo na nilabhan ko na. Ibibigay ko ba ito sa kaniya o huwag na? Pero kung hindi ko ibigay baka sabihin niya na hindi ko na isusuli 'to?

"Ano ba ang problema mo sa panyo na 'yan?" Tanong ni Marian habang kumakain kami ng pananghalian sa kusina.

"Uh…wala." 

"Sus, iniisip mo lang si Senyor Hidalgo eh."

Kumunot ang noo ko.

"Hindi ah. Tsaka isusuli ko nga ito e. Pero pwedeng pasuyo?"

Tumawa at umiling siya.

"Hindi. Kasi alam kong ako ang magsusuli niyan kapag pumayag ako."

I groaned.

"Ano? Nahihiya ka kaniya no? Kung ako din, mahihiya rin ako sa kagwapuhan nun."

I rolled my eyes. Kahit sino talaga kung bet niya, pasmado talaga ang bibig.

"Huwag ka na kasi mahiya. May ibubuga ka naman ate eh. Tsaka ang ganda ng mata mo parang may lahi ka ring amerikano eh. Ang puti puti mo pa."

Kinurot ko siya sa tagiliran niya.

"Tumahimik ka nga diyan. Hindi ko siya crush."

"Owss." She teased. 

Umiling nalang ako tsaka nagpatuloy sa pagkain. Mga alas tres na ng hapon nang matapos kami sa pag huhugas ng mga plato.

"Christine!" Tawag ni Manang Berta.

"Manang?"

"Halika rito, pinapalinis ni Hidalgo ang mga kwarto at ang kwarto niya, ikaw na muna ang maglinis doon. Unahin mo ang kwarto ni Hidalgo habang wala pa siya.

Tumango ako at agad na umakyat ng hagdan. Dala dala ang dustpan at walis, kumatok ako sa kwarto ni Senyor Hidalgo.

Pumasok ako sa loob noong walang sumagot. Agad kong pinalitan ang pillow case at ang bedsheets niya. I somehow inhaled his manly scent mixed with some expensive perfume. 

Namula ang pisngi ko nang napagtanto na para akong asong ulol sa ginagawa ko. Nilagay ko sa basket ang lumang bedsheet at pillowcase. Nagsimula na rin akong nagwalis sa sahig.

Nakita ko ang mga litrato. Graduation picture hanggang sa pagkabata niya ay naka display rin.

Ang gwapo niya pala no? Hinaplos ko ang mukha niya. Siguro ang daming naghahabol sa kanyang babae. He seems successful. Kinuha ko ang graduation picture niya. May nakaukit na civil engineering, Summa Cum Laude sa ibaba.

At ang talino pa niya, ha. Total package na siya. 

Bumukas ang pintuan sa loob ng kwarto niya na siguro's sa banyo. Napatingin ako sa direksyon ng pintuan.

A ripped body with a towel hanging loosely around his waist, is kinda dangerous. Tumalikod agad ako at napa pikit. Ang bango niya.

"Sir…"

Tahimik siya na naglakad siguro ay patungo sa walk in closet niya. Nakahinga ako ng malalim at agad na tinapos ang paglilinis sa kaniyang kwarto.

He walked out of the room. Nakasuot ng maong pants at itim na t-shirt. I bit my bottom lip when I, myself, couldn't help but feel attracted to his looks. He looks so clean, manly, and handsome.

I fished out the handkerchief in my pocket. I took a few steps closer to him. I hand out the handkerchief.

Tahimik niya akong pinagmasdan. His eyes darkened when I bit my lips again. I swallowed dryly.

"Uh…ang panyo mo po, Sir. Pasensya na at ngayon ko lang ibinigay."

Tumango siya.

"It's okay," he said.

He took a step closer. Mas lalo akong kinabahan. His eyes are challenging me as always. Na parang…he expected me to defy him. Nakatingala ako sa kaniya dahil sa sobrang tangkad niya.

"You're avoiding me, aren't you?" 

 

"H-ha? Hindi po ako umiiwas sa'yo, Sir." nag maang-maangan ako.

Hindi ko kasi kayang makipag-usap sa kaniya. He's Edralin, the owner of this mansion. Every time he tries to talk to me, I always ignore him. O di kaya, umaalis ako para hindi niya ako makausap.

"Hmm," He just hummed in response. Pero mataman pa rin ang tingin sa akin.

I shook my head. Peke akong tumawa.

"Hindi talaga, Senyor. Sobrang abala ko lang sa mga bagay-bagay kaya hindi kita masyadong pinapansin."

He only sneered in response. He took a step forward. Halos mag dikit na ang aming katawan kung hahakbang pa siya.

"Well, I hope this is your only reason. I hate being ignored when I want attention."

Kumunot ang noo ko.

Hate being ignored?

"Uh, Sir. Hindi po talaga…"

He nodded. Tinalikuran ko siya at agad na lumabas sa kaniyang silid bitbit ang dustpan at walis.

Sunod ko namang nilinisan ang malapit na mga silid. Mga isang oras at kalahati rin ang itinagal ng malinis ko ang mga silid.

Pinahid ko ang butil ng pawis ko sa aking noo. Pinuntahan ako ni Marian upang tawagin para mag snack. 

"Nagpaluto si Senyor Hidalgo ng Banana Cue at nagtimpla ng juice sina Erza." Natakam ako sa sinabi ni Marian.

"Bakit daw?"

"Pupunta ang mga kaibigan ni Senyor. Nagpahanda nga e. Pumupunta na 'yan sila dito noong nagkolehiyo pa lang sila. Mga anak din ng mayayaman dito sa Cervantes."

Bumaba kami ng hagdan. Nakita ko ang mga pagkain na hinanda sa malawak na veranda. Nakita ko si Sir na nakahawak ng cellphone sa kaniyang tenga. Nagkatinginan kami. Agad ko namang iniwas iyon.

"Oh, pare? Nasa'n na kayo? Ah, okay. Yeah—pumunta kayo rito, ah? Nagpahanda ako dito."

"Marian," Tawag niya.

Nagkatinginan kami ni Marian. Ngumiti lamang siya at iniwan ako.

"Tawagin mo si Manang Berta at mga kasama mo, may barbecue diyan at mga pagkain. Sabihin mo kakain na tayo,"

Umalis si Marian at nagtungo sa kusina. Agad akong umalis para ilagay ang walis at dustpan sa basement ng mansion. 

Nagkasalubong kami ni Erza. She smirked before whispering something in her ear. Kumunot ang noo ko no'ng nagtawanan sila. Umiling nalang ako at naglakad patungo sa malayong basement. 

Madilim ang hallway at rinig ko rin ang tawanan ng mga kasama ko sa malayo. Binuksan ko ang pintuan at nilagay sa loob ng silid ang mga gamit.

Nakalabas na ako at namataan ko si Senyor Hidalgo na may dalang banana cue at isang basong juice.

Napatigil ako. Seryoso siyang nakatingin sa akin. Kahit na seryoso, nakikita ko parin ang malalim niyang dimples.

Nasa gitna kami ng hallway. Hindi ko alam ang sasabihin ko sa kaniya kaya ngumiti nalang ako.

"Senyor?"

Humakbang siya palapit sa akin.

"Para sa'yo."

Ibinigay niya sa akin. Medyo nag-alinlangan akong tanggapin iyon. Pero nahihiya naman akong tumanggi kaya kinuha ko nalang.

"S-salamat, Senyor." Ramdam ko ang pamumula sa aking mukha.

"Magpahinga ka muna at kumain doon sa sala,"

"Sige po, Senyor."

Pero nakakahiya.

Hinintay ko siyang maglakad at mauna pero hindi siya kumibo at hinintay niya ako. Kaya naglakad na ako.

"Gaano ka na katagal dito?" He asked. Not taking his eyes off my lips.

"Siguro magdadalawang buwan na…" at hindi ko alam kung paano ako napunta rito. Ang alam ko lang, nakita nila ako sa daan, sugatan at walang malay. Nawala rin ang alaala ko.

"Hmm, bago ka pa nga." He said like he confirmed something.

"Senyor, nandito na po sila." Sabi ng isang pamilyar na lalaki.

Si Johnny na naka uniform na pang guard. Ngumiti siya sa akin. 

Nagsi datingan ang mga bisita ni Senyor. Dalawang babae at Limang lalaki. Base sa mga damit at mga itsura, mukhang mga mayayaman nga gaya ng sabi nila.

Hinalikan sa pisngi si Senyor tsaka niyakap ang babae. Medyo nagtagal din 'yon. Sa palagay ko, close sila. 

"Salamat naman at pumunta kayo."

"Of course! Minsan na nga lang e."

"Iyang babaeng kulot at seksi, iyan 'yong…anong tawag ba do'n…fling ba ata 'yon. Fling ni Senyor."

Narinig ko ang mga kasama ko. Nagtatawanan sila. Kumuha ako ng pagkain at binigyan si Manang at ang guard sa labas. 

"Uy, si Christine, Johnny, oh." sabi ng kasamahan ni Johnny.

Ngumiti ako sa kanila at inilahad ang pagkain. 

"Naku, ang sarap nito! Mabuti nalang at hinatid ni Christine ang mga pagkain! Kanina pa ako gutom e."

Aalis na sana ako pero tinawag ako ni Johnny.

"Christine…" Marahan niyang tawag.

"Oh?"

"Pwede ba kitang yayain bukas na mamasyal?"

Hindi ako sigurado.

"Uy, Christine. Pagbigyan mo na 'yan."

Umiling ako at tumawa.

"Hindi talaga ako pwede e. Nakapag day-off na kasi ako noong nakaraang araw kaya hindi na pwede."

"Ah—" bago pa niya matuloy, may tiningnan siya sa likod ko at tila nagaanlinlangan na ngayon.

"Si Senyor!" Bulong nila at saka umayos sa pagkakatayo.

"Christine, I want you inside. Busy ang lahat ng mga katulong kaya kailangan nandoon ka rin." He said coldly.

Bago paman ako makasagot ay agad na niya akong tinalikuran at pumasok na sa loob ng mansyon.

Madilim na sa labas nang natapos ang lahat kumain. Unti unti na ring umaalis ang mga kasama ko dahil may gagawin pa sila. Ako naman ay nililigpit ang mga natirang pagkain para ilagay sa ref.

Nandoon pa rin ang mga kaibigan ni Senyor sa sala, nag iinuman.

Nakarinig ako ng pagbasag ng pinggan kaya dinungaw ko sila sa sala.

"God damn it! Erica, you are drunk! Tingnan mo ang ginawa mo sa pagkain!"

Ang kulot na babae kanina!

"Hindi sinadya!." Nilingon nila ako.

"Hey you!" Turo sa akin ng mestizang babae.

"Too harsh, Janice!"

"Halika dito, linisin mo 'yan."

Pinulot ko ang mga pagkain. Nakaluhod ako kaya bahagyang nakita ang mga hita ko. Bahagya akong nagulat noong may sumipol.

"Damn, dude. Hindi mo sinabi sa akin na may maganda ka palang maid." Medyo nailang ako sa paraan ng pagtitig niya.

"She's off limits, Daniel."

Daniel chuckled. Nilapitan niya ako at agad na lumuhod sa tabi ko. He cupped my chin. I glared at him.

"Bakit? Sayang, ito ang tipo ko, eh. Just look at her, she's the type of girl that is so innocent and so angelic that she would just moan and spread her legs if I'll have my way,"

I swatted his hands. Bago pa ako makapag proseso, nakahiga na si Daniel sa sahig, duguan ang labi.

The girls shrieked while I stood there shocked.

"You are drunk! Sabihin mo lang kung gusto mong mawasak ang mukha mo, wawasakin ko talaga 'yan!" Parang kulog ang kaniyang boses.

"What the fuck, Dude?! She's just your maid. And I was just joking!"

"Hidalgo—" Tumayo ang mga kaibigan niya.

"Umuwi na lang kayo. Iuwi niyo 'yan."

Agad silang umalis. Pero bago ang lahat ng iyon, umirap sa akin ang mga babaeng kaibigan ni Senyor.

Nanginginig ang kamay kong kinukuha ang mga bubog sa sahig.

Akala ko umalis na siya pero imbes na iwan ako, tinulungan niya ako sa paglinis ng sahig at mga kalat.

Hindi ako makatingin sa kaniya. Tumalikod siya at walang imik na umakyat sa hagdan.

Hindi ko ko matigil ang kalabog ng aking puso.

He's seething with anger!