"Lutuin mo na itong pang caldereta, Christine."Nilapag ni Daphne ang mga ingredients sa counter. "Oo, ilagay mo lang diyan, Daphne."Pinunasan ko ang pinggan bago inilagay sa lagayan. "Pupunta ngayon ang kaibigan ni Senyor, Christine. Dapat umiwas tayo sa mga babaeng 'yon mga maldita! Tatanda sana silang walang jowa!"Natawa ako sa hirit ni Daphne."Ingat ka baka mayroong makarinig! Baka katayin ka nila,"Umirap is Daphne."Tsk. Hindi ko talaga alam sa mga babaeng 'to. Panay habol sa mga lalaki. Akala mo'y hindi mga edukado kung maka asta e."“Huwag mo na lang kasing pansinin.”“Naku, katulad ng hindi mo pagpansin kay Senyor?”Napatigil ako sa kaniyang sinabi. Nakangisi siya.“Akala mo hindi ko alam ‘no?”“Wala lang talaga akong masabi, Daphne. At saka hindi naman ako ganoon ka friendly para kaibiganin ang Senyor.”“Sus, kunwari ka pa. Alam ko namang gusto ka ni Senyor e. Ang talim kaya ng titig ni Erza sa’yo kapag kinakausap ka ni Senyor.”Hindi ko rin kayang makipag-usap kay Hida
I stand in front of a man. Inilahad niya sa akin ang kaniyang kamay. We were in some sort of a meeting room. Tahimik at parang kami lang dalawa dito. He has this clean cut look. Nagtama ang mga mata namin...he has the familiar eyes.“Ate, Christine! Kanina pa kita kinakausap. Ang sabi ko nakita mo ba si ate Daphne? ” Hinilot ko ang ulo. Sumasakit na naman ang ulo. Pumikit ako at umupo na lamang sa may damo.“Okay ka lang, Ate? Nainom mo ba ‘yong gamot mo?”Tumango ako. The pain is slowly fading as I try to relax. Nagulat ako nang makita si Hidalgo sa harap ko. Wearing a worried expression. Napatingin ako kay Marian. She looked at Hidalgo like she was also stunned.“Are you okay, Christine? Do you want to rest?”Nakatunganga ako sa kaniya at tumango na lamang. Nilapitan niya ako at hinaplos ang hibla ng aking buhok patungo sa likod ng aking tenga. I stared at Marian’s shock expression. He lifted me by holding my waist to help me stand.“Magpahinga ka muna ngayong araw, Christine.”“Pe
I woke up with a sore throat. Sobrang init din ng pakiramdam ko. I am shivering. Uupo na sana ako nang napagtanto ko na hindi pala ito ang maid’s quarter. I almost cursed. Nakalimutan ko na kay Hidalgo pala ito. Nanumbalik ang mga alaala ko.Shit! Hindi ko halos akalain na ganoon nalang iyon. Sinabi ko pa naman sa kaniya na hindi ako papatol sa amo ko. I felt his arm wrapped around my waist tighter. Huminga ako ng malalim at kinalma muna ang sarili.I scanned the surroundings. The lights were dimmed. Madilim pa sa labas. Kita naman ang mga paintings rito. Hidalgo was sleeping soundly. Kaya inangat ko ang kaniyang braso. He stirred in his sleep. Mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak niya at hinila ako papalapit. He nuzzles to my neck. I could feel his hot breath against my neck. I could feel shivers down my spine. Ang bigat ng ulo ko dahil sa nagbabadyang sipon. My eyes were tired as I traced my fingers to his hair. Kailangan kong maka-alis dito, kung hindi…siguradong ako ang pag-uus
‘Now, I know… You kept on declining our offers. You’ve called me to come here. Just for this…”Nagising ako no’ng narinig ko ang mga boses. I rubbed my eyes and shifted my gaze in front of me. Nakita ko si Hidalgo, naka suot ng puting t-shirt at maong pants at ang isang lalaking may dalang stethoscope, na naka suot ng itim na t-shirt at slacks. He had the same physique as Hidalgo. Ang pagkakaiba lang ay mas maamo ang mukha ng lalaki kaysa kay Hidalgo.Hidalgo’s eyes went to me. Umupo ako at sumandal sa headboard ng kama. Umupo sa kama si Hidalgo. His hands rested on my thigh. Napatingin ako sa lalaking maamo ang mukha. He just smiled at me. I returned the smile weakly.“I will prescribe you the medication, Hidalgo. Make sure not to panic…” Umiling ang lalaki at medyo tumawa.“We all know you’re the one who’s panicking, Wade.”“I’m Wade Del Azucena, Hidalgo’s friend. I was the one who checked you earlier because someone is panicking.”He’s good looking. Maputi at maamo tingnan. He’s in
“Tapos ka na ba diyan?” Ani ni Manang Berta. Tumango ako habang nilalagay ang pagkain sa isang lalagyan. Mga alas singko, gising na kami upang maghanda ng mga pagkain para dalhin sa outing nina Senyor at Senyora. May mga guwardiya at mga katulong na sasama kaya marami ang hinanda. Umalis si Manang at naiwan akong mag-isa sa kusina. Narinig ko ang mga yapak ng kung sino pero hindi ko iyon pinansin at inabala ang sarili sa pag lagay ng pagkain. Napatalon ako nang bigla nalang pumulupot ang braso sa aking baywang. I looked over my shoulder only to find Hidalgo hugging me from the back. Muntik ko nang mabitawan ang hawak ko. I hissed at him, slightly annoyed that he startled me. “What are you doing?” Tanong niya. “Naghahanda ng pagkain na dadalhin para sa outing, Hidalgo.” “I bought you clothes,” Napatigil ako at nilingon siya. “Hindi kailangan, Hidalgo.” “Pero gusto kitang bilhan, Christine.” “Ano bang ginagawa mo, Hidalgo? Gusto mo bang makita tayo ng mga kasamahan ko at mga m
“You’re shivering,” He said before covering me with a towel.Narito kami sa cottage, kasama ang mga magulang niya at sina Manong Carl at Manang Berta. Siniko ako ni Daphne. I bit my lip preventing myself to smile. Pero kahit gano’n, nangingibabaw pa rin ang ilang at hiya dahil sa ginagawa ni Hidalgo.“Ako na,”Hinawakan ko ang towel at bago pa man ako makakuha ng barbecue ay agad na niyang pinulot iyon. He urged me to take a bite. Ramdam ko ang pamumula ng aking mukha. And of course, when there’s an opportunity to flirt siguradong hindi magpapahuli si Hidalgo no’n.Umiling nalang ako. Ang mga kaibigan ko naman ay panay ngiti sa amin. Jace and Wade were busy chatting with the girls. Kinuha ko ang barbecue galing sa kaniya. I took a bite with it before giving it to him. Pero hindi niya iyon kinuha at sa halip ay hinawakan ang palapulsuhan ko at kinagat ang piraso ng barbecue.“You’re having too much fun, Hidalgo.” Sigaw ni Jace.“Oh, shut up!”Tumawa nalang ang mga matanda at mag-asawan
Pinagmasdan ko si Hidalgo na may binabasa na dokumento sa harap ko. With courage, I asked him.“Sino si Ember?”He paused, taken aback. Slowly, He put the documents on top of the table. Leaning back his chair, eyes with contemplation.I never understood…kung may gusto pala siyang iba, bakit kailangan niya akong jowain? He said another's name, a woman's name, in front of me. Mistaking me for a woman's name I have never met yet…I feel insecure about her.“She’s…someone I know.”My heart clenched at his reply. “An ex-girlfriend perhaps?”Ngumuso siya na tila may nakakatawa. Hidalgo, may nakakatawa ba? Wala! My eyes narrowed. He’s enjoying this! I just know!“You're my girlfriend…you're the most beautiful woman I have ever met. Hinding-hindi kita ipagpapalit sa iba, Christine.”He stood up from his swivel chair. I straightened my back when he reached in front of me. Umupo siya sa tabi ko. His thigh against mine, spreading warmth to my body.“Hindi ako naniniwala.” I replied. “Hmm, marry
It's impossible! Hindi ko kayang magnakaw. Kahit anong hirap sa buhay na ito, ayaw kong kumuha ng hindi sa akin!“Christine!” Parang kulog na tawag ni Manang. I shook my head. “Manang, h-hindi ko po alam kung bakit nandoon ‘yang singsing sa locker.”Kalmante kong sabi. Pero ang lakas ng pintig ng puso ko. I glanced at Hidalgo. May paninimbang sa paraan ng pagtitig niya. Don't tell me…naniniwala siya sa paratang ni Erza. He clenched his jaw.“Christine, huwag ka nang mag maang maangan. Nahuli ka na, oh!”“Oo nga, Christine! Aminin mo na kasi na ikaw ang kumuha niyan.”Si Senyora ay nanatiling tahimik. Her eyes were sharp as she looked at his son. “Hindi ako ang kumuha niyan,”“O, sige nga, paano ‘to napunta sa locker mo!”“Senyora, hindi po ako ang kumuha niyan.”I ignored Erza. I had said those words with conviction. Hindi ako magnanakaw. I will never do that. Ang tanong ko lang ngayon, bakit napunta ‘yan sa locker ko? And then, it hit me. Hindi ko nai-lock ‘yon. Umiling ako. I can
“Hidalgo.”He tightened his arms around me. I groaned. Mahigit isang oras na simula no’ng ginawa naming ‘yon. At paniguradong nagtataka na ang mga tao kung nasa’n na kami ni Hidalgo! Beer pa naman ang pinag-uusapan dito. Pumuti na ang mga mata ng bisita kakahintay sa amin.“Let’s stay here for a bit. I don’t want you to leave after having sex with me, Christine. It feels wrong that way.”Mas lalo akong sumimangot. Hindi naman sa gano’n. Ang akin lang naman, may naghihintay na bisita. Pero hindi ko kayang isaboses ‘to ngayon dahil hindi pa ako maka move on sa ginawa namin kanina. I leaned my face to his chest.“Sige na, Hidalgo. Kailangan na natin bumalik doon. Baka hinahanap na tayo nila Manang. At saka, hindi naman one night stand ‘to, ah.”“Shut that mouth, Christine. That is a forbidden word. Hindi ako papayag na maging ka one night stand mo lang. I am your boyfriend for pete’s sake!” His voice vibrated against me. Natawa ako dahil tila nairita siya sa sinabi ko.“Hindi nga one nig
“Hidalgo, saan ‘to?”Narinig ko sa labas. Agad akong tumayo para silipin sa bintana. Hidalgo was carrying a few things. Ano ‘to?! May lechon na dala si Hidalgo! May mga pagkain rin! Lumabas ako sa bahay para daluhan ang mga tauhan ng mga Edralin.“Magandang umaga, Christine. Ihahatid ko lang ‘tong mga pagkain para sa birthday ni pareng Carl.”Tiningnan ako ni Hidalgo. I narrowed my eyes. Akala ko ba a-attend lang ng birthday? Bakit siya pa ang naghanda ng mga ito? Nakakahiya na talaga ‘to. May mga inumin pang dinagdag. Iniwan ko si Hidalgo sa labas at pumunta sa kusina kung saan nagluluto si Manang Berta.“O, ano’ng meron?”I pursed my lips. Busy sa paghahalo si Manang sa kaniyang niluluto kaya hindi siya makatingin sa akin at hindi niya mabasa ang ekspresyon ko. Napakamot ako sa leeg ko.“Ah, kasi si Hidalgo nagdala na ng mga pagkain at beer.”“Ano?! Naku ito talagang bata na ‘to! Hindi na sana siya nag-abala. Nasa’n ba siya ngayon?”“Nasa labas po.”“Haluin mo muna ito, Christine. S
“The cut needs some stitching , Hidalgo. “ Sabi ni Wade habang minamaniubra ang sugat ko. Nagdala siya ng mga gamit at nagsimula na. It was twenty minutes or so no’ng dumating siya dito sa kwarto ni Hidalgo. The cut was deep na kinailangan nitong tahiin.“Should I rush her to the hospital?”“Hidalgo, huwag na. Kaya naman ni Sir Wade tahiin ‘yan, e.”Hidalgo’s jaw ticked. Wade pursed his lips as he prepared the materials. Gamit ang isang kamay ay hinagod ko ang kaniyang braso para pakalmahin siya. Hindi naman gaano kalala para ipa ospital ang sugat na ‘to. “I’ m sorry, Christine. Kung sana, bumalik ka agad ako, wala sanang nangyari na ganito.”“Hindi mo kasalanan ito, Hidalgo. HUwag mo nang sisihin ang sarili mo, okay?”Umiling siya at lumayo sa akin. Medyo nagulantang ako sa ginawa niya. Maybe he was truly sorry. Kahit na hindi naman niya kasalanan. Pagkatapos natahi ng aking sugat ay lumabas na rin ako sa kwarto niya. Sa pagkakataong ‘yon ay hindi na kami nag-usap. Bumaba ako patung
“Christine, pinapatawag ka ni Hidalgo.”I stared at her. She smirked. Daphne smirked. Grabe naman ‘tong demonyitang ito. Ano kaya ang kahalayan na iniisip niya? Natawa ako sa paraan ng pag titig niya. She looked at me maliciously. Na para bang may gagawin akong kababalaghan kay Hidalgo. When in fact, it’s the opposite.“Hindi na daw pwedeng tumanggi. Iyon ang sabi ni Senyor.”Kaya nga ako palaging umiiwas sa kaniya e. Tsk. I know what he’s doing. He’s slowly seducing me. Hindi iyon mangyayari dahil pipigilan ko siya. Sasabihin ko nalang na…tsk. Huwag na lang kaya ako pumunta.“Sige, pupunta ako mamaya. Maglilinis muna ako sa guest room.”“Sige, sasabihin ko sa kaniya.”Umakyat ako ng hagdanan upang pumunta sa mga guestroom. Sampu ang mga bedrooms dito sa mansyon kaya kailangan ko talagang unahin muna ang paglilinis bago makipag kita kay hidalgo.Nang nakarating nako sa unang silid ay agad ko nang nilinisan ang kwarto. Kasama na ang pagpupunas at pagkukuha ng mga agiw sa kisame, sa sul
It's impossible! Hindi ko kayang magnakaw. Kahit anong hirap sa buhay na ito, ayaw kong kumuha ng hindi sa akin!“Christine!” Parang kulog na tawag ni Manang. I shook my head. “Manang, h-hindi ko po alam kung bakit nandoon ‘yang singsing sa locker.”Kalmante kong sabi. Pero ang lakas ng pintig ng puso ko. I glanced at Hidalgo. May paninimbang sa paraan ng pagtitig niya. Don't tell me…naniniwala siya sa paratang ni Erza. He clenched his jaw.“Christine, huwag ka nang mag maang maangan. Nahuli ka na, oh!”“Oo nga, Christine! Aminin mo na kasi na ikaw ang kumuha niyan.”Si Senyora ay nanatiling tahimik. Her eyes were sharp as she looked at his son. “Hindi ako ang kumuha niyan,”“O, sige nga, paano ‘to napunta sa locker mo!”“Senyora, hindi po ako ang kumuha niyan.”I ignored Erza. I had said those words with conviction. Hindi ako magnanakaw. I will never do that. Ang tanong ko lang ngayon, bakit napunta ‘yan sa locker ko? And then, it hit me. Hindi ko nai-lock ‘yon. Umiling ako. I can
Pinagmasdan ko si Hidalgo na may binabasa na dokumento sa harap ko. With courage, I asked him.“Sino si Ember?”He paused, taken aback. Slowly, He put the documents on top of the table. Leaning back his chair, eyes with contemplation.I never understood…kung may gusto pala siyang iba, bakit kailangan niya akong jowain? He said another's name, a woman's name, in front of me. Mistaking me for a woman's name I have never met yet…I feel insecure about her.“She’s…someone I know.”My heart clenched at his reply. “An ex-girlfriend perhaps?”Ngumuso siya na tila may nakakatawa. Hidalgo, may nakakatawa ba? Wala! My eyes narrowed. He’s enjoying this! I just know!“You're my girlfriend…you're the most beautiful woman I have ever met. Hinding-hindi kita ipagpapalit sa iba, Christine.”He stood up from his swivel chair. I straightened my back when he reached in front of me. Umupo siya sa tabi ko. His thigh against mine, spreading warmth to my body.“Hindi ako naniniwala.” I replied. “Hmm, marry
“You’re shivering,” He said before covering me with a towel.Narito kami sa cottage, kasama ang mga magulang niya at sina Manong Carl at Manang Berta. Siniko ako ni Daphne. I bit my lip preventing myself to smile. Pero kahit gano’n, nangingibabaw pa rin ang ilang at hiya dahil sa ginagawa ni Hidalgo.“Ako na,”Hinawakan ko ang towel at bago pa man ako makakuha ng barbecue ay agad na niyang pinulot iyon. He urged me to take a bite. Ramdam ko ang pamumula ng aking mukha. And of course, when there’s an opportunity to flirt siguradong hindi magpapahuli si Hidalgo no’n.Umiling nalang ako. Ang mga kaibigan ko naman ay panay ngiti sa amin. Jace and Wade were busy chatting with the girls. Kinuha ko ang barbecue galing sa kaniya. I took a bite with it before giving it to him. Pero hindi niya iyon kinuha at sa halip ay hinawakan ang palapulsuhan ko at kinagat ang piraso ng barbecue.“You’re having too much fun, Hidalgo.” Sigaw ni Jace.“Oh, shut up!”Tumawa nalang ang mga matanda at mag-asawan
“Tapos ka na ba diyan?” Ani ni Manang Berta. Tumango ako habang nilalagay ang pagkain sa isang lalagyan. Mga alas singko, gising na kami upang maghanda ng mga pagkain para dalhin sa outing nina Senyor at Senyora. May mga guwardiya at mga katulong na sasama kaya marami ang hinanda. Umalis si Manang at naiwan akong mag-isa sa kusina. Narinig ko ang mga yapak ng kung sino pero hindi ko iyon pinansin at inabala ang sarili sa pag lagay ng pagkain. Napatalon ako nang bigla nalang pumulupot ang braso sa aking baywang. I looked over my shoulder only to find Hidalgo hugging me from the back. Muntik ko nang mabitawan ang hawak ko. I hissed at him, slightly annoyed that he startled me. “What are you doing?” Tanong niya. “Naghahanda ng pagkain na dadalhin para sa outing, Hidalgo.” “I bought you clothes,” Napatigil ako at nilingon siya. “Hindi kailangan, Hidalgo.” “Pero gusto kitang bilhan, Christine.” “Ano bang ginagawa mo, Hidalgo? Gusto mo bang makita tayo ng mga kasamahan ko at mga m
‘Now, I know… You kept on declining our offers. You’ve called me to come here. Just for this…”Nagising ako no’ng narinig ko ang mga boses. I rubbed my eyes and shifted my gaze in front of me. Nakita ko si Hidalgo, naka suot ng puting t-shirt at maong pants at ang isang lalaking may dalang stethoscope, na naka suot ng itim na t-shirt at slacks. He had the same physique as Hidalgo. Ang pagkakaiba lang ay mas maamo ang mukha ng lalaki kaysa kay Hidalgo.Hidalgo’s eyes went to me. Umupo ako at sumandal sa headboard ng kama. Umupo sa kama si Hidalgo. His hands rested on my thigh. Napatingin ako sa lalaking maamo ang mukha. He just smiled at me. I returned the smile weakly.“I will prescribe you the medication, Hidalgo. Make sure not to panic…” Umiling ang lalaki at medyo tumawa.“We all know you’re the one who’s panicking, Wade.”“I’m Wade Del Azucena, Hidalgo’s friend. I was the one who checked you earlier because someone is panicking.”He’s good looking. Maputi at maamo tingnan. He’s in