"Ate, sige na please?"Si Vixen, pinsan ko, na nakatingin sa'kin habang nagmimix ng ingredients ng cake."Ayaw ko nga," sagot ko nang hindi siya tinitingnan."Eh, paano ba 'to, kailangan talaga ni Daddy, e."Nagpakawala ako ng marahas na hangin. At mariin siyang tiningnan. "Bakit hindi nalang ikaw? Tutal, maganda ka naman. Siguradong mapapa-oo mo 'yung client n'yo.""May kailangan pa akong ayusin sa mga report bukas. And your Father asked for you to do it, too." she replied."Ano?! Bakit ako? Maraming babae diyan! Magaganda naman ang mga employee's sa kompanya natin, ah? And besides, busy ako sa café. Marami rin ang mga orders."She groaned. Halatang iritable na sa'kin. Nagpatuloy ako sa ginagawa ko. Naroon lang siya sa harap ko, nakatayo. She crossed her arms as I glanced back at her."Please? Babawi ako sa'yo, promise!"I sighed and stopped. "I don't know how to seduce men, Vixen." Humalakhak siya. I glared at her. What's funny about it? I rolled my eyes as I waited for her to fini
"Are you sure you want to go alone for your date?"Tanong ni Papa na nakasandal sa dingding habang tinitingnan ako. I glance at the mirror, kung saan kita siya.Naka-lugay ang aking buhok. I'm wearing a golden satin spaghetti straps dress. It hugged my body perfectly. With some of my jewelries, and just a Chanel pouch which I can just put in my cell phone and my wallet.I smiled at him and shook my head. "I can take care of myself, Pa.""It's not about that, you can take care of yourself, sweetheart. It's about your safety. Paano kung mapahamak ka? It's already dark outside, baka ma late ka rin sa pag-uwi." He said."Pa, you know how much I value my privacy, right? I'm just uncomfortable with the people you sent to protect me. They're too obvious at ang dami pa!" I exclaimed.Sumimangot siya saka lumapit sa'kin. He hugged me from the back. And whispers to me."Ayaw ko lang na maulit pa ang pagkakamali ko noon, hija. Nang dahil sa pagkakamaling iyon, I lost your mother. I failed to p
Nakatanaw ako sa matatayog na building sa harap ng malaking bintana. The city lights illuminated the whole city. May mga pagkain sa harap ko at tila nasa isang mamahaling restaurant. I looked at my watch. Eksaktong alas 10 ng gabi, and I found myself looking at the watch impatiently, na para bang may hinihintay.A sudden, loud, bang can be heard. It was painful to listen as I heard the cries inside this restaurant. May malaking anino na may dalang baril at agad na nilapitan ako. My heart beats frantically. Namuo ang aking mga butil ng pawis sa aking noo. I tried to move my body pero hindi ko iyon magalaw.Tinutukan ako ng baril bago pinaputok at narinig ko ang pagsigaw ko at naramdaman ko ang pag alog sa akin para magising ako sa masamang panaginip.Nakita ko si Manang Berta, mataman akong tiningnan. I stared at her to let my breathe relaxed.“Nanaginip ka na naman, Christine.”Tumayo siya at agad na lumabas. Tiningnan ko ang kahoy na bintana at namataan na umaga na pala. Napakagandan
Pilit kong kinakalimutan ang nangyari kahapon. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. At may balak pa talaga akong makipag close sa kaniya, ha?Pinagmasdan ko ang panyo na nilabhan ko na. Ibibigay ko ba ito sa kaniya o huwag na? Pero kung hindi ko ibigay baka sabihin niya na hindi ko na isusuli 'to?"Ano ba ang problema mo sa panyo na 'yan?" Tanong ni Marian habang kumakain kami ng pananghalian sa kusina."Uh…wala." "Sus, iniisip mo lang si Senyor Hidalgo eh."Kumunot ang noo ko."Hindi ah. Tsaka isusuli ko nga ito e. Pero pwedeng pasuyo?"Tumawa at umiling siya."Hindi. Kasi alam kong ako ang magsusuli niyan kapag pumayag ako."I groaned."Ano? Nahihiya ka kaniya no? Kung ako din, mahihiya rin ako sa kagwapuhan nun."I rolled my eyes. Kahit sino talaga kung bet niya, pasmado talaga ang bibig."Huwag ka na kasi mahiya. May ibubuga ka naman ate eh. Tsaka ang ganda ng mata mo parang may lahi ka ring amerikano eh. Ang puti puti mo pa."Kinurot ko siya sa tagiliran niya."Tumahimik ka
I rubbed the sponge against the plate absentmindedly. The view in front of me is beautiful. Pero kahit sa magandang bulubundukin ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang nangyari kahapon.I can't believe that he would actually defend me against his friends. Now that I think of it, it actually bothers me. Even in my dreams, the scenes yesterday kept replaying. Tumindig ang balahibo ko sa naisip.Am I actually having a crush on him? Sa boss ko? Okay lang naman siguro pagmasdan siya sa malayo. Walang masama roon. Pero kung mangarap na maging kami ay sa tingin ko'y masama iyon. Ang layo ng estado namin sa buhay…imposibleng magkagusto siya sa akin.Mabait lang siguro si Senyor Hidalgo."Ate!" Sigaw ni Marian.Nilingon ko siya."Ano?"Inilapag ko ang pinggan sa muwebles. Nasa kusina kami ngayon nagluluto ng pananghalian ni Senyor Hidalgo."Ikaw daw maghahatid nito sa study ni Senyor."Kumunot ang noo ko.
"Christine," tawag ni Daphne.Nilingon ko siya. Galing siya sa kusina may dalang tray. "Pinapatawag ka ni Senyor. At saka ikaw nalang maghatid nito. May utos pa kasi si Manang Berta eh."I shifted my gaze toward the vase. Ngumuso ako.Galit 'yong si Hidalgo kahapon e. Bakit pa ako pupunta doon?Kinuha ko nalang ang tray. Kinatok ko ang pintuan niya at agad naman niya akong pinagbuksan.He's wearing a white long sleeve shirt na nakatupi hanggang siko paired with some black slacks and shoes. Maayos ang kaniyang buhok. He motioned for me to go inside quietly.Bumalik siya sa kaniyang desk at agad na umayos sa pag upo. Nakatutok ang kaniyang mata sa computer. He taps his fingers against the table while he uses his other hand to use the mouse."Good morning, Mr. Concepcion will do the presentation. Thank you." May pinindot siya sa keyboard at tumingin siya sa akin. Nagtaas siya ng kilay. Tumango at agad nang l
Ngumiti akong tinitingnan ang batang babae. Hawak ang mga bulaklak sabay tingin sa'kin. Happiness painted her face as she took a step towards me before giving me the flowers. She's wearing a white dress. Her long curly hazel hair with a mix of brown eyes complemented her features. May bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Animo'y diwata sa mala-anghel niyang anyo.Nakatunghay ako sa napakalawak na lupain na puno ng mga bulaklak. I heard her faint laughter while hugging me."Ate Ember!" her giggles started evading my ears.I smiled. Hindi ko alam kung sino 'yon."Close your eyes!"Agad naman akong tumango at pinikit ang mga mata.Strangely, narinig ko ang putukan. At pagdilat ko'y nakita ko ang isang kalye sa harap ko. Hiningal at tila pagod na pagod. Kasunod noon ang pagharang ng nakabubulag na ilaw sa harap ko. At ang malakas na busina ng sasakyan."Christine! Gumising ka!"Hinihingal ako at nakahawak sa dibdib ko. Ang panaginip na iyon... Lagi nalang akong binabagabag gabi-gabi.
"Lutuin mo na itong pang caldereta, Christine."Nilapag ni Daphne ang mga ingredients sa counter. "Oo, ilagay mo lang diyan, Daphne."Pinunasan ko ang pinggan bago inilagay sa lagayan. "Pupunta ngayon ang kaibigan ni Senyor, Christine. Dapat umiwas tayo sa mga babaeng 'yon mga maldita! Tatanda sana silang walang jowa!"Natawa ako sa hirit ni Daphne."Ingat ka baka mayroong makarinig! Baka katayin ka nila,"Umirap is Daphne."Tsk. Hindi ko talaga alam sa mga babaeng 'to. Panay habol sa mga lalaki. Akala mo'y hindi mga edukado kung maka asta e."“Huwag mo na lang kasing pansinin.”“Naku, katulad ng hindi mo pagpansin kay Senyor?”Napatigil ako sa kaniyang sinabi. Nakangisi siya.“Akala mo hindi ko alam ‘no?”“Wala lang talaga akong masabi, Daphne. At saka hindi naman ako ganoon ka friendly para kaibiganin ang Senyor.”“Sus, kunwari ka pa. Alam ko namang gusto ka ni Senyor e. Ang talim kaya ng titig ni Erza sa’yo kapag kinakausap ka ni Senyor.”Hindi ko rin kayang makipag-usap kay Hida