Anong masasabi niyo sa ugali ni Zarah ngayon? Comment below para gaganahan akong mag-update.
"SINONG AMA?" Sabat ng isang baritonong boses ang narinig ni Zarah at ni Senyora Letecia. Sabay silang napalingon sa pinanggalingan ng boses na yon. "Luke?!" Magkapanabay nilang sambit ng Ginang. Parehong nagitla sa hindi inaasahang panauhin. Biglang sumikdo ang kanyang dibdib sa nararamdamang kaba. Nandito si Luke. Mabilis siyang napalingon sa kinaroroonan ni Leanne. Ngunit wala na roon ang kanyang anak. Palinga-linga siya sa paligid at walang Leanne na kanyang makita. Saan kaya yon? Kailangan niya itong mahanap dahil baka makita ito ni Luke. Hindi kaya itinago ito ni Lander? Baka kasi napansin nito ang pagdating Luke kaya itinago kaagad ang bata. Bahagyang guminhawa ang kanyang pakiramdam. Kung ganon, mabuti na lang at mapagmatyag si Lander. "Sinong ama ang sinasabi mo, Zarah, at sino ang hinahanap mo, Zarah?" muling tanong ni Luke nang mapansin ang kanyang paglinga sa paligid na halatang may hinahanap. "W-wala.. wala akong hinahanap, Luke. At sino naman ang haha
"MOMMY where have you been? Kanina ka pa namin hinanap ni Daddy," salubong agad ni Leanne sa kanya pagkababa niya sa hagdan. Mabilis niya itong niyakap ng mahigpit. "Oh baby! hinanap ka rin ni mommy. Saan ka ba nagpunta ha?" kabado pa ring tanong niya. Tumingin naman si Leanne kay Lander na tila naghihingi dito ng permiso. Nagtataka naman siya sa dalawang nagkatinginan. "Because Daddy Lander showed me his secret room." "Secret room? Ano yon? Bakit secret?" naguguluhang tanong niya. "Eh, secret nga, kaya hindi pwedeng sabihin." Ungot naman ng kanyang anak. Hindi na lamang siya nag-uusisa pa, mas mabuti na lang din yon na dinala ni Lander ang kanyang anak sa secret room na yon dahil kung hindi baka naabutan na ito ni Luke. Hinarap niya si Lander at senenyasan itong ilapit ang tenga nito sa kanya. Hindi maaaring maririnig ng anak ang sasabihin niya kaya nais niyang ibulong na lang sa binata. Nakuha naman nito ang kanyang nais ipaabot kaya mabilis itong tumalima pagkatapo
KAGAGALING pa lang ni Zarah sa school ng kanyang anak na si Leanne. Siya ang naghahatid dito ngayong araw dahil nangungulit itong siya muna ang maghahatid dahil meron daw itong ipapakilala na mga bagong friends nito. Kaya kahit abala siya sa clinic talagang pinabigyan niya ang anak. Ayaw niyang magtatampo na naman ito kaya hindi muna siya tumanggap ng pasyente ngayong araw at pinapa-appoint niya na lang sa sekretarya para bukas. Masyadong maaga pa para umuwi kaya naisipan niyang daanan ang kaibigang si Mitch sa pinagtatrabahuan nitong hospital. Ilang linggo na rin kasi ang lumipas mula nang ito'y ikinasal ay hindi pa sila nagkikita ulit. Pagdating niya doon agad siyang tumungo sa kinaroroonan ng consultation room nito. Nasa hallway siya nģayon at binaybay ang daan papuntang elevator dahil nasa third floor ang clinic ni Mitch. Habang binabagtas niya ang daan hindi maiiwasang siya'y mapapalingon sa mga pasyenteng naroroon. Kahit pribado ang naturang hospital na yon ay hindi
PAUWI na si Zarah at ang kanyang na si Leanne pagkagaling niya kay Mitch dumeretso siya agad sa school ng bata upang sunduin ito. Ilang oras na ang lumipas ngunit nananatiling laman ng kanyang isip ang mga sinasabi ng kanyang kaibigan na si Mitch. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nagsisink-in sa isip niya ang mga nangyayari from the past. Alam niyang hindi nagsisinungaling si Mitch. Sa tagal niyang naging kaklase iyon noon at naging kaibigan alam niya kung kailan ito nagsisinungaling. Mahahalata niya iyon sa mukha pa lang. Kaya sa sinabi nito kanina naniniwala siyang pawang katotohanan ang lahat ng iyon. How could Angela do this? Kung tutuusin ay napakasuwerte nito dahil palagi itong pinipili ni Luke over everything kahit pa pagdating sa kanya mas pinipili pa rin ito ng binata. Sa parte naman ni Luke, gusto niyang maawa dito. Alam niya kung gaano nito kamahal si Angela. Ni hindi nito magawang siya'y pansinin dahil masyado itong bulag sa pagmamahal sa nobya. Gusto niyang ibu
"BAKIT hindi mo sinabi sakin, Kiray? Bakit inilihim mo sakin ang pagkikita ng mag-ama?" Tanong ni Zarah kay Kiray nang gabing iyon. Nakatulog na ang kanyang anak sa kuwarto nito. Sinisiguro niya munang nakakatulog na ito bago niya pinuntahan si Kiray sa kuwarto. Si Kiray lang ang maari niyang tanungin tungkol sa lahat ng mga nangyayari na lingid sa kanyang kaalaman. "Ate, Zarah, I'm sorry po. Wala po akong balak na paglihiman kayo Ate, kaya naghintay lamang ako ng tamang tiyempo upang ika'y kausapin. Kaso masyado po kayong busy sa clinic at palaging pagod kaya nag-aalangan po ako na kausapin ka at sabihin sa'yo ang lahat." Paliwanag nito. "Kailan lang ba ito nangyari?" tanong niya ulit. "Magdadalawang linggo na po, Ate." "Matagal na pala, pero wala ka pa ring sinabi sa akin, Kiray," Tila may pagtatampong wika niya dito. "Pasensiya na po talaga, Ate. Nawala na rin po kasi sa isip ko." Nagtatampo man ay pinili niya paring tanggapin ang paghingi nito ng paumanhin. Hindi nama
ILANG MINUTO lang ang lumipas dumating agad si Luke. Pakiramdam niya tila nasa malapit lang ito nakatira dahil sa bilis nitong nakarating. "A-ra?" Akmang yayakapin siya ng binata pagkabukas niya ng pintuan pero mabilis siyang napaatras. Kaya biglang napalis ang ngiti nito sa mga labi dahil sa kanyang inasta. "Please, Luke, palagi mo sanang tatandaan na andito ka para sa "anak" mo lang. Kaya please stop acting na okay tayo." Prangka niyang saad. Ayaw niyang isipin nito na porke't close na ito ng anak ay magfe-feelingan na rin itong okay silang dalawa. "I-I'm sorry, I.. I was just carried away dahil pinahintulutan mo na akong makapasok dito sa pamamahay niyo, Zarah." Halata ang pagkakadismaya sa tinig nito kahit pinilit nitong maging pormal sa pagsasalita. Tango lang ang itinugon niya. Wala rin siyang balak na bigyan pa iyon ng pansin gayong si Leanne lang naman ang dahilan kung bakit siya pumayag. "Where is my daughter?" mayamaya ay tanong ni Luke. "She's in her room and
"DADDY can you sleep here tonight?" Pakiusap ni Leanne sa ama habang nakahawak ang kamay nito sa damit ni Luke dahil ayaw nitong umuwi ang ama. Napatingin si Luke sa kanya na tila nagpapasaklolo. Binalaan niya kasi ito kanina sa kusina na hindi ito puwedeng matulog doon nang magtangka itong magtanong sa kanya kung may bakante pa bang kuwarto. Agad kasi niyang nakuha ang ibig nitong ipaabot kaya inunahan niya na kaagad. Kahit pa na sinabi nitong hindi maiiwan ang anak sa ganoong sitwasyon dahil hindi mabuti ang pakiramdam ng bata pero nagmamatigas pa rin siya. Kaya sa huli ay hindi na ito namimilit. Pero ngayon parang nahihirapan na naman siyang magdesisyon dahil hindi niya kayang salungatin ang kagustuhan ng kanyang anak. Ayaw niyang mabinat ang bata dahil siguradong malulungkot ito kapag hindi mapagbigyan sa hiling. Tila wala na talaga siyang maidadahilan pa sa anak. Nakikita niyang determindo na talaga ang bata sa kanyang kagustuhan. Kahit pa sinabi niyang may trabaho pa si
KINABUKASAN ay maagang nagising si Zarah. Pagkatapos niyang maligo at mag ayos sa sarili ay lumabas na siya at tinungo agad ang kuwarto ng anak niyang si Leanne. Natutulog pa ito pagdating niya at nawala na rin ng tuluyan ang lagnat nito. Bumaba siya sa kusina upang magluto. Baka gugutumin na ang anak niya pagkagising kaya kailangang makapagluto siya ng maaga. Abala siya sa pagluluto kaya hindi niya napansin ang pagdating ni Luke sa kusina. "Good morning! Anong niluluto mo?" Tanong nito sa kanyang likuran na bahagya niyang ikinagulat. Masyadong ukupado ang isip niya sa pagluluto kaya hindi niya agad ito napansin. "Nagluto ako ng almusal baka kasi maagang gutumin si Leanne hindi pa naman masyadong karamihan ang kanyang nakain kahapon." tugon niya. "O ba't napaaga ang gising mo? hindi mo ba nagugustuhan ang kuwarto mo? Pasensiya niya hindi naman kasi ganon kaganda at kalakihan ang silid na yon ikukumpara sa kuwarto mo sa mansiyon." Sabi niya na may kakaibang himig. "No, I
IS iT POSSIBLE for me to be discharged right away, Doc? Gusto kong sa bahay na lang ipagpapatuloy ang medication o di kaya sa clinic mo na lang, please? Pakiusap ni Luke sa personal niyang doctor na si Doc Zarah. Tatlong araw na itong namamalagi sa hospital at mismong si Zarah ang naging doctor nito. Pagkatapos ng madugong engkuwentro sa loob ng isla. Sa hospital na muling natagpuan ni Zarah ang binata pagkatapos siyang tawagan ni Briggs. Wala siyang ideya sa mga pangyayari. Gulong-gulo ang isip niya noong araw na yon dahil hindi niya inaasahan ang mga kaguluhang kinasasangkutan ng binata. Inooperahan niya sa balikat si Luke. May tama kasi ito ng bala sa parteng yon. Dagdag pa at nabagsakan pa ito ng lumang kisame sa naturang laboratoryo. Mabuti na lang at hindi naman napuruhan ang ulo ng binata, yon nga lang nawalan na kaagad ng malay. Marami ang naging katanungan sa isip niya kaya pinilit niya si Briggs na sabihin sa kanya ang mga nangyayari kay Luke from the past. Ayaw sana
LUKE "Hello, Cardo?" sagot ni Luke sa tawag ni Cardo. Madaling araw na nang magising siya sa sobrang ingay ng kanyang cellphone. Tulog pa si Zarah sa tabi niya. "Boss, may goodnews at badnews po." "What is it?" "Boss natagpuan na namin si Mrs. Buenaflor pero nakakatakas ang pinakapinuno ng grupo." "What?!" gulat siya sa narinig. Noong isang araw lang binalita ni Cardo sa kanya na nahuli na nga sana raw ang itinuring na pinakapinuno ng grupo na si Sergeant Edgardo Abanselo na kilala sa tawag na Boss Ed ngunit agad rin daw itong nakatakas at maging si Aldo na kaalyado nito ay nakatakas rin. Dating kasama ni Cardo sa Militarya si Edgardo Abanselo. At ito ang nagtraydor sa kaibigan upang iligwak si Cardo sa puwesto. Kaya naisipan ng huli na magreretiro ng maaga kesa patulan ang kahambogan ng dating kaibigan. Kasing-edad lamang ito ni Cardo at magkasabay ang dalawa nang pumasok sa PMA. Ngunit dahi sa galing ni Cardo kaya ito ang mas naunang umangat sa puwesto. Pero lingid sa
MASAKIT ang katawan ni Zarah nang gumising ng umagang iyon. Napahimbing ang tulog niya kaya hindi niya namalayan ang oras. Lumabas na ang sinag ng araw na tumatagos sa bintana. Marahan siyang bumangon at isinandal ang likod sa headboard ng kama. Napahinga siya ng malalim. Muling sumasariwa sa kanyang isip ang mainit na tagpong kanilang pinagsasaluhan ni Luke kagabi. Kinapa niya ang katabing lugar na hinigaan ng binata. Wala na ito sa kanyang tabi, tila maaga itong umalis. Bigla siyang nakakaramdam ng lungkot sa naisip. Hindi man lang nito hinintay ang kanyang paggising. Pagkatapos ng nangyari sa kanila bigla na lang itong nawala na hindi man lang nagpaalam. 'Kainis!' maktol niya. 'Kailan ka lang natutong magsesenti ha?' reklamo ng kanyang kabilang isip. Eh, sino ba kasing hindi magsesenti eh kaytamis ng pinagsaluhan nila kagabi tapos bigla na lang itong aalis kinaumagahana o baka madaling araw pa yon umalis. Napasimangot tuloy siya. Nagmamaktol na bumaba siya sa kama at
TULUYAN nang nawala sa sariling katinuan si Zarah ng sandaling yon. Tila saglit na tumigil sa pag inog ang mundo niya nang tuluyang sakupin ni Luke ang nakaawang niyang mga labi. His lips touching hers with so much love and tender. When Luke was kissing her, she immediately felt a familiar heat that suddenly spread throughout her body. Nagsimulang haplusin nito ng marahan ang bisig niya paakyat sa batok while kissing her passionately. "Ara, I missed you so much. You have no idea how much I long for this to happen between us again." Luke said as they were in the midst of their kisses. Tila unti-unti na ring nalulunod si Zarah sa kakaibang sensasyong nararamdaman. Hinila siya ni Luke sa loob ng bathtub na magkahinang parin ang kanilang mga labi. Ni hindi niya nararamdaman ang lamig na nagmumula sa tubig dahil masyado ng alipin ang kanyang sistema sa kakaibang init na nagsisimulang namumuo sa kanyang katawan. Init na tanging si Luke lamang ang may kakayahang makapagbibigay non
"MAARI bang dito muna ako matutulog kahit ngayong gabi lang, Ara?" Tanong ni Luke sa kanya pagkatapos nilang maghapunan. Kakalabas lang nito mula sa kuwarto ng kanilang anak. Pinatulog muna nito si Leanne bago sila nag pasyang lumabas ng bahay upang makapag-usap. Mas pinili nilang sa labas mag-usap dahil baka magising si Leanne at maririnig nito ang kanilang pag uusapan. "That's what Leanne's asked for so who am I to stop it. I don't want to be the one opposing everything my child wants, Luke. And I also know that my daughter longs for our time, which is why I let it be." marahan ngunit may diin ang mga salitang binitawan niya. "Thank you," Mahinang tugon nito at bakas sa mukha ang kasiyahan sa kanyang sagot. "Ano nga pala ang gusto mong pag usapan natin?" tanong nito. Sinabi niya kasi kanina na may pag usapan sila kapag natulog na ang bata. "Nais ko sanang pag-uusapan ang tungkol kay Leanne. Hinahanap ka ng anak ko lalo na sa tuwing hindi ka makabisita kaya naisip kong ayu
ZARAH"DADDY!!" Masayang sigaw ni Leanne pagkakita nito sa ama sa may hamba ng pintuan. Dalawang linggo nang hindi ito napadalaw. Kaya labis ang pananabik ni Leanne na makita ang ama. Kahit halos araw-araw naman itong ka-usap ang ama sa phone. Pagkatapos ng mga nangyayari sa clinic. Hindi na ito nagpapakita sa kanya. Nakapagdesisyon siyang bumalik sa bahay at dito na matutulog sa gabi. Hindi niya alam kung bakit tila pakiramdam niya ay napapahiya siya sa sarili sa huling turan ni Luke. Na mas pinili niyang magpakalayo at umiwas dito kesa ang makasama ang anak niya. Ilang beses niyang pinag-isipan yon at aminado siyang tama nga ito. Kung bakit niya nagawa yon gayong wala namang ibang mas mahalaga sa kanya maliban sa kanyang anak. Kaya nga niya piniling umuwi sa bansa dahil nais niyang mabigyan ng sapat na oras ang kanyang anak, pero ano itong ginagawa niya. Nandahil lamang sa kakaiwas sa isang tao ay nagawa niya ring tikisin ang anak. Hindi niya ba kayang isaalang-alang ang sarili
INIHANDA niya ang sarili sa posibleng mangyayari. Hindi maaring wala siyang gagawin, kailangan niyang kumilos. Sabik na siyang makita at makilala ang kanyang anak. Kaya palihim siyang pumunta sa school na pinapasukan nito. Noong una ay napakailap nito sa kanya dahil mahigpit raw itong pinagbabawalan na huwag makipag-usap sa mga taong hindi kakilala. Ngunit pursigido siya, kung anu-ano na lamang ang kanyang naisip na paraan upang sa ganon makakalapit siya sa anak. Kinausap niya si Mr. Smith. Ne-rekomenda niya ang paaralan na pinapasukan ng kanyang anak upang maisali ito sa mga paaralang ini-sponsoran ng kompanya. At dahil doon ipinakilala siya sa faculty staff bilang isang sponsor. And he is no longer a stranger in the eyes of his daughter anymore. Doon nagsisimula ang lahat. Kinuha niya ang loob ng kanyang anak upang magtiwala ito sa kanya. Halos araw-araw niyang ginawa yon. Inaabangan niya palagi si Leanne sa tuwing pumasok ito hanggang sa uwian. Nakuha niya rin ang loob ng bant
"B-BRO, Luke?!" Gulat si Lander pagkabukas niya ng pinto naroon ang kanyang kapatid na si Luke. Ito ang unang beses na napagawi ito sa condo niya. "Boogss!" Sapol ang kanyang panga nang biglang suntukin siya nito. Napaupo siya sa sahig habang sapo ang parteng sinuntok ng kapatid. "How dare you lie to me, Lander!" galit nitong saad. Nakuha naman niya ang ibig nitong sabihin. Alam niya na si Luke ang sakay ng kotseng bumusina kanina sa parking lot. Alam niya rin na nasa bansa ito dahil tinawagan siya ng mommy niya sa planong pagpunta nito sa Amerika. Hindi naman napigilan ni Luke ang nararamdamang galit sa oras na yon. Pakiramdam niya niloloko siya ng kapatid. "Why? Why didn't you tell me that Zarah was just here?! Why didn't you say anything about it when you came home and I asked you?" sunud-sunod ang kanyang mga tanong at naniningkit ang mga mata dahil sa sobrang galit. Ngumisi lang ang kanyang kapatid. Ni walang bakas sa mukha ang paghingi ng paumanhin. Bagkus nilabanan pa
MR. SMITH and I was currently had a meeting to the one of the director from the hospital. They talked about the capacity to accommodate patients daily and whether the number of doctors and nurses available was sufficient. Actually, this hospital was lack of health proffesionals. Kailangan nitong mag-hire ng mga foriegn doctors and nurses dahil hindi sapat ang mga aplikante sa bansang ito. Lalo na daw ngayon na may iilang doctors na rin ang nagreretiro at mayroon ding nagresign. Marahil ay dahil hindi maakakayanan ang sobrang puyat dahil sa dami ng pasyente. So they discussed the option of recruiting foriegn applicants. Nagbabahagi rin siya ng ilang mga kaibigan at kakilalang mga doctor na puwedeng i-hire. After discussions they signed sponsorship agreements. Although mayaman naman ang bansang Amerika dahil suportado naman ng gobyerno ang mga pampublikong komunidad. Kinulang lang talaga sa manpower ang bawat komunidad sa naturang bansa. Siya na ang kusang nagbigay dito ng envelope