Puwede na kaya silang magtabi? Ano sa tingin niyo?
KINABUKASAN ay maagang nagising si Zarah. Pagkatapos niyang maligo at mag ayos sa sarili ay lumabas na siya at tinungo agad ang kuwarto ng anak niyang si Leanne. Natutulog pa ito pagdating niya at nawala na rin ng tuluyan ang lagnat nito. Bumaba siya sa kusina upang magluto. Baka gugutumin na ang anak niya pagkagising kaya kailangang makapagluto siya ng maaga. Abala siya sa pagluluto kaya hindi niya napansin ang pagdating ni Luke sa kusina. "Good morning! Anong niluluto mo?" Tanong nito sa kanyang likuran na bahagya niyang ikinagulat. Masyadong ukupado ang isip niya sa pagluluto kaya hindi niya agad ito napansin. "Nagluto ako ng almusal baka kasi maagang gutumin si Leanne hindi pa naman masyadong karamihan ang kanyang nakain kahapon." tugon niya. "O ba't napaaga ang gising mo? hindi mo ba nagugustuhan ang kuwarto mo? Pasensiya niya hindi naman kasi ganon kaganda at kalakihan ang silid na yon ikukumpara sa kuwarto mo sa mansiyon." Sabi niya na may kakaibang himig. "No, I
LUMIPAS ang mga araw nananatiling ganoon pa rin ang set-up sa pagitan ni Luke at ng kanilang anak na si Leanne. Habang tumatagal mas lalong napalapit ng husto ang mag-ama sa isat-isa. Ginagawa ni Luke ang lahat upang makakabawi sa lahat ng pagkukulang nito kay Leanne. At ilang beses rin itong nagtangkang siya'y kausapin. Ngunit maagap siyang umiwas dito. Iniiwasan niyang magkaka-iinitan na naman sila ng ulo. At sa tingin niya ay hindi nakakahealthy yon kaya mas mabuti na lang sigurong umiwas at magiging civil na lang sa isat-isa kapag nasa harapan ng anak. Ngunit sa mga susunod na araw ay akala niyang maging ganon parin sila na walang pagbabago ang trato nila sa bawat isa pero nararamdaman niyang tila bumabawi si Luke. Wala man silang imikan ngunit idinaan naman nito sa mga kilos. Pagkagaling ni Luke sa trabaho sa bahay agad ito dumeretso. Binuhos nito ang mga natitirang oras sa pagbobonding ng anak. Tumulong pa ito sa mga gawaing bahay. Lalo na sa pagluluto at paglalaba. Pag
HINDI inaasahan ni Zarah ang biglang pagbisita ng kaibigang si Lander sa clinic ng araw na yon. Kakagaling lang nito sa Amerika. Isang buwan nang huling nakita niya ito noong tinatakasan pa lamang nila si Luke sa mansiyon ng mga magulang. Pagkatapos non ay lumipad na ito papuntang Amerika dahil sa kompanyang pinamahala nito kaya minsan na lang silang nagkikita. At hindi rin sila nagkakaroon ng panahon na magtatawagan sa phone dahil pareho silang abala sa trabaho. "Lander!" masayang bulalas niya nang pumasok ito sa kanyang opisina. May dala itong bulaklak at siyempre hindi rin mawawala ang card nito tila ginawang libro sa daming tula. Tawa siya ng tawa habang binabasa paisa-isa ang bawat estanza. "Alam mo, next time wag mo na akong dalhan ng card kundi poetry book na lang ang dadalhin mo upang tuluy-tuloy ko ng basahin." Tatawa-tawang saad niya dito. Nauna pa kasi niyang basahin iyon kesa salubungin ito ng yakap. Ngumisi naman ito na tila aliw na aliw sa kanya. "Kumusta nama
HINDI ito ang unang beses na umattend ng party si Zarah. Nakailang party na rin ang kanyang na-attend noon sa Amerika pero tila kinakabahan pa rin siya. Marahil ay dahil sa tagal na ring hindi siya gumagala sa mga ganitong event kaya siguro hindi niya naiiwasan na kakabahan. Sinundo siya ni Lander sa bahay kaya hindi na siya nagdala ng sasakyan. Ipinagpasalamat niya rin na wala si Luke kaya walang asungot. Suot niya ngayon ang isa sa naging prestihiyosong gown na galing pang Dubai. Ito ay gawa pa mismo ng sikat na designer na si Michael Cinco. Ibat- ibang malalaking personalidad ang naging kliyente ng naturang designer. Kahit ilang mga sikat na artista ay dito nagpapagawa ng mga nagugustuhang design. Regalo ang gown na iyon noong isang beses na nagkakaroon sila ng doctors conference sa Dubai. At lahat ng mga representanteng babae ay nakakatanggap ng regalo at siya ang pinakamsuwerteng nakakatanggap ng limited edition na denisenyo mismo ng naturang designer. Mayroong kalapit na d
NAKAPAGPAALAM na sila ni Lander sa mga magulang nito. Palabas na sila ng hotel patungo sa parking lot. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa bisig ni Lander. Kumukuha siya dito ng lakas upang makapaglakad ng maayos. Sumakit na kasi ang mga paa niya dahil sa suot niyang sandal na may apat na pulgadang takong. Hindi siya sanay magsuot ng ganon kaya naninibago ang kanyang mga paa. Tila nararamdaman naman iyon ni Lander. "Masakit ba ang mga paa mo?" tanong nito nang mapansin ang paika-ika niyang paglakad. "Oo, nakalimutan ko kasing magdala ng flat footwear", tugon niya na kadalasan naman niyang ginawa dati kapag umaattend siya ng ganoong event, ngayon lang niya nakaligtaang magdala. "Kaya mo pa ba? Bubuhatin na lang kita." Nag aalalang tanong nito. Medyo malayo pa ang kinaroroonan ng kotse ni Lander kaya sigurado siya pagdating doon mamaltos na naman ang paa niya. Hindi na nito hinintay ang kanyang response. Binuhat na siya nito kaya napakapit na lang din siya sa leeg ng binata dala ng
LUKE?!" bulalas ni Zarah. "Yes, it's me. Why are you so surprised? Did you expect na bumalik ang kapatid ko?" Antipatikong tanong nito. "Why did you come here?" tanong niya. "Lander just came from here, then why can't I?" "Hinatid ako ni Lander kaya siya naparito!" Matigas niyang sagot dito. "Were you just dropped off, or did you two do something sneaky in here? ha, Zarah?" galit nitong tanong. "What are you talking about? Wow huh! bilib din ako sa dumi ng utak mo, Luke. At ano naman ang pakialam mo? As far as I remember pag-aari ko ang clinic na to at karapatan ko kung sino ang papasukin ko o hindi!" nangagalit niyang sagot. "Does it mean kaya ka gustong dito tumira dito ay para magkakaroon ka ng oras na makakasama ang mga lalaki mo, ha, Zarah? Ilan ba sila? Mas importante ba sila kesa makasama mo ang anak mo? Ipinagpalit mo lang ba ang oras na sana ay para kay Leanne pero mas pinili mong ilaan sa ibang lalaki. Ganoon ba, ha?!" Umigkas ang kamay niya sa mukha ni Lu
I'M REALLY SORRY, Zarah, I'm so sorry! Hindi ko alam na ganon ang mga nangyayari. Akala ko ay okay lang sa'yo ang lahat at naiintindihan mo ako. Akala ko ay hindi ka sinasaktan ni Angela." Madamdaming nitong saad. "Dahil siya lang ang mahalaga sa'yo, Luke. Dahil siya lang ang nagpapasaya sa'yo at hindi mo na magawang lumingon sa'kin. Hindi mo man lang nagawa na ako'y kumustahin dahil siya lang ang nakita mo, siya lang ang lahat para sa'yo!" Nasasaktan niyang wika. "No, Zarah, You didn't know what happened after you left me." "Do I need to know it, Luke. Kailangan ko pa bang malaman kung gaano ka kasaya nang pagkawala ko? Kung paano kayo nagdiwang ni Angela? Ha?" Mapait niyang saad. "No! It's not that. It's not what you think really happened. Naging gago ako noon dahil saka ko lang narealized ang lahat na wala ka na. Hindi mo alam kung gaano ko pinagsisisihan ang lahat ng yon." "May magagawa pa ba ang mga pagsisisi mo?" "Zarah, wala akong nagawa noon dahil masyado akong nag
LUKE LAGLAG ang mga balikat ni Luke na umuwi ng gabing iyon. Hindi niya lubos maisip na magagawa iyon ng itinuring niyang mabait at mahinhin na babaeng si Angela. Ang babaeng pinaglaanan niya ng kanyang pagmamahal sa mahabang panahon. Parang tinutusok ng maraming beses ang puso niya sa mga isinalaysay ni Zarah. Paano ito nagawa sa isang babaeng itinuring niyang may ginintuang puso? Is she just pretending to be innocent, but is actually a snake in disguise? Ang laki ng kasalanan na kanyang nagawa kay Zarah. Bakit niya ito nagawa sa babaeng kanyang tunay na minahal? "So, anong plano mo ngayon, Dude? Wala ka parin bang balak na sasabihin ang totoong nangyayari sa pamilya niya?" tanong ni Briggs. Nasa condo siya ngayon ng kanyang kaibigan dito siya dumeretso galing sa clinic ni Zarah. Wala siyang ibang makakausap maliban dito. Mapagkatiwalaan si Briggs at ito lang ang may alam sa lahat ng sekreto niya. "I don't know. Hindi pa rin niya ako matanggap, Dude." Mapait niyang sagot dito.