Pagkatapos ng mahaba at stressful na linggo, I finally had a day off. Matagal ko nang hindi nararanasan ang ganitong kaluwag, kaya naman nagpasyang mag-relax ako ng kaunti. Wala si Mr. Martinez sa office dahil out-of-town meeting daw siya with some business partners, kaya perfect timing para makapag-unwind.Naisip kong pumunta sa isang lugar na hindi ko madalas puntahan—isang art gallery na nasa tapat ng isang boutique café. Matagal ko nang gustong makabalik dito, pero lagi akong natatambakan ng trabaho. Pero ngayong malaya ako sa lahat ng mga email at report, nagpaalam ako sa aking sarili na maglaan ng oras para sa sarili.Pagdating ko sa gallery, binati ako ng malamig at tahimik na ambience. Na-feel ko agad ang peace na hinahanap ko. The soft lighting highlighted the various art pieces scattered around the spacious room. Minimalist ang vibes ng lugar, pero each painting seemed to hold a deep story.Lumapit ako sa isang malaki at abstract na painting na may shades of red, blue, at gr
After that unexpected coffee date with Mr. Martinez, I couldn’t stop thinking about how differently he behaved outside of work. His aura was lighter, more human—far from the stern, all-business demeanor he usually wore like armor. Despite my confusion and mixed emotions, I decided to shift my focus back to work. Pero ang plano kong bumalik sa daily grind ay biglang nagbago nang makatanggap ako ng tawag mula kay Grace, one of my closest friends from college.“Eve! Long time no see!” narinig ko ang excited na boses ni Grace sa kabilang linya.“Grace! It’s been a while. How have you been?” tanong ko, already feeling excited sa biglaang tawag niya.“Well, I’m good! I’m in town for a few days and I thought of inviting you to a weekend getaway. Alam kong sobrang busy ka sa work, but you need a break, girl! It’s going to be fun, I promise!”Napatingin ako sa calendar ko. Weekend. Walang meetings. No major reports due. I was about to decline, knowing how much work usually piled up after a bre
Pagkagising ko kinabukasan, naamoy ko ang simoy ng dagat na pumapasok sa bintana ng aming beachfront villa. Ang araw ay pumasok sa kwarto, nagbigay ng mainit na liwanag na nagpatanggal ng anumang pagod ko. Naghunhugas ako ng mukha at nagdesisyong mag-kape sa labas habang ang iba ay tulog pa.Habang umiinom ako ng kape sa patio, pinagmamasdan ko ang kagandahan ng dagat. Ang mga alon ay dumarampi sa buhangin, at ang mga ibon ay naglalaro sa hangin. Nakakarelaks talaga ang view, at naiisip ko ang pag-uusap namin ni Mr. Martinez kahapon. Hindi ko mapigilang mag-isip kung ano nga ba ang ibig niyang sabihin nung sinabi niyang mag-let go ng past. Ang tinutukoy ba niya ay ang nakaraan niya kay Sophia o may iba pang ibig sabihin?Pagkatapos ng breakfast, naisipan namin ni Grace at Leo na mag-explore sa paligid. Nagpunta kami sa lokal na market, tinikman ang mga local delicacies, at naglakad-lakad sa isang scenic viewpoint. Napaka-enjoy ng araw na iyon, at feeling ko, magandang pantanggal stress
Pagkatapos ng maginhawang weekend, nagising ako nang maaga sa umaga ng Lunes. Ang araw ay nagsimula na may maliwanag na sikat ng araw na pumapasok sa kwarto ko. Ang mga alaala ng bonfire party noong nakaraang gabi ay nasa isip ko pa rin, lalo na ang mga sandaling iyon kasama si Mr. Martinez. Ang mga pakiramdam ko ay magaan at positibo, ngunit alam kong kailangan kong muling mag-focus sa trabaho.Pagkatapos ng mabilis na breakfast, nag-ayos ako at naglakad papunta sa opisina. Habang nagmamaneho ako, iniisip ko kung ano ang mga hamon na maaaring harapin ko sa linggong ito. Ngayon ay balik na sa normal ang lahat, at gusto kong magpatuloy sa magandang simula ng weekend.Pagpasok ko sa opisina, nakita ko si Mr. Martinez na abala sa kanyang mesa, puno ng mga dokumento at reports. Bago ako naglakad papunta sa aking desk, tinawag ko ang pansin ni Mr. Martinez sa pamamagitan ng pag-knock sa pinto ng kanyang opisina.“Good morning, Mr. Martinez,” bati ko, may ngiti sa aking mukha. “May mga docu
Pagdating ko sa opisina kinabukasan, naramdaman ko ang bagong enerhiya mula sa art exhibit na pinuntahan ko noong nakaraang araw. Ang mga oras ng pagpapahinga at mga bagong karanasan ay tila nagbigay sa akin ng bagong pananaw at sigla. Habang pumapasok ako sa lobby ng opisina, natanaw ko si Mr. Martinez na abala sa kanyang trabaho sa kanyang opisina. Nagdesisyon akong magtungo sa kanyang opisina upang mag-update tungkol sa ilang mga tasks na dapat kong ayusin."Good morning, Mr. Martinez," bati ko, pumasok sa kanyang opisina. "May ilang bagay akong kailangan ipagbigay-alam sa iyo.""Good morning, Evelyn," sabi niya, tinataas ang tingin mula sa kanyang computer screen. "Pumunta ka, umupo ka."Umalis ako sa harap ng mesa niya at umupo sa upuan na malapit sa kanya. "Nais ko sanang ipakita sa iyo ang mga bagong report na ginawa ko para sa proyekto. May ilang updates na kailangan mong malaman."Ipinasa ko ang mga dokumento sa kanya at tiningnan niya ang mga ito ng maigi. "Mukhang maayos an
Pagpasok ko sa opisina kinabukasan, agad kong naramdaman ang tensyon sa hangin. Si Mr. Martinez ay nasa harap ng conference table, naghahanda para sa isang malaking presentation. Isa sa mga kliyente namin, si Mr. More, na asawa ni Sophia, ay naroon din, kasamang ibang mga board members. Alam kong magiging crucial ang meeting na ito para kay Mr. Martinez, at kailangan niyang ipakita ang pinakamagandang performance niya.Tahimik akong naupo sa likod ng conference room, nagmamasid. Mukhang composed si Mr. Martinez, kahit alam kong hindi madaling makatrabaho ang asawa ng ex-girlfriend niya. Hindi man siya nagpapakita ng anumang emosyon, alam ko mula sa mga dati naming pag-uusap na hindi siya basta unaffected sa presensya ni Sophia at sa bagong realidad ng kanilang sitwasyon."Alright, let's get started," sabi ni Mr. Martinez, ini-scan ang room ng mga executives at clients. "Our proposal for this project is innovative and scalable. With the strategies we've laid out, your company stands to
Bago pa ako makapagsalita, dumating na ang pagkain namin. Inilapag ng waiter ang mga pinggan sa harap namin, at agad na bumalot ang mabangong aroma sa buong paligid. Paborito ni Mr. Martinez ang steak, at napansin kong may wine rin sa gilid ng mesa, bagay na hindi ko inaasahan.Tahimik kaming kumain sa loob ng ilang minuto, pareho kaming tila nasasarapan sa mga pagkain. Pero habang kumakain, hindi ko maiwasang bumalik sa mga sinabi niya kanina tungkol sa pag-move on. Naisip ko ang sarili kong mga pinagdaanan, lalo na kay Kurt, ang dati kong nobyo. Napatitig ako sa wine glass ko, iniisip kung talaga bang makakalimutan ko rin ang lahat ng sakit gaya ng ginagawa ni Mr. Martinez.“Evelyn,” biglang tawag niya sa akin, binasag ang katahimikan.Tumingin ako sa kanya, medyo nagulat sa biglang pagtawag. “Yes, sir?”“I don’t want to talk about business tonight,” sabi niya, medyo seryoso. “Let’s talk about something else. Something lighter.”Napangiti ako nang bahagya. "Well, ano pong gusto niyo
Kinabukasan, dumating ako sa opisina nang maaga tulad ng dati. Pero kahit maaga pa, alam kong may kakaibang nangyari mula sa gabing iyon. Hindi ko maiwasang maalala ang mga naging usapan namin ni Mr. Martinez. May kakaibang pakiramdam sa loob ko—parang hindi na lang ako basta empleyado niya, parang may mas malalim na koneksyon sa pagitan namin.Pagpasok ko sa loob ng opisina, nandoon na si Mr. Martinez, nakaupo sa kanyang desk at tila abala sa pagbabasa ng ilang papeles. Bumati siya sa akin ng isang mabilis na tingin, pero napansin ko ang kakaibang init sa kanyang mga mata. Hindi ito tulad ng dati na parang walang emosyon, ngayon ay parang mas kalmado at mas personal."Evelyn," tawag niya habang ako'y papalapit. "Can you come here for a minute?"Agad akong sumunod at tumayo sa harap ng mesa niya. “Yes, sir?”Tumingin siya sa akin, at sa unang pagkakataon, tila hindi siya ang cold, detached na boss na nakilala ko. May kakaibang lambing sa kanyang tinig. “I just want to thank you again