STEFANO AVEDAÑO POINT OF VIEW BULLSHIT! IT'S A BULLSHIT! Nanganak na si Cassandra at hindi ko maunawaan kung bakit hindi man lang siya nakitaan ng pagkamuhi saan. Like, bakit hindi siya galit? bakit sa halip na murahin niya ako at pagsalitaan man ng masakit. Dapat ganun dahil deserve ko iyon! Pero hindi, eh. Hindi ganoon ang nangyari. Kung tignan niya ako ay para wala man lang kaming nakaraan. Na parang wala akong sugat ba iniwan sa kaniya. Iniwasan niya lang ako at hindi ko inaasahan na magagawa niyang magsinungaling para tigilan ko ang pangungulit niya tungkol sa anak namin. Natawa na lang ako sa aking isipan. "Seryoso ba? parang hindi ako sanay na ganiyan ka ka-seryoso magsalita." sa isip-isip ko. Oo. Hindi maganda ang nagiging paghihiwalay namin pero mali naman na palabasin niyang patay na ang anak namin. Sa tingin niya paniniwalaan ko yon? Hindi ako tanga! maaaring gago ako pero hindi ako tanga. Paano ko paniniwalaan ang sinasabi niya na wala na ang anak namin kung na
DERIE MAY VEGAS POINT OF VIEW Hindi ako galit sa kasambahay namin sa kung ano nang nasabi niya na nakasama ng loob ko. Siguro ay malayo na nga talaga ang itsura ko ngayon sa dating ako. Nandito na ako ngayon sa kwarto namin ni Stefano at nakatayo sa harapan ng salamin. Its a full body size mirror at nakikita ko ang kabuuan ko. Oo nga. Malaki na nga ang pinag-iba ng katawan ko. Nagsasabi lang ng totoo ang aming kasambahay. Malaki na nga talaga ang nilapad ko at halos Malaki na talaga ang ipinangit ko. Marami akong adjustment ngayong nagdadalang tao ako. Proud naman ako dahil kahit na magbago pa ang katawan ko at hindi man bumalik sa dati ay ang mahala is maipanganak ko ng safe at healthy ang baby namin ni Stefano. Nakita ko kung gaano na siya kasabik maging isang ama at magpakaama. Me, my self, I can't wait also to see my child. Paniguradong mas magiging masaya ang pagsasama namin ni Stefano kapag naipanganak ko na ang aming anak. Ayoko kasing nakikita na hinahabol niya si Cassa
CASSANDRA POINT OF VIEW Kung kailan nag-momove on na ako saka naman ganito at kinukulit ako ni Stefano in a way na iba ang nagiging dating sa akin. Matagal ko nang natanggap na ganun siya at hindi na siya gaya ng dati. I love Paul at hinding-hindi na ako makakahanap ng kagaya niya kaya hindi na ako magiging marupok kay Stefano. Bakit ganun? matagal ko na siyang nakalimutan pero ngayong magkasama kami ay hindi ko pa rin maiwasan na purihin siya. Na tila may kakaiba na naman sa aking pakiramdam. Alam kong mayroon pang kaunti dito sa puso ko na puwang si Stefano. Naging magkarelasyon kami sa loob ng 3 taon at hindi basta-basta mabubura ang pinagsamahan namin dito sa akin. But I have Paul now. Naranasan ko na yung mahalin ng tama at maalagaan nang husto. I tried all My Best para maipakita kay Stefano na wala na siyang dating sa akin. Pinipilit niya akong paaminin sa isang bagay na inamin ko na. Na wala na kaming anak at wala na siyang obligasyon sa akin. At ang nakakaloka ay iy
Huli na nang mabasa ni Stefano ang nangyari sa asawa. Kaagad niya itong tinawagan hanggang sa ang katulong ang nakasagot at sinabi nito na nasa maayos na kalagayan ang kaniyang mag-ina at pauwi na rin daw sila. Napanatag man si Stefano dahil nasa maayos nang kalagayan ang kaniyang mag-ina ngunit naroon pa rin ang konsensiya niya sa nangyari. Pakiramdam niya ay wala na naman siyang kwentang asawa kay Derie. Yung pakiramdam ni Stefano ay naroon yung hindi mapakali. "Ayoko nang magkamali! Ayoko nang sirain ang tiwala ng asawa ko!" ito yung paulit-ulit niyang sinasabi. God knows na wala naman siyang masamang ginawa ngayong gabi. Kung uminom man siya at nagpaalam naman siya kay Derie. Yung tungkol naman sa paghahalikan nila ni Cassandra, hindi niya inaasahan iyon at hindi niya ginusto. Nagalit pa nga siya pero still, naguiguilty pa rin siya sa nangyari. Hanggang sa nakauwi na rin ng bahay ang kaniyang asawa. Siya mismo ang sumalubong dito ngunit dahil nga nakainom siya ay ang mga ka
Si Andrei at Alfa ay halos magkasintahan edad lamang dahil halos limang buwan lang ang pagitan nila. Mahirap intindihin para sa iba pero para kay Derie at Stefano ay hindi na kailangan pang ipaliwanag sa tao kung bakit may anak sila na parehas lang ang edad halos pero hindi naman kambal. Ang importante sa kanila ay pinalaki nila ito ng puno ng pagmamahal. Pantay ang pagtrato at Parehong ibinibigay ang gusto. Lumaki ang dalawang bata na magkasundo naman. Si Andrei, kahit na medyo may katigasan na ang ulo pagtungtong ng high school ay pagdating kay Alfa ay napaka maalaga nito. Hindi siya pumapayag na may aapi dito o may mang aaway. Si Aifa kasi ay lumaking sakitin. Mahina ang pangangatawan at lampa. Kaya naman over protective sa kaniya ang kaniyang kapatid na si Andrei lalo na sa mga lalaking nagpapakita ng pagkagusto sa magandang dalagita na si Aifa. "Hoyy! tigilan niyo ang kapatid ko kung ayaw niyong ako ang makaaway niyo. Hindi pa pwedeng ligaw ang iyan." matapang na pagsita
KINABUKASAN Sabay-sabay na nag-aalmusal ang pamilya. Si Stefano at Derie ay nag-uusap tungkol sa ilang mga bagay-bagay habang ang kanilang anak naman ay walang imikan. Nagsimula at natapos kumain ay hindi nag-uusap. Hanggang sa makapasok sila sa eskwelahan. Si Andrei at Alfa ay parehong nasa ika apat na sekondarya. Graduating sila pareho. Tiniis talaga ni Alfa na hindi kausapin ang kaniyang kapatid. Pagdating nila sa school ay mabilis na hakbang ang ginawa niya para agad na malampasan si Andrei. Sa kanilang roon ay naroon ang kaniyang mga kaibigan. Mga kaibigan na ayaw ng kapatid niya na kasamahin niya. "Hi, Alfa! Anong problema ng kapatid mo kahapon? bakit parang galit yata siya? magkaaway ba kayo?" tanong ng isa niyang kaibigan. "Hindi. Ganoon lang talaga yon." Sagot naman ni Alfa sabay baba ng kaniyang bag sa upuan. Andrei is a campus heartrob at kaya siya kinakaibigan ng mga Classmate niya ay dahil gusto ng mga ito na mapalapit sa kapatid niya bagay ba hindi alam ni
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. Inintay ko lang makatulog ang mommy at daddy at bumalik na akong muli sa kwarto ng aking kapatid na si Alfa. May sakit siya at gusto ko siyang Alagaan. Wala akong paki kung mahawa man ako. i am worried. Pagbukas ko ng pinto ay naroon at natutulog pa rin siya. Nakatalukbong ng kumot. Hindi ko siya ginising at hinayaan ko lang siya na mamahinga. Naupo lang ako sa upuan sa tabi ng kaniyang kama at nag-antay kung kailan siya magigising. Nakatingin lamang ako sa Nakatalukbong ng kumot niyang katawan hanggang ilang oras din akong ganoon at parang tinablan ng antok. Dahil pinili kong samahan si Alfa ngayong may sakit siya ay sinabi ko na sa sarili ko na dito na rin ako magpapalipas ng gabi. Sa tabi niya. Normal lang ito sa amin at sa mga magulang namin dahil Super close nga namin. Maya maya pa ay tinabihan ko na siya at niyakap. Nang maramdaman kong "b-bakit parang...." Bakit parang unan kako ang katawan ni Alfa. Sobrang lambot. Para makita ko ang akin
"Mommy, i'm sorry... i lied. Sorry kasi umalis ako nang hindi nagpapaalam.. Alam ko naman po kasing hindi niyo ako papayagan. Sorry po dahil nagsinungaling ako. Uminom po ako ng alak out of curiousity. Dahil dito nagalit tuloy si Andrei sa akin and worst is napaaway pa siya dahil lang sa akin. Sorry po talaga!" Inamin naman ni Alfa kaagad sa harap ng kaniyang mga magulang ang maling nagawa. Ngayon na medyo nahimasmasan siya ay ngayon niya narerealize na mali ang mga nasabi niya rin sa kuya niya. Nagmmagandang loob lang naman ito pero masasakit na salita pa ang isinukli niya. "ANO?!! AT KAILAN KA PA NATUTONG MAGSINUNGALIMG SA AMIN, ALFA? MY GOD NILOKO MO KAMI. ANG SABI NO SA AMIN AY MAY SAKIT KA TAPOS GANITO KA UUWI? AT ANONG SINASABI MONG NAPAAWAY SI ANDREI?" "Sorry po talaga, hindi na po mauulit. Napaaway si Andrei dahil sa akin. Nagalit siya sa mga kaibigan ko dahil sa pag-aya at pagpapainom sa akin. Mommy, im really sorry po talaga. Gusto ko lang naman po maranasan ang gumimik.