ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. ITS GOOD TO BE BACK. Sa wakas ay nakauwi na rin ako sa mansyon. Iba pa rin talaga kapag bahay mo na ang inuwian mo. Maraming gumugulo at katanungan sa isipan ko pero iba pa rin sa pakiramdam na makita at makauwi sa bahay mo. Maswerte akong nakaligtas mula sa isang malagim na aksidente. Ayaw ng mga Doktor ko na pag-usapan pa ang nangyari noong araw na iyon dahil makakasama daw sa mental health ko. Pero paano kaya yon? Paano ko malalaman ang rason kung paano kami naaksidente. Hindi ko kasi maalala kung paano kami nabangga. Ang tanging naaalala ko lang ay yung si Alfa. Si Alfa na mahal na mahal ko. Hindi ko na lubos na maalala kung ano ba ang mga nangyari noong araw bago ako naaksidente basta ang naaalala ko lang ay kumain kami ng Lunch ni Alfa at the rest is blangko na. Naaalala ko naman ang lahat. Itong bahay na ito, ang pangalan ko, at kung sino ako. Ako si Andrei Avendaño known as a youngest billionaire in the country. Naaalala ko pa kung anong k
- "The hardest thing about loving someone from afar is knowing that they are close enough to touch, but far enough to never feel." Nakahiga na sa ngayon niyang tutulugan si Dianne habang Yakap-yakap ang picture frame kung saan ay naroon ang larawan nila ng asawang si Andrei. Masaya siya na malungkot. Masaya dahil mabuti na ang kalagayan ni Andrei at the same time ay nalulungkot din siya dahil narito lang nga ang kaniyang asawa ngunit hindi naman niya ito o mayakap o maiparamdam man lang ang labis niyang pagmamahal dito. Ang hindi alam ni Dianne ay naroon lang si Andrei sa may pinto, nakatayo, at tahimik siyang pinanonood na umiiyak. Naguguluhan si Andrei sa mga nalaman mula sa mayordoma. Ang babae kasing nagpakilala na kaibigan 'daw' niya ay siya pala niyang asawa at nagdadalang tao sa kaniyang anak. Hindi malaman ni Andrei ang dahilan nito kung bakit inililihim pa sa kaniya nito ang tunay na katauhan. (biglang lumangitngit ang pinto) Biglang napapahid ng luha si Dia
Ako si Derie May Vegaz, 20 taong gulang, Ulilang Lubos at kasalukuyan na nagtratrabaho bilang isang florista sa isang kilalang flowershop sa lugar namin. Ipinanganak akong bulag mula pa noong pagkabata ko kaya kahit kailan ay hindi ko nasilayan ang mga mukha ng magulang ko. Namatay ang inay ko noong ako ay ipinanganak. Ang tatay ko lang ang nakasama ko at nagpalaki sa akin. Si Angelito Vegaz, isang mangingisda. Sa pamamagitan ng pangingisda ay itinaguyod niya ang pag-aaral ko. Bagamat hindi ko nakikita ang klase ng buhay na mayroon kami, alam ko at ramdam ko na mahirap lang kami. Kahit na dalawang beses lang kami nakakakain ng ama ko sa isang araw at minsan ay natutulog kami ng kumakalam ang sikmura, masaya pa rin kami ng itay. Palagi niyang sinasabi sa akin na balang araw ay papabor din sa amin ang tadhana. Ang importante raw ay magkasama kami. Mahal na mahal ko ang itay ko dahil palagi niyang pinaparamdam sa akin ang kaniyang pag-aalaga. Hindi ko man nakikita pero ramdam
May nadaanan akong isang flower shop kaya naisipan kong huminto para bumili ng bulaklak para kay Daddy. Isang linggo na ang nakalilipas nang lisanin niya ang mundong ibabaw. Namatay siya dahil sa labis na kalungkutan. Ang aking ama na si Don Louise Avendaño ang Gobernador dito sa lalawigan ng Bulacan. Isa siyang magiting at tapat na pinuno sa kaniyang mga nasasakupan. Matulungin siya sa mahihirap at may puso sa mga nangangailangan. Sa kabila ng kabaitan niya ay puro sama ng loob ang inabot niya mula sa mga mamamayan. Namatay siya nang maraming galit sa kaniya. Sa mga bagay na alam kong hindi naman niya gawain o ginawa. As his son, I feel bad because I couldn't do anything to save him from extreme sadness. For me, he didn't deserve to die in that manner. What's sad is that even though he's gone, the people who are angry with him and want to bring down the remaining Avedaños in our area haven't stopped. Ako naman ang gusto nilang isunod. Due to the consecutive death threats I have b
"Hindi mo ba kilala yong bumili na 'yon, Derie? Anak siya ng Gobernador natin. Ang lalaking iyon ay si Stefano Avedaño!" Pagsita ni Elsa sa dalaga matapos makaalis ni Stefano. "Ha? talaga po? Kung ganoon dapat po pala ay nagpakilala ako." wika pa ni Derie na tila hindi nakuha ang tono ng boses ng kaniyang amo. "Naku, at bakit pa? Masamang tao ang mga Avendaño. Hindi mo na kailangang kilalanin ang ganoong mga tao." Wika ulit nito sa dalaga na halos siraan na ang nga Avendaño. "Tita Elsa, mali po kayo. Hindi po masamang tao ang mga avendaño. Ako po mismo ang magpapatunay na mabuti sila. Manang, ang Gobernador po ang nagbayad ng operasyon ko para makakita ako." pagtatanggol ni Derie May sa mga Avedaño. Hindi niya alam kung bakit maraming mamamayan ng Bulacan ang galit na galit sa Gobernador at sa pamilya nito samantalang mabait naman ang pagkakakilala niya sa mga ito. Bilang isang mahirap, malaki ang utang na loob niya sa Gobernador na siyang tumulong sa kaniyang ama. "Siguro s
"Saan ka ba nanggaling? balit hindi ka umuwi? Alam mo bang magdamag akong nag-aantay sa pag-uwi mo? Hindi ako makatulog sa labis na pag-aalala. Ano ba, Derie? Bakit hindi ka magsalita?" Sermon sa akin ni Tita Elsa. Mataas ang boses niya pero alam kong totoo ngang inintay niya ako. Ito kasi ang unang beses ko na hindi umuwi ng gabi. Si Tita Elsa na ang tumayong parang pangalawa mi nang magulang dahil siya ang kumpkop sa akin noong wala akong ma takbuhan. Limang taon ba rin ako sa kaniya kaya alam kong para na ring anak ang turing niya siya akin. "P-pasensya na po, tita. Hindi na po mauulit. Medyo nasarap lang po ng kuwentuhan kami ng kaibigan ko kaya hindi ko na po nagawang umuwi. pasensya na po talaga." Kinailangan kong magsinungaling para hindi na humaba ang usapan. Kung aaminin ko kasi sa kaniya ang totoong nangyari kagabi at kung sino ang kasama ko ay tiyak na malilintikan ako. Wala naman kasing nangyaring masama. Ang totoo nga niyan ay napaka saya ko kagabi kasama si Stefano.
"Hindi niya sinabing liligawan niya ako pero umamin siya na may gusto siya sa akin. Pero bakit ang bilis? kahapon lang kami nagkasama tapos ngayon sinasabi na niyang interesado siya sa akin? Kahapon ang cold niya pero ngayon nagpapakita na siya ng pagtingin sa akin? Ano ba talaga? Dapat ko bang seryosohin ang mga sinabi niya?" wika ni Derie May sa kaniyang isipan. Balik-balik siya sa paglalakad. Hindi siya mapakali dahil nagwawala ang puso niya. kinikilig siya sa mga galawan ng binata ngunit naroon din ang kaniyang pagtataka. Bakit bigla bigla na lang itong nagpakita ng pagkagusto sa kaniya? Naiisip ni Derie May ba baka naglalaro lang ito ngunit iniisip niya rin na maaaring totoo nga ito sa mga pag-amin. Bagamat masyadong mabilis ang mga nangyayari ay tinignan na lang niya ito bilang... "Love is magic. Love is mysterious? kusa mo itong mararamdaman when the right persons comes. Siguro ako yung right person sa kaniya kaya agad niyang naramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso niy
Derie May POV Naiintindihan ko naman ang reaksyon ni Kim tungkol sa umuusbong naming pagtitinginan ni Stefano. Talaga naman kasing ka-kwestyon kwestyon. Pero ang hirap kasing ipaliwanag sa iba lalo ba at ako itong nakakaramdam. Kami lang ni Stefano ang nagkakaintinhan. Inihatid na ako ng kasamahan ko sa flowershop kasabay ng mga bulaklak sa mansyon ng mga Avedaño. Para kay tita Elsa ay parte lamang ito ng negosyo pero para sa akin ay paraan ito ni Stefano para makasama ako. Malakas ang kutob ko na props niya lang ang mga biniling bulaklak. Gusto niya lamang akong makasama ngayon. Pagdating ko sa mansyon ay iniwan na ako ng kasamahan ko matapos niyang maibaba ang pagkarami-raming bulaklak. Ako naman ay napatingin sa lawak ng hardin na aking aayusan. Nagdadalawang-isip pa nga ako kung magsisimula na ba akong mag-ayos o pupuntahan ko na si Stefano sa loob dahil alam ko naman na ako ang iniintay niya. Ilang sandali pa ay dumating na nga si Stefano. Nakapamulsa pa siya habang n