Si Stefano ang kasama ni Andrei na umalis patungong Amerika habang si Derie naman ang naiwan at kasama ni Alfa sa mansyon. Dahil minor pa itong si Andrei, kinailangan pang mamalagi ni Stefano doon ng mahigit isang buwan para ayusin ang pag-aaral nito at para na rin samahan ito at tulungan na makapag-adjust sa buhay na bagong haharapin ni Andrei doon. Mahirap ang kanilang naging sitwasyon pero kailangan nilang harapin. Tuloy lang ang buhay. Para sa mag-asawang Derie at Stefano ay ginagawa nila ito para na rin sa ikabubuti ng dalawa. Samantala, Hindi naka-move on sa ginawa sa kaniya ng kaniyang kaisa-isang kapatid. Andrei kissed her Without her permission and worst is ninakaw nito ang first kiss niya. Never in her entire imagination na hahalikan siya ni Andrei sa ganoong pamamaraan. Mainit, matamis, mapusok, hindi niya maintindihan. Hindi niya maintindihan ang naging pakiramdam niya during that kiss. Parang na-enoy niya but right after ay para siyang nasusuka dahil magkapatid
Lumipas pa ang mga araw at tiniis talaga ni Alfa si Andrei. She totally cuts all their Connection. No texts, no calls, no chats, no all. Nakabalik na si Stefano sa Pilipinas at naiwan nang mag-isa si Andrei sa Amerika. Pilit tinatanong ng mga ito ang anak na si Alfa kung ano ang nangyari at bakit hindi niya sinasagot ang tawag ng kapatid o magawa lamang itong kumustahin. Tipid ang naging sagot ni Alfa at hindi niya sinasagot ng diretso ang mga tanong ng magulang kung ano ba talaga ang naging problema? kataka-taka kasi na biglang naging ganoon na lang. Samantala, Ngayong gabi ay ang gabi kung saan magaganap ang seniors Ball nila Alfa. She prepared for this. Ito ang okasyon kung saan i-cecelebrate nila ang huling araw na pagiging mag-aaral nila sa sekondarya dahil bukas na rin ang araw ng kanilang pagtatapos ng high school. Alfa is very beutiful with her color baby Pink mini dress. Pink sandals at Pink na ribbon sa buhok nilang panali. Gliitered Pink naman ang kaniyang eyesh
Paano kung MAGMAHAL ka sa isang Taong "BAWAL" mahalin? tatanggapin mo ba siyang mawala para 'di magkasala o handa kang "MAGKASALA" huwag lang siyang "MAWALA"???? Forbidden love defies all boundaries, including time, distance, and societal restrictions, proving that love can conquer all. ______________________ Pero paano nga kung sa lahat ng taong mamahalin, bakit sa kapatid ko pa? Bakit sa hindi ko pa pwedeng mahalin? At first, akala ko ay pagmamahal lang ito bilang isang kapatid pero napatunayan ko na higit pa roon ang nararamdaman ko dahil sa kung anong nararamdaman ko noong nangahas akong halikan siya. May kuryente akong naramdaman at labis na kasiyahan sa aking puso matapos kong mapatunayan na iba na nga ang nararamdaman ko Literal na kakaiba dahil magkapatid kami sa ama. Na kahit pagbali-baliktarin ko ang mundo ay magkapatid kami kahit saan mo banda tignan. Na kung magpapatuloy itong nararamdaman ko ay ako lang itong mahihirapan. Tanggap ko na kung bakit niya a
STEFANO AVEDAÑO POINT OF VIEW Kahit pala ibigay mo sa kaniya ang lahat ng pangangailangan niya bilang anak, kahit ginawa mo pala ang lahat ng Best mo para hindi niya masabing may kulang, at kahit na iparamdam mo sa kaniya ng doble o Tripleng pagmamahal, may kulang at kulang pa rin siyang mararamdaman. hahanapin at Hahanapin niya pa rin ang tao na nagbigay sa kaniya ng buhay. Ito ang kaisa-isang hiling niya sa akin ngayong araw ng kaarawan niya. Sa dami ng maiisip niyang hilingin ay itong pinaka mahirap pa. Saan ko hahanapin ang babaeng hindi na nagpakita kailanman buhat nang iwanan niya ang anak namin. Hindi man lang nag-abala para dalawin o kumustahin man lang. "Kung iyon ang Wish mo anak ngayong birthday mo, sige, tutuparin iyon ng Daddy. Pero hindi ko pa maibibigay ngayon yon dahil hahanapin ko pa si Cassandra. Sa ngayon, mag-celebrate tayo. Saan mo gusto kumain?" Sa mga sinabi ko ay mas nag-focus siya sa pangalang Cassandra. "Nasaan na kaya ngayon si mommy Cassandra?
"Malaki na talaga sila, hindi na namin sila pwedeng turuan o utusan na mahalin o tanggapin na lang ang mga bagay na nariyan. Hindi namin sila pwedeng pilitin dahil may sariling desisyon na sila. Ito pala ang mahirap sa part namin bilang magulang. Ito yung masakit dahil kailangan naming tanggapin na darating ang araw na sila na ang masusunod sa buhay na gusto nila at kaming mga magulang ay walang ibang magagawa kung hindi ang suportahan na lamang sila sa kung anong gusto nilang gawin sa kaniya-kaniyang buhay. And that's life. Walang hangganan ang obligasyon namin bilang magulang pero may hangganan din pala ang pagiging anak nila." wika ni Stefano sa kaniyang isipan habang pilit na itinatatak sa isip ang mga bagay na dapat niyang maunawaan bilang magulang. "Hayop ka! Hayop ka, Paul! Hindi mo ba naisip ang mararamdaman ng batang iniwan ko roon? Wala akong pakialam kung kamuhian ako ng husto ni Stefano. Ang pakialam ko ay nasa batang tinanggalan mo ng pamilya. You think na anak pa rin an
Nagawang maglasing ni Stefano dahil sa mga naikwento ni Paul. Siya sa sarili niya, ayaw niya iyong paniwalaan dahil naniniwala siya na totoong anak niya si Alfa. Nabigla talaga siya. Never pumasok ss kaniyang isipan na hindi niya iyon anak. Ang kinaiinis niya ay bakit nabanggit ni Paul ang tungkol doon. Kung tutuusin ay bisita siya at hindi naman akma na sirain niya ang imahe ng asawa niya sa harap ng bisita. Oo. bisita ang pakilala niya kay Paul at noong matalino niyang sinuri ang mga inasal ni Paul kagabi, halata dito na sinasadya nitong marinig niya ang tungkol sa nakaraan ni Cassandra. Ibig sabihin, may alam ito sa nakaraan nila ni Cassandra. "Tama! balak niya lang akong saktan dahil takot siya at obvious na nagseselos. Matanda na siya at imbalido pa, marahil iniisip lang ng Paul na iyon na si Cassandra ang habol ko. Nakakatawa! Nakuha niya pang mag-imbento ng mga kuwento para lang saktan ako at mamuhi kay Cassandra. " sa isip-isip ni Stefano. Kinukumbinsi niya ang sarili n
"Hindi ko anak si Alfa. Hindi natin siya anak. Nasa tiyan pa lang ang anak nating na dalawa ay namatay na siya at hindi ko na para balikan pa ang sakit ng nakaraan. Uulitin ko, hindi natin anak si Alfa. Anak siya ng kaibigan ko sa pagkadalaga. Alfa ang pangalan ng kaibigan ko kaya Alfa na lang din ang ipinangalan ko sa sanggol. Tinanggap ko si Alfa dahil isa akong ina na nawalan ng anak. tinuring ko siya na parang tunay kong anak kaya lang ay noong gabing pinipilit mo ako na paaminin kung nasaan ang anak natin... Noong gabing hinalikan kita at aksidente mong nasagot ang tawag ni Paul.... doon na pinag-initan ni Paul ang bata. Nagalit siya sa akin at iniisip na palihim tayong nagkikita. Inamin ko kay Paul ang katotohanan tungkol sa tunay na pinagmulan ni Alfa. Still, hindi niya pa rin natanggap ang bata. Tinakot niya ako na papatayin niya ang bata kaya naisip ko na ibigay siya sa mga taong busilak ang mga puso. Kaya napilitan akong magsinungaling. Gusto ko lang naman na may magmahal ka
Lumipas ang buong magdamag na paghahanap ay hindi pa rin nakita ni Stefano ang lumayas na anak. Ginamit na niya ang koneksyon at lahat-lahat ngunit sadyang mahirap hanapin ang ayaw na magpahanap. Lumayas si Alfa matapos niyang malaman na siya ay ampon. Nasaktan ito pero higit na nasaktan si Stefano. Imagine, pinalaki niya at minahal ang bata na hindi naman pala niya ka-ano ano. Mahirap kay Stefano na tanggapin ang katotohanan pero mas nanaig pa rin sa kaniya ang pagiging ama. Yung tipong kahit nalaman niya ang panloloko ni Cassandra ay nananatiling anak pa rin ang tingin niya kay Alfa. Sa kanila ito lumaki hanggang nagkaisip. Nagagalit si Stefano kay Cassandra ngunit hindi siya nagagalit kay Alfa. Hindi nawala ang pagmamahal niya rito. Dahil desperado na si Stefano at hindi nalalaman ang gagawin, hindi na siya nakatiis at ipinaalam na sa kaniyang asawa ang nangyari. Nasa America pa rin si Derie kasama ang anak niyang si Andrei at nagulat talaga ito sa biglang pagtawag ni Stef
- "The hardest thing about loving someone from afar is knowing that they are close enough to touch, but far enough to never feel." Nakahiga na sa ngayon niyang tutulugan si Dianne habang Yakap-yakap ang picture frame kung saan ay naroon ang larawan nila ng asawang si Andrei. Masaya siya na malungkot. Masaya dahil mabuti na ang kalagayan ni Andrei at the same time ay nalulungkot din siya dahil narito lang nga ang kaniyang asawa ngunit hindi naman niya ito o mayakap o maiparamdam man lang ang labis niyang pagmamahal dito. Ang hindi alam ni Dianne ay naroon lang si Andrei sa may pinto, nakatayo, at tahimik siyang pinanonood na umiiyak. Naguguluhan si Andrei sa mga nalaman mula sa mayordoma. Ang babae kasing nagpakilala na kaibigan 'daw' niya ay siya pala niyang asawa at nagdadalang tao sa kaniyang anak. Hindi malaman ni Andrei ang dahilan nito kung bakit inililihim pa sa kaniya nito ang tunay na katauhan. (biglang lumangitngit ang pinto) Biglang napapahid ng luha si Dia
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. ITS GOOD TO BE BACK. Sa wakas ay nakauwi na rin ako sa mansyon. Iba pa rin talaga kapag bahay mo na ang inuwian mo. Maraming gumugulo at katanungan sa isipan ko pero iba pa rin sa pakiramdam na makita at makauwi sa bahay mo. Maswerte akong nakaligtas mula sa isang malagim na aksidente. Ayaw ng mga Doktor ko na pag-usapan pa ang nangyari noong araw na iyon dahil makakasama daw sa mental health ko. Pero paano kaya yon? Paano ko malalaman ang rason kung paano kami naaksidente. Hindi ko kasi maalala kung paano kami nabangga. Ang tanging naaalala ko lang ay yung si Alfa. Si Alfa na mahal na mahal ko. Hindi ko na lubos na maalala kung ano ba ang mga nangyari noong araw bago ako naaksidente basta ang naaalala ko lang ay kumain kami ng Lunch ni Alfa at the rest is blangko na. Naaalala ko naman ang lahat. Itong bahay na ito, ang pangalan ko, at kung sino ako. Ako si Andrei Avendaño known as a youngest billionaire in the country. Naaalala ko pa kung anong k
Araw, linggo, buwan ang lumipas at naghihintay pa rin si Dianne sa hudyat ng Doktor kung kailan siya ulit p-pwedeng makadalaw sa kaniyang asawa. Matatandaan na nagising nga si Andrei pero hindi naman siya nito matandaan. Ang pangalang binabanggit nito ay iba. Anong sakit iyon para kay Dianne. Nagising na nga at lahat-lahat ang asawa niya pero hindi siya nakikilala nito. Ngunit dahil sa dami na ng pagsubok na kanilang pinagdaanan, hindi na para sumuko pa si Dianne. Kahit Miss na Miss na niya ang asawa at para bang nakukulangan na siya ng pag-asa, naniniwala pa rin siya na hindi sa pangalan o mukha , ang pusong nagmamahal ay hindi nakakalimot sa taong tunay na tinitibok nito. Kaya naman laking tuwa n> Dianne ng tawagan siya ng Doktor ni Andrei at sinasabing okay na ito at pwede nang ilabas ng ospital. Sobrang saya ni Dianne sa magandang balita na iyon. Excited siyang nagtungo sa ospital kahit na walang ligo. Bago niya pwedeng ilabas si Andrei ay pinatawag muna siya ng Doktor para ka
Grabe ang takot ko matapos akong maalarma sa pagtunog ng mga aparato na nakakabit sa asawa ko. Hindi pwede! hindi siya pwedeng mamatay. Hindi ko kaya. Nagmadali akong tumawag ng mga Doktor. Halos mahulog ang puso ko. Hindi ako alam kung paano ang gagawin kong takbo mapuntahan lamang ang Doktor ng asawa ko. Sakto naman din at nakasalubong ko siya. Papunta rin pala siya sa asawa ko para tignan. Hindi ko na kayang kumalma sa mga oras na ito kaya hinila ko na siya patungo sa ICU kung saan nandoon ang asawa ko. "Dok ano pong nagyayari?" nag-aalala kong tanong. Patuloy pa rin sa pagtunog ang Machine at diretso pa rin ang linya. Gusto ko nang umiyak ng malakas. "misis relax." Ito lang ang sagot sa akin ng Doktor. kalmado niyang tinignan ang pasyente. "Paano po akong magrerelax? nasa peligro na po ang buhay ng asawa ko." sabi ko naman habang nakasunod sa kaniya. Hindi ko maintindihan kung paano niya nasasabi na irelax ko ang sarili ko. "Hindi po misis. Ang aparato po na tumutunog
Mas lalong nagkaroon ng rason si Dianne para tatagan ang loob. Hindi lang siya ang nag-aantay ngayon kay Andrei kung hindi dalawa na sila. Hindi madali sa kalagayan niya pero lumalaban siya. Kailangan niyang ilaban ang pananampalataya niya na magkakaroon ng himala. Ngunit talagang sinusubukan siya ng Diyos. Ayon sa mga Doktor ay hindi nila masasabi kung kailan magigising si Andrei o kung may tsansa pa ba ito na gumaling. Tinapat na siya ng Doktor na 50/50 na si Andrei at himala na lamang kung babalik pa ito sa dati. Bilang asawa ay napakahirap nitong tanggapin. Ngayon pa na magkakaanak na sila. Kahit anong utos ni Dianne sa kaniyang utak na tatagan ang loob ay hindi niya rin masunod dahil hindi biro ang sitwasyon na mayroon sila ngayon. Ang malamig at puting pader ng silid ng ospital ay tila sumasakal sa kanya, pinipigilan siya ng kanilang malamig at matigas na presensya. Ang kanyang mga daliri, payat na dahil sa pag-aalala, ay mahigpit na nakahawak sa mga rosaryo, ang makini
Lalo lang nadagdagan ang pag-aalala ni Dianne. Buong araw hanggang gabi siya iyak nang iyak. Halos walong oras ginamot si Andrei sa loob ng Emergency room bago ito inilipat sa ICU. Hindi pa niya pwedeng lapitan ang asawa dahil ayon sa mga doktor ay maselan ang kalagayan pa nito at under observation pa ito. Inilabas ito sa Emergency room ng walang malay. Samantala ang babaeng tinutukoy ng mga pulis na kasama nito ay inilabas ng E.R. na nakatalukbong na ng kumot. Dalawa lang naman ang nasa ER kaya naisip ni Dianne na tignan kung ito nga ang sinasabing babaeng kasamang naaksidente ng kaniyang asawa. "Saglit po, kilala ko po siya, maaari ko po bang sulyapan ang aking pinsan kahit na sa huling sandali?" pagsisinungaling ni Dianne sa mga nurse. "Okay pero saglit na saglit lang, ha?" sagot naman sa kaniya ng mga ito bilang pagpayag. "Hindi ba kinaya ng pasyente. Kung ikaw pala ang pinsan niya, ikaw na lang din ang pumirma para sa release paper niya para mamaya." Dahil inakala ng mga
MRS. DIANNE AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi pa man din ay parang matutumba na ako. Yung tipong sana, sana panaginip na lang ito. Itong nangyari. Hindi ko kasi lubos na maisip na ngayon pa ito mangyayari. Bakit? bakit? bakit kung kailan maayos na ang lahat sa amin? bakit kung kailan nakamit na namin ang inaasam namin na kaligayahan? bakit? Masaya pa kaming nagtanghalian kanina. Sobrang saya niya at panay pa nga ang sabi niya ng "Mahal kita!" hinatid niya pa ako sa bahay namin at nangakong maaga uuwi para sabay kaming maghapunan. Ang sabi niya ss akin ay babalik siya sa office, bakit? ano ang nangyari? Sobrang nablablanko ang isipan ko ngayon at hindi malaman kung paano ko kakayanin na makita ang asawa ko na nasa kritikal na kalagayan. Panay ang hagod sa aking likod ng kasam bahay na isinama ko para alalayan ako. "Señorita, lakasan niyo po ang loob niyo. May awa po ang Diyos. Huwag po sana kayong panghinaan ng loob. Ang importante po ay buhay si Sir at magkakasama pa kayo." paulit-u
Baliw sa pag-ibig na nararamdaman at nilamon na ng matinding pagnanasa si Xander to the point na malaki na ang kaniyang pinagbago. Hindi ganito si Xander pero dahil nga sa labis na pagmamahal niya sa dalagang si Alfa ay tuluyan na siyang nag-iba. Talagang inabangan ni Xander ang opisina ni Andrei dahil malakas ang hinala niya na dito ito pupunta pagkatapos na tumakas mula sa kamay niya. Nang makita niya na nagtungo si Alfa sa opisina nito ay labis siyang nanggalaiti sa galit. Gumawa siya ng paraan para sirain ang pagsasama ng dalawa. Iniisip ni Xander na poprotektahan ito ni Andrei mula sa kaniya kaya inunahan na niya ito. Pinasok niya ang kotse nito nang walang nakakakita. Nagtago sa likod at nag-antay ng tamang pagkakataon bago umatake. Isang oras mahigit din siya nag-antay sa loob ng nasabing kotse. nagtiis sa init at kulang na bentilasyon ss loob. Hindi iyon ininda ni Xander bagkus ang tanging nasa isip niya ay mabawi si Alfa at patayin si Andrei. Oo. umabot na talaga siya
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi ko alam na darating pala ang araw na ito, ang kamumuhian ko ang mukhang ito. Ang mukha ni Alfa na buong buhay kong minahal. Wala na itong dating sa akin ngayon dahil hindi naman talaga ang mukha niya ang minahal ko kung hindi ang pagkatao ni Alfa na siyang si Dianne na ngayon. At itong kayakap ko ngayon, isa siyang impostor. Ang akala niya siguro ay mapapaniwala niya ako. Huwag niya ako itulad sa iba. Hindi ako tanga. Alam kong peke siya dahil asawa ko na ngayon ang taong may ari ng mukha na iyan. Gusto ko siyang itulak at sitahin. Gusto ko siyang takutin hanggang sa mapaamin. Alam kong hindi naman mangyayari yon dahil hindi siya aamin. Nagawa niya ngang gumaya ng mukha na siyang nakababahala sa tahimik namin na pagsasama ni Dianne. Alam kong paghihiganti ang motibo ng taong ito at kung totoo ang hinala ko, hindi ko siya mapapayagan. "Andrei... Andrei, I Miss you so much! "I'm sorry, Andrei. I'm sorry kung bakit ngayon lang ako dumating. Ma