ALFA POV Isang araw pa lamang akong naglalayas pero hindi ko na agad kinakaya ang buhay sa labas. Lumaki ako na pinagsisilbihan at naibibigay ng husto pero ngayong lumayas ako, dito ko na-realize na wala ako kung walang apelyido na Avendaño na nakadikit sa akin. Yung tipong ganito pala kung wala ako nang mga bagay na ibinibigay sa akin nila mommy at daddy. Siguro kailangan ko nang masanay dahil ito talaga ang buhay na dapat para sa akin. kung hindi dahil kay Cassandra ay hindi ko mararanasan ang mabuhay nang marangya. Mahirap ang sitwasyon na mayroon ako ngayon pero pasasaan pa at makakaya ko din ito. Iyon ang akala ko, Dahil hindi pa man din ay sinubok agad ako nang pagkakataon. Akala ko talaga ay katapusan ko na. Akala ko ay mamamatay na ako sa sobrang sakit matapos kong kumain ng pagkain na hindi ko naman kinalakihan na kainin. Sumakit nang sobrang sakit ang tiyan ko at mabuti na lang ay nadala ako sa ospital. Nagamot nga ako pero problema ko naman ang pagbabayad dito. Un
Everything comes back from where it Begins. Mayroon pang dalawang buwan si Alfa para enjoyin ang buhay dito sa Pilipinas especially ang mainit na klima dito kaya naman sinulit nila ng boyfriend niyang si Xander ang paglabas-labas. Nang malaman ni Xander na sa America na mag-aaral si Alfa ay biglang sa America na rin niya gustong mag-aral. At bilang sa katulad niyang may magulang na Afford ang kahit anong eskwelahan na gustuhin niya, hindi iyon naging imposible. Buhat nang sinabi ni Alfa sa kaniya na sa Amerika na mag-aaral, ura-uradang pinaayos ni Xander ang kaniyang mga gagamitin na papeles para makapag aral abroad. "Eka nga sa kanta, if I could, then i would. i'll go whenever you will go. Anong malay ko kung makakita ka ng mas pogi sa akin doon?" "Sira! nandoon si Andrei. Sa tingin mo papayag yon?' "Sabagay. Baka nga kahit ako hindi pumayag yon na lumabas ng ganito kasama mo. Sobrang strict non pagdating sa 'yo. Naku, mabuti na lang talaga kapatid mo siya kung hindi pagsesel
Not just because people had to leave, it doesn't mean they don't even care. Life is full of challenges and trials that test our resilience. In Alfa's story, her strength was tested, but in the end, her weakness prevailed. Although she may have lost the battle of life, the most important thing for her was to see her child in the final moments of her life. The love for her child gave her meaning and happiness despite the challenges she faced. Nagkamali siya at huli na para itama ang lahat. Ang iyak niya kay Cassandra. She begged to see her child. "Please, dalhin mo ako sa anak ko. Hindi ko sigurado kung bukas ay magigising pa ako. Cassandra, gusto ko lang talaga makilala ang anak ko." Napabuntong hininga si Cassandra ng malalim. Naawa siya kay Alfa kaya naman pinag isipan niya talagang maigi kung dadalhin niya ba ito sa mansyon ng mga Avedaño kung nasaan ang anak nito. Inisip niyang mabuti hanggang sa huli, napagdesisyunan niya na ibigay ang huling hiling nito. "Sige. Dadalhin ki
Mga labing-pitong taon na ang lumipas mula nang iwan ng kanyang ina ang anak, isang yugto ng kanyang buhay na puno ng mga tanong na hindi nasagot at isang matinding damdamin ng pag-iwan. Ang sakit ng paghihiwalay ay nag-iwan ng isang puwang sa kanyang puso, isang kawalan na natutunan niyang dalhin nang may tahimik na lakas at matatag na paninindigan. Isang araw, isang mensahe ang dumating sa anak, nagdala ng balita na magbubukas ng mga matagal nang nakatagong pinto sa kanyang puso. Ang kanyang ina, ang taong iniwan siya ng maraming taon na ang nakalilipas, ay may sakit ngayon at nangangailangan ng kanyang presensya. Ang mga damdaming matagal nang nakabaon ay muling sumibol, isang alon ng galit, kalituhan, at isang bahagyang pagmamahal para sa isang koneksyon na nawala sa paglipas ng panahon. Habang nilalabanan ni Alfa ang bigat ng hindi inaasahang balitang ito, natagpuan niya ang kanyang sarili na nakatayo sa isang krusada ng damdamin at desisyon. Ang mga sugat ng nakaraan ay nana
ALFA'S POINT OF VIEW Nakatakda ns sana kaming lumipad patungong Amerika kasama ang mga taong nagpalaki at tumayong mga magulang namin. Nasa airport na kami at kasalukuyang nag-iintay na lang ng tawag. Sa totoo lang, nakaupo ako at malalim na nag-iisip. Yung may nararamdaman ako na parang guilt na hindi ko maintindihan. Sa Pupuntahan namin, doon nag-aantay sa akin ang buhay na pinapangarap ng lahat. Ang maginhawa kasama ang mga mahal mo sa buhay. Okay na sana ang lahat kaya lang ay may kung anong nag-uudyok sa akin na huwag nang umalis. Hindi ako mapakali. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Hanggang sa kinumusta na ako ni mommy. Napansin niya pala ang pagkabalisa ko. "Ayos ka lang ba? mukhang malalim ang iniisip mo?" tanong niya sa akin. Siya ang nagpalaki sa akin kaya sa lahat ay siya ang mas nakakakilala sa akin. Kung masaya ba ako o kung kailan hindi. Hinimas niya ang likod ko. "Wala naman po. Excited lang po siguro." pagsisinungaling ko. Ngayon lang kasi ako lala
Hindi mapakali si Andrei. Sobrang excited niya dahil ilang oras na lamang ang bibilangin at magkakasama-sama na muli silang pamilya. Excited na siyang makitang muli ang kapatid niya. Bagamat nakarating na kay Andrei ang balita na hindi niya ito totoong kapatid pala, imbes na malungkot siya ay ikinatuwa niya. Ikinatuwa niya dahil hindi naman pala mali ang nararamdaman niya para kay Alfa. Na kaya pala higit pa sa pagiging kapatid ang pagmamahal na nararamdaman niya dito ay dahil hindi naman pala sila totoong magkapatid. At para kay Andrei, wala nang magiging sagabal pa para pigilan niya ang pag-ibig na matagal na niyang itinatago sa kaniyang puso. "See you in a bit." yan ang huling chat ng kaniyang Daddy Stefano na matagal na rin niyang nais na makita. Inihanda na niya ang kwartong gagamitin ni Alfa at siya mismo ang namili ng mga gamit doon. Ganado si Andrei na maglinis at mag-design sa kwarto para maging komportable ang tulog ni Alfa doon. Sa gilid ng kama ay may drawer kung saa
Ang mundo ay naging isang malamlam na larawan, walang kulay na dating kanyang kasiglahan. Bawat tunog, bawat tanawin, bawat haplos, ay isang malupit na paalala ng kawalan na sumanib sa kanyang kaluluwa. Nawalan siya ng kanyang ina, kanyang ama, at kanyang kapatid na babae, isang triong mga kaluluwa na bumuo sa mismong kanyang pagkatao, iniwan siya sa isang dagat ng kalungkutan. Sa bawat umagang gising siya, ang bigat ng kanilang kawalan ay bumibigat sa kanyang dibdib tulad ng isang mabigat na balabal. Ang pamilyar na rutina ng kanyang buhay, dating isang nakapagpapalakas na ritmo, ngayon ay walang saysay at walang kabuluhan. Maglalakad siya sa bahay, ang kanyang mga yapak ay nag-eecho sa katahimikan, bawat silid ay isang masakit na paalala ng tawa, ng init, ng pagmamahal na dating nagpupuno rito. Makikita niya ang paboritong upuan ng kanyang ina, ang lugar kung saan siya palagi naupo upang magtahi, at aalala niya ang kanyang mahinhing haplos, ang paraan kung paano siya palaging gi
Ang buhay ni Alfa sa Pilipinas ay biglang nagbago, isang mapait na pag-ikot ng kapalaran na nag-iwan sa kanya sa gitna ng kawalan ng kasiguruhan. Ang mga maingay na kalsada ng Maynila, dating puno ng buhay, ay naging isang malupit at hindi magpapatawad na tanawin. Ang init ng kanyang pamilya, ang kaginhawaan ng tahanan, ay biglang nawala sa isang iglap, pinalitan ng malamig na katotohanan ng pagiging walang-tahanan. Ang pagnanakaw ng kanyang cellphone at pera, isang mapanakit na gawa na hindi lamang nagnakaw ng kanyang mga ari-arian kundi pati na rin ng koneksyon niya sa mundo, iniwan siyang lubos na nag-iisa. Hindi niya natanggap ang balita ng pagbagsak ng eroplano, ang isa na kumitil sa buhay ng kanyang mga magulang. Nanatili siyang walang kamalayan sa kanilang kapalaran, umaasa na sila ay nasa isang ligtas na lugar, naghihintay para sa kanya. Ang mga araw ay naging linggo, ang mga linggo ay naging buwan. Naglakbay si Alfa sa mga kalsada, ang kanyang sikmura ay nagugutom, ang ka