CLAIRE: Pagkatapos ng tensyonadong pag-uusap sa pagitan naming dalawa ni Edward, walang akong nagawa kundi sumama kay Edward pauwi. Naging tahimik ang aming biyahe, walang usapan, walang tinginan. Ako ay abala sa aking mga iniisip, iniisip kung paano ko muling haharapin ang araw sa opisina matapos ang gabing ito. Samantala, si Edward, na tila walang alalahanin, ay huminga nang malalim habang minamaneho ang kotse. Nang makarating kami sa bahay ni Edward, napansin ko kaagad ang mga asul at pulang ilaw na kumikislap mula sa di kalayuan. Mabilis kong napansin ang maraming ambulansya at mga pulis na nakatayo sa harapan ng bahay. Ang tahimik na lugar na kanilang iniwan noong umaga ay puno ng ingay ng sirena at usapan ng mga nakamasid. Madaming mga kapitbahay ang nakasilip. “Ano’ng nangyayari?” tanong ko kay Edward, nababalot ng kaba habang tumitig ako sa eksena. Pumarada si Edward sa gilid ng kalsada, at nang bumaba kami, agad kaming sinalubong ng isang pulis. Ang mukha ng pulis ay
EDWARD: Nagtataka ako dahil hindi na naman pumasok ngayong araw sa opisina si Claire nag-aalala na talaga ako sa kaniya. Magmula ng pumanaw si Manang ay madalas na itong naglalasing na dati ay hindi naman niya ginagawa. Alam kong hindi din mataas ang kanyang tolerance pagdating sa alak. Pagpasok ko sa bahay naabutan ko si Claire na nasa bar area. Nagmumukmok na naman sa kalungkutan. Umiiyak na naman ito at bahagyang nagulat sa aking pagdating. “Nandiyan ka na pala. Nakapaghanda na ako ng makakain mo. Pasensya na hindi ako nagising ng maaga kanina , pero simula sa mga susunod na araw papasok na ako promise, sorry kung nagiging masyado na akong pabigat sayo. “ anas niya sa akin ng may lungkot sa mga mata “Kamusta ka na?! Okay ka lang ba Claire?!” Nag aalala kong tanong kay Claire. Pilit lang siyang ngumiti sa akin bilang tugon. Hindi siya sumagot at nagpatuloy lang sa paghahanda sa hapag ng makakain. Kahit na lugmok ito nakakaakit pa rin ang kaniyang itsura sa suot niyang mahabang
CLAIRE SANCHEZ: Bilga akong nakaramdam ng matinding hiya dahil sa aking ginawa, hanggang sa biglang nagsalita si Edward, pilit na binabasag ang tensyon sa pagitan naming dalawa. “Alam mo, Claire, may mga panahon sa buhay ko na parang katulad ng nararamdaman mo ngayon. Kaya maniwala ka man sa akin o sa hindi naiintindihan ko kung bakit ganyan ang nararamdaman mo.” “Paano?” tanong ko sa kaniya, bahagya akong tumingin kay Edward, napuha niya ang aking interes na makinig sa kaniya. Huminga siya ng malalim bago magsimulang magkwento sa akin, seryoso akong naghihitay sa kaniyang sasabihin. "Meron akong isang sikreto na sasabihin sayo, walang nakakaalam nito hanggang ngayon kundi ako lang pero dahil sa naging open ka sakin ikukwento ko na sayo. Mayroon akong mapait na karanasan saking pagkabata kung bakit ako may matinding galit sa mga babae” Napatingin ako kay Edward, tahimik lang akong nakikinig habang nagpatuloy siya sa kaniyang sinasabi, pakiramdam ko ay tumatagos ako sa paning
Kinabukasan, masakit ang aking ulo nang pumasok ako sa aming opisina, ang lakas ng hang over ko sa dami ng alak na nainom ko kagabi.Pagdating ko sa opisina, parang may kakaiba sa paligid. Naroon si Sir Edward at masayang nakangiti sa akin. "Ang weird , anong nakain nitong lalaking to at hindi ata sinimulan ng pagka badtrip ang umaga niya?!. hmmmm jusme ano bang ginawa ko? Baka naman kasi may kalokohan ako kagabi?” pilit kong hinahalungkat sa aking isip pero wala talaga akong maalala. Pakiramdam ko ay parang may katangahan akong ginawa kagabi pero hindi ko maalala kung ano iyon, "haist Claire , alam na kasing hindi ka naman nag-iinom anong kalokohan ang pumasok sa isip mo at nagpakalunod ka na naman sa alak kagabi" bulong ko sa aking sarili habang saplo ko ang aking ulo at hinihigop ko ang mainit na itim na kape. Halos hindi ako makapag focus sa aking trabaho. Nakaupo lang ako sa aking swivel chair at panay ang pagpapaikot ikot ko habang nakasandal ang aking likod. Mabuti na lang
PROLONGUE "D*mn You Claire, ano bang ginawa mo sa akin. Bakit ako natameme sa lahat ng sinabi mo? bakti parang ako ang sunod-sunuran sayo?! hindi maari ito hindi ang isang kagaya mo ang babalewala sa akin." iritableng sabi ni Edward ng tuluyan ng sumarado ang pintuan sa aking opisina habang nakikita niya mula sa kaniyang glass wall ang paglayo ni Claire Matapos ang tensyonadong pangyayari sa pagitan ni Claire at Edward ay napapangiti ito, Hindi niya din maintindihan pero ito kasi ang unang beses na may tumabla sa kaniya. Lahat ng babae ay humihingi pa ng appointment sa kaniya para lang makasama siya. "Oh Claire, mapapasakin ka din" nakangisi niyang sabi. Pero dahil sa galit niya kay Claire sa halip na mag-alala o makonsensya siya sa ngyari , ay nag-umpisa siyang mag-isip ng ibang paraan para makuha si Claire. Sa mas tiyak at madiskarteng paraan. Habang nakaupo sa kanyang mesa, naalala ni Edward ang kwento ni Claire noong lasing ito. Ang kapatid niyang si Christy na nasa mental
EDWARD MURPHY POV Pagpasok ni Claire sa opisina ay tahimik pa rin ito tila nagdadalawang isip sa mga hakbang na kaniyang gagawin. Nakita ko ang pag-aalala sa kaniyang mukha. Makikita sa kaniyang mukha ang matinding stress, gusto ko siyang yakapin at halikan. Alam kong seryoso ako sa mga gagawin at hihilingin ko kay Claire pero ang kabilang utak ko ay in denial pa rin, ayokong mapahamak siya at lalong ayokong makita siya sa piling ng iba. "Claire, umupo ka. Kailangan nating pag-usapan ang ilang bagay," sabi ko sa kaniya , tinignan ko siya ng diretso sa mga mata ni Claire. Umupo si Claire ng may pag-alinlangan. "Tungkol saan Sir? may nagawa ba akong mali sa trabaho ko? am I fired?" tanong niya sa akin na may halong kaba sa kanyang mga mata. "of course not! hindi kita tatanggalin. Alam ko ang sitwasyon ng kapatid mo at alam kong nahihirapan ka na sa expenses niya. " panimula kong sabi " alam ko rin na kailangan mo ng pera para sa kaniyang maintenance , hindi ko kayang nakikita ka
CLAIRE SANCHEZ POV: Nabigla talaga ako sa inalok sa akin ni Edward. Kababata ko siya pano niyang nagawang isiping papayag ako sa ganuong klaseng kasunduan . Naiinis ako pero sa kabilang banda ng aking utak tama naman siya. Kailangan ko ng tulong para sa pagpapagamot ni Ate Christy. Ang sakit sakit ng ulo ko. Nagtungo ako sa banyo sa opsina. Humarap ako sa salamin sa banyo at kinausap ko ang aking sarili."Claire. Think wisely, tama naman si Edward malaking tulong ang 5 milyon para sa inyo ng Ate Christy mo. Wag kang maging selfish. Pag-isipan mong maigi. Ano naman kung magpanggap kang asawa ng kababata mong simula pa man noon ay sobrang gustong gusto mo na. " pangungumbinsi ko sa aking sarili. Isa pa anong big deal nagsasama na din naman talaga kami sa iisang bahay ni Edward, halos lahat naman ng ginagawa ng isang asawa ay ginagawa ko na. Bukod lang sa pakikipagtalik sa kaniya. "hayyy ang sakit sakit naman sa ulo nito. Ang liit liit pa ng oras na binigay niya para makapag isip ako" n
Muli kong ibinaba ang cellphone ko at tinakpan ng unan ang aking ulo. Pero kahit na nakapikit ay gising na gising pa rin ang diwa ko. Hindi ko maalis sa isip ko ang pag-aalala at pagkainis kay Claire. "hay Edward tama ba naman kasing alukin mo ng ganuong kondisyon ang kababata mo?! hindi ka nag-iisip". Ilang sandali pa ay nagdesisyon na akong tawagan si Claire ulit. Dahan-dahan kong pinindot ang number niya at ng mag ring ito ay agad kong pinatay. Tinamaan na naman ako ng ego ko. Napabuntong hininga ako at muling bumalik sa kama. "kung ayaw niyang mag-message edi wag ano ka ba Edward madaming babae diyan." ngayon ay napapagtanto kong may kakaibang nararamdaman talaga ako para kay Claire. Maya-maya ay napagdesisyunan kong ipagpatuloy na lang ang aking pagtulog. Hindi ko namalayang sa sobrang inis ko ay nakatulog na pala talaga ako. Nagulat ako sa sunod sunod na ring ng aking telepono. Nang tsempong sasagutin ko na ito ay bigla naman itong namatay. Nang tignan ko ang aking inbox ay ma
TARA POVHindi ko alam kung paano ako nakalabas ng opisina ni Daddy. Parang namanhid na ang buong katawan ko habang naglalakad ako palabas. Ang mga bulong-bulungan ng mga tao sa opisina ni Daddy, mga halakhak, at matatalim na tingin ng mga tao sa paligid ay parang mga kutsilyong tumatarak sa balat ko.Ako ang may kasalanan?Ako ang nanakot kay Kerry?Hindi ko alam kung paano nagawa ni Erwin na ilahad ng ito "ang hayop na yun!" . Pero alam kong wala na akong magagawa para burahin ang mga sex video na kumalat. Pagkarating ko sa bahay ay tumigil ang mundo ko nang makita ko na wala na si Enrique. Walang kalat na ang lahat ng gamit niya, walang bakas ng kanyang presensya. Ang lahat ng gamit niya, mga damit, sapatos, at ang luggage niya ay wala na.“No… Hindi pwede ‘to… putang ina."Sinubukan kong tawagan siya, pero dumidiretso lang ito sa voicemail niya, pakshit siya lang ang makakatulong sakin na mabura ito. Paulit-ulit ko siyang tinawagan. Nakailang dial na ako bago ko napagtantong hind
ERWIN POV Dalawang linggo na ang lumipas simula nang bumalik si Tara kay Enrique. “Ang babaeng yun, sinasagad talaga ang pasensya ko.” Sabi ko sa sarili ko habang pinapanuod ko ang isang video.“Ahhh … ahhhh.” Malakas kong pag ungol habang nilalaro ko ang sarili ko. Mabilis kong tinataas baba ang aking kamay sa aking sandata hanggang sa labasan ako. Naramdaman ko ang pagtalsik ng tamod ko sa aking bed sheet.Pagkatapos ay agad kong pinatay ang pinapanuod ko at sinubukan kong kontakin si Tara.Simula noon, hindi ko na siya makontak. Hindi siya sumasagot sa mga tawag ko, hindi rin nagre-reply sa mga messages ko. Sa tuwing tatawagan ko siya, bigla niya akong pinapatayan. Hindi ko na kayang maghintay lang at magmukmok sa lugar na to. Hindi ako papayag na basta na lang niya ako itapon na parang wala kaming pinagsamahan. Kaya ngayong araw, sinundan ko siya sa gym kung saan siya madalas mag-work out. Nakita ko agad siya sa gilid, abala sa pag-stretching. Mabilis akong lumapit sa kanya
ENRIQUE’S HOUSE Pagkarating ko sa harap ng bahay ni Enrique, kumakabog ang dibdib ko. Hindi ko alam kung tatanggapin niya pa ako o tatalikuran na lang. Pero kailangan ko siyang kausapin. Kailangang maibalik ko ang tiwala niya. Para kang tanga Tara kelan ka pa naduwag?! Pagbukas niya ng pinto, nakita ko agad sa mga mata niya ang lungkot, matinding pagkagulat at galit. Pero pinilit kong ngumiti. “Enrique… its me ! The real Tara. patawarin mo ako, i want to tell you why!” sabi ko ng may mahinang boses. Hindi siya nagsalita. Nakatitig lang siya sa akin na parang hinihintay kung ano ang sasabihin ko. Nagpatuloy ako. “Hindi ko ginusto ‘yung nangyari. Hindi ko ginustong lumayo sa’yo. Pero—pero si Kerry ang nagplano ng lahat ng to.” Malungkot kong sabi. Nagtaas siya ng kilay. “Si Kerry?” Tumango ako. “Oo ang kakambal ko. Ayaw niyang masira ang tingin nila Mama at Papa sa akin. Kaya sinabi niyang lumayo muna ako. Para hindi nila malaman kung gaano ako naging rebelde noon.” Medyo na
KERRY :"shit.... shit.... shit.... Tara please answer my calls" nakailang beses na akong tumatawag sa kakambal ko dahil hindi ko na alam kung hanggang kelan ko pa kayang magpanggap . Alam kong sooner or later ay mahuhuli na ako ni Enrique dahil ilang beses na niya akong tinatanong. Hindi ko na alam ang gagawin ko.Wala na din naman akong magawa, kada tawag ko ay pinatayan niya ako. TARA POV"Punyeta talaga tong si Kerry, ano na naman kayang katangahan ang ginawa nito at panay na naman ang tawag sakin?!" iritable kong sabi ng makita kong tumatawan na naman ito"sagutin mo na yung kakambal mo ba iyan?" tanong sakin ni Erwin"oo" kaya waka na din akong choice at sinagot ko na ang tawag ko niya narinig ko ang ang pag buntong hininga niya saka siya nagsalita. "kanina pa ko tawag ng tawag sayo Tara pero hindi ka sumasagot" sabi niya sa akin"bakit ba?! ano naman bang problema?" naiinis kong tanong"Tara hanggang kelan mo ba balik na hindi bumalik?! please Tara konti na lang alam kong mab
ENRIQUE POV “Tara, curious lang ako. Magmula kasi ng magkakilala tayo hanggang ngayon hindi ko pa nakikita ang sinasasabi mong kakambal mo. Nasan na si Kerry? Parang hindi mo na siya nababanggit ngayon unlike noon na galit na galit ka sa kaniya?!” tanong ko sa kaniya, hindi ko maitago ang pagkasabik at kaba sa boses ko. Nagtaas siya ng tingin mula sa hawak niyang libro at bahagyang nagulat sa biglaan kong pagta-tanong. “at bakit naman parang bigla kang naging interasado sa wirdong yun?! Umalis siya, ano naman ngayon?!” sagot niya ng malamig at walang emosyon. “wala lang, just asking. Para kasing bigla siyang nawala sa picture. Saan siya pumunta? At bakit hindi siya hinahanap ng mga magulang niyo?” Mabilis kong dagdag, hindi ko na mapigilan ang bugso ng mga tanong na bumabagabag sa isip ko. Napabuntong-hininga siya bago sumagot sa akin. “Honestly, Nag-e-explore si Kerry, Enrique. Wala naman siyang sinabi kung saan siya pupunta pero iba kasi si Kerry kesa sakin. I don't know pero m
Simula nang magdesisyon akong manatili bilang si Tara, unti-unti nang naging natural ang bawat kilos ko. Nagugustuhan ko ng nakakasama araw-araw si Enrique. Maaga akong nagising ngayon, tulad ng dati. Habang nagpiprito ng itlog at nagtitimpla ng kape niya, hindi ko mapigilang mapangiti habang iniisip si Enrique. Natutunan ko nang mahalin ang maliliit na bagay tungkol sa kanya ang paraan ng pagtawa niya, ang pagiging maalalahanin niya, at ang lambing na hindi ko inasahan mula sa isang taong tulad niya.Pagbaba niya mula sa kwarto, suot ang paborito niyang asul na polo, agad akong tumayo para ihain ang pagkain. "Good morning," bati niya, sabay dampi ng halik sa pisngi ko. Ang init ng kanyang presensya ay tila bumabalot sa buong katawan ko, at hindi ko maipaliwanag kung bakit parang gusto kong manatili sa ganitong pakiramdam.Habang kumakain kami, bigla niyang binanggit ang plano niya. "Tara, naisip ko... gusto kong mag-stay na tayo dito sa Pilipinas. Ayoko nang bumalik pa s
Habang nasa sala kami, hindi ko mapigilan ma curious kay Tara. Hindi siya tulad ng dati, na hindi matatapos ang araw ng hindi nakikipagtalo sa akin. Palagi siyang nangangatwiran at pakiramdam niya ay siya na lang ang palaging tama. Dumiretso siya ng upo sa may sofa at nilalaro ang singsing sa kaniyang daliri. "Okay ka lang ba?" tanong ko, habang iniaabot sa kanya ang isang baso ng tubig. Naupo ako sa tabi niya, nagtataka kung ano ang bumabagabag sa isip niya. "Okay lang," sagot niya, pero hindi ako kumbinsido. Napansin ko ang bahagyang panginginig ng kanyang mga daliri, at ang paraan ng pag-iwas niya sa tingin ko. "Tara, kung may problema ka, sabihin mo sa akin. Alam mong nandito ako, 'di ba?! bulyawan mo ko kung gusto mo, magalit ka okay lang, maiintindihan ko. Hindi na kasi ako sanay sa kinikilos mo ngayon. Sobrang nagiging tahimik ka na" Mahina ang boses ko, pero puno ng pag-aalala. Huminga siya nang malalim, at sa wakas, tumingin siya sa akin. "Enrique, paano kung... paano ku
“Ahhhh Enrique…” malambing niyang ungol ng maghiwalay ang aming mga labi. Siniil ko siya muli ng halik pero bigla siyang umiwas. “Please don’t do it!” Nakayuko at umiiwas niyang tingin sa akin. “What’s wrong Tara?! Ang tagal na ng huli tayong nag sex. Bakit parang nag iba ka na pagdating sa bagay na to?! Do you love me?!” Tanong ko sa kaniya “Yes I do! Mahal kita Enrique at yun ang isa sa pinakamalaking pagkakamali ko. Ang mahulog ako sayo!” Umiiyak niyang sabi. “Shhhh shhhh shhh, wag ka ng umiyak. I know its hard to admit but we both love each other. At gusto ko ang nagiging pagbabago mo Tara. You Become the very best version of yourself. Listen to me, mahal kita at kahit anong mangyari hinding hindi kita iiwan.” Sabi ko sa kaniya. KERRY POV Hindi ko alam kung pano pa ako aalis sa sitwasyon na ito. Hulog na hulog na ako kay Enrique dahil sa halos magdadalawang buwan naming pagsasama ay nirespeto niya lahat ng kahilingan ko lalo na pagdating sa privacy ko. Hindi ko kayang pigilan
ENRIQUE POV Habang dumadaan ang mga araw, hindi ko mapigilang mahulog nang mas malalim kay Tara. Ang dating pagiging mainitin ng ulo niya, ang pagiging suwail at palaban lahat ng iyon ay parang unti-unting nawawala. Sa halip, nakikita ko ngayon ang isang bagong Tara. Mas maalaga, mas mapanukso, at mas... misteryoso ang kaharap kong Tara ngayon, naisip ko siguro nga dahil sa lahat ng ngyari sa kaniya ay naisipan na din niyang magbago. Sayang nga lang at hindi ko na nameet ang kakambal niya. Hindi ko maipaliwanag, pero ang pagbabago niya ang siyang lalo pang nagpapalapit sa akin. Isang araw, pagkatapos ng mahabang araw na magkasama kami, kami ay pauwi na. Si Tara ay tahimik lang sa passenger seat, mukhang nag-iisip habang nakatingin sa labas ng bintana. Ako naman ay nakatuon sa kalsada, nagtataka kung ano ang nasa isip niya. Tahimik ang paligid hanggang sa biglang may sumulpot na isang motor sa harapan namin na mabilis ang takbo. “Pakshit!” Malakas ko sigaw kaya bigla akong napa pr