Muli kong ibinaba ang cellphone ko at tinakpan ng unan ang aking ulo. Pero kahit na nakapikit ay gising na gising pa rin ang diwa ko. Hindi ko maalis sa isip ko ang pag-aalala at pagkainis kay Claire. "hay Edward tama ba naman kasing alukin mo ng ganuong kondisyon ang kababata mo?! hindi ka nag-iisip". Ilang sandali pa ay nagdesisyon na akong tawagan si Claire ulit. Dahan-dahan kong pinindot ang number niya at ng mag ring ito ay agad kong pinatay. Tinamaan na naman ako ng ego ko. Napabuntong hininga ako at muling bumalik sa kama. "kung ayaw niyang mag-message edi wag ano ka ba Edward madaming babae diyan." ngayon ay napapagtanto kong may kakaibang nararamdaman talaga ako para kay Claire. Maya-maya ay napagdesisyunan kong ipagpatuloy na lang ang aking pagtulog. Hindi ko namalayang sa sobrang inis ko ay nakatulog na pala talaga ako. Nagulat ako sa sunod sunod na ring ng aking telepono. Nang tsempong sasagutin ko na ito ay bigla naman itong namatay. Nang tignan ko ang aking inbox ay ma
Habang-akay-akay ko si Claire papasok ng bahay ay hindi niya ako tinitigilan sa kakakulit sa akin . Panay ang pagdukot niya sa aking pagkalalake sabay tatawana animoy batang kinikiliti. Napapailing na lang ako sa kaniyang mga pinaggagagawa. “Claire please stop it.” Walang balak tumigil si Claire sa kaniyang ginagawa. Alam kong dahil lang ito sa tama ng alak sa kaniyang katawan. Kaya pilit kong pinipigilan ang aking sarili sa kalokohan niyang pinaggagagawa. Ngunit hindi ko mapigilan ang pagtigas ng aking pagkalalaki. Pagdating namin sa kwarto ay tinulungan ko siyang mag ayos ng kaniyang sarili. Binihisan ko siya ng damit at pinunasan ko ang kaniyang katawan ng maligamgam na tubig. “Hihihi. Oh Mr.Murphy, you are such a handsome assh*le . Bakit hindi kita kayang tiisin. Napaka-gwapo mo talaga” Nakangiti niyang sabi. “And this… down there” mapang akit niyang pinaandar ang kaniyang hintuturo sa aking dibdib at nagulat ako sa biglang pagdakot niya sa aking pagkalalake “oh im in such
“I’m sorry Claire, parang naging mabilis ata ako, hindi ko dapat pinagsamantalahan ang kalasingan mo.” Nag aalangan kong sabi sa kaniya halos hindi ako makatingin sa kaniyang mga mata sa hiya. "sh*t Edward hindi ikaw to, andiyan na sa harapan mo pakakawalan mo pa!" nanghihinayang kong sabi sa aking sarili “ It’s okay. “ walang pag-aalinlangan niyang sagot sa akin, nanlaki ang mga mata ko sa kaniyang sinabi. “Gusto ko rin naman ang ginagawa natin, mula pa nuon Edward gusto na din naman kita mga bata pa lang tayo, gustong-gusto na kita siguro nga ito ang tinadhana para sa atin" napatingin na lang ako sa itaas. Nang muling nagtagpo ang aming mga mata, napangiti ako sa kanyang sinabi. Samantalang hindi ko maiwasang mapatingin sa kaniyang mga labing mapanukso. Agad ko itong sinunggaban ng walang pag-aalinlangan. Mas matagal at mas maalab ang bawat pagpapalitan namin ng halik . Para kaming magnet at nagyakap nang mahigpit, damang-dama ko ang tibok ng puso ni Clairel. Sa pagtatama ng am
Una ay nilaro niya ito ng kaniyang kamay na kanina pa nakasalubo sa kaniyang mukha. Halos tumirik ang aking mata sa ginawa niyang pagsubo dito, malandi niyang pinaikutan ng kaniyang dila ang ulo ng aking pagkalalake. Parang vacuum ang kaniyang bibig sa paghigop dito. Baba-taas ang ginawa ng kaniyang bibig sa aking pagkalalake. "D*mn Claire, you're so good! Sh*T hindi ko akalaing sobrang wild mo sa kama" sigaw ng aking isip. Ganadong ganado ako sa kaniyang ginagawa. Hindi ko maiwasang hindi mapa-ungol sa sarap. "ahhhh... Claire. You're doing it so good! ahhh....." Hindi ko na naramdaman na bahagya na pala akong napapabayo sa kaniyang ibabaw. Nang hindi na ako makapagpigil ay hinila ko na siya. Inihiga ko siya sa aming kama at itinutok ko ang aking pagkalalake sa kaniyang pagkababae. Ilang beses akong nagsubok pero sh*t napakasikip talaga ni Claire. Ramdam ko ang pag-atras ng kaniyang katawan sa aking ginagawang pagsusubok na maipasok ito. Muli kong tinitigan siya sa kaniyang mukha.
Hindi ko alam kung matatandaan ni Claire ang mga sandaling ito sa aming dalawa pero wala akong pakielam ngayon ay malaya kong masasabi ang gusto ko “I Love You Claire, niyanig mo ang magulo kong mundo. At alam kong ikaw lang ang gusto kong makasama habambuhay, kahit anong mangyari ikaw lang ang pipiliin ko. Hinding hindi ko hahayaang may umargabyado sayo. Handa ko na ata talagang kalimutan si Lexie. Kakaiba ang nararamdaman kong ito para sayo.” Nakita kong napaluha si Claire, ibig bang sabihin nito maalala niya ulit ang ngyari sa amin bukas paggisisng niya? Gayunpaman ay walang salitang lumabas sa kaniyang mga bibig.Kaya't sinelyuhan ko na lang ng maalab na halik ang aming labi. Pinagmamasdan ko ng mabuti ng malapitan ang mukha niya habang nakadiin ang aking mga braso sa aming kama, at muli ko na naman siyang siniil ng isang mainit na halik. Napapangisi ako sa aking isipan dahil napakagaling pala ni Claire sa kama, kahit unang beses niya ay ito ang pinaka the best sex na na-experience
CLAIRE SANCHEZ : Nagising ako kinaumagahan sa pagkasinaw ng aking mata ng matamaan ako ng sinag ng araw na nagmumula sa nakahawing parte ng kurtina sa silid na iyon. Walang kasing sakit ang aking ulo, para itong binibiyak dahil sa hang over. Halos hindi ko din maibangon ang aking katawan tila nakapako ito sa kamang hinihigaan ko. Parang ang bigat bigat ng aking pakiramdam. "ouchh... ahhh..." Napakapit ako sa aking pang ibabang babae. Pakiramdam ko ay magang maga ito. Mahapdi ang aking pakiramdam. Nagulat ako ng pagbaling ko ng aking paningin ay nakita kong nakaupo si Edward sa gilid ng kama, tahimik na nag-iisip habang nakatalikod sa akin. Dahil sa matinding hiya ay dahan dahan akong kumilos para hindi niya mahalatang gising na ako. Sinilip ko ang aking sarili at nakumpirma kong nakipagtalik nga ako kay Edward kagabi hindi makakapagsinungaling ang mantsang pula sa puting puti niyang bedsheet. So hindi pala panaginip ang ngya
Naiwan akong nakatulala habang pinagmamasdan si Edward na palayo nang palayo. Parang may mabigat na bagay na bumabalot sa dibdib ko at sa bawat hakbang niya. Pakiramdam ko parang naging malayo ang loob namin sa isa't-isa. Hindi ko maintindihan kung saan nggagaling ang galing sa akin ni Edward. Wala naman akong maalalang ginawa ko sa kaniya. "haist anong ngyari sa buhay ko ngayon. Parang napasubo ata ako sa desisyon kong gagawin." sabi ko sa aking sarili. Iniisip ko, ito ba talaga ang simula ng buhay naming mag-asawa? O baka naman, kahit bago pa man magsimula ang lahat ay may lamat na kagad ang aming samahan? Pati ang aming pagkakaibigan ay mukhang nasira na. Ang masakit pa dito ako lang ang nasasaktan sa ngyayari sa pagitan naming dalawa. Napakagat-labi ako, pinipilit kong pigilan ang mga luhang nagbabadyang bumagsak sa aking mga mata. Pinilit kong ipagpatuloy ang mga nakaplano para sa araw na ito. Kaya naman tinawagan ko na muna ang ospital para k
EDWARD MURPHY POV Habang nakatayo kami ni Harry ay biglang bumukas ang pinto ng opisina ng mayo. Sa pagpasok ni Claire, parang tumigil ang mundo. Tila bumagal ang bawat hakbang niya, at hindi ko maiwasang mapatitig sa kaniya. Sa kabila ng simpleng ayos niya, may kakaibang ganda siyang taglay na nagpapawala ng lahat ng ingay sa paligid. Hindi ko alam kung nahuli niya ang tingin ko, pero hindi ko mapigilang mapangiti. "Bro, ay Sir Edward pala, iba yung tingin mo kay Claire, ha," bulong niya sa akin, siniko niya ako ng may pilyong ngiti sa kaniyang mga labi. " Let's see hanggang kelan tatagal yang dahilan mong dahil sa Mommy mo kaya ka nagpakasal, at magkababata pala ah!" pang-aasar niya sa akin. Simpleng napangiti ako sa kaniyang sinabi. Totoo namang napakaganda ni Claire at hindi ko iyon maitatanggi magmula ng may mangyari sa amin alam kong may kakaiba akong nararamdaman para sa kababata ko pero nahihiya akong aminin sa kaniya dahil baka lumayo siya sa akin.
Bumalik ako sa veranda at tumitig sa mga ulap sa malayo. Ramdam ko ang pag-aalangan nila, pero mas matindi ang tanong sa puso ko. “Sabihin n’yo na,” bulong ko, kahit na alam kong mahirap ang sagot. Tahimik pa rin sila. Ang tanging narinig ko lang ay ang tunog ng hangin na dumadampi sa paligid. Tahimik kaming nakaupo sa veranda, pero ramdam ko ang bigat ng bawat segundo. Kita ko ang kaba sa mukha nina Janice, Lander, at Dok Marco. Wala na silang kawala. Alam kong may itinatago sila, at sa wakas, napagdesisyunan nilang aminin na ang totoo. “Claire…” nagsimula si Janice, hawak-hawak ang kamay ko. “May kailangan kaming sabihin sa’yo, pero sana maintindihan mo na ginawa namin ito para sa’yo.” Tumingin ako kay Marco at Lander. Tumango si Marco, parang binibigyan si Janice ng pahintulot na magpatuloy. “Claire,” sabi ni Lander, malalim ang buntong-hininga. “May sakit ka sa puso. Nalaman namin ito nung naaksidente ka. Napansin ng doktor na may irregularity sa tibok ng puso mo, at l
Sa wakas, nagising siya sa katotohanan. Nanginginig ang kamay niyang kinuha ang bag niya mula sa mesa. “Edward… hindi mo ako kailangang itaboy ng ganito,” mahina niyang sabi, pero hindi ko siya sinagot. Tumalikod ako sa kanya at muling tumingin sa mga papeles sa mesa. “Kung ayaw mong mapahiya pa, umalis ka na,” malamig kong sabi. "tandaan mo ito Edward, ako lang ang para sayo! walang kahit na sino ang makakapalit sakin sa buhay mo Narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto. Sa wakas, tahimik na ulit. Bumalik ako sa pagkakaupo at isinubsob ang mukha sa mga kamay ko. “Claire, nasaan ka…” bulong ko sa sarili, habang iniisip kung paano ko haharapin ang gulo ng buhay ko. Wala na akong ibang iniisip kundi ang mahanap siya at ayusin ang lahat. CLAIRE POV Parang lahat ng nangyari sa akin ay isang bangungot na hindi ko kayang matakasan. Isang linggong pagkakaratay, paulit-ulit na bumabalik sa akin ang alaala ng aksidente ang malakas na sigaw ni Janice at Lander, ang pagharurot ng
Bahagyang natahimik kami, at unti-unting bumalik ang sakit na pilit kong kinukubli. “Sinubukan kong kalimutan siya, Ricky. Ginawa ko ang lahat para mawala ang alaala niya, pero wala, hindi ko magawa. Kahit ilang oras akong magtrabaho, kahit ilang gabi akong magpakalunod sa alak, palaging may bakas siya sa bawat galaw ko.” Tumango si Ricky, napapangiti nang may halong simpatiya. “Alam mo, Edward, minsan ang kailangan lang natin ay ang tanggapin ang pagkakamali natin. Hindi lahat ng sugat gumagaling nang mabilisan. May mga sakit na kailangan talagang maramdaman para matutunan natin ang aral na dala nito.” Nagpabuntong-hininga ako, ramdam ang kaluwagan sa pag-share ko ng sakit na nararamdaman ko sa isang taong hindi humuhusga. “Oo, Ricky, may mga gabing binabalikan ko ang bawat sandali na kasama siya. Lahat ng oras na tawa siya nang tawa, lahat ng sandaling naramdaman ko ang pagmamahal niya. Pero wala na iyon ngayon. Ako lang ang may kasalanan kung bakit siya nawala.” Pinalakas ni
EDWARD POVPagkatapos ng lahat ng nangyari sa amin ni Claire, wala na akong ibang pagpipilian kundi magpatuloy. Pero sa kabila ng pagpapanggap na okay lang ako, araw-araw ay parang binabato ako ng alaala niya lalo na sa opisina, naisipan kong bumalik sa aking opisina para naman kahti papano ay makalimot ako. Buryong buryo na ako sa bahay kakamukmok. Pero hindi ko maiwasan ang sarili ko. Palagi kong tinitingnan ang desk niya, umaasang kahit papaano ay makita ko siyang nakaupo roon muli at abala sa mga trabaho niya. Pero wala na siya, at ang pamilyar na puwang ay napalitan ng ibang tao. Ang pag-alis niya ay nag-iwan ng kakulangan sa buhay ko na hindi ko na maitama. Ano bang nagawa kong mali para basta na lang niya ako iwan ng ganito?! Kaya naman nagpaka subsob ako sa trabaho, tinatambakan ko ang sarili ko ng mga gawain sa pag-asang makakalimutan ko ang sakit ng pagkawala niya. Ngunit kahit ilang oras ang ibuhos ko sa trabaho, palagi pa rin siyang sumasagi sa isip ko. Ang bawat sulok ng
Hindi ko alam kung saan pupunta si Claire, pero isang bagay ang sigurado: hindi ko siya kayang mawala. Kailangan kong makita siya, humingi ng tawad, at patunayan sa kanya na handa akong baguhin ang lahat para sa kanya. Agad kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan siya. Isa, dalawa, tatlong beses pero wala akong makuhang response dahil puro promt voice message ang sinasabi. “The number you dialed is currently unreachable.” “F**k!” Napasigaw ako at halos ihagis ang cellphone sa sahig. Nanginginig kong tinawagan si Janice pero hindi siya sumagot. Alam kong kasama ni Claire si Janice. Kung hindi man ay tatawagan ko rin si Lander. Anong oras na hindi pa rin kumokontak sakin si Claire. Hindi niya ito usual na ugali. Madalas pag nagtatampo siya ay umuuwi din siya kagaad. Pero bago ang lahat, kailangang ayusin ko ang sarili ko. Simula ngayon, tatapusin ko na ang mga gulo sa buhay ko. Si Claire lang ang mahalaga sa akin, at hinding-hindi ko hahayaan na tuluyang masira ang relasyon namin
EDWARD POV Pagmulat ng mga mata ko, agad akong nakaramdam ng paninikip ng dibdib. Agad na inikot ng mata ko ang paligid ng kwartong iyon. Hindi ito ang bahay namin ni Claire. Nilingon ko ang gilid ng kama, at doon ko nakita si Lexie. Nakahiga siya sa tabi ko, nakangiti na para bang alam niyang naipit ako sa isang sitwasyon na hindi ko matatakasan. Tinignan ko ang sarili ko. Wala akong saplot. Mabilis akong tumayo at dinampot ang mga gamit ko sa sahig. “Good morning, Edward,” malandi niyang bati habang iniunat ang katawan niya sa kama, parang sinasadya niyang ipakita ang hubad niyang katawan. “Anong ginawa mo, Lexie?” sigaw ko habang nagmamadaling isuot ang aking pantalon. “Ano’ng nangyari kagabi?!” Napangisi siya, parang aliw na aliw sa kalituhan ko. “Ano pa nga ba? It was a great night, Edward. You were amazing,” malandi niyang sagot. “Huwag mo akong gawing tanga, Lexie!” Galit kong sigaw habang kinuha ko ang natitirang sapatos ko. “Nilagyan mo ng drugged ang inumin ko kagabi?
“Doon sa rest house mo,” mabilis kong sagot. “Gamitin natin ang private plane mo para madala siya roon nang walang makakaalam.” Napaisip si Lander bago tumango. “Tama ka. Ligtas siya roon. Ako na ang bahala sa transportasyon at lahat ng kailangan niya.” Habang pinapanood ko si Claire sa loob ng kwarto niya, hindi ko mapigilan ang galit at lungkot na nararamdaman ko. Wala siyang kamalay-malay sa lahat ng ngyayari sa kaniya, nakaratay siya roon, mahina, buntis, at nasa bingit ng panganib ang buhay. Napakabait niyang tao. Lahat na ng sakripisyo ginawa niya para sa ibang tao, lalo na para kay Edward, pero ito ang igaganti sa kanya? Napakalaki ng utang na loob ko sa kaniya dahil sa ginawa niyang pagtulong sa akin nung panahong walang wala ako. Lumingon ako kay Lander at ang mga kamay ko ay mahigpit na nakatikom. “Lander, hinding-hindi ko mapapatawad si Edward sa ginawa niya sa kaibigan natin. Alam kong wala tayo sa posisyon para pigilan o itago natin si Claire dahil sa huli desisyon pa
JANICE POVAng lakas ng kabog ng puso ko habang nakaupo kami ni Lander sa waiting area ng ospital. Pero higit sa lahat ang matinding galit para kay Edward ankg nangingibabaw sa akin. Hindi ko matanggal sa isip ko ang nakita kong kotse na bumangga kay Claire at hindi ako pwedeng magkamali plate number ni Edward iyon! Wala akong ibang kilalang may ganung sasakyan kundi siya lang, sigurado ako. At kung totoo ngang siya ang gumawa nito kay Claire, siguradong pagsasamantalahan nito ang pagkakataon na mahina si Claire para siguraduhing matatahimik na siya ng tuluyan. Hindi ko alam kung bakit nagawa yun ni Sir Edward.“Fvck Lander kawawa naman ang kaibigan natin , palagi na lang ba siyang makakaranas ng paghihirap sa mga taong mahal niya?!. " inis kong sabi kay Lander“Janice, calm down. Maayos na si Claire, sabi ni Marco,” ani Lander, pilit akong pinapakalma habang hawak ang nanginginig kong kamay.Umiling ako, malalim ang hinga. “Hindi, Lander. Hindi ako tatahimik hangga’t hindi ko nalalam
Mabilis ding dumating si Janice sa bahay. Hindi niya ako pinagmaneho dahil alam niyang masama ang loob ko. Habang nasa loob kami ng sasakyan niya ay para akong batang humahagulgol habang sinasabi kay Janice ang lahat. “Claire, hindi mo dapat iniinda ’yan, masyado kang nagpapa affected. ” mahinahon niyang sabi. Pero halata sa boses niya ang galit. Hindi nagtagal, tinawagan niya si Lander. Ilang minuto lang, dumating na ito sa bahay niya, mukhang handang-handa akong tulungan. “Tara, Claire. Magpagpag muna tayo. Hindi mo dapat iniiyakan ang mga taong hindi naman deserving sa’yo,” ani Lander, puno ng determinasyon. Nagtagal kami ng tatlong oras sa bahay ni Janice. Sa bawat hikbi ko, may payo silang binibigay, pilit akong binubuo mula sa pagkawasak. Nakikinig ako, pero ang bigat pa rin sa dibdib. Kaya naman nang mag-aya si Lander na lumabas para mag-relax, pumayag na rin ako. Pagdating namin sa bar, sinubukan kong kalimutan ang lahat. Inilabas nila ako sa dancefloor, nagbiro-biruan