CLAIRE SANCHEZ: Bilga akong nakaramdam ng matinding hiya dahil sa aking ginawa, hanggang sa biglang nagsalita si Edward, pilit na binabasag ang tensyon sa pagitan naming dalawa. “Alam mo, Claire, may mga panahon sa buhay ko na parang katulad ng nararamdaman mo ngayon. Kaya maniwala ka man sa akin o sa hindi naiintindihan ko kung bakit ganyan ang nararamdaman mo.” “Paano?” tanong ko sa kaniya, bahagya akong tumingin kay Edward, napuha niya ang aking interes na makinig sa kaniya. Huminga siya ng malalim bago magsimulang magkwento sa akin, seryoso akong naghihitay sa kaniyang sasabihin. "Meron akong isang sikreto na sasabihin sayo, walang nakakaalam nito hanggang ngayon kundi ako lang pero dahil sa naging open ka sakin ikukwento ko na sayo. Mayroon akong mapait na karanasan saking pagkabata kung bakit ako may matinding galit sa mga babae” Napatingin ako kay Edward, tahimik lang akong nakikinig habang nagpatuloy siya sa kaniyang sinasabi, pakiramdam ko ay tumatagos ako sa paning
Kinabukasan, masakit ang aking ulo nang pumasok ako sa aming opisina, ang lakas ng hang over ko sa dami ng alak na nainom ko kagabi.Pagdating ko sa opisina, parang may kakaiba sa paligid. Naroon si Sir Edward at masayang nakangiti sa akin. "Ang weird , anong nakain nitong lalaking to at hindi ata sinimulan ng pagka badtrip ang umaga niya?!. hmmmm jusme ano bang ginawa ko? Baka naman kasi may kalokohan ako kagabi?” pilit kong hinahalungkat sa aking isip pero wala talaga akong maalala. Pakiramdam ko ay parang may katangahan akong ginawa kagabi pero hindi ko maalala kung ano iyon, "haist Claire , alam na kasing hindi ka naman nag-iinom anong kalokohan ang pumasok sa isip mo at nagpakalunod ka na naman sa alak kagabi" bulong ko sa aking sarili habang saplo ko ang aking ulo at hinihigop ko ang mainit na itim na kape. Halos hindi ako makapag focus sa aking trabaho. Nakaupo lang ako sa aking swivel chair at panay ang pagpapaikot ikot ko habang nakasandal ang aking likod. Mabuti na lang
PROLONGUE "D*mn You Claire, ano bang ginawa mo sa akin. Bakit ako natameme sa lahat ng sinabi mo? bakti parang ako ang sunod-sunuran sayo?! hindi maari ito hindi ang isang kagaya mo ang babalewala sa akin." iritableng sabi ni Edward ng tuluyan ng sumarado ang pintuan sa aking opisina habang nakikita niya mula sa kaniyang glass wall ang paglayo ni Claire Matapos ang tensyonadong pangyayari sa pagitan ni Claire at Edward ay napapangiti ito, Hindi niya din maintindihan pero ito kasi ang unang beses na may tumabla sa kaniya. Lahat ng babae ay humihingi pa ng appointment sa kaniya para lang makasama siya. "Oh Claire, mapapasakin ka din" nakangisi niyang sabi. Pero dahil sa galit niya kay Claire sa halip na mag-alala o makonsensya siya sa ngyari , ay nag-umpisa siyang mag-isip ng ibang paraan para makuha si Claire. Sa mas tiyak at madiskarteng paraan. Habang nakaupo sa kanyang mesa, naalala ni Edward ang kwento ni Claire noong lasing ito. Ang kapatid niyang si Christy na nasa mental
EDWARD MURPHY POV Pagpasok ni Claire sa opisina ay tahimik pa rin ito tila nagdadalawang isip sa mga hakbang na kaniyang gagawin. Nakita ko ang pag-aalala sa kaniyang mukha. Makikita sa kaniyang mukha ang matinding stress, gusto ko siyang yakapin at halikan. Alam kong seryoso ako sa mga gagawin at hihilingin ko kay Claire pero ang kabilang utak ko ay in denial pa rin, ayokong mapahamak siya at lalong ayokong makita siya sa piling ng iba. "Claire, umupo ka. Kailangan nating pag-usapan ang ilang bagay," sabi ko sa kaniya , tinignan ko siya ng diretso sa mga mata ni Claire. Umupo si Claire ng may pag-alinlangan. "Tungkol saan Sir? may nagawa ba akong mali sa trabaho ko? am I fired?" tanong niya sa akin na may halong kaba sa kanyang mga mata. "of course not! hindi kita tatanggalin. Alam ko ang sitwasyon ng kapatid mo at alam kong nahihirapan ka na sa expenses niya. " panimula kong sabi " alam ko rin na kailangan mo ng pera para sa kaniyang maintenance , hindi ko kayang nakikita ka
CLAIRE SANCHEZ POV: Nabigla talaga ako sa inalok sa akin ni Edward. Kababata ko siya pano niyang nagawang isiping papayag ako sa ganuong klaseng kasunduan . Naiinis ako pero sa kabilang banda ng aking utak tama naman siya. Kailangan ko ng tulong para sa pagpapagamot ni Ate Christy. Ang sakit sakit ng ulo ko. Nagtungo ako sa banyo sa opsina. Humarap ako sa salamin sa banyo at kinausap ko ang aking sarili."Claire. Think wisely, tama naman si Edward malaking tulong ang 5 milyon para sa inyo ng Ate Christy mo. Wag kang maging selfish. Pag-isipan mong maigi. Ano naman kung magpanggap kang asawa ng kababata mong simula pa man noon ay sobrang gustong gusto mo na. " pangungumbinsi ko sa aking sarili. Isa pa anong big deal nagsasama na din naman talaga kami sa iisang bahay ni Edward, halos lahat naman ng ginagawa ng isang asawa ay ginagawa ko na. Bukod lang sa pakikipagtalik sa kaniya. "hayyy ang sakit sakit naman sa ulo nito. Ang liit liit pa ng oras na binigay niya para makapag isip ako" n
Muli kong ibinaba ang cellphone ko at tinakpan ng unan ang aking ulo. Pero kahit na nakapikit ay gising na gising pa rin ang diwa ko. Hindi ko maalis sa isip ko ang pag-aalala at pagkainis kay Claire. "hay Edward tama ba naman kasing alukin mo ng ganuong kondisyon ang kababata mo?! hindi ka nag-iisip". Ilang sandali pa ay nagdesisyon na akong tawagan si Claire ulit. Dahan-dahan kong pinindot ang number niya at ng mag ring ito ay agad kong pinatay. Tinamaan na naman ako ng ego ko. Napabuntong hininga ako at muling bumalik sa kama. "kung ayaw niyang mag-message edi wag ano ka ba Edward madaming babae diyan." ngayon ay napapagtanto kong may kakaibang nararamdaman talaga ako para kay Claire. Maya-maya ay napagdesisyunan kong ipagpatuloy na lang ang aking pagtulog. Hindi ko namalayang sa sobrang inis ko ay nakatulog na pala talaga ako. Nagulat ako sa sunod sunod na ring ng aking telepono. Nang tsempong sasagutin ko na ito ay bigla naman itong namatay. Nang tignan ko ang aking inbox ay ma
Habang-akay-akay ko si Claire papasok ng bahay ay hindi niya ako tinitigilan sa kakakulit sa akin . Panay ang pagdukot niya sa aking pagkalalake sabay tatawana animoy batang kinikiliti. Napapailing na lang ako sa kaniyang mga pinaggagagawa. “Claire please stop it.” Walang balak tumigil si Claire sa kaniyang ginagawa. Alam kong dahil lang ito sa tama ng alak sa kaniyang katawan. Kaya pilit kong pinipigilan ang aking sarili sa kalokohan niyang pinaggagagawa. Ngunit hindi ko mapigilan ang pagtigas ng aking pagkalalaki. Pagdating namin sa kwarto ay tinulungan ko siyang mag ayos ng kaniyang sarili. Binihisan ko siya ng damit at pinunasan ko ang kaniyang katawan ng maligamgam na tubig. “Hihihi. Oh Mr.Murphy, you are such a handsome assh*le . Bakit hindi kita kayang tiisin. Napaka-gwapo mo talaga” Nakangiti niyang sabi. “And this… down there” mapang akit niyang pinaandar ang kaniyang hintuturo sa aking dibdib at nagulat ako sa biglang pagdakot niya sa aking pagkalalake “oh im in such
“I’m sorry Claire, parang naging mabilis ata ako, hindi ko dapat pinagsamantalahan ang kalasingan mo.” Nag aalangan kong sabi sa kaniya halos hindi ako makatingin sa kaniyang mga mata sa hiya. "sh*t Edward hindi ikaw to, andiyan na sa harapan mo pakakawalan mo pa!" nanghihinayang kong sabi sa aking sarili “ It’s okay. “ walang pag-aalinlangan niyang sagot sa akin, nanlaki ang mga mata ko sa kaniyang sinabi. “Gusto ko rin naman ang ginagawa natin, mula pa nuon Edward gusto na din naman kita mga bata pa lang tayo, gustong-gusto na kita siguro nga ito ang tinadhana para sa atin" napatingin na lang ako sa itaas. Nang muling nagtagpo ang aming mga mata, napangiti ako sa kanyang sinabi. Samantalang hindi ko maiwasang mapatingin sa kaniyang mga labing mapanukso. Agad ko itong sinunggaban ng walang pag-aalinlangan. Mas matagal at mas maalab ang bawat pagpapalitan namin ng halik . Para kaming magnet at nagyakap nang mahigpit, damang-dama ko ang tibok ng puso ni Clairel. Sa pagtatama ng am
Nilapitan ko si General at hinawakan ito sa kaniyang pisngi. "hayop ka!, kung sino sino pa ang pinagbintangan kong kasabwat ni Jorge, ikaw lang pala! Hudas!" malakas kong sigaw sa kaniyang mukha.Naglakad ako papunta ng silya at naupo sa harapan niya habang naka dikwatro. Hinayaan ko sila Benie sa ginagawa nila pero hindi ako papayag na matapos lang ang buhay nito ng wala akong nakukuhang impormasyon . “Tama na muna,” utos ko sa kanila na may malamig na boses. Agad silang tumigil sa kanilang pagsuntok at parehong hingal na hingal. Tumingin ako kay General, na halos hindi makatingin pabalik sa akin.“General,” panimula ko, habang nakatingin nang diretso sa kanyang namamagang mukha. “Sinabi ko na sa’yo, di ba? Huwag na huwag mo akong ta-traydurin. Pero ano’ng ginawa mo? Hindi ka marunong makanig sa mga babala ko."Tahimik lang siya at pilit na iniiwasan ang tignan ako ng diretso sa aking mga mata. Tumayo ako at tumingin kay Benie. “Bitawan mo siya saglit.” Lumapit akong muli kay
BENIE POV2 HOURS EARLIER Kagaya ng pinag utos sa akin ni Boss Drake, sinimulan kong sundan si Stephanie mula sa bahay niya. Mula pa lang sa labas, kitang-kita ko na ang ngiti niya pagktapos pumutok ang balita tungkol sa pagkakasabog ng convoy ni Jorge. Parang abot hanggang langit ang saya niya habang naglalakad papunta sa sasakyan niya. Bago pa siya sumakay, napansin kong tumigil siya saglit. May kausap siya sa telepono. Malakas siyang tumawa, rinig ko iyon dahil naka park ang sasakyan ko sa tapat lang ng bahay niya sa di kalayuan. Sinadya kong buksan ang kabilang side ng bintana para mas marinig ko ang paligid. “Oo, Boss Ermac. Hindi ako sumablay. Siguradong wala silang makukuhang ebidensya” sabi niya bago pumasok sa sasakyan. Sinundan ko ang kotseng minamaneho niya kahit saan siya magpunta. Pagkatapos ng ilang minuto, huminto siya sa isang sikat na restaurant. Nag-park siya malapit sa entrance, habang ako naman ay naghanap ng puwesto sa kabilang parte ng parking lot. Mula
Tumalikod ako, tumingin sa labas ng bintana. Sa kabila ng galit ko, nararamdaman ko rin ang bigat ng responsibilidad. Pero isa lang ang malinaw sa akin—hindi matatapos ang laban na ’to hangga’t hindi ko nakukuha ang hustisya para kay Tara at sa Mama niya. “Tandaan niyo,” dagdag ko, “kapag sinimulan nila ’to, ako ang tatapos.”Pagkaalis ng mga tauhan ay mabilis na din akong umuwi sa bahay. Pagbukas ko ng pintuan, agad kong napansin si Tara na nakaupo sa sofa, hawak ang isang basang panyo. Puno ng luha ang kaniyang mga mata, at kahit pinilit niyang punasan ang mga ito, huli na, alam kong umiiyak siya. Lumapit ako sa kaniya nang marahan. Hindi ko inasahang malalaman niya agad ang tungkol sa ambush, pero sa isang iglap, naunahan na ako ng balita sa telebisyon. Sa screen ay paulit-ulit na ipinapakita ang footage ng nasunog na convoy, ang mga pulis na abala sa crime scene, at ang balitang wala nang natirang buhay. “Tara…” tawag ko, pero hindi siya sumagot. Hinaplos ko ang balikat
DRAKE POVSabay kaming napahiga sa aming kama. Habang nakahilig ako sa kaniyang mga braso ay biglang nag ring ang telepono ni Tara , nang tignan ko iyon ay pangalan ni General ang rumehistro. Tumango siya hudyat para sagutin niya ang tawag. Mabilis kong sinagot ang tawag ni General, halata sa boses niya ang pag-aalala habang binabalita ang bagong plano na gagawin ng mga kapulisan. “Sir, ililipat na si Jorge bukas ng tanghali sa pinakamalaking piitan. Ito na ang pagkakataon natin para mapadali ang imbestigasyon,” sabi niya nang direkta. "kapit din natin ang mga matataas na lider sa loob kaya naman dito siguradong aamin na siya. Masyadong malaki ang tao sa likod nito dahil hindi talaga siya mapaamin sa maliit na piitan. Handa siyang isakripisyo ang buhay niya kapalit nito" sagot ni General sa akin Napangiti ako ng bahagya, pero ramdam ko ang tensyon sa likod ng balita. “Magandang balita ’yan, General. Kailangang siguruhin nating maayos ang paglilipat. Ayoko ng kahit anong sablay.”
"yess...." halos pabulong kong pag ungol. Hanggang sa pumadausdos ang kaniyang bibig sa aking pechay . Pinaikot ikot niya ang kaniyang dila sa loob ng aking pechay. At ang kaniyang hinlalaki ay pinanlaro niya sa aking tinggil. “Oh Drake… ummmm i love you!”Inangat niya ang kaniyang ulo at matamis na ngumiti sa akin. “I love you more Maya” at muli niyang kinain ang aking hiyas. Ang kaniyang isang daliri ay mabagal niyang nilabas pasok sa loob ko. Halos mabali na ang aking ulo sa sarap ng kaniyang ginagawa.Tila nananadya niyang tinitigilan ang kaniyang ginagawa nang maramdaman niyang sarap na sarap na ako. “Oh baby, come on. Please wag kang tumigil…” mahina kong sabi sa kaniya ng tigilan niya ang kaniyang paglalaro sa aking pechay. Napangisi siya na tila nasisiyahan sa ginagawa niya. “Libog na libog ka na ba, Tara?!” Bulong niya sa aking tainga. Ramdam ko ang pang aakit ng kaniyang hininga sa bawat pagdampi nito sa aking balat. Bago pa ako makasagot ay siniil na niya akong muli n
Lumapit pa ako at niyakap siya nang mahigpit. Ramdam ko ang tibok ng puso niya habang nakasandal ang ulo ko sa dibdib niya. “Drake,” sabi ko habang nakatingala sa kanya, “wag ka ng masyadong mag alala, napaka misteryoso mo, wala naman akong pakielam kahit isa ka pang mafia o lider ng matataas na gangster dito sa pinas. Ang mahalaga kapag tayo ang magkasama ay isang normal na Drake ang kaharap ko at masaya ako” Hinawakan niya ang baba ko at dahan-dahang inilapit ang mukha niya sa akin. “I love you Maya” bulong niya bago niya inilapat ang mga labi niya sa akin.“Please Drake, call me Tara… TARA MURPHY, yan ang totoo kong pangalan. From now on .no more lies , no hidding from my past.” Nakita ko ang pagka gitla ng kaniyang mukha sa aking sinabi. Pero hindi ko na iyon pinansin.Ako na mismo ang sumunggab ng halik sa kaniya. At sa halik na iyon, naramdaman ko ang lahat ng emosyon niya , ang pagmamahal, ang pangako niyang hindi ako pababayaan, at ang lahat ng mga bagay na hindi niya kaya
Malakas na naghalakhakan ang mga ito “Ano ka ngayon? Hah?!” sigaw ng lider, galit na galit.Hindi ko na sinagot. Sa halip, itinaas ko ang kamay ko isang simpleng senyales.Mula sa iba’t ibang bahagi ng park, naglabasan si Benie at ang ibang mga tauhan ko na nakapalibot sa amin. Lahat sila ay armado, tahimik na tumayo sa likuran ko. Ang dating malakas na yabang ng grupo ay napalitan ng matinding takot.“Putang ina, sino ’to?” tanong ng isa sa kanila, nanginginig ang boses.Biglang dumating ang founder ng kanilang grupo, isang matandang lalaki. Agad itong sumigaw samga bagong tubong miyembro. “Mga gago! Hindi niyo ba nakilala kung sino ang tinarget niyo?!”“Pasensya na, founder,” sabi ng isa, nanginginig. “Sino ba siya?”“Istupido!” Sigaw ng founder nila, sabay suntok sa isa sa mga tauhan niya. Lumapit siya sa akin, yumuko, at halatang takot na takot.“boss Drake, patawarin mo na ang mga tangang ’to. Ako na ang bahalang kumastigo sa kanila,” sabi niya, halos hindi makatingin sa akin. S
SA PARKDRAKE POVMasaya akong makita si Maya na muling nakangiti. Ang bigat ng mga nakaraang linggo ay unti-unting gumagaan habang pinagmamasdan ko siyang masaya at kumportable.Sa gitna ng park, sinenyasan ko ang mga tauhan ko na manatiling nasa di kalayuan. Ayokong maramdaman ni Maya na may nagbabantay sa amin; gusto ko siyang bigyan ng normal na araw. Minessage ko rin si Benie na huwag kaming lalapitan kahit anong mangyari, maliban na lang kung may seryosong problema.Pagdating namin sa puwesto, inilabas ni Maya ang mga pagkaing inihanda niya. Habang inaayos niya ito, panay ang tukso niya sa akin, tipikal niyang paraan para pagaanin ang mood.“Drake, thank you for today?! Salamat sa lahat ng ginagawa mo para sakin. Bukod kay Mama Selya , ikaw lang ang pangalawang taong tumanggap sakin sa kabila ng madilim kong nakaraan “ malambing niyang sabi. Tila naman na touch ako sa sinabi niya.“Maya, diba napagkasunduan na natin to. Mas mag focus na lang muna tayo sa kaso ng mama mo.” Sabi k
“Okay, next guess,” sabi niya, tumatawa pa rin habang pinupunasan ang gilid ng mata niya. “Baka naman mafia ka? Tipong boss ng isang malaking grupo.” Halos hindi siya makahinga sa kakatawa. “Mafia? Maya, kung mafia ako, dapat may tattoo ako dito sa braso,” sabi niya, itinuro ang sariling braso na malinaw namang walang kahit anong marka. Natawa na rin ako. “O sige, seryoso na. Baka naman may koneksyon ka sa gobyerno? Tipong mataas na opisyal o may mataas na ranggo.” “Hmmm,” sabi niya, kunwaring nag-iisip habang hawak ang baba. “Malay mo, malapit-lapit ka na diyan.” Bigla akong natigilan at napatingin nang seryoso sa kanya. “Drake, seryoso ba ’yan? May koneksyon ka talaga sa gobyerno?” Nakangiti pa rin siya, pero halatang hindi niya sasagutin nang direkta ang tanong. “Ang mahalaga lang, kaya kong gawin ang mga kailangan kong gawin para sa’yo. ’Yun ang dapat mong tandaan.” “Drake, bakit parang ang hirap mong intindihin minsan?” sabi ko, naiiling habang natatawa nang bahagya.