Lumabas si Sabrina sa banyo ng may luhang tumutulo pababa sa kanyang mukha. Puno ng saya ang mga mata niya nang sabi, "Hubby, buntis ako, hubby! Buntis ako! Hahaha!""..." Ganap na napahinto si Sebastian. Binalot ni Sabrina ang mga bisig niya kay Sebastian at bumulong, "Alam ko na sa wakas kung bakit sobrang emosyonal ko at sobrang daling umiyak nitong nakaraan, hubby! Iyon ay dahil buntis ako."Ang sorpresa sa tono ni Sabrina at sa kanyang ekspresyon ay hindi matutumbasan, habang ang tuwa ni Sebastian ay nanatiling nakatago sa kanyang puso. Hindi alintana ang gaano kabuo ang tuwa na naramdaman niya sa loob, hindi niya hinayaang ipakita ito, simple lang siyang bumulong sa asawa niya, "Huwag kang gumalaw ng sobra.""Alam ko!""Hindi na pwedeng maging mapili sa pagkain."Hindi naman talaga mahina kumain si Sabrina sa simula pa lang, nawawalan lang siya ng gana nitong mga nakaraang araw. "Kuha ko!""Ihahatid natin si Aino sa eskuwelahan at papatingin na natin ang katawan mo sa osp
Lalong naguluhan ang lalaki.“Ibig sabihin noon, dalawang tao lang ang kailangan mong pagsilbihan sa pamilyang ito. Ang isa sa kanila ay si Aino at ang isa ay ako. Sa hinaharap, kailangan mong maglingkod sa apat na tao."May isa pang kahulugan, na kung una mong pinapalitan ang lampin ng baby number one, may posibilidad na umakyat si baby number two sa braso mo at kagatin ka!"Hindi nakaimik si Sebastian."Kami... magkakaroon tayo ng dalawang bagong sanggol?" pigil na tanong ng lalaki."Tama iyan!"Napatingin si Sabrina sa asawa na may malawak na ngiti. "Simula ngayon, kailangan mong baguhin ang paraan ng pakikipag- usap mo sa akin, okay?"Tanong ni Sebastian, “Baguhin? Magpalit ng ano?"“Kamahalan, Reyna! Mula ngayon, kailangan mo na akong tawagin bilang Kamahalan!”Sabi ni Sebastian, “Oo, oo, oo, Kamahalan. Pakiusap.”Sa sandaling ito, ang lalaki, na noon pa man ay malamig, mahinahon, solemne, at isang taong hindi kailanman nagbibiro, bahagyang yumuko ang kanyang katawan at
Pagkaraan ng mahabang panahon, saka lang dahan- dahan at mahinahon na nagtanong si Sebastian, “Alex, ano ba talaga ang nangyari para gumawa ka ng ganoong desisyon?”Sa kabilang linya, matindi na ang galit ni Alex na para bang isa siyang bulkan na malapit nang sumabog.Kagabi, matagal siyang natahimik sa tawag ni Sabrina kay Alex.Napakasaya niya, ngunit nakalimutan niya ang tungkol sa pinakamahalagang bagay.Hindi nakasama ni Jane ang lalaking iyon, ngunit nahulog na si Jane sa lalaking iyon. Ang buong puso niya ay para sa lalaking iyon!Pagkagising ni Alex, pumunta ulit siya sa malaking hostel, at nagkataon lang na nakita niya si Jane at ang lalaking iyon na naghuhugas ng mukha at nagsisipilyo ng ngipin sa labas ng bakuran. Katatapos lang mag- toothbrush ng lalaki nang mabilis na hinawakan ni Jane ang palanggana na nasa ilalim ng gripo sa harap ng lalaki. "Maghugas ka ng mukha, Noah.""Sige!" Tumingin si Noah kay Jane na may malaking ngiti, at puno ng pagmamahal ang mukha nito.
Nagkukwentuhan ang dalawa habang nilalampasan ang sasakyan ni Alex. Wala ni isa sa kanila ang nakahalata na ang lalaking nakaupo sa kotse ay nakatitig sa kanila ng masama.Makalipas ang isang oras, bumalik sina Noah at Jane sa tulay na kanilang pinuntahan noong nakaraang araw. Tinulungan ni Noah si Jane na bumaba at ibinaba ang isang picnic rug, kasama ang ilang kumot na ilatag sa ilalim ng tulay. Lumingon siya para tingnan si Jane at sinabing, "Jane, maupo ka dito at hindi ka nilalamig. Hintayin mo akong bumalik mamaya ng tanghali."Tumango si Jane. "Okay. Wag mong sunugin ang sarili mo, Noah."Pumunta si Noah, at umupo siyang mag- isa sa ilalim ng tulay na parang isang tahimik na dalagita na hindi pa natuto sa mundo. Nanatili siya doon sa buong umaga, bumabangon upang mamasyal paminsan- minsan.Kapag siya ay naglalakad, sasabihin niya, "Baby ko, sana ay makahanap ng trabaho ang daddy mo ngayong umaga para kumita rin siya ng dalawang daan ngayon. Kung magkatotoo iyon, mas magiging
Ramdam ni Sebastian ang inggit sa kanyang tono. " Alex, hindi ikaw ito. Ikaw ay palaging isang magiliw na tao," sabi ni Sebastian pagkatapos ng ilang minutong katahimikan.Kung si Sebastian lang ang nasa parehong sitwasyon, baka napatay niya ang lalaki nang walang pag-aalinlangan, ngunit si Alex..."Anak ko yan! Dapat ko bang hayaan ang baby na tawagin ang ibang lalaki na 'Tatay'?" naghihisteryosong tanong ni Alex."Kung gayon ibalik mo si Jane!" Kalmadong sagot ni Sebastian."...""Ano ba Alex? Hindi ako pumayag na iuwi mo si Jane kahapon dahil nag- aalala ako na baka magpakamatay siya. Pero mas lumala ang sitwasyon mo simula noon, kaya binawi mo siya agad. Susubukan naming dalawa ni Sabrina. Ang aming makakaya ay kumbinsihin siya na makipagbalikan sa iyo."Napakamot ng ulo si Alex. " Huli na ang lahat, Sebastian.""Diba sabi mo magkasamang natulog yung dalawa kagabi?""Ngunit ang puso ni Jane ay pag-aari ng lalaking iyon ngayon..." Hindi napigilan ni Alex ang sarili na tapusi
"Salamat kapatid!!"Tumawa si Sebastian. "Magkadugo tayo, hindi na kailangang magpasalamat sa ating dalawa.""Ibaba ko na ang tawag.""Sige."Matapos tapusin ang tawag, tinawagan ni Sebastian si Kingston at sinabing, "Kailangan itong gawin nang palihim. Iligtas ang lalaking iyon nang hindi inaalerto si Alex at bigyan siya ng sapat na pera bago siya ipadala sa ibang bansa.""Mahirap ito para sa iyo, Master Sebastian. Iniisip ka ng mundo bilang isang walang awa na mamamatay- tao at ngayon ay inililigtas mo ang buhay ng isang tao, isang taong katunggali ng pag- ibig ng iyong matalik na kaibigan hindi bababa sa..." tugon ni Kingston.Ngumiti ng mapait si Sebastian. "Ano nga ba ang ginawa ng lalaking iyon na mali na karapat- dapat na mapatay natin? Gawin mo ang sinasabi ko at siguraduhing hindi na niya makikita si Jane kahit kailan.""Oo, Master Sebastian!"Naisip ni Sebastian sa sarili pagkatapos na ibaba ang tawag, 'Sana makahanap ka ng kaligayahan, Alex.'Samantala, tumingala si
Natigilan si Sebastian dahil sa gulat sa kabilang linya at nagtanong, "Alex, ano ang sinabi mo?"Sa kabilang banda, binaba na ni Alex ang tawag. Hindi niya akalain na lalapitan siya ni Jane habang kausap niya si Sebastian. Kumatok si Jane sa bintana at binuksan ito ni Andrew. Nang walang anumang babala, nakita ni Jane si Alex mula sa labas ng kotse.Mukhang composed si Jane sa paningin ni Alex. "Ilang araw ka na dito?" tanong niya.Si Alex naman, parang nahuli siyang may ginagawang mali. "J-- Jane..."Ngumiti ng masama si Jane. "Mr. Poole, bibigyan mo na lang ba ako ng mabilis na kamatayan?"Apat na buwan na ang nakalipas mula nang magkita sila at ang muling pagkikita ay parang ilang siglo na ang nakalipas. Nataranta si Alex na parang nasa isang uri ng pantasya; habang ang tono ni Jane ay tila malayong parang hindi pa sila nagkikita, na walang bakas ng oras na kanilang pinagsamahan sa nakalipas na walong taon. Hindi na rin nababanggit na pinanganak niya ang kanyang mga anak noon a
Sa halip, mas gumanda pa siya kaysa dati. Nag- ugat ang kagandahan sa kanyang kalmado, sa kanyang pagbubuntis, sa maliliit na pekas sa kanyang mukha at sa katotohanang wala na si Alex sa kanyang isipan. Noong magkasama pa sila, tinitingnan ni Jane si Alex na puno ng paghanga at pagmamahal -- walang hangganang pagmamahal; at ngayon, ang tanging natitira sa kanyang mga mata nang tumingin siya kay Alex ay defensiveness at determinasyon. Hindi man lang niya itinaas ang kanyang boses, ngunit ang kanyang kalmado ay kahawig ng nakakatakot na kapayapaan bago ang bagyo. Maging si Alex ay hindi nangahas na hilahin si Jane paakyat sa kanyang sasakyan sa mga sandaling iyon. Pinasadahan niya ng tingin si Jane bago mapansin ang bag ng mga natirang pagkain na hawak ni Jane sa kamay niya."Hindi na kailangan pang tingnan! Hindi ko binili ito ng pera. Mabait naman ang may- ari ng restaurant na iimpake ko ang mga natirang pagkain para dalhin."Nagkataon, ang buong restaurant ay na -book para sa hapon