4–When Luck Strikes

Chapter 4 : When Luck Strikes

HESTIA ANGELA GONZAGA

"Hestia!"

Nagising ako mula sa pagkatulala nang may tumawag sa pangalan ko. Hindi ko inanda ang kumikirot kong ilong sanhi sa malakas na paghampas ng bulaklak doon dahil nakita ko ulit ang mga matang nasa bangungot ko gabi-gabi. Hindi ko malinawan ang mukha ng lalaki at nahihilo ako sa matapang na amoy ng perfume niya.

"Are you okay, Miss?" Nag-aalalang tanong niya.

Tinampal ko ang noo para sinubukang patinuin ang sarili.

"Okay ka lang ba, Hestia?" Nalaman kong nasa tabi ko na si Monyeen. Kumikinang ang mga mata dahil sa pag-aalala.

Nalilito akong tumango.

"Siguro kailangan natin siyang dahil sa clinic," suhestyon ng lalaking may baritonong boses.

Nahihirapan akong tingnan siya ng diretso. Ilang sandali kong pinoproseso ang pangyayari hanggang sa matauhan ako. Lumundag ako palayo sa lalaki na para bang may panganib siyang hatid. Bumilis ang pintig ng puso ko nang maalala si Demetrius.

What if siya ang tarantandong iyon?

"Okay lang ako. Porket nabangga lang, dadalhin na agad sa clinic. Pasensiya na kung di ako naging maingat. Nasira ko pa ang bouquet niyo," nagpa-panic kong pahayag.

Ang ayoko sa lahat ay iyong naduduwag ako sa taong matagal ko ng gustong makaharap. Why I can't look at him straight in the eyes?

"Ang importante wala kang galos. May concert pa naman kayo bukas. Kung di ka sana nawala ng ilang araw ay malamang natuloy na iyon. Diba sabi ko sa'yo, palagi kang mag-iingat," naiinis na bwelta ng manager ko sabay hila sa braso ko.

"Pasensiya na po kayo, Mister. Medyo wala sa sarili ang alaga ko ngayon," aniya sa lalaki.

Saktong nag-abot kami ng tingin. Sumabog ang kaba sa dibdib ko. Hindi ko maiintidihan kung galit ba, lito o kasabikan ang nararamdaman ko. Hindi rin ako sigurado kung s'ya ba ang matagal ko ng hinahanap.

Naningkit ang malamig niyang mga mata. Gumapang sa kalaman ko ang kakaibang intensity lalo na't naging mapusok ang mga tingin niya at ang hirap basahin ng dinadala niyang emosyon. Para siyang tigre na atat nang sunggaban ang biktima.

Kumurap ako't iniwas ang mga mata. Nakita ko sa gilid ng mga mata ang pag-igting ng matalim niyang panga. Bagama't wala akong pansinin siya ay umaagaw sa atensyon ko ang mataas niyang cheekbone, ang piklat sa kanang kilay niya at ang magulo niyang itim na buhok. Masasabi kong para siyang hinugot sa men's magazine. May natural siyang kagawapuhan na kayang magpaakit ng maraming babae. Paano na lang kaya kapag ngumiti siya?

Umiling ako para iwaksi 'yon sa isipan ko. Di ako pwedeng magpalinlang sa kanya. If he's really Demetrius, he is still a murderer.

"It was my fault. I didn't see her coming. Masyado akong abala kakatingin ng bulaklak na 'to," malambot niyang paliwanag.

I clenched my hands. "Dapat kong palitan ang bouquet na sinira ko," anas ko.

"No need. Hindi naman ito nasira. May ilang petals lang na nahulog," he insisted.

Ayoko ang pagiging mabait niya. Baliktarin man ang mundo, mamatay tao pa rin siya. Tsk!

"Kung ganoon pwede na ba kami mauna. Pagpasensiyahan niyo na po," anang ni Monyeen na hinihila ako paalis sa harapan nito.

Para naman akong robot na nagpatangay sa kanya.

"Ano ba nasa utak mo? Kanina ka pa wala sa sarili. Sabihin mo, sino ba ang nanggugulo sa'yo? Baka malaman ko mamaya na grabe na ang problema mo sa mental health. Maawa ka, Hestia. Walang taguan sa larangan na 'to," mahaba niyang litanya.

Umismid ako. Wala kasing pumapasok ni isa sa kukuti ko. "Don't worry, my dear manager. Wala akong problema, natural na sa'kin ang pagiging tulala," saad ko sabay tapik sa balikat niya.

Winaksi niya ang kamay ko. "Don't lie to me. I know that you have a problem. You can tell me everything. Ayokong tinataguan ako ng mga alaga ko. Utang na loob, nandito ako para makinig."

Hindi ko pwedeng sabihin sa kanya na secret agent ako, assassin, at may gustong patayin na mafia boss. Tiyak masisira ang buhay n'ya. "Wala akong tinatago sa'yo. Promise, cross my heart, and hope to die."

"H'wag mo akong biruin ng ganyan."

"Kailan ba ako naging si Joker? Kilala ako na taong-yelo ng lahat. Hindi ba sapat ang seriousness sa mukha ko."

Matagal niya akong inirapan.

"Hindi ako nagbibiro," pakli ko.

Humugot siya ng malalim na hininga.

"Ang gusto ko lang ay maging open kayo. Malilimang taon na tayong magkasama pero ni minsan hindi ko naging transparent sa akin," pagmamaktol niya.

Kinagat ko ang aking labi. "Hindi ko talaga naiintindihan kong bakit wala ka pa ring tiwala sa'kin. Basta ang importante ay di mo iniisip na mamatay tao ako," pahayag ko bago siya tinalikuran.

Nag-ingay siya. "Ba't ko naman iisipin iyon? Isa kang CEO, idol at hinahangaan ng lahat. Gusto ko lang ang kabutihan mo. Hestia, utang na loob, huwag mong hayaan na masira ang mental health mo."

Umiling ako habang pinapatuloy ang paglalakad. Isang hakbang sa akin at dalawa sa kanya. Sadyang pinanganak akong matangkad para lumakad ng mabilis. Minsan nagtataka ako kung purong Pinoy ba ako o may ibang lahi na nananalaytay sa ugat ko. Pagkatapos ng pangangaral niya ay bumalik na kami sa HAG studio. May ilang bagay lang na gagawin para sa concert bukas ng gabi.

"Ah! Parang kailan lang. Fifth anniversary na pala natin. Ang bilis ko namang tumanda," sabi ni Keirra Manaloto, ang main dancer at rapper ng ANGELS.

Nag-stretch ng mga kamay si Vanilla Danseo, ang sub-vocalist at visual ng grupo. "Oo nga! Noon mga nene pa tayo at sandamak-mak palagi ng basher. Tingnan mo, nangkakandarapa sila sa atin pati ang mga advertising company."

"Nadala sila sa pa-cute mo," biro ni Aerith Jensen, ang vocalist.

Ako ang vocalist at leader ng grupo. Hindi ako umimik, nanatili akong nakaupo sa coach hanggang sa dumating si Monyeen.

"Kahit kailan ang hilig niyong tumambay sa dressing room. Wala ba kayong balak mag-practice?" Sermon niya.

"Yeah, tama po kayo. Dapat pala natin maalala ang dance step noong debut natin."

"Naku! Bawal ang maging tamad ngayon."

"Hestia, tumayo ka na d'yan. Ikaw pa naman na kulang sa practice."

Nagsipagtayuan sila. Uminat-inat ako sa coach at tinatamad na bumangon. "Maaga pa naman, pwede mamaya na lang?"

Binatuhan nila ako ng masamang tingin.

"Mag-aala sais na ng hapon. Mahaba kaya ang binigay na oras ni Manager para tumambay tayo rito."

"Oo nga. Saka nakasalalay sa'yo ang pagiging successful ng concert."

"Bawal maging tamad ngayon, Hestia."

Lumapit si Monyeen sa akin saka hinila ang braso ko. "Miss CEO, marami ang humahanga sa'yo. Don't disappoint your fans, okay?"

Ngumuso ako. "Fine."

Sinunod ko sila. Nag-practice kami hanggang sa mapagod kami. Gabi na ng umuwi ako. Hindi ako sumabay sa kanila dahil sinabi ko na may pupuntahan ako.

"Saan mo naman balak pumunta ngayon?" Tanong ni Zeus na nasa kabilang linya.

"May gusto lang akong imbesitigahan," tugon ko sabay higpit ng pagkahawak sa cellphone.

"Diba wala ka pang bagong misyon."

"Basta, puntahan mo ako ngayon dito. Samahan mo ko sa Red light district."

"Ha-hunting ka na naman ng mafia. You really like to break the rules, babe."

"Shut that fvcking mouth! Ako ang batas kaya gagawin ko ang gusto ko!"

Tama siya. Ha-hunting ako ngayon ng mga mafia at sa red light district ko gagawin dahil ito ang madalas ng tambayan nila. Labas ito sa misyon pero hindi sapat sa akin na magkatinginan lang kami kanina ni Demetrius.

Gusto ko siyang makilala at ilibing ng buhay. Isasama ko si Zeus para mawala ang pagiging duwag ko.

"Kapag malaman ito ni Boss, h'wag mo talaga akong isasali sa kaparusahan mo."

"Don't worry. Safe ka sa akin." Binaba ko ang cellphone. Humugot ako ng malalim na hininga bago sinuot ang cap ko. Na hoodie jacket at jogging pants ako. Sapat na siguro para di ako makilala ng fans ko.

Kapagkuwan ay dumating ang kaibigan ko. Mabilis akong sumakay at dumiretso na kami sa nasabing lugar.

"Sigurado ka ba?" Panggugulo niya.

Pinukulan ko siya ng matalim na tingin. "Ano sa tingin mo? Pupunta ba ako rito kung wala akong mapapala? Sigurado ako na nandito lang si Demetirius. Nandito kaya mga kalahi niya."

"Masyado kang maganda para di ka nila pansinin."

"Ano'ng silbi kong di nila ako papansinin. Tumigil ka nga d'yan." Tinulak ko ang braso niya. Naiinis siya dahil nakasuot ako ngayon ng sexy dress na hapit sa katawan. Salamat sa magandang hubog ng katawan na pinagkaloob sa akin ng Diyos dahil nagagamit ko ito para manloko ng mga masasamang tao.

Umiling-iling siya. "Hindi talaga bagay sa'yo ang sexy dress saka ang kapal ng make-up mo."

"Ang OA mo. 'Wag kang umastang parang jealous boyfriend d'yan. Di bagay sa'yo."

"Sobra pa ako doon. Naiinis ako tuwing may lalaking dumidikit sa'yo."

"Ah, shut up! Normal iyon kapag may gusto kang patayin."

"Mag-iingat ka, Tia."

Saglit akong natigilan. May naramdaman kasi akong kakaiba sa kanya. Hindi ito normal, para bang totoo ang concern na pinapakita niya.

Tinirik ko ang mga mata. "Sus, parang hindi ako nasasakot sa tinatawag nilang life and death situation. Sisiguraduhin kong hindi ako mamatay ngayong gabi. Magpa-party lang ako."

Lalabas na sana ako nang bigla n'ya akong hinatak at siniil ng halik sa mga labi.

Tinulak ko siya. "Are you crazy? Why are you kissing me right now? You ruining my make up!" Singhal ko.

Tumawa siya. "Bago ka halikan ng ibang lalaki, hahalikan muna kita."

"Fvck you!"

"Talagang gagawin ko mamaya."

"In your dreams! Hindi mo pa rin makukuha ang virginity ko!"

"Seryoso na ako ngayon, Tia. Kukunin ko talaga 'yan."

"Ah! Tumigil ka. Patapusin mo muna ako sa misyon ko."

"Fine. Do your fake mission well. Make sure to come back with complete limbs."

"You're such an assh*le, Zee." Iniwan ko na siya. Ayokong madagdagan ang sakit ng ulo ko.

Pumasok ako sa pinakamahal na Night Club ng Red district. Dito madalas tumatambay ang kagaya ni Demetrius.

Umupo ako ng bar counter nang eksaktong may lalaking tumayo sa likod ko at inunahan akong um-order.

"Gaya ng dati, boss," aniya.

"Wala talagang kupas si Sir Demetrius," tuwang-tuwa na tugon ng bartender.

"It's been seven years, but you're still here," tugon niya.

"Ako na ho ang may-ari ng bar na ito."

Bumilis ang tibok ng puso ko kasi siya na mismo ang lumapit sa ak