Kabanata 1

Nanunubig ang mga mata ko habang pinipiga ang bimpo na sinawsaw ko sa mainit na tubig. Ilang araw nang may sakit si papang at habang tumatagal ay mas lalong lumulubha ang kalagayan niya. Hindi kami mayaman para madala siya sa magandang hospital. Lalo na at sa paanan ng bundok kami nakatira.

"Ysabel, anak." Nang-hihinang pagtatawag saakin ni papang kaya agad naman akong lumuhod sa kanyang kahoy na kama.

"Pang.." Garalgal kong sagot.

"Ysabel, mag-impake ka ng gamit mo at maya-maya ay may susundo sa'yo na kaibigan ng mamang mo. Daladalhin ka niya sa Manila upang makapag-aral doon." Balisa niyang saad at takot na tumingin sa paligid.

Sa buong pitong pong taon kong nabubuhay ay ni minsan, hindi ko manlang naranasan na pumunta sa syudad. Ayaw na ayaw ni papa na pumupunta kami sa matataong lugar. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa may ibang relihiyong pinaniniwalaan ito. O hindi kaya ay totoo ang sinasabi ng mga tao na may masamang trabaho si papa sa syudad at takot itong matunton ng mgakaaway.

"Po?!"

Ngunit imbes na sagutin ako ay mabilis itong lumapit saakin at mahigpit na hinawakan ang magkabila kong braso.

"Makinig ka saaking mabuti Ysabel Cielo, sasama ka sa isang kaibigan ko sa Manila para doon ka mag-aaral. Maiiwan saakin dito si Nero at tutulong sa pagsasaka. Hindi na ako babalik roon." At pagkatapos niyang sabihin iyon ay agad akong pinakawalan. Aligaga at parang natatakot itong tumingin sa paligid.

Tatayo na sana ako nang may marinig na sunod sunod na katok saaming flywood na pinto. Nakita ko si papang na pinipilit na tumayo at itinulak ako upang umalis na.

"Ysabel, tumakas kana. May mga tao na humahabol saakin ngunit ikaw, kailangan mong makaligtas! Tandaan mo anak, huwag kang magtitiwala kahit kanino man!" Pagkatapos niya akong paalalahanan ay biglaan niya ako tinulak dahilan kung bakit napatayo ako.

Aalis na sana ako ngunit kasabay no'n ang pagbagsak ng aming pinto at iniluwa mula roon ang mga armadong lalaki at may mga dalang baril.

"YSABEL! TUMAKAS KA NA ANAK!" Sigaw ni papa. Ngunit para lamang akong tuod na nakatayo at hindi ko magawang iwanan si papang.

Kaya naman ay mabilis kong hinarang ang aking katawan sa kanya.

"Stop the act Protacio Cielo. I'm here to claim what's mine." Malamig at malalim na anunsyo ng lalaking kakapasok lamang ng aming bahay. Matangkad at matipuno ito. Hindi ko makita ang kanyang mga mata dahil nakasalamin siya ng itim.

Nakita ko kung paano napailing si papang at tahimik na umiyak saaking gilid. Nayuko siya at mariing nakapikit. Doon ay umusbong ang kaba ko kaya hinarap ko ang misteryosong lalaki.

"May sakit po ang papang ko! Huwag niyo naman po kami saktan. Malubha na po ang kanyang kalagayan at anumang oras ay maari na siyang mawala saamin. Pakiusap, tigilan niyo na po siya." Nanginginig ang boses kong nagmamakaawa at unti-unting lumuhod.

"Ysabel huwag kang lumuhod sa taong iyan!" Banta ni papa. Ngunit nakuyo lamang ako at hindi sinunuod si papang.

Lumukob ang kaba saaking dibdib nang makitang naglakad ang mamahaling pares ng saptos na suot ng lalaki kanina papunta saakin. Agad itong huminto saaking harapan.

"Protacio. Magaling ka rin palang magpalaki ng anak at marunong magmanipula ng tao." Mababa niyang saad at unti-unting umupo sa harapan ko.

Marahas niyang hinawakan ang magkabilang panga ko kaya napatingin ako sa kanya ng tuwid.

"Like father, like daughter. Do you think I will give you mercy just because you are fucking kneeling in front of me with that inoccent face?" Tiim bagang niyang saad.

Nang bumuhos ang mga luha ko ay agad niya ring pinakawalan ang mukha ko at mabilis na tumayo at tinignan ang isa sa mga armadong lalaki at agad itong lumapit saakin.

"Bitawan niyo ako!" Sigaw ko nang hinaklit nito ang aking braso para tumayo at hinila palabas ng bahay. Ngunit kumapit ako kama ni papa para makausap siya.

"Papang! Tulong! Tulungan niyo ako!" Sigaw ko.

"Ysabel, sumama ka na sa kanila nang maayos. Hinding hindi ka nila sasaktan anak." Bumuhos na lamang ang luha ko nang maramdaman na wala kaming kalaban laban ni papa sakanila.

Sa oras na kami ay manlaban baka patayin nila ang isa saamin o kaya ay sabay kaming babarilin ni papa.

Humihikbi akong pinasakay ng itim na kotse at nakita ko sa loob non ay ang lalaking nakasuot ng itim na salamin. Malayo ang kanyang tingin ngunit agad iyong nawala nang mag-ingay ako sa loob ng sasakyan.

"Kailangan po ni papang ng pera pambili ng gamot kaya parang awa niyo na po. Pakawalan niyo na ako." Pagmamakaawa ko sa lalaki ngunit imbes na sumagot siya ay may tinawagan ito.

"Give him the ransom I brought and tell him to shut his mouth for the rest of his life kung ayaw niyang ulo ng anak niya ang papasabugin ko." Napapikit na lamang ako sa takot.

Naiintindihan ko ang sinabi niya. Na may pera siyang ibibigay kay papang at kailangan nitong manahimik kung hindi ay ako ang papatayin nila.

Nang mapatingin ako sa kanya ay nakita kong nagtanggal siya ng salamin at ganoon na lamang ang gulat ko nang makita ang kulay ng kanyang mga mata, kulay asul ang mga ito.

Tinignan niya ako sa mukha at dahan dahang bumaba ang kanyang mga mata saaking payat na katawan. Napatakip ako ng katawan dahil puting bestida lamang ang aking suot.

"How old are you?" Malamig niyang tanong.

Nanginginig kong ibinuka ang aking mga labi. "Kaka-eighteen ko lang po sir." At napasinghot-singhot na lamang ako.

"Still young." Iyon lamang ang saad niya at bigla na lamang nag-dilim ang aking paningin.

.....

Napabalikwas na lamang ako at nang iminulat ko ang aking mga mata ay nasa kama na ako. Naglalakihang mga ilaw ang sumalubong saakin at napaka-garbong kwarto ang kinaroroonan ko. Dito ako dinala ng mga masasamang tao? Baka ibebenta nila ako. Kailangan kong makatakas na. Kaya ay tahimik akong lumabas ng kwarto.

Kumunot ang mga mata ko nang nakita kong nakasiwang ang kwartong katapat ko.

"Ahhh! Right there Harrem! Shit I'm fucking coming baby!" Nanlalaki ang mga mata ko sa narinig. Tila ba ay nasasaktan ang babae dahil umuungol ito at sumisigaw. Hindi kaya ay kailangan niya ng tulong?

Napasilip na lamang ako sa naka-siwang ng pinto at ganoon na lamang ang gulat ko nang makitang n*******d ang babae ganoon rin ang lalaking nakapatong sa kanya at gumagalaw ng mabilis ang katawan nito!

Lalabas na sana ako nang bigla kong matamaan ang babasaging lagayan ng bulaklak dahilan kung bakit sila napatigil. Napatayo bigla ang lalaki dahilan upang makita ko ang buong kabuuan niya.

Napapikit na lamang ako at napatakip ng labi dahil sa sobrang takot. Nagtago ako sa dilim ngunit makalipas ang ilang sandali ay may marahas na humila saaking braso.

"What the hell are you doing?!" Mariin at malamig nitong tanong saakin. Halos maiyak na ako sa paraan ng pagkakahawak niya saakin. Iba ang kulay ng kanyang mga mata at napakalaki ng kanyang katawan kung pipilagpis ako ay mas lalo lamang akong masasaktan.

"Pasensya na po sir.Hindi ko po sinasadyang makita kayo na---"nanginginig kong paliwanag.

"Get out. We are done." Malamig niyang saad sa babaeng lumapit. Kaya naman saakin ito tumingin na parang nagagalit. Pinandilatan ako nito ng mga mata at isa-isang pinulot ang mga damit saka umalis saaming harapan.

"Answer me!" Nanggigigil niyang tanong saakin at mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak. Dahil nakatwalya lamang ito ay mabilis kong sinipa ang kanyang pagkalalaki kaya naman ay agad niya akong binitwan.

Napasigaw siya roon at napaatras kaya wala na akong inaksayang pagkakataon para tumakas. Mabilis akong bumaba ng hagdan at mabilis na pinihit ang malaking pinto palabas.

"Get her!" Dumadagundong nitong sigaw at saka may tumunog na alarm at napakalakas nito, roon nagsilabasan ang mga tauhan niyang naka-itim.

Hindi ko na inalintana ang nasusugatan kong mga paa ko. ilang beses din na sumabit ang damit ko sa mga halaman. Ganoon na lamang ang sigaw ko nang mahuli ako ng isa sa mga naka-itim na lalaki at dali-daling ipinasok ulit sa mansyon at inilapag sa malawak na sala.

"Show me your face. O hindi ka na masisikatan ng araw bukas." Nakakatakot na banta saakin ng lalaking tinawag na Harrem nong babae kanina. Nang marinig iyon ay isa-isa nang nagsisibagsakan ang luha ko at nanginginig na iniangat ang tingin.

Mabilis itong lumapit saakin at lumuhod sa harapan ko.Marahas niyang inangat ang aking mukha gamit ang magaspang niyang kamay kaya napatitig ako sa kanyang mga mata.

"Too thin to kick my ass that strong." Ngitngit niyang saad.

"Alam mo ba kung bakit ka andito saakin?" May laman ang kanyang tanong. Sakanya? Hindi ba at andito ako sa syudad para mag-aral? May iba pa bang rason kung bakit?

Umiling ako bilang sagot.

"Your father sold you to me. So you are going to give me your body and your soul. Sayang lang at hindi pa kita mapapakinabangan sa ngayon. You will be my bedwarmer. I'll wait until you fully bloom." Malamyos niyang saad at dahan-dahang pinisil ang aking basang pisngi.