Kabanata 5

Napayakap ako saaking hubad na mga braso habang tinitingala ang napakalawak na syudad. Mag-iisang oras na rin nang umalis si Harrem ngunit nanunuot pa rin ang kanyang pabango saaking katawan at damit. 

Lahat ng ipinakita kong tapang at pang-aakit kanina ay dulot ng masasakit na naranasan ko noong nasa kamay niya ako. I have waited years to finally reveal that I am alive. Dahil matapos ang insidente na nangyari noon sa resthouse  ay pinipilit akong isinusuplong sa batas. Walang matibay na ebidensya ngunit patuloy pa ring inilalaban ni Harrem at ang magaling niyang fiancee na si Cassandra.

"Ms. Cielo, nakahanda na po ang sasakyan. Dadaan po ba tayo ng supermarket para bumili ng kailangan ni Honey at Hale?" Napatingin ako saaking assistant at napabuntong hininga na lamang. 

"Yes. And please pakipaalala saakin ang mga dapat bilhin. Let us go." Malamig kong saan at kinuha ang itim na trench coat upang ibalot saaking maiksing dress. 

Nang makarating sa supermarket ay agad kong hinanap ang pagkain na paborito ni Honey. Nakita kong napatitig sa malayo ang aking assistant kaya sinundan ko siya ng tingin. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang naroon si Harrem sa malayong  bahagi at parang busy sa kanyang cellphone, may tinatawagan siya. 

"Samhira." Malamig kong tawag sa kanya. Mas bata siya saakin ng dalawang taon. Ang mga magulang niya ang kumupkop saakin noong matagpuan nila ang naghihingalo kong katawan sa isang batis noong itinulak ako ni Cassandra sa bangin. 

Itinuring ko  na siyang kapatid at kaibigan, sa mga nagdaang taon ay siya ang aking naging sandalan. Alam niya ang buong kwento ko kaya  naman alam na alam ko kung ano ang kanyang iniisip ngayon.

"Sinundan ka o nagkataon lang?" Sarkastiko niyang saad at iniwan ako habang hinihila ang push cart. Napailing na lamang ako at hindi siya pinansin. 

May sakit na dumaan sa puso ko nang maalala ko ang mukha ni Hans at Hale. Ipinilig ko na lang ang aking ulo at tinapos ang pamimili. Kailangan kong makaalis kagaad rito. Ayokong  maalala ang lahat, ayoko nang makaramdam pa ng kahit ano kay Harrem. 

Napunta ako sa pambatang mga damit at naghanap ng pwedeng ibigay sa kambal. Kinukulit nila ako dahil malapit na naman ang family day sa schoo. Kaya maaga silang nagpapabili ng mga ternong daming. Napangiti na lamang ako nang may nakitang cute na damit. 

Habang hawak ang mga iyon at tinitignang maigi ang pambabae at panglalaking bersyon nang may biglang magsalita saaking likuran. 

"Are you following me?" Malamig at malalim na tanong saakin ni Harrem. 

Wala sa sarili akong napabitaw sa mga damit na kanina ay hawak-hawak ko na. Mula sa malambot na ekspresyon ay naging maarte at mapang-akit ang aking awra. 

Ngumit ako nang napakatamis at tumitig sa kanyang mga mata. Pinipigilan ko na hindi manginig ang aking mga labi. Dahil sa oras na mangyari iyon ay kakawala ang isang hikbi na ilang taon ko nang pinipigilan. 

Dahan dahan akong lumapit sa kanya at nang-aakit siyang tinignan. "Hindi mo ba naisip na baka tadhana na magkita tayo, hmm?" 

Matalim na titig lamang ang kanyang naging sagot. Kitang kita kung paano siya naiirita saakin kailangan kong pag-igihan sa pagpapanggap para lamang maniwala na talagang nagbago na ako. Dahil kung ipapakita ko ang dating ako ay natatakot ako para sa mga taong nasasakupan ko. 

"And you think iisipin ko ang isang nakakadiring bagay na iyan? Stop following me anymore. Lumalala na ata ang kabaliwan mo, Ysabel. Hindi ka pa ba nakukuntento sa  mga lalaking inaakit mo?" Singhal niya saakin. 

Ngumisi na lamang ako ng nakakaloko ngunit ang totoo ay durog na durog ang puso ko. Kitang kita ko kung paano umigiting ang kanyang panga nang mapahapyawan  niya na naman ang aking suot. 

"Nagsisisi ako na ikinama kita noon. You are so disgusting right now. You think na bumalik ka para maghiganti ay matatakot ako o kaya naman ay maaakit mo ako sa mga pakulo mo? What a trash, Ysabel." Ngitngit niya.

Napalunok na lamang ako dahil parang may bumara saaking lalamunan. "If you think that I am disgusting, bakit ka pa lumapit saakin? Hindi  ba ay umalis kana lang dapat. Isama mo iyang magaling mong fiancee." Sabat ko.Ngunit mas lalo lamang dumilim ang tingin saakin ni Harrem at igting panga niya akong nilapitan. 

"Huwag na huwag kang magsasalita ng ganyan tungkol kay Cassandra. Patapon ka, malayong malayo sa mapapangasawa ko."  At pagkatapos noon ay mabilis siyang umalis.

Napakuyom na lamang ako at nandilim ang aking paningin. Buti na lamang at dumating kaagad si Samhira para saluhin ako.

"Ms.Ysabel! Nag-aalala niyang hayag. "Gusto mo bang tanggalan ko na ng bagang 'yon? Akala ko ba at maghihiganti ka? Bakit parang ikaw naman ang inaapi?" Inis niyang saad at tuluyan na akong kinaladkad palabas ng supermarket. 

"Ate Ysa, kung ako ang tatanungin mo,walang nagbago sayo. Ikaw pa rin ang ate Ysabel na nakita namin noon sa pampang na walang malay. Kaya ate, pag-isipan mong mabuti ang mga gagawin mo. Naiintindihan ko naman na may importante kang sasabihin kay Harrem, but please think about your twins. 

Doon bumagsak ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Si Samhira lamang ang nakakakita ng kahinaan ko. Sa kanya lang ako nagpapakatotoo. 

"Susubukan ko pa rin, para kina Hans at Hale. Medyo nagtatanong na kasi silang tungkol sa kanilang papa. Ayoko ring magsinungaling, Hira. Kaya kahit dadaan pa ako sa butas ng karayom para makuha ang loob ni Harrem ay gagawin ko." 

Napailing na lamang siya at itinuon ang tingin sa kalsada. ''Sa tingin mo ba ay maniniwala siya sayo na anak niya sina Hans at Hale? Mapapahiya ka lang at ang mga pamangkin ko. Ikakasal na rin siya kay Cassandra.'' Mariirin ang bawat salita na kanyang binibigkas na para bang gusto niyang i*****k sa utak ko.

Pinili kong manahimik na lang at tumigin sa labas ng bintana para makapag-isip  isip. Tama ba itong nagawa ko? Tama ba na bumalik pa ako rito sa Manila para lang alamin kung ano ang estado ng buhay ni Harrem at  paano ilalapit ang mga anak ko sa kanya? 

"Mas susuportahan kita kung maghihiganti ka sa kanila. Mas gusto ko na lang mag-resign sa iyon tuwing nakikita kitang nasasaktan dahil lang kay Harrem. Sana tuparin mo ang pangako mo kay Don De Perio na maghiganti sa mga Lavigne nang sa gayon ay hindi sayang ang ibinigay niya sayong yaman."

Bigla akong bumalik sa wisyo. Si Don De Perio ang amo ng mga magulang ni Samhira at nang makita niya ako ay naalala niya ang kanyang babaeng apo na namayapa na. Ilang taon akong nanilbihan sa kanya ngunit nang tumagal ay ipinasa niya na ang kanyang mga kayamanan saakin. Dahil wala na siyang ibang pagbibigyan noon.

Magmula noon ay ibat-ibang kwento na ang nabuo tungkol saakin. Na babae o kireda ako ni Don De Perio.Sabi mga tao ay inakit ko raw ito at nagpabuntis. Hanggang sa nag-iba na ang tingin saakin ng mga tao sa paligid ko.Maruming babae, bayarin at mukhang pera. 

"Isipin mo mabuti ang goal mo kung bakit ka narito ka sa mundo ni Harrem. Please stop hoping. Kasi maruming babae na ang tingin niya sayo. So stop hoping.'' Maikli niyang saad at kunuha ang mga bagong damit ng kambal para sa family Day. 

Nang makapasok sa loob ng bahay ay unang sumalubong saakin si Hans at parang kagagaling lamang sa iyak. Napakunot ang noo ko at pinili na sinisilip ang nakatago niyang mata. 

"Mama,  is it true? Na ayaw saamin ni papa?" Naiiyak na tanong ni Hale.

Bigla akong nakaramdam ng takot.Ayokong magsinungaling saaking anak ngunit mas masasaktan siya kapag mag-aantay lamang siya sa wala."

"Hans anak,hindi totoo yan. Kailangan ko munang makausap si papa at para maging maayos ang pagkikita niyo."

"Paano po kapag ayaw saamin ni papa?" 

Napayukom ako at parang hindi ko tanggap na masasaktan ang aking mga anak sa oras na nalaman nilang hindi sila kilala ni Harrem at magkakaroon na in ito ng asawa.