Corvus’ POV
Alas sais palang ng umaga ay nandito na kami ni Geronimo sa flower shop ng ate niya. Malaki pala nito at ang daming mga iba’t ibang bulaklak at dahon. Ang sabi ni Geronimo sa akin ay marami raw pa-order ang ate niya ngayong araw kaya kailangan naming maging masipag. Limang flower bouquet daw ang naka-assign na gagawin ko at limang bulaklak na pangpatay. Ang nakakakaba lang dito ay wala akong experience sa pag-aayos ng bulaklak. Natatawa tuloy ako kung bakit tinanggap ko pa itong trabahong ito. Sinabi pa kanina ni Geronimo sa ate niya na magaling kaming mag-ayos at marami ng karanasan sa pag-aayos ng bulaklak kaya lalo akong natatakot. Kung bakit kasi hindi ko rin naisip na kung minsan, gago rin itong si Geronimo.
“Oh, bakit nakanganga ka pa diyan? Ang dami mong kailangang gawin, mag-umpisa ka na,” dining kong bulong ni Alina. Hindi na ako nagtaka kung bakit pati dito ay sumama pa siya.
Halos hindi ako nakatulog kagabi dahil sa kakakuwento niya ng buhay niya. Ewan ko ba dito sa babaeng ito, feeling ko niyayabangan niya ako. Nilapag niya kasi sa akin lahat ang lahat-lahat ng yaman at business niya. Siguro ay para makumbinse niya ako lalo na tulungan siya. Oo, nakakalulala at nakakainggit ang buhay niya. Hindi na rin ako nagtaka kung bakit may nagtangkang kumitil sa buhay niya. Nag-iisang anak na lang pala siya tapos, may sakit pa na cancer ang ama niya. Siya lang talaga ang magmamana ng lahat-lahat ng yaman ng pamilya nila. At kung ako man si Alina, never kong gagawin ang magpakamatáy kung ganoon naman kalula ang yaman na mamanahin ko. Kaya lalo akong nagpursige na tulungan siya kasi, baka may chance na mabuhay pa siya tapos, bigyan niya talaga ako ng bahay at lupa.
“E, hindi nga kasi ako sanay gumawa o mag-ayos ng bulaklak,” sagot ko nang pabulong sa kaniya. Baka kasi marinig ako ng ibang staff dito, pagtawanan pa ako.
“Suwerte ka dahil nandito ako. Naranasan ko nang mag-ayos ng mga bulaklak, kaya sige, sundin mo ang mga gagawin ko para matapos ka na sa trabaho mo,” sabi niya kaya napangiti ako.
“Ganoon ba, ayos pala!” masaya kong sabi. Sa lakas ng boses ko, napatingin tuloy sa akin si Geronimo. Nagtataka siya kung bakit nagsasalita ako.
Gaya nang mga tinuturo ni Alina, sinunod ko lang ang mga sinasabi niya. Suwerte na lang din talaga at ako lang ang nakakarinig sa kaniya. Tinuruan niya akong magawa ang mga task na nakalagay sa papel na binigay sa akin ng ate ni Geronimo. Ang kagandahan pa kay Alina ay kilala niya rin ‘yung mga bulaklak na nakalagay sa papel. Kaya turo na lang siya ng turo sa mga bulaklak at dahon na kailangan ko sa pag-a-arrange. Pati mga gamit na kailangan ko ay tinuro niya rin sa akin. Nang handa na ang lahat ng mga kailangan ko, doon na ako nag-umpisang mag-ayos. Mayroon siyang mga pinapagupit sa akin na mahahabang tangkay ng dahon at bulaklak. Nung una, nahirapan ako kasi pinapagalitan din niya ako. Ang pangit daw kasi nang pagkakagupit ko sa mga bulaklak at dahon. Galit na galit din siya kapag mali ang pagkakatusok ko ng dahon at bulaklak sa floral foam. Pero, siyempre, natuto pa rin ako kasi hindi naman pala mahirap ang ganitong trabaho. Sa galing magturo ni Alina, nakagawa na agad ako ng isang flower bouquet.
“Uy, Corvus, napakaganda naman niyan! Ikaw ba talaga ang gumawa niyan?” puri sa akin ni Geronimo nung tignan niya ang unang gawa ko.
Ngumisi ako at tila naging proud sa sarili ko. “Ako nga, bakit may iba ka pa bang nakikita sa tabi ko?”
Tumawa lang siya. “Kunyari ka pa kanina na hindi ka magaling mag-ayos ng bulaklak e, mas maganda ka pa palang mag-ayos sa akin. For sure, matutuwa si ate sa iyo kapag nakita ‘yang mga gawa mo,” sabi pa niya kaya lalo akong natuwa. Salamat kay Alina kasi nandito siya.
Natakot-takot pa ako sa kaniya nung una pero, ang totoo ay mabait naman pala siya. Actually, ngayon niya lang ako tinarayan. Parang galit ata siya sa mga tatanga-tanga, iyon ang napi-feel ko kanina habang gumagawa ako ng bulaklak. Pero dahil sa pagiging masungit niya, heto, naging maayos tuloy ang trabaho ko.
**
Nung hapon at tapos na ang trabaho ko, halos ramdam ko ang pagkangawit ng mga paa at kamay ko. Pero kahit na nakaramdam ako ng kaunting pagod, nag-enjoy pa rin ako kasi nakakalibang din pala ang mag-ayos ng mga bulalak. Tuwang-tuwa ako kasi kahit wala akong pasok sa pagiging gym instructor ko, may pera pa rin akong kinita ngayong araw dahil kay Geronimo at pati na rin sa instructor ko kanina na si Alina.
“Ngayon, binigyan na kita ng oras para tulungan sa naging trabaho mo, oras naman para ako naman ang tulungan mo bukas,” sabi niya sa akin habang naka-motor kami. Nakakatawang isipin na may kaluluwang naka-angkas sa likod ko. Kung sa movie ‘to, sobrang creepy na ang ganitong senaryo. Pero dahil mabait naman si Alina, okay lang.
“Bakit, ano ba ang gusto mong gawin natin bukas?” tanong ko naman sa kaniya.
“Kukuha tayo ng pera. Nang sa ganoon ay lalo mong sipagan ang pagtulong sa akin,” sabi niya kaya agad akong napa-preno ng motor ko.
“Hoy, Alina, hindi ata maganda ‘yang iniisip mo. Gagawin mo pa akong magnanakaw!” bulyaw ko sa kaniya. Nagulat ako kasi may mga tao pala sa paligid nang pinaghintuan ko ng motor. Takang-taka sila kung bakit sumigaw ako. Mabuti na lang at may helmet ako kaya hindi nila kita ang mukha ko. Tinuloy ko na lang ang pagmamaneho habang inuusap pa rin siya.
“Anong magnanakaw, bakit naman kita hahayaang magnakaw? Pupunta tayo sa isang condo ko. May pera ako doon, doon tayo kukuha ng perang ipangpapasuweldo ko sa iyo. Okay ba sa iyon?”
“S-sige, kung ‘yan ang gusto mo, go lang ako, ” sagot ko na lang. Kapag pera ang usapan, aba, sino ba ang tatanggi diyan?
Pag-uwi ko sa apartment, tuloy hubo ako ng mga damit. Nang tatanggalin ko na ang underwear ko, doon ko lang napagtanto na may kaluluwa nga palang nagmamatiyag sa akin. Hindi ko na nga pala puwedeng gawin ito. Kapag galing kasi ako sa work ay gusto ko ay hubu’t hubad na lang ako kapag nasa loob ng apartment ko. Ang init kasi dito kaya nasanay na ako sa ganito.
“S-sorry,” sabi ko na lang tuloy.
“A-ayos lang. May gagawin ka bang ano? Sige, lalabas muna ako. Mamaya na lang ako babalik kapag tapos ka na,” sabi tuloy niya kaya natawa ako.
“H-hindi, s-sanay lang din kasi talaga akong hubu’t hubad sa loob ng apartment ko kapag galing ako sa trabaho o sa labas. Mainit kasi dito,” paliwanag ko sa kaniya habang binabalik na ang mga suot kong damit.
“Ganoon ba, sige, bukas na bukas, kapag nakakuha na tayo ng pera sa condo ko, sige, bumili ka ng aircon para hindi ka na mainitan dito,” sagot naman niya kaya napangiti ako.
Mukhang dumating na rin talaga ang suwerte sa buhay ko. Pero hanggang ngayon, palaisipan pa rin sa akin kung bakit tanging ako lang ang nakakarinig sa kaniya.
Ano nga kayang dahilan? Bakit ako lang ang nakakarinig sa kaniya?
Start ngayong April 25, 2024 ay magde-daily update na tayo. Anyway, welcome sa akin dito sa Goodnovel. Sana ay marami akong maging kuwento dito. Sana rin ay marami akong maging readers.
Alina’s POV Pinagmasdan ko si Corvus habang kumakain nang mag-isa sa maliit niyang lamesa. Kahit piniritong itlog, hotdog at nilagay talbos lang ang ulam niya, masaya na siya. Saka, sanay na sanay na rin siyang magluto ng sarili niyang pagkain. Kanina, bago siya magluto, naglaba muna siya ng damit na sinuot niya kanina. Para siguro hindi siya natatambakan ng mga malilibag na damit. Of all the men I’ve met, Corvus stands out as one of the most hardworking. It’s rare to find a man like him, adept at household chores. Si Nacho kasi, kahit maglaba o magluto ng pagkain, hindi sanay. Hindi siya mabubuhay ng walang kasamang kasambahay sa bahay nila. Para tuloy akong guardian angel ni Corvus na nanunuod sa mga galaw at ginagawa niya ngayon. Now I can say that people’s lives are not equal. I still thank the Lord because I experienced living with good sleep every day, eating delicious food. I experienced having a good job, living in big houses, and traveling to different parts of the world. It
Alina’s POVPinalabas lang ng building si Corvus kasi hindi siya kilala ng mga staff dito sa building ng condo ko. Kaya naman heto, nakatayo kami sa labas ng building na ito habang hiyang-hiya ako kay Corvus. Nawala sa isip ko na mahigpit nga pala dito.“So, ano nang mangyayari ngayon? Dapat na ba akong umuwi?” tanong niya sa akin.“Wait, mag-iisip ako ng paraan makapasok tayo sa condo ko,” sagot ko naman sa kaniya.I saw Helena’s car arrive. I smiled because it seemed like I knew what we were going to do. “Corvus, Helena’s car will stop in front of the building. Approach her and talk to her,” utos ko agad sa kaniya.“Sandali, Miss Alina. Sikat na singer ‘yan, for sure may mga bodyguard ‘yan,” reklamo naman niya agad kaya nainis ako.Si Helena na lang ang tanging paraan para makapasok kami sa condo ko kaya nag-isip ako ng magandang paraan. “Here’s the plan, when she gets out of the car, shout the word 'Twinzies',” I told him.“Bakit?”“Basta, sundin mo na lang ang sinasabi ko,” sagot
Alina’s POV I left Corvus alone in my condo to have some time to himself. Meanwhile, I went to my penthouse para makibalita kay Nacho. I also miss my fiancé na kasi. The police keep coming back to my penthouse to investigate. I think Nacho is also finding a way to figure out what happened to me. At sa tingin ko rin, siya na ang susunod na kakausapin namin ni Corvus. Para rin malaman na niya na heto pa ako, pagala-gala pa ang kaluluwa. When I entered the penthouse with the police, I found Nacho sitting on the sofa, sipping wine. He was greeted by the police. He just nodded at them, and then the police proceeded to the veranda. Nacho remained staring into space, his expression serious. I couldn’t see any worry or sadness on his face. Sabagay, ganito naman talaga siya. Hindi ko alam kung malungkot ba o masaya. Seryoso kasi siya palagi, pero napakalambing niyang tao kapag kaming dalawa na lang ang magkasama. Iyon nga lang, hindi siya kagalingan sa kama. Hindi siya todo-bigay. Ewan ko ba
Alina’s POV Tirik ang mata, hubu’t hubád, nakabukáka at halos sarap na sarap si Corvus habang hinihimás ang kargadá niyang napaka-ugat na naman. Palibhasa’t alam niyang wala ako ngayon dito sa condo ko, heto, pinapaligaya na naman niya ang sarili niya. Muli ko na namang nakita ang napalaki niyang armás. Maaga akong bumalik dito para sana ibalita sa kaniya ang mga bago kong kakayahan, kaya lang ito ang nadatnan ko. Para na naman akong nanunuod ng nagla-live na stripper. Hindi muna ako nagsalita. Hindi ko rin alam kung bakit hinayaan ko ang sarili kong manuod sa ginagawa niya. Bakit hindi, kung ganito naman ka-hot itong lalaking hubu’t hubád tapos nilalaro pa ang sarili niyang ari, hindi mo talaga sasayangin makita ang ganitong magandang eksena. Alam kong mali ito, pero hindi ko rin talaga mapigilan ang sarili ko na panuorin siya. Napangisi pa ako nang makita kong gamit niya ang oil ko sa buhok. Siguro nakita niya ito sa banyo ko. Nakakatawa siya, kaya pala makintab tignan ang katawan
Corvus’ POVGamit ang perang binigay ni Alina, naghanap agad ako ng bahay at lupa na kaya kong bilhin. Sa ngayon, ‘yung sakto lang muna. Hindi na muna ako maghahangad ng malaking bahay, saka na iyon kapag nagawa ko na ang lahat-lahat ng utos ni Miss Alina. Kailangan ko na rin kasing umalis sa condo niya kasi may nakitang papel si Nacho sa room nila ni Miss Alina. Nakita nito ang mga papel na pagbili niya sa condo na iyon. Kaya anumang araw o oras ay puwedeng pumunta na roon si Nacho. Hindi naman maganda na madatnan niya ako roon, baka kung ano pa ang isipin niya.Dito sa Girth street, malapit sa apartment ni Aling Paleng, nakabili ako ng lumang bahay at lupa. Bahay na walang itaas. Sabi ni Miss Alina, bungalow daw ang tawag sa ganito. Naliliitan siya, pero para sa akin na nasanay sa isang maliit na apartment lang, nalalakihan na ako sa ganito. Itong bahay kasi na ‘to ay may terrace sa labas na puwedeng lagyan ng garden, sa loob may sala, may dalawang kuwarto, may kusina, may bodega at
Alina’s POV I am following Nacho to see where he is headed. When I found out that he was arguing with his driver, it’s like I wanted to confirm the reason behind their argument. However, a young girl suddenly approached me. Instead of following Nacho, she caught my attention. “Tao ka? Nakikita at naririnig mo ako?” una kong tanong sa kaniya kasi nagulat talaga ako. Si Corvus, naririnig niya lang ako, pero itong babaeng ito, nakikita at naririnig niya ako. Saka, nagulat din ako kasi nahahawakan niya ako. Maya maya, doon na lang naging iba ang kulay ng katawan niya. ‘Yung itsura niyang parang tao kanina, biglang naging kaluluwa na lang. Naging puti na lang ang buong katawan niya. “Isa akong ligaw na kaluluwa na gaya mo,” sagot niya kaya doon na niya tuluyang nakuha ang atensyon. Pero ang pinagtataka ko, titig na titig siya sa buong katawan ko. Hindi ko alam kung bakit. Nag-usap kami habang naglalakad sa kung saan-saan. She said she’s been a soul for over ten years. She hasn’t reache
Corvus’ POV Nasaan ako? B-bakit nakarating ako dito sa itaas ng tuktok ng building na ‘to? Saan ito? Tumingin ako sa buong paligid. Madalim na, pero ang pinatataka ko ay walang ka-tao-tao dito. Saka, ang ganda dito, halatang nasa isang mamahaling hotel ako. Dumulo ako dito sa veranda, mas lalo akong napangiti kasi ang gandang pagmasdan ng ibaba. Pero, bakit ganito? Para bang nasa isang ghost city ako. Kahit isang sasakyan o kahit isang ingay ay wala. Pero, teka, parang Pyra city ata ‘to. Kilala ko ang itsura ng ibaba, e. “Sa wakas, nagawa ko ring makapasok sa panaginip mo.” Napalingon ako sa likuran ko nang makilala ko ang boses ni Miss Alina. Pagtingin ko sa kaniya, sabay napataas ang dalawang kilay. Napabuka rin ng sobra ang bibig ko dahil sa gulat. Ang kaluluwang sweet ang boses na naririnig ko ay ganito pala kaganda ang itsura ko. Totoo ngang siya ‘yung nasa balita. Totoo ngang siya si Miss Alina Lovia. Itong-ito kasi ang itsura niya sa diyaryo nung isang araw. “Nakikita mo
Alina’s POVHabang tumatagal, nasasanay na ako bilang ligaw na kaluluwa. Kaninang madaling-araw, matapos akong umalis sa panaginip ni Corvus dahil sa kahihiyan, umalis din tuloy agad ako sa bahay niya kasi alam kong after nun ay magigising na siya. Nakakahiya talaga. Hindi ko rin alam kung anong pumasok sa isip ko at bigla-bigla ay inaya ko siya ng ganoon. Nahihiya talaga ako.I returned to my penthouse. Right on time, I coincidentally rode the elevator with Manong George. I wasn’t surprised anymore that he was headed to my penthouse too. I already knew that Nacho was there now. But why does Nacho keep staying in my penthouse? What is he planning now? And where could my body be? Is it already in the funeral or maybe the White Lady was right? Maybe I’m still alive and my body is just in the hospital. Because if I’m really dead, I should be lying in state by now. However, Nacho always stays here in the penthouse so maybe... maybe there’s a chance that my body is still in the hospital. I
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag