Anong say ninyo kay Alina at Corvus. Feel kong pinagtapo talaga ata itong pareho palang ma-L Hahahaha!
Corvus’ POVGamit ang perang binigay ni Alina, naghanap agad ako ng bahay at lupa na kaya kong bilhin. Sa ngayon, ‘yung sakto lang muna. Hindi na muna ako maghahangad ng malaking bahay, saka na iyon kapag nagawa ko na ang lahat-lahat ng utos ni Miss Alina. Kailangan ko na rin kasing umalis sa condo niya kasi may nakitang papel si Nacho sa room nila ni Miss Alina. Nakita nito ang mga papel na pagbili niya sa condo na iyon. Kaya anumang araw o oras ay puwedeng pumunta na roon si Nacho. Hindi naman maganda na madatnan niya ako roon, baka kung ano pa ang isipin niya.Dito sa Girth street, malapit sa apartment ni Aling Paleng, nakabili ako ng lumang bahay at lupa. Bahay na walang itaas. Sabi ni Miss Alina, bungalow daw ang tawag sa ganito. Naliliitan siya, pero para sa akin na nasanay sa isang maliit na apartment lang, nalalakihan na ako sa ganito. Itong bahay kasi na ‘to ay may terrace sa labas na puwedeng lagyan ng garden, sa loob may sala, may dalawang kuwarto, may kusina, may bodega at
Alina’s POV I am following Nacho to see where he is headed. When I found out that he was arguing with his driver, it’s like I wanted to confirm the reason behind their argument. However, a young girl suddenly approached me. Instead of following Nacho, she caught my attention. “Tao ka? Nakikita at naririnig mo ako?” una kong tanong sa kaniya kasi nagulat talaga ako. Si Corvus, naririnig niya lang ako, pero itong babaeng ito, nakikita at naririnig niya ako. Saka, nagulat din ako kasi nahahawakan niya ako. Maya maya, doon na lang naging iba ang kulay ng katawan niya. ‘Yung itsura niyang parang tao kanina, biglang naging kaluluwa na lang. Naging puti na lang ang buong katawan niya. “Isa akong ligaw na kaluluwa na gaya mo,” sagot niya kaya doon na niya tuluyang nakuha ang atensyon. Pero ang pinagtataka ko, titig na titig siya sa buong katawan ko. Hindi ko alam kung bakit. Nag-usap kami habang naglalakad sa kung saan-saan. She said she’s been a soul for over ten years. She hasn’t reache
Corvus’ POV Nasaan ako? B-bakit nakarating ako dito sa itaas ng tuktok ng building na ‘to? Saan ito? Tumingin ako sa buong paligid. Madalim na, pero ang pinatataka ko ay walang ka-tao-tao dito. Saka, ang ganda dito, halatang nasa isang mamahaling hotel ako. Dumulo ako dito sa veranda, mas lalo akong napangiti kasi ang gandang pagmasdan ng ibaba. Pero, bakit ganito? Para bang nasa isang ghost city ako. Kahit isang sasakyan o kahit isang ingay ay wala. Pero, teka, parang Pyra city ata ‘to. Kilala ko ang itsura ng ibaba, e. “Sa wakas, nagawa ko ring makapasok sa panaginip mo.” Napalingon ako sa likuran ko nang makilala ko ang boses ni Miss Alina. Pagtingin ko sa kaniya, sabay napataas ang dalawang kilay. Napabuka rin ng sobra ang bibig ko dahil sa gulat. Ang kaluluwang sweet ang boses na naririnig ko ay ganito pala kaganda ang itsura ko. Totoo ngang siya ‘yung nasa balita. Totoo ngang siya si Miss Alina Lovia. Itong-ito kasi ang itsura niya sa diyaryo nung isang araw. “Nakikita mo
Alina’s POVHabang tumatagal, nasasanay na ako bilang ligaw na kaluluwa. Kaninang madaling-araw, matapos akong umalis sa panaginip ni Corvus dahil sa kahihiyan, umalis din tuloy agad ako sa bahay niya kasi alam kong after nun ay magigising na siya. Nakakahiya talaga. Hindi ko rin alam kung anong pumasok sa isip ko at bigla-bigla ay inaya ko siya ng ganoon. Nahihiya talaga ako.I returned to my penthouse. Right on time, I coincidentally rode the elevator with Manong George. I wasn’t surprised anymore that he was headed to my penthouse too. I already knew that Nacho was there now. But why does Nacho keep staying in my penthouse? What is he planning now? And where could my body be? Is it already in the funeral or maybe the White Lady was right? Maybe I’m still alive and my body is just in the hospital. Because if I’m really dead, I should be lying in state by now. However, Nacho always stays here in the penthouse so maybe... maybe there’s a chance that my body is still in the hospital. I
Corvus POVPalakad-lakad ako dito sa terrace ng bahay ko. Kanina ko pa hinihintay si Miss Alina. Kinakabahan ako kasi tumawag sa akin ang twinzies niyang si Helena, papunta siya rito ngayon para makipag-usap. May kailangan daw kasing malaman si Alina. Hanggang ngayon naman ay wala pa rin si Alina. Hindi ko kasi alam ang sasabihin at isasagot ko sa kaniya kapag kinausap na niya ako. Ang tanga ko lang, sinabi ko agad sa kaniya ang bagong address ng bahay ko. Dapat, hindi ko muna siya ni-reply-an pala.Napatingin ako sa gate ng bahay ko nang bigla itong bumukas. Dumating ang kaibigan kong si Geronimo kaya lalo akong napailing.“Oh, Geronimo, anong ginagawa mo rito?” Nakita kong nakasibangot ang mukha niya kaya pakiramdam ko ay parang may problema siya.“Corvus, dito muna ako tatambay sa bahay mo. Nag-away kasi kami ng kapatid ko. Gusto niya akong pagbantayin ng flower shop niya, e, ayoko nga, may pinapanuod akong series ngayon. Saka, ngayon na nga lang ulit ako nakapag-day off, eepal pa
Corvus’ POV Pag-alis ni Miss Helena, tinawagan ko na agad si Geronimo, para papuntahin na rito sa bahay ko. Ilang beses ko na siyang tinatawagan, pero ayaw niyang sumagot. Mukhang tuluyan na siyang nagalit sa akin. Ang bilis niya talagang magtampo kung minsan. Pero hindi bale, mabilis lang din naman kaming magkabati. Kilalang-kilala ko na siya. “Corvus,” dinig kong tawag sa akin ni Alina. Napangiti ako nang marinig ko na ang boses niya. “Sayang, hindi pa kayo nagkaabot ni Helena. Kakaalis niya lang,” sabi ko sa kaniya. “Talaga? Sayang pala. But, what did she come here for? I’m sure it’s important, because she wouldn’t have come here if what she said wasn’t important, right?” tanong niya. Pakiramdam ko nasa harap ko lang si Miss Alina. Ang lamig kasi, e. “Sinabi niya na hinahanap niya raw ang katawan mo sa mga ospital. Pakiramdam daw kasi niya ay tinatago ni Nacho o ng pamilya mo ang katawan mo. Wala pa raw kasing nangyayaring paglalamay sa katawan mo, hanggang ngayon tahimik pa ri
Alina’s POVWhite lady said that I should focus on one thing first. She said to connect it to my mind using anger in my heart to make it work. I failed several times. I also couldn’t do it many times. But I didn’t give up because I wanted to learn it.While it’s quiet here at Corvus’ house, I really studied it over and over. Until suddenly, I just floated the small spoon placed on the table here in Corvus’ living room.Napasigaw ako sa tuwa dahil sa wakas ay nagawa ko na rin. Ang tanging kailangan ko na lang ay ang makayanang mapagalaw din ang iba pang mga bagay. Lalo na ‘yung mga malalaki at mabibigat na bagay.Hindi ko na hinintay pang bumalik si Corvus. Umalis na ako sa bahay niya para puntahan na si Helena. Malapit na rin namang mag-agaw ang liwanag at dilim. Gusto kong tuparin ang hiling niyang pasukin ko rin siya sa panaginip niya.Pagdating sa bahay niya, nadatnan kong mag-isa siyang kumakain ng dinner niya. Naawa ako sa kaibigan kong ito kasi nakita ko kung paano siya mag-isa
Alina’s POV Pag-alis ko sa panaginip ni Helena, tuloy-punta naman ako sa tambayan ni White Lady sa park malapit sa munisipyo. Nadatnan ko siyang nakaupo sa park habang nakatingala sa mga bituin. “Kumusta ‘yung lalaking pinasok mo ang panaginip? Nagawa mo na bang makipag-séx sa kaniya?” bungad niyang tanong sa akin. Napangisi ako. “H-hindi, ang arte, e. Ayaw niya, nahihiya raw siya sa akin,” sagot ko naman. “Kinapalan ko na nga ang mukha ko, pero ayaw pa rin, mukhang nahihiya nga siya kahit alam niyang nasa panaginip niya kami.” Hindi ko rin alam kung bakit nahiya pa siya. Halos himudin at pagnasahan na nga niya ang underwear ko nung nakaraang araw, saka pa siya umarte gayong ako na ang nag-aya sa kaniya. Tawang-tawa ako nung makita kong pati sa underwear ko ay nilabasan na rin siya matapos niya itong pag-jákulan. Sobrang libog niya kapag mag-isa lang siya. Naisip ko nga na agad siyang papatol sa akin kapag inaya ko siya, kaya lang hindi ganoon ang nangyari kaya parang na-hopia ako
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag