Alina’s POV
Pinagmasdan ko si Corvus habang kumakain nang mag-isa sa maliit niyang lamesa. Kahit piniritong itlog, hotdog at nilagay talbos lang ang ulam niya, masaya na siya. Saka, sanay na sanay na rin siyang magluto ng sarili niyang pagkain. Kanina, bago siya magluto, naglaba muna siya ng damit na sinuot niya kanina. Para siguro hindi siya natatambakan ng mga malilibag na damit. Of all the men I’ve met, Corvus stands out as one of the most hardworking. It’s rare to find a man like him, adept at household chores. Si Nacho kasi, kahit maglaba o magluto ng pagkain, hindi sanay. Hindi siya mabubuhay ng walang kasamang kasambahay sa bahay nila.
Para tuloy akong guardian angel ni Corvus na nanunuod sa mga galaw at ginagawa niya ngayon. Now I can say that people’s lives are not equal. I still thank the Lord because I experienced living with good sleep every day, eating delicious food. I experienced having a good job, living in big houses, and traveling to different parts of the world. Itong si Corvus, parang hanggang ngayon ay inaabot pa rin ang mga pangarap niya sa buhay niya. At sa nakikita ko, parang matatagalan pa bago niya maabot ang mga gusto niyang maabot sa buhay niya. Hindi naman sa tutol ako sa pagiging gym instructor niya. Okay naman ang kinikita niya roon, pero kung magfo-focus siya sa puro ganoon lang ang trabaho at ginagawa sa buhay niya, matatagalan pa talaga bago siya makapagpatayo ng malaki at magandang bahay. Dapat, habang may work siyang ganoon, may iba pa dapat siyang business. Kumbaga, para siyang nag-iipon. At imbis na mag-ipon, gamitin niya ang nakatagong pera niya para magtayo ng business. Subok na subok na kasi ng ibang mga tao ang pagyaman sa pagbi-business. Pero, hindi lahat pinapalad. Kaya dapat kapag nag-business din, galingan, sipagan at lakasan ang loob.
If Corvus helps me achieve my goal of finding out who killed me, I will also help him achieve all his dreams in life. In an instant, I can give Corvus everything he dreams of happening in his life. He wants a big house, I can give it. He wants a successful business, I can give it too. He wants a lot of money, I can easily provide. I feel like this is destined to happen to me so I can also help this man. He’ll help me, I’ll help him.
“Miss Alina, kain ka? Alam kong nanunuod ka sa akin ngayon,” alok niya sa akin kaya natuwa naman ako.
“If I could, I would join you there. Parang ang sarap kasi niyang talbos na sinasawsaw mo sa sukang may dinurog na bawang, but souls like mine can’t eat food,” I replied to him.
Never ko pang nata-try kumain ng ganiyan pero, sa nakikita ko kung paano kumain at kung paano masarapan si Corvus ay parang natatakam tuloy ako. Yes, ngayon ko rin napagtanto na kahit ang kaluluwa ay natatakam pa rin pala. Pero hindi nagugutom, ang gara lang.
“Ay, oo, Miss Alina, sobrang sarap talaga nito. Bakit, hindi ka pa nakakatikim nito ‘no? Siyempre, hindi pa nga, rich kid ka, e,” sabi niya kaya natawa ako. Masayahing tao din itong si Corvus. Mabuti na lang talaga at hindi na siya takot sa akin. Ngayon, nakakapag-usap na tuloy kami. At ngayon, payag na rin siyang tulungan ako.
“Anyway, Corvus, sorry if I’m going to ask you this. I just want to know why it seems like you don’t have a girlfriend? Bakit mag-isa mo na lang pinapaligaya ang sarili mo?” Napainom siya ng tubig dahil sa tinanong ko. Ilang beses ko na kasing nahuhuli na nilalaro niya ang sarili niyang armas. Para kasing sayang. Ang guwapo niya, malaki ang katawan, tapos pinagpala pa ang alaga, sobrang sayang kung puro kamay lang ang gagamitin niya sa pagpapagalit at pagpapaligaya sa ari niya.
“Ganito kasi ‘yan, namatay ‘yung huling naging girlfriend ko. Inatake siya sa puso habang nagse-séx kami,” sagot niya habang nahihiyang magkuwento. “Kakaumpisa palang naming sa pagse-séx, napasigaw agad siya ng malakas sa unang pagpasok ng ari ko sa loob ng p*****a niya. Akala ko nasarapan siya dahil sa sigaw niyang iyon pero, bigla na lang siyang nabuwal sa harap ko. Akala ko hinimatay lang pero, nung tignan ko ang pulso at paghinga niya, wala na. Doon na siya inatake sa puso. Sanay na rin kasi ako na kapag nakikipag-séx sa mga nagiging girlfriend ko, napapasigaw talaga sila sa sakit. Ang iba nakakaraos sa akin pero, ayaw na nilang sundan kasi masakit daw, hindi daw masarap. Lahat sila napapaluha ko sa kama. Marami ang nagsabi na hindi talaga masarap, masakit talaga talaga. At ito na nga, ‘yung huling naging girlfriend ko, hindi na kinaya. Namatay siya dahil sa laki ng ari ko. At dahil sa nangyari, natakot na akong manligaw ng babae. Natakot na akong magkaroon ng ka-séx na babae. Kaya, namahinga na lang ako. Ang sabi ko sa sarili ko, magpo-focus na lang muna ako sa pag-abot sa mga pangarap ko,” mabaha niyang kuwento. It may sound funny, but the truth is, he became even more pitiful because of his situation. Mahirap na nga ang buhay niya, wala pang nagpapaligaya sa kaniya sa kama.
“Nakakalungkot pakinggan ang kuwento mong ‘yan. Pero, Corvus, huwag kang sumuko. Makakahanap ka rin ng babaeng matatanggap ‘yang kung ano mang mayroon sa ibaba mo. Lalaki ka, kailangan mo ng makakasamang babae sa buhay mo, kaya huwag kang sumuko. Pero sa ngayon, sige, focus ka muna sa goal mo. At kapag naabot mo na ang mga gusto mong maabot sa buhay mo, saka ka maghanap ng babaeng mapapangasawa mo. Hindi kasi maganda na maging single ka nalang ang habangbuhay. Kailangan mo pa rin ng mga anak at bumuo ng pamilya mo.”
Siyempre, masarap pa rin talagang bumuo ng pamilya. Mas maganda na may asawa at mga anak, kaysa mag-isa sa buhay.
“Gusto ko pa rin naman talagang bumuo ng pamilya, Miss Alina. Pero, saka na nga siguro kapag kaya ko na,” tanging sagot na lang niya. Tumayo na ito at saka nagligpit nang pinagkainan niya.
Sa totoo lang, kung ako man ‘yung babaeng makaka-try na pasukan ng k*****a niya, siguradong mapapasigaw din ako ng husto. Pero, kasi parang hindi naman nakakatakot ‘yung laki ng alaga niya. Naisip ko nga, na para bang masarap ang may ganoong kalaking alaga na labas-pasok sa p*****a. Kung kasing laki lang din siguro ng ari ni Nacho ang ari ni Corvus, for sure, sarap na sarap siguro ako palagi sa kama.
Hindi na ako magpapakaplastic, ang totoo ay gusto ko rin talagang ma-try kung ano ba ang pakiramdam ng may labas-masok na kasing laki ng tité ni Corvus sa loob ng bukana ko.
Masakit nga ba o masarap? Feel ko parang masarap, e.
Guys, comment lang kayo kung okay ba ang takbo ng story? Salamat po.
Alina’s POVPinalabas lang ng building si Corvus kasi hindi siya kilala ng mga staff dito sa building ng condo ko. Kaya naman heto, nakatayo kami sa labas ng building na ito habang hiyang-hiya ako kay Corvus. Nawala sa isip ko na mahigpit nga pala dito.“So, ano nang mangyayari ngayon? Dapat na ba akong umuwi?” tanong niya sa akin.“Wait, mag-iisip ako ng paraan makapasok tayo sa condo ko,” sagot ko naman sa kaniya.I saw Helena’s car arrive. I smiled because it seemed like I knew what we were going to do. “Corvus, Helena’s car will stop in front of the building. Approach her and talk to her,” utos ko agad sa kaniya.“Sandali, Miss Alina. Sikat na singer ‘yan, for sure may mga bodyguard ‘yan,” reklamo naman niya agad kaya nainis ako.Si Helena na lang ang tanging paraan para makapasok kami sa condo ko kaya nag-isip ako ng magandang paraan. “Here’s the plan, when she gets out of the car, shout the word 'Twinzies',” I told him.“Bakit?”“Basta, sundin mo na lang ang sinasabi ko,” sagot
Alina’s POV I left Corvus alone in my condo to have some time to himself. Meanwhile, I went to my penthouse para makibalita kay Nacho. I also miss my fiancé na kasi. The police keep coming back to my penthouse to investigate. I think Nacho is also finding a way to figure out what happened to me. At sa tingin ko rin, siya na ang susunod na kakausapin namin ni Corvus. Para rin malaman na niya na heto pa ako, pagala-gala pa ang kaluluwa. When I entered the penthouse with the police, I found Nacho sitting on the sofa, sipping wine. He was greeted by the police. He just nodded at them, and then the police proceeded to the veranda. Nacho remained staring into space, his expression serious. I couldn’t see any worry or sadness on his face. Sabagay, ganito naman talaga siya. Hindi ko alam kung malungkot ba o masaya. Seryoso kasi siya palagi, pero napakalambing niyang tao kapag kaming dalawa na lang ang magkasama. Iyon nga lang, hindi siya kagalingan sa kama. Hindi siya todo-bigay. Ewan ko ba
Alina’s POV Tirik ang mata, hubu’t hubád, nakabukáka at halos sarap na sarap si Corvus habang hinihimás ang kargadá niyang napaka-ugat na naman. Palibhasa’t alam niyang wala ako ngayon dito sa condo ko, heto, pinapaligaya na naman niya ang sarili niya. Muli ko na namang nakita ang napalaki niyang armás. Maaga akong bumalik dito para sana ibalita sa kaniya ang mga bago kong kakayahan, kaya lang ito ang nadatnan ko. Para na naman akong nanunuod ng nagla-live na stripper. Hindi muna ako nagsalita. Hindi ko rin alam kung bakit hinayaan ko ang sarili kong manuod sa ginagawa niya. Bakit hindi, kung ganito naman ka-hot itong lalaking hubu’t hubád tapos nilalaro pa ang sarili niyang ari, hindi mo talaga sasayangin makita ang ganitong magandang eksena. Alam kong mali ito, pero hindi ko rin talaga mapigilan ang sarili ko na panuorin siya. Napangisi pa ako nang makita kong gamit niya ang oil ko sa buhok. Siguro nakita niya ito sa banyo ko. Nakakatawa siya, kaya pala makintab tignan ang katawan
Corvus’ POVGamit ang perang binigay ni Alina, naghanap agad ako ng bahay at lupa na kaya kong bilhin. Sa ngayon, ‘yung sakto lang muna. Hindi na muna ako maghahangad ng malaking bahay, saka na iyon kapag nagawa ko na ang lahat-lahat ng utos ni Miss Alina. Kailangan ko na rin kasing umalis sa condo niya kasi may nakitang papel si Nacho sa room nila ni Miss Alina. Nakita nito ang mga papel na pagbili niya sa condo na iyon. Kaya anumang araw o oras ay puwedeng pumunta na roon si Nacho. Hindi naman maganda na madatnan niya ako roon, baka kung ano pa ang isipin niya.Dito sa Girth street, malapit sa apartment ni Aling Paleng, nakabili ako ng lumang bahay at lupa. Bahay na walang itaas. Sabi ni Miss Alina, bungalow daw ang tawag sa ganito. Naliliitan siya, pero para sa akin na nasanay sa isang maliit na apartment lang, nalalakihan na ako sa ganito. Itong bahay kasi na ‘to ay may terrace sa labas na puwedeng lagyan ng garden, sa loob may sala, may dalawang kuwarto, may kusina, may bodega at
Alina’s POV I am following Nacho to see where he is headed. When I found out that he was arguing with his driver, it’s like I wanted to confirm the reason behind their argument. However, a young girl suddenly approached me. Instead of following Nacho, she caught my attention. “Tao ka? Nakikita at naririnig mo ako?” una kong tanong sa kaniya kasi nagulat talaga ako. Si Corvus, naririnig niya lang ako, pero itong babaeng ito, nakikita at naririnig niya ako. Saka, nagulat din ako kasi nahahawakan niya ako. Maya maya, doon na lang naging iba ang kulay ng katawan niya. ‘Yung itsura niyang parang tao kanina, biglang naging kaluluwa na lang. Naging puti na lang ang buong katawan niya. “Isa akong ligaw na kaluluwa na gaya mo,” sagot niya kaya doon na niya tuluyang nakuha ang atensyon. Pero ang pinagtataka ko, titig na titig siya sa buong katawan ko. Hindi ko alam kung bakit. Nag-usap kami habang naglalakad sa kung saan-saan. She said she’s been a soul for over ten years. She hasn’t reache
Corvus’ POV Nasaan ako? B-bakit nakarating ako dito sa itaas ng tuktok ng building na ‘to? Saan ito? Tumingin ako sa buong paligid. Madalim na, pero ang pinatataka ko ay walang ka-tao-tao dito. Saka, ang ganda dito, halatang nasa isang mamahaling hotel ako. Dumulo ako dito sa veranda, mas lalo akong napangiti kasi ang gandang pagmasdan ng ibaba. Pero, bakit ganito? Para bang nasa isang ghost city ako. Kahit isang sasakyan o kahit isang ingay ay wala. Pero, teka, parang Pyra city ata ‘to. Kilala ko ang itsura ng ibaba, e. “Sa wakas, nagawa ko ring makapasok sa panaginip mo.” Napalingon ako sa likuran ko nang makilala ko ang boses ni Miss Alina. Pagtingin ko sa kaniya, sabay napataas ang dalawang kilay. Napabuka rin ng sobra ang bibig ko dahil sa gulat. Ang kaluluwang sweet ang boses na naririnig ko ay ganito pala kaganda ang itsura ko. Totoo ngang siya ‘yung nasa balita. Totoo ngang siya si Miss Alina Lovia. Itong-ito kasi ang itsura niya sa diyaryo nung isang araw. “Nakikita mo
Alina’s POVHabang tumatagal, nasasanay na ako bilang ligaw na kaluluwa. Kaninang madaling-araw, matapos akong umalis sa panaginip ni Corvus dahil sa kahihiyan, umalis din tuloy agad ako sa bahay niya kasi alam kong after nun ay magigising na siya. Nakakahiya talaga. Hindi ko rin alam kung anong pumasok sa isip ko at bigla-bigla ay inaya ko siya ng ganoon. Nahihiya talaga ako.I returned to my penthouse. Right on time, I coincidentally rode the elevator with Manong George. I wasn’t surprised anymore that he was headed to my penthouse too. I already knew that Nacho was there now. But why does Nacho keep staying in my penthouse? What is he planning now? And where could my body be? Is it already in the funeral or maybe the White Lady was right? Maybe I’m still alive and my body is just in the hospital. Because if I’m really dead, I should be lying in state by now. However, Nacho always stays here in the penthouse so maybe... maybe there’s a chance that my body is still in the hospital. I
Corvus POVPalakad-lakad ako dito sa terrace ng bahay ko. Kanina ko pa hinihintay si Miss Alina. Kinakabahan ako kasi tumawag sa akin ang twinzies niyang si Helena, papunta siya rito ngayon para makipag-usap. May kailangan daw kasing malaman si Alina. Hanggang ngayon naman ay wala pa rin si Alina. Hindi ko kasi alam ang sasabihin at isasagot ko sa kaniya kapag kinausap na niya ako. Ang tanga ko lang, sinabi ko agad sa kaniya ang bagong address ng bahay ko. Dapat, hindi ko muna siya ni-reply-an pala.Napatingin ako sa gate ng bahay ko nang bigla itong bumukas. Dumating ang kaibigan kong si Geronimo kaya lalo akong napailing.“Oh, Geronimo, anong ginagawa mo rito?” Nakita kong nakasibangot ang mukha niya kaya pakiramdam ko ay parang may problema siya.“Corvus, dito muna ako tatambay sa bahay mo. Nag-away kasi kami ng kapatid ko. Gusto niya akong pagbantayin ng flower shop niya, e, ayoko nga, may pinapanuod akong series ngayon. Saka, ngayon na nga lang ulit ako nakapag-day off, eepal pa
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag