Corvus’ POVTapos na kaming mag-gym, pauwi na dapat ako pero ayoko pang umuwi. Wala pa kasing progress ‘yung planong kinakasa ko sa kaniya. Ayokong umuwi na wala manlang magagawa.“Salamat, Corvus, sa susunod na raw ulit,” sabi niya sa akin nung alam niyang uuwi na ako. Siyempre, gumawa na agad ako ng eksena. Bumuntong hininga ako at pinakita ko na biglang nalungkot ang mukha ko. “Oh, bakit? May problema ba?” tanong na niya kaya ito na ‘yung punto na kailangan kong gumawa ng kuwento.“Hindi ko pa kasi trip umuwi sa bahay,” sabi ko sa kaniya kaya lalo kong pinalungkot ang mukha ko. Mukha namang effective ang ginagawa ko kasi bigla niyang hinila ang braso ko papunta sa garden nila. May bench doon, naupo kami roon at saka kami nag-usap.“Bakit, ano bang problema, Corvus? Sige, sabihin mo,” sabi niya habang seryosong nakatingin sa akin.“May kaibigan akong lalaki na sobrang close ko. Nag-away kami kagabi. Simula pa pagkabata, magkaibigan na kami. Siya ang may mali, nang-away nalang siya b
Alina’s POVHindi agad ako nakapasok sa loob ng manisyon kasi namangha ako sa ganda ng garden dito sa labas. Nakapapangiti ako sa mga nakikita ko. Ang daming bulaklak, humahalimuyak sa buong paligid ang bango ng mga bulaklak. Habang nag-e-enjoy ako sa pag-amoy sa mga bulaklak, nahinto na lang ako bigla sa paglalakad, late ko na napagtantong naaamoy ko ang mga bulalak. Ang pagkakaalam ko, hindi na ako nakakaamoy ng kahit ano. Bakit ganoon? Paano nangyaring naaamoy ko ang mga bulaklak dito? Ano bang lugar ito at tila ba may kakaibang mga pangyayaring nagaganap dito?Sakto naman na pagdating ko sa pinakapinto ng mansiyon, nakita kong palabas dito si Manong George. Masaya siya na tila ba may biyayang natanggap. Kaya naman pala, may hawak pala siyang pera kaya ito nakangiti ngayon. Ang kapal ng pera na iyon na tila sa tingin ko ay milyon ang halaga.“Ayos! Sabi na, e, suwerte talaga ang dala nitong katawan ni Miss Alina. Bukod sa may chance na siyang mabuhay, magkakaroon pa kami ng malaka
Corvus’ POVHabang nasa kalagitnaan kami nang panunuod ng movie, nag-umpisa na akong mangharot kay Nacho. “Ikaw ba, Nacho, may mga seryosong sikreto ka bang tinatago?” tanong ko sa kaniya. Mabuti na lang at ‘yung pinapanuod namin ay tungkol sa malalang sikreto ang usapin. Kaya na-open ko bigla sa kaniya ang ganitong topic. Nang sa ganoon, magsabi na rin siya ng mga sikreto niya sa akin.“Yes, mayroon naman. Lahat naman siguro ng tao ay mayroon,” sagot niya kaya napangisi ako. Lalo tuloy akong ginaganahang mag-spy sa kaniya.“Ako, mayroon din, e. Malala rin, pero matagal ko nang binaon sa lupa. Ayoko na ngang naaalala ‘yon, kaya lang bigla kong naalala ulit dahil sa pinapanuod natin,” sabi ko sa kaniya para mag-umpisa na. Nang sa ganoon ay makapaglahad na rin siya sa akin ng sikreto niya. At sana, tungkol sa sikreto kay Miss Alina ang ilahad niya. “Noong highschool ako, nagawa kong magnȁkaw para sa pambaon ko,” sabi ko sa kaniya kahit hindi naman totoo. Wala namang kuwentang tao itong
Corvus’ POVNag-stay ako ng at least one hour sa isang coffee shop. Nagkape at kumain muna ako ng cookies. Hindi ako puwedeng umuwi at naiwan pa ang cellphone ko sa manisyon ni Nacho.Habang nandito ako, marami ang napapatingin sa akin habang nakaupo ako rito, lalo na ‘yung mga staff ng coffee shop. Maya maya, may lumapit na sa akin na staff, parang manager ata. Sinabi niya sa akin na kulang sila ng staff dito, bagay daw ako rito kasi matangkad at guwapo ako. Pansin din daw niya na pinagtitinginan ako ng mga customer dahil sa pagiging magandang lalaki ko. Ganoon pa naman daw ang hinahanap nila para lalong makakuha ng mga customer. Gusto ko sana, kasi malaki ang alok nila, kaya lang may trabaho akong mas maganda-ganda sa ngayon. Tumanggi ako at nagpasalamat na lang, pagkatapos ay bumalik na ako sa manisyon nila Nacho para balikan ang cellphone ko na naka-set up sa loob ng banyo ng gym niya. May isang oras at mahigit na kasi akong nakatambay sa coffee shop na ‘yon, nahihiya na rin ako.
Corvus’ POVIlang araw na ang lumilipas, wala pa ring paramdam si Miss Alina. Hindi ko alam kung anong nangyari. Nakabalik na ba siya sa katawan niya o tuluyan na siyang naglaho ng parang bula.Hindi na ako nire-reply-an ni Miss Helena sa mga tawag at message ko. Sinabi niya na baka wala na raw talaga si Alina, baka patay na ito kaya dapat daw na magpahinga na rin kami. Tanggapin na lang daw namin ang nangyari kasi wala na talaga si Miss Alina. Kinausap ko si Manong George, sabi naman nito ay wala siyang alam. Hindi siya umaamin na kinuha niya talaga ang katawan ni Miss Alina. Hindi ko tuloy alam kung ano bang nangyari sa kaniya at simula nung ihatid ko siya sa mansiyon na ‘yon, hindi na siya nagparamdam pang muli. Gusto kong sapakin at takutin si Manong George, kaya lang hindi ko magawa kasi nakakaawa rin ang buhay na mayroon siya. Hanggang ngayon, hindi pa rin niya nakikita ang pamilya niya.“Bakit nag-aya kang uminom?” tanong ni Geronimo nung dumating siya sa bahay ko. May dala-dal
Corvus’ POVMabuti na lang at pinagbigyan ako ni Miss Helena na harapin ako ngayong hapon. Kung hindi ko pa i-message sa kaniya na alam ko ang ginawa niyang paghahakot sa kayamanan ni Miss Alina ay hindi pa niya ako papansinin. Ngayon, aalamin ko ang paliwanag niya.Galit siyang bumaba sa kotse niya. Pagtingin niya sa akin, parang ibang Helena na siya. Galit at parang mangangain. Nagbago na nga ata siya.“So, anong iniisip mo, na aangkinin ko ang yaman at pera ng kaibigan ko? Hindi ba puwedeng iningatan at tinago ko lang ang mga ‘yon sa ibang lugar kasi ikaw, ikaw ‘yung iniisip ko na baka may gawing hindi maganda. Sa ating dalawa, mas may karapatan akong itago ang mga mahahalagang bagay ni Alina. Kasi, bestfriend kami at ako lang ang pagkakatiwalaan niya. Tungkol naman sa papa niya, huwag kang mag-alala kasi ginagawa ko rin ang lahat para maalagaan siya.”Naiinis ako kasi parang lumabas bigla ang tunay niyang ugali simula nung sinabi ko sa kaniya na hindi na nagpapakita si Miss Alina.
Corvus’ POVPagbukas ko ng pinto ng bahay ko ay nagulat ako kasi si Miss Helena ay narito sa labas. Tumingin tuloy ako sa orasan. Nagulat ako nang makitang ala una na pala ng madaling-araw.“Anong ginagawa mo rito, umaga na ah?” tanong ko sa kaniya habang nakakunot ang noo ko. Nasa kasarapan pa naman ako ng tulog, saka pa siya katok nang katok sa pintuan ko. Para siyang walang isip. Hindi ba niya alam na nakakaabala siya.“C-corvus, g-galit ba t-talaga si t-twinzies sa akin?” tanong na niya habang bangenge ang itsura ng mukha. Ngayon ko lang naamoy ang hininga niya na halos amoy alak. Lasing pala siya kaya ganitong hindi iniisip ang ginagawa niya. Tinignan ko ang isang bodyguard niya na nasa likuran niya. Sinenyasan ko siya na lumapit sa amin.“Lasing na ang amo ninyo. Mabuti pa ay ihatid niyo na siya pauwi, bago pa ako tumawag ng pulis. Gabi na, nang-iistorbo pa kayo ng mga taong natutulog na,” sabi ko sa kaniya. Hindi na ako nahiyang magalit kasi nakakagalit naman talaga itong ginag
Alina’s POVKinuwento ko kay Corvus ang nangyari. Sinabi ko sa kaniya na nabuhay muli si white lady sa katayuan ng isang donya at mayamang single na matandang dalaga. Sabi ni White lady, trillionaire daw ito.Nakita niya raw kasi na gusto nitong magpakamatay na, kasi hindi siya gusto ng taong gusto niya. Kaya imbis na masayang ang katawan nito at ang pagiging mayaman na nilalang, ginawa niya ang ritwal na matagal na niyang pinag-aaralan. Nagulat na lang daw si white lady na gumana iyon. Naagaw niya ang katawan ng babaeng iyon kaya muli siyang nabuhay sa katauhan nito. Nagawa pa nga niyang makipag-usap sa kaluluwa nito. Mabuti na lang daw ay payag ito na agawin na lang niya ang katawan ng matandang dalaga. Gusto na rin daw nitong magpahinga kasi halos lahat naman na ay nagawa na niya sa mundong ibabaw. Pagod na rin siya. Hindi rin daw pala nakakatuwang maging mayaman na mayaman kasi parang wala ng thrill ang buhay. Na-enjoy naman na raw nito ang buong buhay niya kaya ipapaubaya na raw n
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag