Nagulat si Freya dito. “Napasama ko ba ang loob mo?”“Hindi mo napasama ang loob mo ngunit tinulak mo ako papunta sa libingan!” Si Catherine, na nawalan ng kontrol ay nagsimula na sumigaw. “Hindi si Shaun ang tito ni Ethan! Nakuha mo ang maling tao!”“Hindi maaari…” Hindi alam ni Freya kung ano ang sasabihin.“Nakita ko ang tito ni Ethan ngayon at siya ay si Wesley Lyons. Naibigay sa akin ang proyekto na disenyuhan ang villa niya sa Green Mountain hindi katagalan.” Nararamdaman ni Catherine na iiyak na siya sa saglit na iyon. “Anong naging mali at napunta ka sa kamalian na ito? Hay nako.”“...”Nanatiling tahimik si Freya habang may nginig na dumapo sa kanya. Hindi niya maintindihan kung bakit narinig niya iyon sa sarili niyang kapatid....Makalipas ang kalahating oras, nagpakita si Catherine sa harap ni Freya na kasing bilis ng kidlat.Ang huli ay nakahiram lang ng helmet. “Ito ang panuntunan. Pwede mo ako tamaan ngunit wag lang sa mukha ko.”Ang dulo ng labi ni Catherine a
Sa Jennings Solicitors.Si Chase, na kagagaling lang mula sa tanghalian niya, ay naglakad ng maayos papasok sa opisina.Habang naglalakad siya palagpas sa opisina ni Shaun, napansin niya na papasok pa lang ang sekretarya niya ng may tasa na kape.“Nananghalian na ba si Attorney Hill?” tinanong ng lalaki.“Hindi pa, tinitignan niya maiigi ang mga bagong kaso,” binulong ng sekretarya. “Si Attorney Hill ay masipag na nagtatrabaho sa mga kaso kamakailan lang. May kinakaharap ba siyang pinansyal na problema? Dati kumuha siya ng dalawang kaso kadalasan kada buwan, ngunit ngayon ay nagtatrabaho siya sa apat na kaso ng sabay-sabay. Sobrang okupado niya na nagtatrabaho siya higit pa sa oras habang lunch break niya.”Suminghal si Chase. Kahaharapin ba ni Shaun ang pinansyal na problema kahit kailan?Ang presidente ay maaaring mawalan ng pera ngunit si Shaun? Kailanman ay hindi mangyayari iyon.Ang kayamanan na pagmamay-ari niya ay maaari tumagal sa sampung habambuhay. Ayaw niya lang bumal
“Syempre hindi. Sa akin niya lang naman ginagawa iyong mga kasinungalingan na iyon.” Kutya ni Shaun“...”Walang masabi si Chase.Tila’y niyayabangan siya ng lalaking ito.‘Ewan ko sa’yo, wala na rin namang pakialam si Catherine sa’yo ngayon.’Kutya nito pabalik sa loob loob niya bago sabihing, “Kung titignan ang nakaraan ng mga Jones, marahil ay hindi nila ito palalampasin. Kinulong nga nila siya noon na muntik na niyang ikamatay. Tingin mo ba’y nasa panganib ulit siya? Kailangan ko na bang kumuha ng taong magmamatiyag sa kanya?”Bumalik sa pagbabasa ng mga dokumento si Shaun. “Huwag muna hangga’t hindi pa siya nagmamakaawang tulungan ko siya.”Makalipas ang ilang segundo, nagpatuloy ito, “Ngunit tinignan muna nila dapat bago sila sumabak. Hindi nagpapakita ng respeto sa akin ang mga Jones. Gusto kong sumikat ang bidyo na ito sa lalong madaling panahon. Bukod dito, huwag mong hayaang ipatanggal ito ng mga media.”“Uh… Sige.”Hindi na nag-abala pang kutyain ni Chase si Shaun.
Matinding pagkabagot ang sumapi kay Shaun.P*cha naman! Kinakailangan ba talagang nagagalak pa ang tono nitong papunta na sila sa registry office?Maliban na lang kung ikinagagalak nitong makita siyang muli?Iyon siguro iyon.Noong isang gabi, bigla bigla na lamang itong umalis. Marahil ay nagsisisi na ito sa kanyang desisyon ngunit ay masyado rin siyang nahihiya upang aminin ang kanyang pagkakamali.Marahil ay ginagamit niya itong dahilan upang yayain siyang lumabas. Nakabubuti sigurong lambingan niya ang kanyang tinig kapag sila ay nagkita mamaya?Kung sa bagay, hindi pa siya nakakakain ng matinong pagkain mula nang umalis ito.Sige, bibilhan niya na rin ito ng keyk bago pumunta roon.Bumili si Shaun ng isang pirasong cheesecake bago ito umalis upang kitain si Catherine.Pagkarating niya sa registry office, napansin nitong suot ni Catherine ang isang mahabang bestida na kulay puti na binili niya para rito noon sa ilalim ng isang kulay beige na amerikana. Lalong nagliwanag an
Nilamigan lamang ni Shaun ang kanyang ngiti sa halip na pigilan umalis si Catherine. “Isang salita ko lamang at walang kahit sino sa buong Australia ang malakas ang loob na kunin ang kaso ng ating paghihiwalay. Subukan mo kung ayaw mo akong paniwalaan, ngunit pagdating ng panahong iyon, tatlumpung taon mo ako makakasama, hindi lamang tatlo.”Tumalikod si Catherine upang tingnan ito nang masama. Sa totoo lang ay hindi niya alam kung sino ang kanyang kinakalaban.Hindi niya masasabing isa itong karaniwang tao lamang dahil matalik niyang kaibigan ang isang Chase Harrison.Hindi niya rin naman masasabing nagmula ito sa isang mayamang pamilya dahil wala itong magagarbong mga sasakyan at hindi rin siya nakatira sa isang mansyon.“Hindi ako susuko sa iyong pananakot. Mas gugustuhin ko pang hindi pirmahan ang mga papeles na ‘yan kaysa manirahan kasama ang lalaking tulad mo.”Bakas ang kawalan ng pakiramdam sa kanyang tinig. Tumalikod itong muli at naglakad papalayo.Isa pa, wala na rin n
Sumimangot si Jeffrey. Naghiwalay ng saglit ang kanyang labi ngunit walang salitang lumabas mula rito....Makalipas ang dalawampung minuto.Sa loob ng palikuran.Nag-iingat na nilapitan ni Aunty Helen si Rebecca. Hindi mapalagay ang kanyang hitsura.“First Young Lady, pagsususpetyahan ba ako nina President at Madam Jones sa nangyari kanina? Wala ho akong kinalaman doon. Kayo ho ang nagtulak sa aking gumawa ng maling paratang.”“Wala iyon. Inalis ko na agad iyan sa kanilang mga isip.” Kinuha ni Rebecca ang credit card mula sa kanyang pitaka at ibinigay ito sa babae. “Ito ang parte mo. Wala kang sasabihin kahit kanino. Ayokong may nakakaalam sa mga nangyari ngayon araw.”Kumislap ang mga mata ni Aunty Helen. Agad niyang tinanggap ang regalo at tuloy tuloy na tumango. “Ikinagagalak ko ho kayong pagsilbihan.”“Isa pa…” Kumibot ang mga sulok ng labi ni Rebecca upang gumawa ng isang masamang ngisi. “Alagaan mo nang mabuti ang aking lola. Ayoko makita na bumubuti ang kanyang kondisyo
“Marahil ay mamalagi ako rito nang ilang mga araw sa susunod. Siguro nama’y papayagan akong bumisi-bisita rito kahit kailan ko gusto?” Biglang turo ni Elder Lyons sa kanyang harap gamit ang kanyang tungkod. “Teka, bakit may tubig na dumadaloy?”Bumagsak ang mukha ni Wesley. Napasigaw sa gulat si Sonya.“Parang binabaha ata ang bahay.”Napansin din ito ni Wesley. Itinuon naman nito ang kanyang paningin kay Catherine. Naninigas ang kanyang itsura. “Bakit may tubig sa buong lugar?”Nauutal si Builder John. “Hindi… hindi ho namin alam. Naiwan hong nakabukas ang gripo magdamag…”Tinakpan ni Sonya ang kanyang bibig at sumingap. “Anong hindi niyo alam? Ibinigay sa inyo ang responsibilidad sa pagsasaayos nitong bahay ngunit ngayo’y sinusubukan niyong mamintang ng iba? Diyos ko po, maisasalba niyo pa ba itong bahay? Sana’y hindi tumagos ang tubig sa pader.”Idinabog naman ni Elder Lyons ang kanyang tungkod. “Anong pipitsugin na kumpanya naman ang iyong kinuha? Bilisan mo at tawagan ninyo
Hindi isang hangal si Wesley. Kagabi, biglang bumalik sa tahanan ng mga Lyons si Sonya. Pagkatapos nito, tila’y bigla na lamang nagyaya si Elder Lyons na pumunta sa kanyang villa upang makita ang pagsasaayos nito.“Miss Jones, partido ko ang may pananagutan rito at wala kayong kinalaman sa nangyari, kaya’t pwede muna kayong umuwi. Sa sandaling masuri muli ang villa, babalikan ko kayo kung gugustuhin ko pang ituloy ang pagsasaayos.” Taimtim na ipinaliwanag ni Wesley.“Masusunod. Naniniwala ako sa iyo, President Lyons. Kasabay nito, malaki rin ang simpatya ko para sayo.” Tumungo si Catherine at umalis kasama si John.Sa loob ng villa, natataranta pa rin si Elder Lyons hanggang sa nilapitan ito ni Wesley at sinabing, “Dad, ipahatid ko na kayo pauwi.”Nang makapasok na ito sa sasakyan, tumalikod ito at sinabi kay Sonya, “Sis, pakisabi kay Ethan na pumunta sa aking opisina.”Natigilan si Sonya. Gaano bang katalino itong nakababata niyang kapatid? Alam na niya agad ang lahat...Makalip
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging