Nilamigan lamang ni Shaun ang kanyang ngiti sa halip na pigilan umalis si Catherine. “Isang salita ko lamang at walang kahit sino sa buong Australia ang malakas ang loob na kunin ang kaso ng ating paghihiwalay. Subukan mo kung ayaw mo akong paniwalaan, ngunit pagdating ng panahong iyon, tatlumpung taon mo ako makakasama, hindi lamang tatlo.”Tumalikod si Catherine upang tingnan ito nang masama. Sa totoo lang ay hindi niya alam kung sino ang kanyang kinakalaban.Hindi niya masasabing isa itong karaniwang tao lamang dahil matalik niyang kaibigan ang isang Chase Harrison.Hindi niya rin naman masasabing nagmula ito sa isang mayamang pamilya dahil wala itong magagarbong mga sasakyan at hindi rin siya nakatira sa isang mansyon.“Hindi ako susuko sa iyong pananakot. Mas gugustuhin ko pang hindi pirmahan ang mga papeles na ‘yan kaysa manirahan kasama ang lalaking tulad mo.”Bakas ang kawalan ng pakiramdam sa kanyang tinig. Tumalikod itong muli at naglakad papalayo.Isa pa, wala na rin n
Sumimangot si Jeffrey. Naghiwalay ng saglit ang kanyang labi ngunit walang salitang lumabas mula rito....Makalipas ang dalawampung minuto.Sa loob ng palikuran.Nag-iingat na nilapitan ni Aunty Helen si Rebecca. Hindi mapalagay ang kanyang hitsura.“First Young Lady, pagsususpetyahan ba ako nina President at Madam Jones sa nangyari kanina? Wala ho akong kinalaman doon. Kayo ho ang nagtulak sa aking gumawa ng maling paratang.”“Wala iyon. Inalis ko na agad iyan sa kanilang mga isip.” Kinuha ni Rebecca ang credit card mula sa kanyang pitaka at ibinigay ito sa babae. “Ito ang parte mo. Wala kang sasabihin kahit kanino. Ayokong may nakakaalam sa mga nangyari ngayon araw.”Kumislap ang mga mata ni Aunty Helen. Agad niyang tinanggap ang regalo at tuloy tuloy na tumango. “Ikinagagalak ko ho kayong pagsilbihan.”“Isa pa…” Kumibot ang mga sulok ng labi ni Rebecca upang gumawa ng isang masamang ngisi. “Alagaan mo nang mabuti ang aking lola. Ayoko makita na bumubuti ang kanyang kondisyo
“Marahil ay mamalagi ako rito nang ilang mga araw sa susunod. Siguro nama’y papayagan akong bumisi-bisita rito kahit kailan ko gusto?” Biglang turo ni Elder Lyons sa kanyang harap gamit ang kanyang tungkod. “Teka, bakit may tubig na dumadaloy?”Bumagsak ang mukha ni Wesley. Napasigaw sa gulat si Sonya.“Parang binabaha ata ang bahay.”Napansin din ito ni Wesley. Itinuon naman nito ang kanyang paningin kay Catherine. Naninigas ang kanyang itsura. “Bakit may tubig sa buong lugar?”Nauutal si Builder John. “Hindi… hindi ho namin alam. Naiwan hong nakabukas ang gripo magdamag…”Tinakpan ni Sonya ang kanyang bibig at sumingap. “Anong hindi niyo alam? Ibinigay sa inyo ang responsibilidad sa pagsasaayos nitong bahay ngunit ngayo’y sinusubukan niyong mamintang ng iba? Diyos ko po, maisasalba niyo pa ba itong bahay? Sana’y hindi tumagos ang tubig sa pader.”Idinabog naman ni Elder Lyons ang kanyang tungkod. “Anong pipitsugin na kumpanya naman ang iyong kinuha? Bilisan mo at tawagan ninyo
Hindi isang hangal si Wesley. Kagabi, biglang bumalik sa tahanan ng mga Lyons si Sonya. Pagkatapos nito, tila’y bigla na lamang nagyaya si Elder Lyons na pumunta sa kanyang villa upang makita ang pagsasaayos nito.“Miss Jones, partido ko ang may pananagutan rito at wala kayong kinalaman sa nangyari, kaya’t pwede muna kayong umuwi. Sa sandaling masuri muli ang villa, babalikan ko kayo kung gugustuhin ko pang ituloy ang pagsasaayos.” Taimtim na ipinaliwanag ni Wesley.“Masusunod. Naniniwala ako sa iyo, President Lyons. Kasabay nito, malaki rin ang simpatya ko para sayo.” Tumungo si Catherine at umalis kasama si John.Sa loob ng villa, natataranta pa rin si Elder Lyons hanggang sa nilapitan ito ni Wesley at sinabing, “Dad, ipahatid ko na kayo pauwi.”Nang makapasok na ito sa sasakyan, tumalikod ito at sinabi kay Sonya, “Sis, pakisabi kay Ethan na pumunta sa aking opisina.”Natigilan si Sonya. Gaano bang katalino itong nakababata niyang kapatid? Alam na niya agad ang lahat...Makalip
Maya-maya’y tumawag ang ama ni Ethan na galit.“Wala ka talagang kwentang anak, ano nanaman ang ginawa mo? Na pati ang uncle mo’y napuno na at inatras ng Golden Corporation ang kanilang mga pondo. Bumalik ka nga dito ngayon din!”…Kinaumagahan, nakatanggap ng tawag si Catherine mula kay Wesley.“Pwede ka ba mamaya para makasama sa tanghalian? Gusto kita kausapin tungkol sa villa.”“Sige.”“Susunduin kita gamit ang sasakyan ko,” Mahinang sinabi ni Wesley, “Baka hindi mo kasi alam ang daan papunta sa restawran.”Pumayag lamang si Catherine sa kaayusang ito.Tanghali impunto nang lumabas sa ibaba ang sasakyan ni Wesley.Pumasok si Catherine at binigyan ito ni Wesley ng isang baso ng milk tea. “Pasensya na’t napagkamalan ka pa kahapon.”Hindi gaanong kamahal ang milk tea, kung kaya nama’y hindi na nagdalawang-isip pa si Catherine na tanggapin ito.“Pagkatapos ng hamakin nang patago ng isang kamag-anak, palagay ko’y hindi rin mabuti ang iyong kalagayan ngayon, President Lyons.”
Ahhhhhhhh pinagtitripan ba siya ng langit?Gusto siya ng tiyuhin ni Ethan, ngunit pinakasalan niya ang maling tao!Punong puno pa siya ng sugat. Paano siya magkakaroon ng lakas na humantong papunta sa panibagong relasyon?“Pa… Pasensya na, Mr. Lyons. Ka… Kaibigan lamang ho ang tingin ko sa inyo.”“Mabuti na lamang kung gayon.” Pinanghinaan ng loob si Wesley, ngunit patuloy pa rin ang pagngiti nito. “Huwag kang mag-alala. Inilahad ko lamang ang aking damdamin hindi upang ibalik mo ito, kundi upang maunawaan mo ang nararamdaman ko upang maligawan kita.”Naramdaman ni Catherine na nagpintig ang ulo niya. “Ngunit wala akong intensyon na makipagrelasyon sa ngayon. Gusto ko muna ituon ang atensyon ko sa aking trabaho.”“Mahihintay kita. Sige, maupo muna tayo upang makapag-order.” Maginoong hiinila ni Wesley ang isang upuan para sa kanya.Walang nagawa si Catherine kung hindi iyuko ang kanyang ulo at ibigay ang kanyang order....Sa kanto sa labas ng bintana ng restaurant, may isang
Hindi maitatanggi na gwapo siya, ngunit kung magalit… Huwag na, nakakawala lang ng gana.Subalit, bakit siya naririto? Nagkaroon bigla si Catherine ng hudyat upang kunin ang kanyang mga dalahin at lumisan na sa lugar na iyon.“Mr. Hill, Young Master Harrison.” Tumayo si Wesley sa at kinamayan ang dalawa.Subalit nang abutin niya ang kamay ni Shaun, tinignan lamang siya nito ng kanyang mga mahahabang pilikmata.Lumipas ang ilang mga sandali at nakaramdam na ng kahihiyan si Wesley. Nang inakala niyang hindi na ibabalik ni Shaun ang pagbati nito, iniabot ni Shaun ang kanyang kamay. “Pasensya na. Wala ako sa mood ngayong araw.”Ilang beses na rin nitong nakausap si Shaun Hill noon, lalo na noong binalak niyang kuhanin si Shaun upang asikasuhin ang isang kaso tungkol sa negosyo para sa kanya. Maayos sa simula ang naging usapan, ngunit ‘di kinalauna’y ipinaalam sa kanya ng tanggapan nito na may iba siyang inaasikaso.Sa totoo lang, medyo dismayado siya kay Shaun Hill.Subalit kilala s
Makakahindi ba siya? Hindi naging madali para sa kanya ang makakuha ng reservation dito.Catherine. “...”Makakatanggi ba siya? Masyado ngang mahirap harapin ang malademonyong mukha ni Shaun.“Kayong dalawa… Parang hindi kayo masyadong natutuwa sa ideya. May naistorbo ba kami?” Tumingin sa kanila si Shaun, ang boses nito ay malalim at nanghihikayat.“Ah, hindi. Tara, maupo kayo.” Nagtanong si Wesley sa isang tauhan doon upang sila’y abutan ng menu.Ngayong may apat ng tao sa lamesa, sumikip lalo ang lugar dahil naroon pa rin ang bouquet ng mga bulaklak sa lamesa.Aabutin sana ito ni Catherine upang ilagay ang mga rosas sa kanyang tabi, ngunit mas mabilis si Shaun kaysa sa kanya at iniabot nito ang mga bulaklak sa isa sa mga tauhan. “Pakialis ito. Hindi ako hiyang sa polen.”Nagtaka si Catherine kung tama ba ang kanyang narinig. Hindi ito nakakita ng anumang reaksyon sa tuwing nag-uuwi siya ng mga bulaklak upang ilagay sa mga paso. Marahil ay sinasadya na itong gawin.“Hindi k
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging