Hindi makakayanan ni Shaun kapag sa magkahiwalay na kwarto sila matutulog ni Catherine, kahit na isang araw lamang iyon.Balak sanang ipaliwanag ni Catherine ang kanyang sarili, ngunit lumambot ang kanyang puso nang marinig niya ang mga sinabi ni Old Madam Hill. Tumango na lamang ito. “Willing naman akong lumipat panandalian sa manor. Marami na rin namang karanasan si lola at ilang beses na rin siyang nanganak. Kaya’t panatag akong alam niya ang kanyang sinasabi.”“Tama,” Binigyan siya ni Old Madam Hill ng tingin ng pagsasang-ayon.Sa unang pagkakataon ay bahagya siyang natuwa sa mga ikinikilos ni Catherine.Nakatuon ang tingin ng mga mabibigat na mata ni Shaun sa maliit na mukha ni Catherine.Alam nito ang iniisip ng babae. Gusto siya nito iwasan at ayaw siya nitong makatabing matulog.“Hindi ako papayag.”“Wala nang silbi kung hindi ka papayag,” Utos ni Old Master Hill. “Anuman ang mangyari, ligtas dapat na iluluwal ang unang kambal ng mga Hill.”Shaun, “...”Pucha naman! Hi
Hindi mapagkakailang kinamumuhian ni Valerie si Catherine. Kasalanan nito kung bakit inalis siya ni Shaun sa kanyang posisyon bilang director-general ng Hill Corporation matapos nitong manungkulang muli sa kumpanya. Ibinabasa siya nito sa isang hindi makataong posisyon. Sumakit ang kanyang mga ngipit dahil sa matinding poot sa tuwing iniisip niya si Catherine Jones.“Aunty, bakit naman hindi ako pwede rito? Asawa naman ako ni Shaun.” Itinaas ni Catherine ang kanyang kilay sabay ngiti.“Pwede ba, ‘wag mo akong tawaging ‘Aunty’! Hindi bagay sa’yo. Parang gusto kong masuka.” Nababalisang sagot ni Valerie.“Tama, isa ka lang namang ‘di hamak na anak sa labas. Hindi ka namin kinikilala.” Pagmamataas ni Queenie.“‘Wag niyo naman pasamain ang aking loob,” Mahinang sagot ni Catherine.Tinawanan lamang ito ni Catherine “Ano naman kung pasamain ko ang iyong loob? Ano naman kung hahampasin kita?”Itinaas niya ang kanyang kamay habang nagsasalita, ngunit agad siyang pinigilan ni Queenie. “
Nabalisa na rin si Queenie. “Lola, patawarin niyo na po si mama. Hindi niya po sinasadyang—”“Matanda na kami ng lolo niyo. Gusto na lang namin mamuhay nang payak. Hindi namin hahayaan ang ganyang pag-uugali. Queenie, kung gagayahin mo ‘yang nanay mo, ‘wag ka na rin bumalik sa susunod.”Napupuno na si Old Madam Hill.Kinaway niya ang kanyang kamay upang hayaan ang housekeeper na ihatid sila palabas ng manor.“Lola, pasensya ka na…” Nagsisisi ang itsura ni Catherine.“Ano ka ba? Wala ‘yun. Malinaw kong nakikita na siya ang nang-a-agrabyado sa’yo. Totoong hindi kita gaanong gusto, ngunit nasasabi ko pa naman kung ano ang tama sa mali.”Prangkang sinabi ni Old Madam Hill.Hindi ito ikinalungkot ni Catherine at sa halip ay pinagaan ng pakikitungo nito ang kanyang kalooban.“Sabihin mo lang sa akin kapag may umusig pa sa’yo sa susunod. Ikaw ang asawa ni Shaun, at sandaling panahon na lamang at ikaw na ang mamamahala sa manor na ito, kaya’t maaari mo itong ikutin kapag may oras ka up
“Sige lang. Nakapatay na ang phone ni lola ng mga ganitong oras.” Ibinalot ni Shaun ang asawa sa kanyang mga bisig, at hinaplos ng kanyang kaliwang kamay ang tiyan nito. “Patingin nga kung lumaki man ang mga anak natin ngayon.”“Isang buwan pa lang naman sila. Wala masyadong pagbabago.” Itinaboy ni Catherine ang kamay ng lalaki. “Bumalik ka na. Gusto ko nang matulog.”“Hindi mo pa sinasagot ang aking tanong.” Tinitigan ni Shaun ang asawa. “Sino ang gustong maging ninang ng aking mga anak? Kung si Freya Lynch ‘yan, ayoko dahil nakababahala ang kanyang IQ. Kung si Charity Neeson nama’y mas lalong ayoko…”“Shaun Hill, pumunta ka ba rito upang makipagtalo sa akin?” Nagsimula nang magalit si Catherine kaya hinampas niya ang lalaki gamit ang isang unan. “Akin ang mga batang ito. Ako ang magdedesisyon kung sino ang magiging ninang nila. Kung patuloy mo akong guguluhin, hindi ko ito iluluwal.”“Ano’ng sabi mo?” Biglang nandilim ang itsura ni Shaun. “Catherine Jones, pag-isipan mong mabuti
“Ikaw nga, Freya Lynch!”Nang bumaba ang bintana ng sasakyan, nakita ni Freya ang kasuklam-suklam na mukha ni Linda Shelby. Tila’y tuwang tuwa itong makita si Freya.Subalit parang gusto namang sumuka ni Freya.Punyeta naman! Kababalik niya pa lang ng Melbourne at nakita niya na agad ang pinaka-nakakairitang tao sa siyudad. “Ano naman ang ginagawa mo rito sa Melbourne, Freya? Balita ko’y may bago kang boyfriend sa Canberra, ha. Papaano mo iyon magagawa kay Patrick?” Simangot ni Linda.“Wala kang pakialam. BIngi ka ba? Hindi mo ba narinig noong sinabi kong muntikan mo nang mabangga ang aking sasakyan?” Naiirita ang tono ng boses ni Freya.Namula ang mga mata ni Linda dahil pakiramdam nito’y inaagrabyado siya. “Pasensya ka na…”“Ako na ang nag-so-sorry para sa kanya…”Biglang bumukas ang passenger door at lumabas mula sa sasakyan si Patrick. Ang minsa’y poise at kaaya-ayang itsura nito’y ngayo’y nagbago na. At ang kaakit-akit na mukha at labi nito’y singputla na ngayon ng isang
”Si Freya. Pumunta siya sa forensic department ng ospital. Sa tingin mo ba may anak siya sa labas o ano?”“Ang forensic department?” Ang boses sa kabilang linya ay biglang tumaas. “Nasa Melbourne si Freya?”“Oo, nahihiwagaan din ako kung bakit siya biglang bumalik. Hindi naman siguro niya sinusubukang balikan si Patrick, ‘no? Hmph, hindi siya magtatagumpay—”“Linda, sa susunod na tayo mag-usap. May bgilaan akong kailangan asikasuhin.”Binaba ni Rebecca ang tawag at biglang napagtantong mahapdi pa rin ang kanyang anit. Nawalan siya ng bugkos ng buhok nang sabunutan siya ni Catherine kanina.Kumabog ang dibdib niya at bigla niyang pinindot ang hindi kilalang number. “Kaibigan ni Catherine na si Freya ay biglang pumunta ng forensic department sa Melbourne. Sa tingin ko kinuhaan ako ni Catherine ng buhok para mag paternity test kay Jeffery.”“Iimbestigahan ko.”“Kapag nalaman ng iba na ako ang pekeng Shelley Langley, siguradong papatayin nila kami.”“Huwag kang mag-alala. Hanggang
Tinuloy ni Catherine, “Isipin mong mabuti. Sinasabi ng mga kaibigan mo na lumalala ang pagkawala ng memorya mo dahil may gumagalit sa yo pero sobrang lungkot mo nung namatay si Sarah Langley. Nangyari rin ba ito sayo noon? Simula nang alagaan ka ni Shelley Langley, bakit ka nawawalan ng memorya?”Namuti ang mukha ni Shaun.Tama naman, nitong huli lang naman siya nagkaroon ng madalas na sakit ng ulo at ininda ang paggiging makakalimutin.“Sigurado ako, 100% na siya si Rebecca Jones. Anong pakay niya sa biglang pagpapakita sa panig mo? May dinagdag ba siyang iba sa gatas o sa gamot na madalas niyang ipainom sa’yo? Naisip mo man lang ba iyon?”Madilim ang mata ni Catherine. “Tinuturukan ka at pinapainom ng gamot araw-araw, at gumagaling ka naman noon. Bakit ngayon wala nang kwenta itong mga ‘to?”Hindi nakapagsalita si Shaun.Nagsimula na rin itong maniwala sa mga salita ni Catherine.“Pwede kang mag-utos ng kung sino para kunin si Shelley at agad na dalhin sa paternity testing. H
”Ospital ito ni Young Master Jewell kaya imposibleng magkamali. Mamaya, isang forensic doctor ang kukuha ng katawan para kilalanin ito. Malalaman natin kung siya ba ay sumailalim sa plastic surgery o hindi.”“Sige.” Minasahe ni Shaun ang ulo niya. “Alamin mo kung sino ang nagpadala ng mga tao kagabi.”“Ano pang titignan? Halata namang si Catherine Jones. Tinutulungan mo pa rin siya hanggang ngayon!” Malungkot na sigaw ni Rodney, “Masyadong masama ang babaeng iyon! Hindi kailanman inisip ni Shelley na akitin ka pero sinubukan pa rin niyang patayin si Shelley.”“Hindi ganoong klaseng tao si Catherine.” Pagtanggi ni Shaun. “Naloko siguro siya.”“Kahit na naloko siyua, ang tanga naman niya. Dahil pa rin ito sa makitid na pag-iisip niya.”“Rodney Snow, tapos ka na?” Hindi na matiis ni Shaun.“Hindi, hindi pa. Tiniis ko siya hanggang ngayon dahil asawa mo siya pero hindi ko na kaya.” Angal ni Rodney.“Tumigil kayo!” Bumaba si Chester sa kotse at narinig ang nag-aaway na boses nila.“
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging