Maya-maya lang, dumating na ang ambulansya at mabilis na dinala si Wesley sa ospital, marami na dugong nawala sa kanya sa daan papunta sa ospital at nawalan siya ng malay.Kaagad na tinawagan ni Ethan si Catherine na mabilis na pumunta kay Wesley nang makarating siya sa ospital.Ang pintuan ng ER ay tinulak para mabuksan at ang doctor ay dumating nang may hawak na clipboard. “Ang kutsilyo ay sinaksak sa kaliwang kidney ng pasyente at kailangan itong tanggalin para isalba ang buhay niya. Sino ang kapamilya ng pasyente? Paki pirmahan ito kaagad.”Nabigla si Catherine. Hindi rin makapaniwala si Ethan. “Doctor, kailangan ba talagang tanggalin?”“Mayroon nang necrosis ang kaliwang kidney niya kaya wala nang silbi ito ngayon,” walang pag-asang sabi ng doktor, “Kung masasalba natin, gagawin at gagawin namin iyon.”Wala nang pagpipilian si Ethan kung ‘di ang tiisin ang sakit at pirmahan ang papeles.Luha ng sakit ang iniyak ni Catherine. “Kasalanan ko lahat. Gusto akong patayin ng taong
Ang puso ni Ethan ay nasaktan. Kung umpisa pa lang ay hindi na siya nagkamali, hindi siya maloloko ni Shaun. ...10:00 p.m.Pumasok si Shaun galing sa labas nang may malamig at gwapong mukha. Umakyat siya sa taas ng hindi lalampas sa 2 minuto bago kaagad na bumaba rin. “Hindi pa rin bumabalik si Catherine?”“Hindi pa rin.” Medyo natatakot si Aunty Linda sa kanyang ekspresyon.“Bakit hindi pa rin siya bumabalik?”“Hindi ko alam. Hindi niya rin sinasagot ang tawag ko.” Nang matapos si Aunty Linda magsalita, ang init sa villa ay mukhang bumaba sa payelong lamig na nagpanginig sa kanya.Malamig na ngumiti si Shaun. Mabuti, kahit na pagkatapos niyang pagtaksilan ito kay Wesley, hindi niya pa rin alam paano umayos. Alas-10 na at wala pa rin siya sa bahay. Hindi man lang siya tumawag sa bahay. Hindi na talaga nagbago ang babaeng iyon.“Young Master Hill…” Sa puntong to, mabilis na pumasok si Hadley galing sa labas. “Kakakuha ko lang ng balita. Kumilos si Hugh Jewell kay Miss Jones ng
Kinuyom ni Shaun ang kamao niya. Lumabas ang ugat sa likod ng kanyang kamay. “Catherine Jones, didiretsuhin kita. Abogado ako. Ang mga abogado ay nanalo o natatalo. Hindi ako ang messenger of justice.”“Pero ang tao ay hindi kayang mamuhay nang walang konsensya.” Iiling ni Catherine ang ulo niya. Bigla niyang napagtanto na siya at si Shaun ay mukhang galing sa magkaibang mundo.“Ang dami ko nang nagawa sa’yo pero sinasabi mo sa aking wala akong konsensya?”Tinignan siya nang galit ni Shaun. Hindi pa siya kahit kelan trumato ng babae nang tulad nito ngunit tinutulan niya ang lahat sa isang salita. “Dahil ba binigay ni Wesley ang buhay niya para sagipin ka kaya gusto mo siyang makasama? Tama, palagi ka naman niyang sinusundan.”“Puro kalokohan ang sinasabi mo.” Nagalit si Catherine. “Nawalan siya ng kidne dahil sa’kin. Hindi man lang ako pwedeng manatili para alagaan siya? Ito na lang ang kaya kong gawin kapalit ng pagsagip niya sa akin.”“Wala akong pakialam. Sumama ka sa’kin ngayo
”Catherine Jones, kung mahal mo talaga ako, ‘wag mo nang puntahan si Wesley Lyons kahit kailan. Ito na ang huling pagkakataon na ibibigay ko sa’yo.”Matalim siyang tinignan ni Shaun, ang boses niya ay tunog madilim at paos.Nagulat si Catherine. Kahit na kinamumuhian niya ito ngayon at galit ito sa kanya, ang puso niya ay mahal pa rin ito. “E’ ikaw ba? Mahal mo ba ako?”Kung oo, bakit ibang babae ang tinatawag niya kapag lasing siya?“Kaya kitang mahalin at kaya kong itigil ang mahalin ka ng kahit anong oras.”Walang ekspresyong sabi niya bago tumalikod at umalis.Umupo si Catherine sa kama, medyo natataranta. Lumalabas na ang pagmamahal niya ay kaya niyang bawiin kahit kelan. Dahil ba hindi hindi niya ito ganoon kamahal?...Sa study, tumayo si Shaun sa harap ng floor-to-ceiling na bintana habang may hawak na baso ng red wine, nakatingin sa labas ng bintana sa yebe sa sahig.Umaasa siyang hindi siya bibiguin ni Catherine.Oo, kahit na mahal niya ito, kung itutuloy niya ang k
Hindi makapaniwala si Catherine. Hindi kailanman binuksan ni Shaun ang phone niya noon pero tinanggihan niyang ibigay ang pinakahuling privacy ngayon. “Shaun Hill, ‘wag kang lumampas sa linya.”“Lumampas sa linya? Paano ko malalaman kung kinokontak mo si Ethan Lowe o si Wesley Lyons sa likuran ko?” Hindi kailanman nagustuhan ni Shaun ang lalaking pumipilit na tignan ang phone ng babae pero nang makita niya ang ngiti sa labi ni Catherine kanina, naging hindi komportable ang puso niya. Kinailangan niyang makasigurado.Hindi kailanman naisip na ang tiwala sa kanilang dalawa ay bababa nang ganito. Ngunit, baka hindi nanaman niya maunawaan ulit kung makita niya, kaya sinabi niya ng diretso, “Kausap ko si Freya. Pinag-uusapan namin ang jowa niya. Isa pa… pupunta siya sa ospital para tignan si Wesley. Hindi ako pwedeng pumunta pero hindi naman siguro bawal na kaibigan ko ang pumunta para sa’kin ‘no...?” Walang pag-asa niya itong pinanood habang lumalamig ang gwapong mukha niya ng mabilis
”Young Master Hill, andito na ang agahan mo.” Lumabas si Aunty Linda nang may dalang agahan na gawa niya.Tinignan ito ni Shaun at ang kanyang mukha ay kaagad na hindi natuwa. “Catherine Jones, hindi mo ako ginawan ng agahan.”“Ikaw ang nagsabi na kasing dumi ko ang luto ko.” Kalmado siyang hiinarap ni Catherine. Palagi siyang ganito. Kapag hindi niya ito nauunawaan, pinahiya niya ito dahil sa paggawa ng agahan, pero ngayon gusto niyang lutuan ito. Hindi ba siya napapagod?“Gawan mo ako ngayon na.” Dumilim ng tuluyan ang mukha ni Shaun.“Hindi. Hindi ko binenta ang katawan ko sa’yo.” Tumayo si Catherine pagkatapos niya kumain ng oatmeal. “Pupunta na ko sa trabaho.”Lumingon si Shaun at kinausap si Elle na nakatayo sa may pinto. “Sundan mong maigi. Kung maglalakas loob pumunta sa ospital, tumbahin mo siya at dalhin mo siya dito.”“Hindi mo ako alipin.” Lumaki ang galit sa mata ni Catherine. Napagdesisyunan na niyang hindi siya pupunta ng ospital pero pinipilit niya pa ring gumamit
“Mayroon akong meeting sa kumpanya kaya baka hindi ako makalabas hanggang 5:30. Didiretso na akong magmaneho mamaya,” malumanay na sabi ni patrick “Okay lang pero hindi ka pwedeng ma-late. Ayaw ng dad ko ng taong walang isang salita.”“Huwag kang mag-alala, buhay ko ang nakataya dito. Sisiguraduhin kong hindi ako ma-lalate. Nakahanda na ang regalo ko na magugustuhan ng magulang mo. Maaga tao magbobook ng kasal at pakakasalan kita.” Bukal sa pusong ngumiti si Patrick.Ang puso ni Freya ay nakaramdam ng tamis habang pinapakinggan ito.Pagkatapos ibaba ang tawag, nagmaneho siya para sunduin ang magulang niya at pumunta sa Jadeite Restaurant.Saktong 5:30p.m. nang dumating siya. Pagkatapos niya mag order ng pagkain, ang nakakatanda niyang kapatid na si Forrest ay dumating.6:oo p.m. na, hindi pa rin nagpapakita si Patrick. Nauubusan na ng pasensya ang tatay ni Freya, nagsabing, “Bakit wala pa rin siya? Hindi tamang pinaghihintay niya ang matatanda.”Sabi ni Freya, “Dad, rush hour n
”Tapos ka na ba?” Nagalit si Patrick.“Maayos siya, hindi ba?” Naiintindihan na ni Freya ngayon. “Patrick, seryoso ako. Huwag mo na akong balikan sa hinaharap. Tapos na tayo.”“Tama na. Alam mo dapat kung anong linya ang hindi mo dapat tinatawiran.”“Tapos na tayo. Si Linda lang ang nasa mata mo. Oo, pwede ka na pumunta sa tabi ni Linda kung naaksidente siya pero hindi mo pwedeng kalimutan ang pamilya ko. Hindi mo man lang ako tinawagan. Ngayon ay importanteng araw para sa atin. Sa hinaharap, wala na akong kahit anong aasahan sa’yo, at hindi na rin ako aasa sa kahit ano. Umaasa akong hindi na tayo magkikitang muli.”Binaba ni Freya ang tawag at sinakluban ang mukha niya, mapait na umiyak.Pagkatapos umiyak, binura niya ang numero ni Patrick at Linda.Sobrang pagod na siya sa pananakit ng dalawang ‘to. Sa susunod, wala na siyang aasahan, hindi aasa, at hindi masasatant.Sa oras na ‘to, gusto niya lang makahanap ng kasamang uminom at makausap.Gusto niyang tawagan si Catherine pe
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging