Kumabog ang puso ni Catherine ng inisip niya ulit iyon.“Hindi ko na ulit gagawin iyon sa susunod.” mahina siyang umiling.Ngumiti si Shaun. “Tignan mo at wala kang imik ngayon. Kailan mo ba ako mabibigyan ng anak, hm?”Ang mukha ni Catherine ay namula kaagad.Niyakap niya ito sa leeg at binaon niya ang mukha niya sa dibdib nito. Sobrang nahihiya siya kaya hindi siya makapagsalita.“Kalimutan mo iyon. Di kalaunan ay magiging akin ka rin.”Palautos ang tono ni Shaun noong niyakap siya nito.Ito ay kalugod-lugod para sa kanya at pakiramdam niya ay pinagpala siya....Nang natulog silang dalawa, hindi nila alam na kumalat ang balita tungkol sa nangyari sa kaganapan noong gabing iyon sa buong Melbourne. Alam na ito ng lahat.Sa saglit na iyon, sa tahanan ng mga Jones, nakatanggap si Jeffery ng tawag mula sa isang kasosyo.“President Jones, nakita mo na ba ang mababang pagkatao ng anak mo?“Hehe, hayaan mo manatili sa akin ang anak mo ng isang gabi at makikipagtulungan ako sayo
Nanginig si Jeffery nang may malamig na hangin na dumapo. Sa kauna-unahang pagkakataon, nakaramdam siya ng pagsisisi sa puso niya.Ito ay naging maayos na bahay dati. Paano ito nasira sa loob lang ng tatlong buwan?Kinabukasan, nakatanggap si Jeffery ng tawag na natanggal siya mula sa board of directors ng Hudson.Nagmamadali siya pumunta sa kumpanya ng galit, ngunit hindi siya pinapasok ng guwardiya at pinaalis siya.Nang walang ibang mapuntahan, naglasing si Jeffery sa bar at bumalik lang sa bahay ng hatinggabi.Sa gabing iyon, lasing niyang binuksan ang pinto ng villa. Walang ilaw sa loob at ang malamig na liwanag ng buwan ay tumatagos sa bintana na muka kisame hanggang sahig.Mayroon na wheelchair sa gitna ng sala, at may nakaupo na matandang babae na medyo kuba at makalat na buhok. Nakakatakot tignan ang pigura.Natakot si Jeffery at nanghina ang mga binti niya. Sinubukan niya tumalikod at tumakbo.Subalit sumarado ang pinto sa likod niya, at mas lalong naging madilim ang
Biglang namutla si Jeffrey. Alam niyang hindi maganda ang mga mangyayari sa kanya.Kung hindi pa siya tumestigo ngayon, marahil ay sa piitan din ang kanyang kahahantungan nang dahil inilipat sa kanya ni Sally ang responsibilidad. “Sige, aamin na ako. Si Sally Lennon iyon. Pinagsamantalahan niya habang tulog ang iyong lola at… sinuffocate na ito hanggang mamatay.Marahil ay ito na ang huling bahid ng kanyang konsensya, ngunit sa wakas ay napaluhod si Jeffrey at umiyak.Umiyak din sina Catherina at Aunty Wendy. Hindi nila inaasahang ganitong karumal-dumal ang kahihinatnan ni Old Madam Jones.Tinanong ni Aunty Wendy, “Isang tanong. Noong nahulog ang old madam sa hagdan, si Rebecca ba ang may kagagawan nu’n?“Hindi ko alam ang tungkol doon.” Umiling si Jeffrey, ngunit sa pagkakaalam niya kay Rebecca, hindi malayong kaya niyang gawin iyon, subalit ay iisa na nga lamang ang kanyang tinuturing na anak at ayaw niyang maging ito ay makulong.Sa huli’y idinampot si Jeffrey upang kwestiyuni
Isinigaw ni Sally, “Halinaw talaga iyang ama mo! Talagang sinabi niyang ako raw ang pumatay sa iyong lola. Rebecca, protektahan mo ang iyong sarili!”Mabilis na idinampot si Sally at naglulupasay si Rebecca. Nagtiis siya sa nayon sa loob ng dalawampung taon at hindi naging madali upang makarating sila rito, ngunit pagkatapos lamang ng isang taon ay nasira na agad ang kanilang pamilya.Kapag may nangyari kina Jaffrey at Sally, ano pa ba ang kinakailangan niya upang maging panganay na anak ng mga Jones?Hindi, hindi. Hindi na siya papayag na bumalik sa mga panahong iyon!Agad niyang tinawagan si Stephen. “Stephen, nagmamakaawa ako sa’yo. Tulungan mo ako. Idinampot ng mga pulis sina mama at papa. Kapag tinulungan mo ako, nangangako akong pakakasalan kita. Ibibigay ko sa iyo ang kalahati ng mga share ng Hudson.”“Rebecca Jones, nauunawaan ko na ngayon. Minamalas ang sinumang sumasama sa iyo. Una ay si Ethan Lowe, at ngayon nama’y makukulong ang iyong mga magulang. Tuluyan na ring nasi
Hindi pa nakita ni Catherine na ganitong kagalit ang kanyang asawa sa matagal na panahon. Agad niyang ibinaba ang tawag at tinangkang magpaliwanag. “Nakita mo na ba ang mga litrato? Hindi mo naiintindihan—”“Hindi ko naiintindihan? Paano ko hindi maiintindihan?”Inihagis ni Shaun ang phone na kanyang hawak papunta sa kama. Punong puno ang kanyang mga mata ng pagkadismaya, pandidiri, at poot.“Tignan mo na lang iyang mga nakakadiri mong litrado. Sinasabi mong ayaw mo si Wesley Lyons ngunit ang higpit ng iyong pagkayakap at hinubaran mo pa siya! Catherine Jones, wala ka na ba talagang kahihiyan?”Masakit ang pagkatama ng phone sa kanyang dibdib, ngunit mas masakit ngayon ang kanyang puso.Sino ba namang lalaki ang kakalma kapag nakita nila ang mga litratong ganito? Lumalabas na kumaliwa siya sa kanyang relasyon sa lalaki.“Hindi! Sinet up ko niyan! Noong gabing iyan, pinilit ako ni Rebecca Jones na uminom at iniligtas ako ni Wesley Lyons! Walang nangyari sa pagitan naming dalawa!”
Noong una’y nakaramdam ng pagsususpetya si Catherine, ngunit matapos marinig ang tinig ni Wesley, naramdaman niya’y masyado siyang nagiging negatibo sa mga pangyayari. Isang tunay na gentleman si Wesley. Hindi niya kayang ipagkalat ang mga litratong iyan.“Galit na siya. Lalaki lang ang gulo kapag tumawag ka pa.” Mapait na ngumiti si Catherine. “Hindi ba’t sinabi mong nasira mo na ang camera noon? Bakit…”“Sinira ko nga. Tinignan ko pa nga.” Bakas sa boses ni Wesley ang kanyang pamimighati. “Palagay ko’y nailipat na agad kay Rebecca Jones ang mga litratong iyon. Masyado akong naging pabaya. Nalaman kong si Rebecca ang nagpakalat ng mga litratong iyon sa pamamagitan ng isang reporter.”Ngumiwi si Catherine. Mukhang minaliit niya si Rebecca. Masyado nang nakapupukaw ang mga litratong ito.“Pasensya ka na,” Sabi ni Wesley. “Wala itong problema sa akin dahil lalaki ako, ngunit siguradong maaapektuhan nito ang iyong reputasyon. Kung may magagawa ako para sa iyo, ipaalam mo lang sa akin
Natahimik ang lahat. Pagkatapos ng higit kalahating minutong katahimikan, tumungo si General Manager Wolfe. “Gagawin natin kung ano ang sinabi ni Chairwoman Jones.”‘Di kinalauna’y nag-post ng isang update ang Facebook page ng Hudson.[Higit isang buwan na noong kinuha ang mga litrato. Sinet up at pinagtangkaan si Chairwoman Jones. Mabuti na lamang ay naroon si G. Wesley Lyons upang iligtas si Chairwoman Jones, ngunit walang nangyari sa pagitan ng dalawang partido. Magkaibigan pa rin ang dalawa hanggang ngayon. Inaasahan naming hindi na ito pag-uusapan pa ng lahat.]Pagkatapos ay personal na shinare ni Wesley ang post na ito.[Nang mga oras na iyon, dinroga si Chairwoman Jones, ngunit agad agad itong bumalik sa wisyo at nagbabad sa malamig na tubig. Malakas ang butihing Chairwoman. Inaasahan kong maintindihan ito ng lahat at huwag na siyang punain nang dahil lamang sa ilang litrato.]Nang mai-upload ang post na ito, hindi inaasahang magiging mabuti ang epekto nito.Pinuri ng mga
Noong gabing iyon, sunod-sunod ang pag-inom ni Shaun ng wine. Hindi siya mapigilan ni Chase.Mataas ang tolerance ni Shaun pagdating sa alcohol, ngunit nakarami siya noong gabing iyon at sa ikinagulat ni Chase ay bahagya itong nalasing.“Parang nami-miss ko si Sarah.”Tumingin ito sa labas ng bintana at tumingala sa langit, pagkatapos ay bumulong, “Sa lahat ng mga babaeng nakapalibot sa akin, siya lamang ang totoo sa akin. Walang panlilinlang at walang pagtataksil. Bakit ba kinakailangan niya pang mamatay?”Hinawakan ni Chase ang kanyang baso, tila’y may pumuwang na sakit sa kanyang puso.Kung ano ang nakikita nilang marangal at misteryosong Young Master Hill, alam niyang lumaki si Shaun na wala ang pagmamahal at pag-aaruga ng magulang. Sa totoo lamang, napaka-insecure na tao nito. Kahit pa noong sila’y nasa Kindergarten pa lamang, ang lahat ng mga lumalapit sa kanya ay may tagong agenda na siya namang dahilan kung paano ito naging mapaghinala.Ngayo’y tunay na nasaktan si Shaun.
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging