Nang lumabas si Wesley at pinulot ang phone mula sa carpet, ang notification ay nagpakita ng tawag mula kay Shaun.Shaun?Bakit niya tinatawagan si Catherine?Sa sandaling iyon, maraming isipin at pagdududa ang lumitaw sa isipan ni Wesley. Sa wakas, pinulot niya ang phone at inabot sa babae habang pinipigilan ang kanyang pagkabalisa.Pinindot ni Catherine ang answer button at inilagay ang phone sa may tainga niya. Tumunog agad ang boses ni Shaun na may bahid ng pagkainis. “Tatlong beses na kitang tinawagan, Catherine. Kung hindi mo sinagot ang tawag ko ngayon, plano ko nang tumawag ng pulis.”Nakalubog sa tubig, may pwersang kinurot ni Catherine ang hita niya para panatilihing klaro ang pag-iisip niya. “Medyo sobra na yun.”“Alam na alam ko kung gaano ka kahina,” pagalit na sinabi ni Shaun, “Madali kang madala sa patibong sa oras na hindi ka nag-iingat.”Namuo ang luha sa mga mata ni Catherine. Talagang, nahuli siya sa patibong at halos mawasak, pero ayaw niya itong ipaalam sa l
“Hindi na kailangan ‘yan dahil hindi ako interesadong malaman. Dahil tinapon nila ‘ko, ibig sabihin na hindi ako kailangan. Walang nang dahilan na galugarin pa ang masakit na karanasan.”Umiling si Catherine at hindi nasisiyahang sinabi, “Pakiramdam ko lang na hindi patas ang buhay. Bakit ang mga taong kagaya ng pamilyang Jones ay may kakayahang paikutin ang mga bagay at magkaroon ng madaling sobrang pagtatagumpay.” Sa mukha ng malaking enterprise kagaya ng Hudson, malinaw na alam niyang wala siyang kakayahang kalabanin sila.Sandaling nag-alinlangan si Wesley, at sa isang iglap ay sinabi, “Pwede kitang tulungan kung papayag ka—”Hindi na kailangan,” sumabad si Catherine sa pangungusap ng lalaki.“Cathy, lahat ng sinabi ko kagabi ay totoo. Gusto kitang pakasalan,” taos pusong dinagdag ni Wesley, “Itatrato ko ang kalaban mo bilang kalaban ko.”Agad na umiling si Catherine.Nagpakasal siya para maghiganti, at pinagsisihan niya ito. Ayaw niyang ulitin ang parehong pagkakamali.Ha
“...”Nakaramdam ng pagkaantok si Catherine sa una. Nang marinig ang mga salita ni Aunty Linda, gayunpaman, ay kinilabutan siya.Talagang hindi niya mapaniwala ang sarili niya na siya ay darling ni Shaun. Gayunpaman, naniwala siya na ang lalaki ay may malasakit sa kanya.Sa pagkakaalam na may nagmamalasakit sa kanya ay nakaramdam siya ng kaunting pagkasigla.Pinaalala ni Aunty Linda, “Sa susunod, mas mabuting ipaalam mo kay Mr. Hill kung hindi ka babalik. May gawi ang mga kalalakihan na sobrang mag-isip.”“Okay.” Tumango si Catherine na may halo halong nararamdaman.Dahil muntik na siyang mahuli sa patibong ni Rebecca kahapon, kailangan niyang manatiling alerto sa lahat ng oras. Hindi siya laging papalarin na may magliligtas sa kanya.Talagang kahabag habag na nawala niya ang sketches. Humanap pa si Shaun ng tao para tulungan siyang matapos ang mga ito sa kalagitnaan ng gabi. Ang taong iyon ay talagang magaling.“Oo nga pala, Aunty Linda, nakita mo ba ang taong lumabas sa stu
“Gusto kong malaman kung saan ka galing kagabi,” inulit ni Shaun ang kanyang sarili sa mababang boses. “Catherine, anong karapatan mo? Nawala lang ako ng isang gabi nagpalipas ka na ng gabi sa ibang lugar.”Nakatingin sa magulong emosyon na gumagalaw sa gwapong mukha ng lalaki na tila bagyo, likas na napaatras si Catherine. “Gumagawa ka na naman ng palagay mo tungkol sa akin?”Natense ang katawan ng lalaki bago ito sumagot ng walang pasensya, “Kung hindi dahil sa hindi pagkakaunawaan kamakailan, sa tingin mo nakahiga ka pa sa kamang ito ng buo?”Ibinaba ng babae ang kanya ulo. “Nagshopping ako kasama si Freya kagabi. Pagkatapos ‘nun, naghapunan kami at nagkaraoke. Dahil sa pagod namin, nakatulog kami ‘ron at umuwi lang pagkagising namin.”“Sigurado kang hindi ka nagsisinungaling?” Mapanganib na nanliit ang mata ng lalaki.“Wala akong ginawang masama.” Ngumuso ang babae para mas mukhang nakakaawa. “Sobrang stressed out lang ako kamakailan. Tignan mo, 22 taong gulang palang ako pero
“...”Well, well, well, talagang sinasagad ni Catherine ang mga limitasyon ni Shaun.Anong karapatan niyang hilahin ang tainga ng lalaki? Kahit pa hindi masakit, ang kilos ay nagdala ng nakakakuryenteng pakiramdam sa bawat parte ng katawan ng lalaki. Gayunpaman, sa huli ay ang lalaki pa rin ang nagmamay-ari sa kanya.“Catherine, ‘wag mong kalimutan kung sino ka.” Tinitigan niya si Catherine na may walang ekspresyong mukha.Ang walang takot na babae ay sinabi sa sarili na magtake ng risk ngayon. Kung lahat ay hindi pagkakaunawaan lamang, pananatilihin niyang tago ang kanyang nararamdaman. Ipagpapatuloy niya ang pagganap sa kanyang tungkulin at gawin ang kinakailangan.“Naalala ko ang tungkulin ko sa relasyong ito. Kadalasan, ang mayamang lalaki ay bibigyan ang kanyang kalaguyo ng pera at hindi nasasangkot sa personal na buhay nito. Subalit, hindi lang sa pinapanood mo kung nasaan ako 24/7, pero niririsk mo rin ang lahat para lang iligtas ako kapag nasa panganib ako. Hindi pa banggi
Sa sumunod na araw.Matapos ang agahan, hinahanda na ni Shaun ang kanyang sarili para sa trabaho.Sa isang iglap, hinila siya ni Catherine sa braso. “Pakiramdam ko ay ayokong magmaneho ngayong araw. Pwede mo ba ‘kong ihatid?”Sumimangot ang lalaki. Ang lugar na pupuntahan niya ngayon ay nasa salungat na direksyon ng pinagtatrabahuhan ng babae. Bukod pa ‘ron, mayroon siyang meeting na naghihintay sa kanya sa trabaho ngayong umaga.Ang babaeng ito ay talagang magulo. Hindi nagtagal bago niya samantalahin ang lalaki.“Pero may sasakyan ka.”“Gusto kong magpalipas ng oras kasama ka sa sasakyan.” Malandi siyang kumindat sa lalaki.“...”Sumulyap ang lalaki sa kanya na tila sinasabing nakakainis siya. “Tara na.”Napuno ng galak ang kanyang puso.Sa katotohanan, simpleng gusto niyang maramdaman na hindi mapababa sa sasakyan sa subway station. Kung sabagay, sobrang laking pagtitiyaga ang ginamit niya para pabagsakin ang lalaking ito.Injured ang kamay ni Shaun, dahil dito si Hadley
Nagpatuloy si Ethan, “Nagtanong tanong ako at sigurado akong ang 500 milyong dolyar ay sobra pa sa kailangan. Cathy, ayokong binababa mo ang sarili mo sa ganoong lebel. Nabigo na kita dati sa hindi ko pagtatagumpay na protektahan ka pero pagbubutihin ko na simula ngayong araw.”Naghihirap ang lalaki kamakailan. Bagaman may pagkakataon pa na hindi na malinis si Catherine, napagtanto ng lalaki na hindi ito kasalanan ng babae. Kung sabagay, sarili lang niya ang masisisi niya.Isang komplikadong itsura ang lumitaw sa mukha ng babae habang binabalik ang card. “Hindi kita tatanggapin.”“Cathy…” walang pasensyang sagot ng lalaki, “Gusto mo bang manatili sa tabi ni Shaun magpakailanman? Hindi mo nga siya gusto. Bukod pa ron, isipin mo kung paano ka niya tinignan nung isang araw. Hindi ka nga niya nirerespeto. Tingin lang sayo ng lalaki ay isang laruan.”“Hindi totoong hindi ko siya gusto.”Sumimangot ang babae. “Galit lang siya nung isang araw.”“Bakit mo siya kinakampihan?”Ang pagkagu
Si Chase, ang boss ng firm, ay bumulong, “Mr. Hill, maaga ka ngayon.”Naglakad si Shaun papunta sa leather seat at mahinang bumulong, “Hmm.”“...”Walang masabi si Chase.Hindi niya ba napansin ang pagiging sarkastiko sa tono ng lalaki? Pwede bang magpakita man lang si Shaun ng pagrespeto sa lalaki sa harap ng mga abogadong ito?“Huwag mo ‘kong isipin,” Sinabi ni Shaun, elegante niyang inangat ang baba niya. Sa parehong oras, nagvibrate ang phone niya.Kinuha niya ang phone niya para makakita ng WhatsApp text mula kay Catherine [Nakarating ka na ba?]Ang sulok ng kanyang mga labi ay kumurba pataas. [Yup.]Lahat ng nasa meeting room ay nagulat nang makita ang ngiti sa mukha ng lalaki.Ano?!Nagtaka sila kung sino ang nagtetext sa kadalasang walang pakialam na lalaki. Para makakita ng ngiti sa kanyang mukha ay hindi kapani-paniwala na pangitain.Si Chase, lalong lalo na, ang pinakanagtaka. Nagpapabayang kinaway ng lalaki ang kanyang mga kamay sa hangin. “Sige kung gayon, tapos
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging