Sa sumunod na araw.Matapos ang agahan, hinahanda na ni Shaun ang kanyang sarili para sa trabaho.Sa isang iglap, hinila siya ni Catherine sa braso. “Pakiramdam ko ay ayokong magmaneho ngayong araw. Pwede mo ba ‘kong ihatid?”Sumimangot ang lalaki. Ang lugar na pupuntahan niya ngayon ay nasa salungat na direksyon ng pinagtatrabahuhan ng babae. Bukod pa ‘ron, mayroon siyang meeting na naghihintay sa kanya sa trabaho ngayong umaga.Ang babaeng ito ay talagang magulo. Hindi nagtagal bago niya samantalahin ang lalaki.“Pero may sasakyan ka.”“Gusto kong magpalipas ng oras kasama ka sa sasakyan.” Malandi siyang kumindat sa lalaki.“...”Sumulyap ang lalaki sa kanya na tila sinasabing nakakainis siya. “Tara na.”Napuno ng galak ang kanyang puso.Sa katotohanan, simpleng gusto niyang maramdaman na hindi mapababa sa sasakyan sa subway station. Kung sabagay, sobrang laking pagtitiyaga ang ginamit niya para pabagsakin ang lalaking ito.Injured ang kamay ni Shaun, dahil dito si Hadley
Nagpatuloy si Ethan, “Nagtanong tanong ako at sigurado akong ang 500 milyong dolyar ay sobra pa sa kailangan. Cathy, ayokong binababa mo ang sarili mo sa ganoong lebel. Nabigo na kita dati sa hindi ko pagtatagumpay na protektahan ka pero pagbubutihin ko na simula ngayong araw.”Naghihirap ang lalaki kamakailan. Bagaman may pagkakataon pa na hindi na malinis si Catherine, napagtanto ng lalaki na hindi ito kasalanan ng babae. Kung sabagay, sarili lang niya ang masisisi niya.Isang komplikadong itsura ang lumitaw sa mukha ng babae habang binabalik ang card. “Hindi kita tatanggapin.”“Cathy…” walang pasensyang sagot ng lalaki, “Gusto mo bang manatili sa tabi ni Shaun magpakailanman? Hindi mo nga siya gusto. Bukod pa ron, isipin mo kung paano ka niya tinignan nung isang araw. Hindi ka nga niya nirerespeto. Tingin lang sayo ng lalaki ay isang laruan.”“Hindi totoong hindi ko siya gusto.”Sumimangot ang babae. “Galit lang siya nung isang araw.”“Bakit mo siya kinakampihan?”Ang pagkagu
Si Chase, ang boss ng firm, ay bumulong, “Mr. Hill, maaga ka ngayon.”Naglakad si Shaun papunta sa leather seat at mahinang bumulong, “Hmm.”“...”Walang masabi si Chase.Hindi niya ba napansin ang pagiging sarkastiko sa tono ng lalaki? Pwede bang magpakita man lang si Shaun ng pagrespeto sa lalaki sa harap ng mga abogadong ito?“Huwag mo ‘kong isipin,” Sinabi ni Shaun, elegante niyang inangat ang baba niya. Sa parehong oras, nagvibrate ang phone niya.Kinuha niya ang phone niya para makakita ng WhatsApp text mula kay Catherine [Nakarating ka na ba?]Ang sulok ng kanyang mga labi ay kumurba pataas. [Yup.]Lahat ng nasa meeting room ay nagulat nang makita ang ngiti sa mukha ng lalaki.Ano?!Nagtaka sila kung sino ang nagtetext sa kadalasang walang pakialam na lalaki. Para makakita ng ngiti sa kanyang mukha ay hindi kapani-paniwala na pangitain.Si Chase, lalong lalo na, ang pinakanagtaka. Nagpapabayang kinaway ng lalaki ang kanyang mga kamay sa hangin. “Sige kung gayon, tapos
“Hindi ngayong gabi. Pero gawin natin sa ibang araw.”Nag-alangan si Shaun nang saglit bago sumang-ayon. Dapat sumang-ayon siya dahil gusto ito ni Catherine....5:00 p.m.Alas singko ng hapon.Bumaba si Catherine at pumasok sa puting kotse.Nagbabasa si Shaun ng mga dokumento para sa trabaho sa loob. Kitang-kita ang mahaba at kulot niyang pilik mata. Pati ang mga daliri niya na nakahawak sa papel ay payat at malinis. Mababaw na siyang tao dati pa para magkaroon ng mahalagang pake sa itsura ng tao.O di kaya ay hindi magiging sila dati ni Ethan. Isa siya sa mga sobrang gwapo na lalaki sa Melbourne, ngunit hindi siya maikukumpara kapag itinabi kay Shaun.Hindi nakapagtataka na hindi na siya interesado kay Ethan. Wala na rin siya pake kay kay Wesley.“Shaunny, bakit hindi mo ako tinitignan? Hindi mo ba ako namiss?” Lumapit siya kay Shaun at inakap ang braso nito.“May tinitignan akong kaso.” Mabilis siyang tinignan ni Shaun. Hinubad ng babae ang coat niya pagpasok sa kotse, i
“Darling, umupo ka lang at magrelaks. Hayaan mo akong gawin ito.”Umiiyak si Catherine sa kaloob-looban.Sobrang naiinggit siya.Tinignan ni Shaun ang direksyon na tinititigan niya at kumibot ang labi niya. “Naiinggit ka doon sa pangit na lalaki na iyon?”“...”Hindi alam ni Catherine kung ano ang sasabihin niya.Bumalik ang tingin niya sa sobrang gwapo na lalaki sa tabi niya. Okay, oras na para magluto. Ang sarili niya lang ang masisisi niya sa pagiging mababaw na babae.Salamat sa personal niyang serbisyo, nagkaroon ng magandang hapunan si Shaun. Ang kailangan niya lang gawin ay kumain.Nalaman ni Shaun na medyo masaya pala ang hotpot. Siguro pwede sila bumalik dito.Pagkatapos nila kumain, tumayo si Catherine para gumamit ng banyo.Nang palabas na dapat siya ng cubicle, bigla niyang narinig ang dalawang babae na nag-uusap sa lababo.“Napansin mo ba kanina… Yung lalaki na nakaupo sa ika-26 na lamesa ay sobrang gwapo.”“Alam mo, mas gwapo pa nga siya sa lahat ng lalaking a
Chase: [Sigurado na meron siya.]Rodney: [Nakakairita ang mga babae. Marami nag-uudyok sa kanila at marami silang rason para sumama ang loob nila.]Chester: [Huwag ka na mag-alala, dalhin mo na lang siya para magshopping at bayaran mo ang lahat.]Malalim na pinag-isipan ito ni Shaun.Hindi masyado nag-abala si Catherine magshopping pagdating sa mall. Kumuha siya ng ilang damit ng walang tiyak para tignan ito ng mabilis bago ito ibalik sa sabitan.Nilingon ni Shaun ang empleyado. "Bibilhin ko lahat ng damit na mahahawakan niya."Nagulat siya dito. "Para saan iyon? Tumitingin lang ako-""Bibilhin natin lahat ng interesado para sayo." Hindi na niya ito hinayaan pa makipagdiskusyon. "Kayang bilhin ng nobya ko kahit anong gusto niya. Marami akong pera."Sinabi ng emplayo na may halong inggit, "Wow, sobrang ganda ng pagtrato sayo ng nobyo mo! Kailanman ay hindi pa ako nakakita ng lalaki na ganito mapagbigay sa nobya nila."Nagulat at inaral ni Catherine ang lalaki na matangkad na na
Binuksan ni Catherine ang labi niya para magsalita pero ginambala siya ni Wesley, "Maraming papeles ang kailangan gawin sa ospital kaya mas okay kung meron ka katulong kesa wala. Bilang kuya, hindi ako pwede tumingin lang at hindi ka tulungan. Bukod doon, hindi rin ito ang tamang oras para dumistansya sa akin."Napupuno siya ng pagkabalisa kaya hindi na rin siya nagpupumilit pa.Pagdating sa ospital, may tao na sumisigaw sa pinto ng emergency room. "Kapamilya ni Miss Wendy? Ipakilala mo ang sarili mo at magpunta sa reception para ayusin ang mga bayarin sa lalong madaling panahon.""Nandito ako." Tumakbo si Catherine palapit. "Doctor, kumusta na po siya?""Acute cerebral insufficiency. Kailangan niya sumailalim kaagad sa stent surgery. Ayusin mo na ang mga bayarin ngayon." Nilagay ng doktor ang talaan ng gastos sa kamay niya.Nagmadali siya pababa para asikasuhin ang bayarin. Ang operasyon ay nagsimula na noong nakabalik siya sa taas."Kilala ko ang direktor ng ospital kaya tinawa
Napaupo si Catherine sa pagtanggap ng mala-bombang balita.Pagkatapos bumagsak ng Summit, parang pinlano ni Jeffery na patayin ang lola niya para manahin niya ang stocks sa korporasyon ng Hudson?“Hindi, impossible iyon. Siya pa rin ang nanay niya.”Bumuntong hininga si Wesley. “Sanay na si Jeffery na nasa mataas na posisyon sa buong buhay niya. Hindi mo siguro alam ito, ngunit kaya gawin ng mga tao ang lahat para lang manatili sa mayaman na pamumuhay at impluwensya. Simula noon, may mga tala na ng magkakapatid na inatake ang isa’t-isa, nag-aaway para maging tagapagmana ng mayaman na pamilya. Bukod doon, paralisado na ang lola mo. Baka ang tingin niya sa kanya ay isang pabigat.”Tumango si Aunty Wendy dito. “Atsaka, hindi ako naniniwala na ang pagiging paralisado ng lola mo ay aksidente. Pumunta si Rebecca sa Plum Garden noong araw na iyon at nahulog ang lola mo mula sa ikalawang baitang ng bahay pagkatapos niya umakyat. Sinasabi niya na nawalan ng balanse ang Old Madam pero maluso
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging