Ang kalmado at malumanay na boses ni Eliza ay rinig.Habang nagsasalita siya, ang ekspresyon ni Director Cheever ay mas naging madilim. Kung hindi ito personal na sinabi ni Eliza, hindi niya malalaman na nananatili ito mag-isa sa isang hotel na nasa 30 kilometro ang layo. Kahit ang kotse na ginagamit niya ay isang lumang Ford.Ngayon lang din niya nalaman na wala man lang mula sa departamento ng produksyon ang nagsabi kay Eliza tungkol sa shooting ngayon.“Lahat ba ng sinabi niya ay totoo?” Inilipat ni Director Cheever ang titig niya sa mga tauhan ng produksyon.“Paano ito nangyari?” Mabilis na tumayo si Leader Wells mula sa departamento ng produksyon. “Kahapon, inutusan ko ang isang crew member na padalhan ng mensahe ang assistant niya. Sadyang huli siya nagpunta. Ang lakas ng loob niyang ipasa sa amin ang sisi? Sinabi niya pa nga na ayaw niya manatili kasama si Cindy, kaya inayusan ko siya ng hotel na malayo. Ang lugar na ito ay liblib, at may dalawang hotel lang na maayos dito.”
”May sira na ang utak mo. Nilagyan mo siguro ng lason yung inumin, tama? Hindi ko iyan iinumin.” Nagsimula na sumigaw si Cindy. “Daphne, magkaibigan tayo dati. Nakalimutan mo na ba ang pangako natin na lilipad tayo nang mataas habang magkasama…”“Oo, ngunit lilipad ako nang mataas mag-isa. Sawang-sawa na ako sa iyo. Sa tuwing magkasama tayo, ikaw na lang palagi ang bida. Ang palagi niyang iniisip at nakikita ay ikaw.” Sinabi ito ni Eliza ng swabe, ngunit ang mata niya ay naglalabas ng kasamaan at kalupitan. “Mapunta ka sa impyerno, Sister.”Pagkasabi niya noon, pinisil niya ang baba ni Cindy.Pinanood ni Director Cheever ang eksena mula sa camera. Kahit na mukha siyang maganda at malinis, nagawang ipakita ni Eliza ang bangis, kabaliwan, at kasamaan ng karakter.Hindi sumigaw si Eliza o nilakihan ang mata niya.Ito ay parang… likas na ang pagiging masama sa kanya. Kung ikukumpara kay Eliza, ang ekspresyon ni Cindy ay… sobra-sobra at hindi natural.Hindi niya maipakita nang maayo
Umalis agad si Director Cheever pagkatapos nitong magsalita.Siya namang sinundan ni Eliza.Nakatuon ang atensyon ng lahat sa anino nito habang naglalakad papalayo. Walang makapaniwala na mayroong makakapasa agad sa unang pagkakataon pagdating kay Director Cheever.Bukod pa rito, ni walang bahid ng kaba ang makikita sa babae noong sumabak ito sa isang eksena kasama si Norman, ang kinikilalang pinakamagaling na aktor ng kanilang henerasyon. Maikukumpara pa sa lalaki ang galing ng babae sa pag-arte, kung kaya nama’y hindi pawang hindi ramdam ang presensya ng babaeng bida na si Cindy.Sa katunayan ay kumukulo na ang dugo ni Cindy na siyang inaalalayan ng kanyang assistant. Hindi niya inaasahang magaling si Eliza pagdating sa pag-arte.Kailangang mapatalsik ng babaeng iyon kundi masasapawan siya ni Eliza pagdating sa mismong pelikula.Tila’y may magandang naisip si Cindy.Sumulyap ito sa gazebo, at noon niya lamang nalaman na umalis na pala si Chester.Bumuntong-hininga na lamang i
Sumagot si Shedrick, “Mukhang totoo nga ang sabi nila, mas gumagaling lamang ang mga artista kung naranasan na nila mismo ang mga eksenang ginagawa nila. Siya nga pala, dahil wala ka rin namang pagtutol, pababalikin ko na si Cindy, ha? Sasabihin kong sa’yo mismo iyon nanggaling.”“Ang galing mo talagang ipasa sa’kin ang sisi, ‘no?” Panunuya ni Chester.“Ahem, ano pa ba’ng magagawa ko? Alam naman ng lahat na kayo na ang para sa isa’t isa. Papaano ko siya pakakalmahin?” Nahihiyang sagot ni Shedrick. “Bakit hindi na ikaw mismo ang magsabi sa kanya?”“Hindi na, at ayoko rin namang magsabi ng ganyang klaseng balita sa kanya.”Agad na binaba ni Chester ang tawag.…Doon sa mismong set.Pagkatapos kumain ni Eliza ay napasandal ito sa kanyang upuan upang magpahinga.Mabilisan siyang pinayuhan ni Leanne. “Huwag ka nang magpahinga. Magsisimula na ang shoot ngayong hapon. Bagama’t napabilib mo si Director Cheever sa shoot kaninang umaga, ayaw niya pa rin sa mga isnaberang artista.”“Kung
Noong makita ng mga nanonood ng eksena sa labas ang galit na mukha ni Cindy ay iniwasan na lamang nila ito sa takot na pati sila’y madamay sa galit ng babae.Kinakabahan si Leanne noong tumingin ito kay Eliza. “Miss Robbins, alam ko pong ayaw ninyo kay Cindy, ngunit hindi po ba masyado niyo siyang pinamukhang masama? Fiancée din naman ho siya ni Young Master Jewell. Kahit nga ho si President Daley ay kinakailangan siyang galangin.”“Okay lang ‘yan. Kung hindi man tayo sumikat, samahan mo na lang ako sa pagtatayo ng negosyo.” Sagot ni Eliza. “Mas magaling naman akong negosyante kaysa artista.”Natigilan si Leanne. “Huwag po kayong magbiro-biro. Kailan pa po kayo nagsimula ng negosyo? Isa pa po, madali lamang para sa mga Jewell na sirain ang mga bumabangga sa kanila.”“Alam ko.” Tumawa si Eliza. May bahid ng panunuya sa kanyang boses.Siya, higit sa lahat, ang nakakaalam nito dahil sa naranasan na niyang masira nang dahil sa mga ito.Kinalauna’y nagkaroon ng biglaang meeting si Dir
Tila’y bumalik si Chester sa kanyang pagkabata.Gaanong katagal na nga ulit mula noon?Pito, o walong taon?Sa sobrang tagal ay muntikan na niyang malimutan ang lahat.Nanginginig sa galit si Eliza, ngunit agad naman itong bumalik sa kanyang katinuan. Nagmadali itong naglakad papunta sa gilid ng kama at kinuha ang mga nakahandang damit doon.Itinuon naman ni Chester ang kanyang tingin sa mga payat na binti ng babae sa ilalim ng kanyang twalya.Hindi na lamang siya pinansin ng babae habang tumutungo ito sa banyo upang magsuot ng damit.Dahil sa nakabalot ng twalya ang kanyang katawan, hindi niya kayang humakbang nang malalaki papunta sa banyo, kung kaya’t mabagal lamang itong nakapaglakad, ngunit para sa mga mata ni Chester, naging maringal ang paraan ng paglakad nito.Sa sobrang kaba nito’y hindi naglakas loob huminga ni Eliza sa takot nitong pipilitin nanaman siya ng lalaking halikan ito kagaya ng ginawa niya noon.May suot pa siyang damit noon, paano kaya ngayong wala siyang
Itinaas ni Chester ang kanyang mga paa at ipinatong ito sa coffee table. Madilim ang kanyang mga mata. “Eliza, matalino ka ring babae, ‘no? Tumaya ka kay Director Cheever para sa iyong pag-aarte sa harap ng buong crew. Sinapawan mo ang male lead na siya ring best actor pati na si Cindy. Pinatunayan mong ikaw ang pinakamagaling na aktres para sa role para hindi ka basta-basta bitiwan ni Director Cheever. Subalit ngayong ikaw na ang lead, inagawan mo naman si Cindy, kaya’t walang nagawa ang direktor kundi patalsikin si Cindy. Wala rin namang magawa si Cindy kundi sumunod.”“Wala rin naman akong magagawa. Noong una’y gusto ko lamang maging masunuring first supporting lead, ngunit sinuhulan niyang fiancée mo ang buong crew para kung ano-ano ang pagdaanan ko sa unang araw ng shoot.”Nagsimulang ayusin ni Eliza ang kanyang mga gamit. Sinusubukan niyang maging kalmado upang mapayapa siyang makapag-check out at bumalik ng Canberra.“Sa katunayan ay hindi natutuwa ‘yang fiancée mo sa akin da
”At saka… ayaw kong matrato bilang isang laruan ng mga lalaki.”Inangat ni Eliza ang kamay niya at tinanggal ang relo niya. May kitang kita na peklat sa pulsuhan niya. “Nakikita mo ba ‘to? Nangyari ‘to sa nakalipas kong relasyon. Sabi ng lahat na nilapitan ko si Monte dahil sa estado niya. Sa totoo lang, talagang mahal ko siya pero inabandona niya ‘ko. Pinili kong patayin ang sarili ko, pero di ako namatay. Hah. Sa huli, kinutya niya ang pagtatangka kong pagpatay sa sarili ko at sinabi na paraan ‘yun para makuha ko ang simpatya niya.”Pinirmi ni Chester ang kanyang namamanghang titig sa kitang kita na peklat sa pulsuhan ng babae. Hindi niya malaman kung paanong ang isang cool na taong kagaya ng babae ay papatayin ang sarili nito.Gaano ba siya kabaliw sa pagmamahal kay Monte, ang scumbag na ‘yun?“Hindi ako si Monte,” sabi ni Chester na may namamaos na boses, “Si Monte ay naghahabol sa mga babae para makuha ang kanilang mga puso at katawan, pero ang ko lang ay ang katayan mo.”Nat
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging