Pamilya nilang apat…Nanatiling nakatayo si Catherine ng matagal na oras.Bigla niya narinig ang boses ni Wesley. "Cathy, bakit nakatayo ka lang dyan?""Wala." Mabilis na binaba ni Catherine ang phone niya at tinignan ang mukha ni Wesley, medyo nanghihina ang pakiramdam niya. "Maliligo lang ako."Tinignan siya ni Wesley at nanliit ang mata niya.Saan kaya ito nagpunta ngayong gabi?Kahit papaano, may lumalaking distansya sa pagitan nilang dalawa, kahit pa na pisikal niyang nasa tabi ito.Pagdating niya sa taas, ang pinto sa master bedroom ay sarado na.Sa kauna-unahang beses, pumasok siya nang hindi kumakatok. Ang tunog ng pagdaloy ng tubig ay mula sa banyo.Gabing-gabi na, at nakikiliti ang puso ni Wesley sa tunog na parang kinakalmot ng pusa.Malinaw na pinagaan ni Regina ang pakiramdam niya, at hindi siya nagkukulang sa babae ngayon. Si Sarah ay marami rin alam na teknik.Gayon pa man, ang dalawang babae na iyon ay hindi si Catherine.Maganda ang mukha ni Catherine, at a
Ginamit ni Catherine lahat ng lakas niya para matulak palayo si Wesley.Gayon pa man, sobrang desidido siya makuha ang gusto niya at nagsimula na sumakit ang hawak nito kay Catherine. Ito ay para bang nabaliw na siya.Sa huli, hindi na ito kaya tiisin ni Catherine. Kinuha niya ang lamp sa lamesa sa gilid ng kama at hinampas ito sa ulo niya.Sa saglit na iyon, tumingala si Wesley nang may nakakapangilabot na mata.Nang naaninagan siya ng ilaw ng buwan sa mukha, hindi maiwasan ni Catherine kilabutan. Natatakot siya kay Wesley…Oo, takot.Totoong natatakot siya kay Wesley Lumipas ang ilang saglit, ang gwapo at eleganteng mukha ni Wesley ay naging dismayado, malungkot, at nasaktan. Nagduda si Catherine sa takot na naramdaman niya at lahat ng nakita niya kanina ay ilusyon lang dahil sa pagbabago."Cathy, sobrang kinamumuhian mo ba ako?" Tinignan siya ni Wesley nang may namumulang mata."Hindi… Hindi kita kinamumuhian." Namaluktot si Catherine. Sobrang lungkot niya at naging manhi
“Shaun, ikaw ba ay… sinapian?” Pansamantalang tinanong ni Old Madam Hill.Shaun. “...”Si Lea ay bumaba at nagtanong, “Mom, Dad, bakit kayo nakatayo sa may kusina?”“Lea, si Shaun ay gumagawa ng agahan ngayong araw,” Seryosong sinabi ni Old Master Hill.Nanigas si Lea noong nakita niya si Shaun, na nakasuot ng apron. “Maganda iyan. Palagi ka naman may opinyon sa pag-ayos iba sa pagkain. Makakakain ka ng marami ngayon dahil ikaw mismo ang gumagawa.”“Hindi iyon ang punto.” Bumulong si Old Madam Hill. “Ang punto ay… ngumiti siya. Para bang… nakakita kami ng multo.”“......”Nabagot si Shaun. “Grandpa, Grandma, nakangiti ako dahil maganda ang mood ko.”“May maganda ba na nangyari?” Nagtataka si Old Madam Hill. Sa sitwasyon ng pamilyang Hill, naging baliw si Willie, hindi maangat ni Spencer ang sarili niya, at si Valerie ay nagrereklamo araw-araw, umiiyak. Kung hindi dahil sa malaking puso ni Old Madam Hill, namatay na siya dahil sa galit.Naisip ni Lea si Brennan.Inisip niya na
Si Old Madam Hill ay nagmamadali umakyat at nakita sa tabi ni Suzie na may batang lalaki na kasing edad ni Suzie na nasa kwarto rin. Ang batang lalaki ay may suot na asul na cartoon pajamas at kalmado silang tinignan nito. Kahit na bata pa siya, malinaw na mula sa itsura niya na tiyak na magiging gawpo siyang lalaki sa hinaharap.Gayon pa man, ang mukha niya ay… kahawig ng kay Catherine.“Ito… Ito ay si…” Si Old Madam Hill ay nagulat din.Sumimangot si Lucas. Hula ni Lucas ay ang mga tao na ito ay mula sa pamilyang Hill. Madalas sila banggitin ni Suzie.Ngumisi si Suzie at nagpaliwanag, “Great-grandma, seryoso ko po pinapakilala sa inyo, ang mas bata kong kapatid…”“Mas matanda mo akong kapatid.” Ginambala siya ni Lucas.“Anong ibig mong sabihin na mas matanda? Lumabas ka lang ng tatlong minuto bago ako.” Sabi ni Suzie.“Mas matanda pa rin ako sa iyo.” Ayaw pumayag ni Lucas.Nagtataka si Lea. “Suzie, anong… anong nangyayari? Ang bata na iyan…”Tinikom ni Lucas ang labi niya at
Napatawa si Old Madam Hill at tumungo. “Mabuti kung gayon. Hindi na katulad ng dati ang mga Hill, ngunit mas naging matino naman kayong lahat.”Pagkatapos ay ibinaba nila ang dalawang bata.Ikinatuwa ni Old Master Hill na siyang nalulumbay nitong nakaraang mga araw noong nalaman niya ang katotohanan.Sinulyapan ni Lucas ang mga miyembro ng pamilya at tila’y naunawaan niya kung bakit nagustuhan ni Suzie ang lugar na iyon.Bagama’t kinamumuhian niya ang kanyang ama, mababait ang mga tao roon.Isa pa, mga ninuno niya ang mga taong iyon. Hindi sila basta-bastang sinuman, kaya’t hindi na niya kailangang maging masyadong maingat.............Matapos kumain ng almusal ay hinatid ni Shaun sina Lucas at Suzie patungo sa kindergarten.Pinalitan din niya ang parents’ contact information ng mga bata patungo sa pangalan nilang dalawa ni Catherine.Laking gulat ng guro. “Ang lumalabas pala’y kambal sila. Kaya pala parang masyado silang malapit sa isa’t isa.”“Oho, at sa susunod, maaari na
“Labas! Sino nagsabi sa’yong akitin ako?” Tinulak nang malakas ni Wesley papalayo si Regina.Nakita ng babae ang matinding galit sa itsura nito kaya’t maluha-luha siyang lumisan.Natigilan si Ethan at gulong-gulo ang kanyang utas. Nang sumara ang pinto ay bigla siyang natauhan at may namuong galit sa kanya. Galit nitong nilapitan si Wesley at sinuntok ang lalaki sa mukha. “B*stardo!”Hindi umilag sa pagkakataong iyon si Wesley. Matapos niyang matamaan ay pinunasan lamang niya ang kanyang labi at ngumisi. “Oo, b*stardo ako.”Galit na galit si Ethan. “Uncle, papaano mo ito magagawa kay Cathy? Katatapos niyo lang ikasal. Ganito lang bang kababaw ang nararamdaman mo para sa kanya? Nakakadiri ka.”Mahal ni Ethan si Catherine, at bagama’t imposible nang mapasakanya ang babae ay hinahangad pa rin ni Ethan na mamuhay nang masaya si Catherine. Naniwala rin siya noon na maibibigay ni Wesley ang kaligayahang hangad niya para rito, ngunit hindi niya inaasahang lolokohin niya ito kapalit ng ka
Lumabas mula sa opisina si Ethan.Mabigat, galit, at hindi pa rin mapakali ang kanyang puso.Sa isang banda ay dahil ito sa kanyang tiyuhin, at sa kabilang banda nama’y dahil iyon sa kanyang childhood sweetheart.Ano’ng gagawin niya?Sa wakas ay tumalikod siya upang tumungo sa secretarial department. Bago siya makapasok ng opisina ay nakasalubong niyang muli si Regina.Nagmamadai itong yumuko at bakas sa kanyang mukha ang pag-panic at pagkataranta.“Matanong nga kita, gaanong katagal na kayo ng tiyuhin ko?” Malamig na tinitigan ng kaaya-ayang mukha ni Ethan si Regina.“Manager Lowe, ‘wag niyo na pong itanong ‘yan. Matagal na po akong may nararamdaman para kay President Lyons. Ako po ang siyang nang-akit sa kanya,” Agad na nagpanggap si Regina na ito’y nalulumbay. “Nito-nito lamang ay ipinatawag ako ni President Lyons. Pihado ko’y patatalsikin na niya ako bilang kanyang secretary,”“Ang lakas ng loob mong mang-akin ng pamilyadong lalaki. Nakakadiri ka,” Pagtuligsa ni Ethan.Yum
Nagbuga si Ethan ng dugo habang nanlalaki ang mata niya.Alam niya na ito ay hindi isang pagkakataon lang.Si Wesley Lyons… ay kasuklam-suklam…Kung kaya niya gumamit ng masamang taktika kay Ethan, kung gayon… Paano pa kay Cathy…Ang katawan niya ay naipit. Hindi siya makagalaw ngunit naghirap siya para kunin ang phone niya. Nahanap niya ang number ni Catherine at nag-type: [Mag-ingat ka…]Gayon pa man, bago pa niya matapos ang pagtype niya, biglang nagkaroon ng apoy ang hood ng sasakyan.Hindi siya makaalis, at initsa na lang niya ang phone niya palabas sa bintana.Luha na may halong dugo ang bumabagsak pababa sa mukha niya.Nagsisisi siya. Kung maaari lang sana magsimula ulit siya.Sa taon na iyon, hinding-hindi siya sasama kay Rebecca.Gusto lang niya makasama si Catherine…Sa kasamaang palad… sa kasamaang palad… ang kapalaran ay wala sa panig niya.............Sa opisina.Umiinom si Catherine ng tubig nang biglang nanginig ang kamay niya. Nawala ang pagkahawak niya s
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging